(exo) with boys ™ TAOHUN

ลำดับตอนที่ #2 : (OS) M A R R Y BAEKDO :: E M P I R E { FT.SEHUN } :: (END)

 

 ♔

MARRY BAEKDO

All Fiction .   Special      Shortfic     Oneshot 

E M P I R E { F T . S E H U N } .

    

“ฮึก! เซฮุนคยองซูกลัว”

ร่างเล็กเอ่ยถึงคนรักที่ถูกแยกไปอีกห้อง กายเล็กสั่นเทาหวาดกลัวต่อสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ คยองซูอาศัยอยู่ในห้องสีขาวโล่งๆ ที่มีเพียงเตียงเก่าๆ รองรับร่างกายเอาไว้ ข้อเท้าเล็กถูกพันธนาการไปด้วยโซ่ตรวนเส้นใหญ่ถูกผูกเข้ากับขาเตียง แรงเสียดสีระหว่างเนื้อใสกับโซ่ทำให้ข้อเท้าเล็กแดงเถือกบ้างก็มีเลือดซึมไหลออกมาช่างดูเจ็บปวดน่าสงสาร ร่างกายเปลือยเปล่าของคนตัวเล็กมีรอยช้ำเป็นจ้ำๆ ที่เกิดจากการขบเม้มจากริมฝีปากร้ายกาจของคนคนนั้น ช่องทางด้านหลังฉีกขาดเจ็บช้ำเป็นเพาะการร่วมรักแบบไม่เต็มใจ

คยองซูโดนข่มขืน!

“ฮึก ปล่อยเราไปเถอะได้โปรดฮือๆ ปล่อยเราไปเถอะแบคฮยอน”

ปากเล็กพูดกับคนที่นอนหลับอยู่ข้างกาย ร่างกายกำยำของแบคฮยอนอาจจะดูน่ามองสำหรับหญิงสาวทั่วไปแต่ไม่ใช่กับคยองซู คยองซูหวาดกลัวเหลือเกินตอนที่ร่างกายของตนเองอยู่ใต้ร่างกำยำของแบคฮยอนคยองซูตัวเล็กและอ่อนแอเกินกว่าจะสู้แบคฮยอนได้

“แบคฮยอนได้โปรดปล่อยเรานะ เรายังเป็นเพื่อนแบคฮยอนอยู่ใช่มั้ยฮือออ”

แบคฮยอนกับคยองซูรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ พวกเขาอยู่บ้านข้างกันพ่อแม่ของทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่สมันเรียนทำให้ทั้งคู่สนิทกันไปด้วย แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ต้องขาดสะบั้นเมื่อแบคฮยอนเดินมาบอกรักเขาในวันเรียนจบมหาลัยฯ คยองซูยอมรับว่าตนตกใจไม่น้อยเพราะตลอดมาเขารักแบคฮยอนแบบเพื่อนคนหนึ่งเพียงเท่านั้น และตอนนั้นคยองซูก็มีคนรักแล้วนั่นคือเซฮุนทำให้คยองซูปฏิเสธแบคฮยอนไป

ทั้งที่เรื่องทุกอย่างจะจบลงแต่ไม่แบคฮยอนพยายามจะเข้ามาข่มขืนเขาตอนที่อยู่บ้านคนเดียว คยองซูเกือบจะไม่รอดจากแบคฮยอนแต่โชคดีที่ตอนนั้นเซฮุนมาพอดี เกิดเรื่องราวใหญ่โตทั้งสองคนต่อสู้กันยกใหญ่แล้วก็เป็นคยองซูที่เป็นฝ่ายห้ามปราม เซฮุนไม่เป็นอะไรมากเพราะด้วยร่างกายที่ใหญ่กว่ามากแต่เพื่อนรักตัวเล็กของเขาแทบดูไม่ได้ ใบหน้าหล่อคมของแบคฮยอนช้ำไม่เหลือชิ้นดี คยองซูอยากจะเข้าไปช่วยทำแผลให้แบคฮยอนแต่เซฮุนเป็นฝ่ายบอกกับเขาว่าถ้ายังทำตัวเป็นห่วงเพื่อนผิดๆ แบบนั้นแบคฮยอนเองจะเจ็บที่สุดเพราะตัดใจไม่ได้ ทำให้คยองซูเอ่ยปากไล่เพื่อนรักกลับบ้านไป

ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เรื่องราวทั้งหมดผ่านไปเกือบสองปี แบคฮยอนบินไปเรียนต่อเมืองนอกไม่กลับมาอีกเลย จนกระทั่งเซฮุนขอคยองซูแต่งงาน คืนก่อนที่จะถึงวันแต่งงานเซฮุนชวนคยองซูออกไปเดินเล่นกันสองคน แต่อยู่ดีๆ ร่างกายของทั้งเขาและเซฮุนก็ชาจนขยับตัวไม่ได้ ไม่นานสติของเราทั้งสองก็ดับวูบงมาลืมตาอีกทีคยองซูก็อยู่ในสภาพนี้ สภาพที่ร่างกายของเขาไม่สะอาดอีกต่อไป ทั้งๆ ที่เซฮุนเฝ้าถนอมเขามาตลอดเซฮุนไม่เคยแตะต้องร่างกายเขาจนกว่าจะถึงวันแต่งงานแต่คยองซูกลับเสียมันให้แบคฮยอนย้ำยี

“แบค…”

“คยองซูหุบปาก!!”

เสียงเข้มตวาดขึ้นมาก่อนที่คยองซูจะพูดคำเดิมๆ ซ้ำๆ คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจกายเล็กถดตัวไปจนชินเตียงอีกฝั่งส่งผลที่โซ่ที่ข้อเท้าตึงและเสียดสีเข้ากับเนื้อใสจนเจ็บแสบ

“แบคฮยอนเราทำอะไรผิดฮืออ! ทำไมทำกับเราแบบนี้”

เมื่อคนตัวใหญ่กว่าลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้ากับเขา คยองซูก็พูดในสิ่งที่ตนเองสงสัยมาตลอด แบคฮยอนเพื่อนรักของเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เพื่อนของเขานิสัยดี เป็นคนอบอุ่น คยองซูยังเคยคิดเลยว่าถ้าใครได้แบคฮยอนเป็นสามีจะต้องเป็นคนที่โชคดีมากแน่ๆ

“เพราะนายไง เพราะนายทิ้งเราไปคยองซู”

เสียงเข้มพูดออกมาเรียบๆ พลางหยิบเสื้อผ้าที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาใส่ แบคฮยอนแต่งตัวเสร็จก็หันมาแสยะยิ้มให้คนตัวเล็กที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเตียง ร่างกายเปล่าเปลือยนั้นดูสวยเป็นบ้าแถมยังมีรอยแดงสีสวยที่เขาเป็นคนสร้างมันขึ้นมากับมือนั่นอีก ใบหน้าหวานใสของคยองซูบัดนี้กลับมีแต่ความโศกเศร้า ตาโตบวมช้ำเพราะร้องไห้อย่างหนัก ปากอิ่มแดงบวมเพราะรสจูบที่รุนแรงของเขา หึ!ดูดีไม่น้อย

“เราไม่ได้ทิ้งฮึก! แต่เราเป็นแบบนั้นไม่ได้เราเป็นแบบนั้นกับแบคฮยอนไม่ได้ฮือออ”

เสียงหวานสั่นเต็มไปด้วยแรงสะอื้อช่างน่าสงสารไม่น้อย ใจที่เจ็บร้าวของแบคฮยอนอ่อนยวบเพราะความน่าสงสารของคนตัวเล็ก ร่างกายของเขาค่อยๆ ปีนขึ้นไปบนเตียงแล้วรวบคนตัวเล็กมากอดแนบอก คยองซูต่อต้านอยู่สักพักไม่นานคนตัวเล็กก็กอดตอบเขาพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก

“ทำไมล่ะคยองซู ทำไมเป็นเราไม่ได้ทำไมเป็นแบคฮยอนคนนี้ไม่ได้”

น้ำเสียงทุ้มน่าฟังไม่ได้เต็มไปด้วยแรงโทสะแบบครั้งก่อนๆ มือกร้านยกลูบหัวของคนตัวเล็กผ่าเบา แบคฮยอนเองก็เจ็บไม่น้อยเด็กตัวเล็กที่เขาเฝ้ามองมาตลอด แอบรักมาตลอดคนนั้น ทำไมถึงไปเลือกคนอื่นทำไมถึงไปเลือกไอ้โอ เซฮุน เพียงเพราะมันหล่อกว่าเขางั้นเหรอ

“เราเป็นเพื่อนกันฮึก เพราะเราเป็นเพื่อนกันไงแบคฮยอน”

“แต่เราไม่ต้องการแค่เพื่อนคยองซู แบคฮยอนต้องการเป็นคนรักของคยองซูนะครับ”

น้ำเสียงของแบคฮยอนตอนนี้ช่างดูน่าสงสาร คนที่คิดว่าตัวเองเข้มแข็งมาตลอดแบบ บยอน แบคฮยอน คนนี้ทำไมถึงต้องมาแพ้ให้กับความรัก ทำไมเขาต้องแพ้ให้คยองซู ทำไมต้องแพ้เซฮุน แบคฮยอนแค่อยากชนะ ชนะใจของคยองซูแค่นั้นไม่ได้เหรอ

“แต่เรารักเซฮุน”

เสียงหวานของคยองซูเอ่ยออกมาแบบเปิดเผย คยองซูไม่อยากให้แบคฮยอนเจ็บไปมากกว่านี้ เวลาตั้งสองปีของแบคฮยอนคยองซูรู้ว่าเจ้าตัวยังเจ็บไม่น้อย แต่มันจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แบคฮยอนต้องเริ่มใหม่แล้วถ้าเพื่อนอยากจะเริ่มใหม่คยองซูก็พร้อมที่จะอภัยจากเหตุการณ์ครั้งนี้

“แต่มึงเป็นเมียกู!!”

อึก!

คยองซูจุกจนพูดไม่ออกแบคฮยอนคนนี้ไม่ใช่คนเดิม แบคฮยอนไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว

ใบหน้าหวานของคยองซูเบ้ออกน้อยๆ เพราะความเจ็บปวด นิ้วกร้านแข็งแรงของแบคฮยอนกดลึกเข้าไปในความนุ่มลึกด้านหลังของคยองซู แบคฮยอนคว้านลึกแล้วเอาเล็บคมขูดมันเป็นทางยาวจากด้านในออกมาจนถึงข้างนอก เลือดสีแดงไหลตามนิ้วของแบคฮยอนออกมาจำนวนไม่น้อย

“โอ้ยยย แบคฮยอนเราเจ็บ”

คนตัวเล็กดิ้นไม่หยุดพยายามจะดันร่างตัวเองออกจากแบคฮยอน แต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อวงแขนแกร่งรัดร่างของเขาเอาไว้ และเมื่อคยองซูดิ้นมากแบคฮยอนก็ขูดแรงมากขึ้นไปเท่านั้น

“หึ คยองซูแค่นี้มันไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก กับที่พวกมึงทำกับกูแค่นี้มันยังแทบไม่ได้สักนิด มึงให้มันต่อยกูจนยับแล้วก็หนีไปแต่งงานกับมัน มันเทียบกันไม่ได้หรอกกับที่กูเจ็บมันเทียบไม่ได้เลยสักนิดคยองซู”

เสียเข้มตวาดใส่ร่างเล็กจนคยองซูตัวสั่นไปหมด แบคฮยอนผลักอีกคนลงไปกับพื้นเตียงแล้วลุกจากเตียงไปปลดโซ่ที่ผูกไว้กับขาเตียงออก แบคฮยอนออกแรงกระชากโซ่ที่ผูกติดกับคยองซูให้อีกคนลุกออกมาจากเตียง คนตัวเล็กแทบปลิ้วลงจากเตียงไปกองกับพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบ

“โอ้ย เราเจ็บเท้า”

คนตัวเล็กพึมพำออกมาแต่แบคฮยอนหาสนใจไม่ เขายังคงออกแรงกระชากให้คยองซูเดินตามออกมาจากห้องด้วยสภาพเปล่าเปลือย คนตัวเล็กพยายามจะเอามือปิดของลับกลางตัวแต่ก็ทำไม่ได้เพราะแบคฮยอนจะยิ่งเดินเร็วมากขึ้นไปอีก ข้อเท้าที่เจ็บเป็นทุนเดิมอยู่แล้วกับช่องทางด้านหลังที่คนข้างหน้าทำกับเขาอย่างรุนแรงออกผลพร้อมๆ กัน คยองซูเจ็บแทบขาดใจแต่ก็ปริปากอะไรไม่ได้เพราะถ้าเขาพูดแบคฮยอนจะต้องโมโหมากอีกแน่

“จะพาเราไปไหน”

แบคฮยอนไม่ตอบแต่ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ เส้นทางที่คยองซูเดินอยู่ตอนนี้เหมือนกับตึกร้าง แต่ไม่ได้ดูเก่าเหมือนกับว่าถูกทิ้งมานานตามพื้นกับฝาผนังดูสะอาดเหมือนเพิ่งสร้างใหม่

ปึก!!

คยองซูถูกเหวี่ยงให้เขาไปอีกห้องหนึ่งตรงสุดทางเดินคนตัวเล็กล้มกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง ริมฝีปากอิ่มระบายความเจ็บปวดออกมาโดยการร้องออกมาเสียงดัง ตากลมโตสั่นระริกคลอไปด้วยน้ำใสเมื่อเห็นภาพร่างสูงใหญ่ตรงหน้า

“สะ เซฮุน”

คยองซูอุทานออกมาอยากไม่คาดฝัน สภาพของเซฮุนตอนนี้ดูแย่มากๆ ร่างกายของเซฮุนถูกใส่กุญแจมือมือโซ่เส้นยาวที่เชื่อมอยู่ระหว่างกุญแจมือโยงยาวไปที่ข้อเท้าทั้งสองข้างดูแล้วเหมือนตรวนสำหรับคนคุก ตามเนื้อตัวของเซฮุนช่างดูน่าสงสารใบหน้าที่เคยหล่อเหลาถูกซ้อมจนบวมเละ ตามร่างกายของเซฮุนมีแต่รอยแผลทั้งแผลสด แผลช้ำ และคนที่เป็นต้นเหตุคยองซูเดาได้ไม่ยากเลยนั่นก็แบคฮยอนนั่นแหละ

“คยองซู…”

เสียงทุ้มแหบเบาบางราวกับคนไม่มีสติ ตาที่มองมาทางเขาดูลอยเหมือนคนได้รับยาเข้าไป แบคฮยอนทำอะไรเซฮุน ทำไมเซฮุนถึงมีสภาพแบบนี้

“แบคฮยอนนายทำอะไรกับเขา”

คยองซูหันกลับไปถามคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของตัวเอง แบคฮยอนจุดยิ้มร้ายแล้วเดินเข้าไปใกล้เซฮุนที่นั่งไม่รู้เรื่อง คยองซูเบิกตากว้างกับภาพตรงนี้แบคฮยอนโหดร้ายเกินไปแล้ว

“แบคฮยอนพอเถอะ!! ฮือๆ!!”

คยองซูกรีดร้องออกมาอย่างปวดร้าวแบคฮยอนใช้เข็มฉีดยาฉีดอะไรบางอย่างเข้าไปที่ต้นคอของเซฮุน คนตัวเล็กกัดฟันทนความเจ็บวิ่งไปเอาตัวกระแทกร่างของแบคฮยอนออกจากตัวของเซฮุน แบคฮยอนกระเด็นออกไปไม่ไกลเขายืนมองคยองซูที่ช้อนหัวของเซฮุนขึ้นมาไว้บนตักเล็ก

หึ! รักกันมากเหลือเกิน

“ฮือๆ เซฮุนเราขอโทษ”

คยองซูร้องไห้โฮราวกับเด็กน้อย ร่างกายเปล่าเปลือยของคนตัวเล็กสั่นไหวอย่างรุนแรง มือเล็กบรรจงเช็ดคาบเลือดที่มุมปากของคนตัวใหญ่ออก

“คะ คยองซูขอโทษเซฮุนทำไมครับ”

เสียงทุ้มลอยออกมาจากปากของชายหนุ่มพร้อมกับมือใหญ่ที่เอื้อมขึ้นมาเช็ดน้ำตายอดเล็กของคยองซูออก เซฮุนกำลังสู้กับสติที่เหลือเพียงน้อยนิดของตัวเอง เขาฝืนตัวเองอยู่เพราะคยองซูเขาไม่อาจทนให้คนตัวเล็กของเขาพบเจอกับอะไรที่ร้ายแรงคนเดียวต่อไปไม่ได้อีกแล้ว

“เราฮึก! เราขอโทษที่ทำให้เซฮุนเป็นแบบนี้ เราขอโทษที่เรารู้จักกับแบคฮยอนแล้วทำให้เซฮุนเป็นแบบนี้ เราขอโทษที่เราพาแบคฮยอนมารู้จักเซฮุน เราขอโทษฮืออ!”

แบคฮยอนยืนกำมัดแน่นเมื่อได้ยินสิ่งที่คนตัวเล็กพูดออกมา เพราะเขางั้นเหรอเพราะเขางั้นสินะ คยองซูพูดเหมือนกับว่าเขาผิดเสียเต็มประดาแล้วตัวเองไม่ผิดเลยรึไง ที่มาทำให้เขาหลงรักคยองซูเห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว

“รู้จักกับฉันมันแย่มากขนาดนั้นเลยรึไง!!”

แบคฮยอนตวาดออกมาจากที่เดิม คยองซูสะดุ้งอีกครั้งแต่โชคดีหน่อยที่คราวนี้เซฮุนอยู่ด้วยร่างสูงโปร่งของเซฮุนถึงแม้ตัวเองจะไม่มีแรงแต่ก็พยายามดึงคนตัวเล็กมากอดด้วยความลำบากเพราะโซ่ตรวน คยองซูซบเข้ากับอกแกร่งพร้อมกับปล่อยน้ำตาออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“แบคฮยอนมึงพอเถอะ”

เซฮุนเอ่ยออกมาอย่างยากลำบากร่างกายของเขาไม่ไหวแล้ว ทั้งยากล่อมประสาทของแบคฮยอนและก็ร่างกายที่โดนซ้อมจนไม่เหลือชิ้นดี เขาอาจจะทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วแต่ถ้าเขาตายคยองซูล่ะ เจ้าตัวเล็กของเขาจะเป็นยังไงหลังจากเขาตายไปแล้วล่ะ เซฮุนไม่ยอมเด็ดขาดถ้าเขาจะตายคยองซูจะต้องปลอดภัย

“มึงอยากให้กูหยุดมั้ย ถ้าอยากให้กูกูหยุดมึงก็ตายซะ”

แบคฮยอนแสยะยิ้มร้ายมองสภาพคู่รักที่น่ารังเกียจ คยองซูเอาแต่ส่ายหัวเป็นพัลวันมือเล็กประครองใบหน้าของเซฮุนเอาไว้อย่างห่วงแหน

“เซฮุนไม่นะถ้าไม่มีเซฮุนเราอยู่ไม่ได้นะเซฮุน”

“แต่ถึงยังไงเซฮุนก็อาจจะไม่รอดก็ได้นะคยองซู ถ้าเซฮุนตายอย่างน้อยคยองซูปลอดภัยเราก็พอใจแล้ว”

เซฮุนมอบยิ้มอ่อนโยนให้กับคยองซูอยากจะยกมือลูบหัวของเจ้าตัวเล็กเป็นการปลอบโยนแทบตาย แต่เขาทำไม่ได้โอเซฮุนทำอะไรไม่ได้เลยสักนิด แม้ความเจ็บปวดทางร่างกายจะรุมเร้าเท่าไหร่แต่ก็คงไม่เท่าทางใจ คนที่เขารักมาตลอดเฝ้าทนุถนอมอย่างคยองซูกลับบอบช้ำไม่เหลือเค้าเดิม เนื้อตัวของคนตัวเล็กมีแต่รอยจ้ำๆ ที่เขารู้ดีว่าเกิดจากอะไร มือแกร่งบีบเข้าหากันแน่นเจ็บใจแทบตายที่แบคฮยอนย่ำยีคนรักของเขาจนไม่เหลือชิ้นดี แต่เขาจะทำอะไรได้ในเมื่อแค่แรงที่จะพยุงสติเอาไว้มีน้อยนิดถึงเพียงนี้ ตาคมของโอเซฮุนคลอไปด้วยน้ำตาเขาสงสารคยองซูเจ้าตัวเล็กไม่ควรต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยซ้ำ มันบัดซบที่สุด!!

“รักกันมากใช่มั้ย!!”

แบคฮยอนยืนตัวสั่นเทาดวงตาคมตอนนี้ไม่ต่างไปจากทั้งเซฮุนและคยองซูสักเท่าไหร่ แบคฮยอนเองก็เจ็บแทบบ้า ทำไมพระเจ้าต้องทำแบบนี้กับเขาทั้งที่เขาพยายามจะเริ่มใหม่กับคนอื่นแต่มันก็ทำไม่ได้ แบคฮยอนทำไม่ได้จริงๆ ตอนแรกหวังว่าจะตัดใจได้ แต่พอที่แม่เขาโทรมาถามว่าจะกลับมางานแต่งคยองซูมั้ยแบคฮยอนเองก็รู้เลยว่าเขาจะไม่มีวันยอมเด็ดขาด!

“มึง!!”

“แบคฮยอน!!”

ทั้งเซฮุนและคยองซูกรีดร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อแบคฮยอนควักปืนออกมาจากเอวดานหลังที่เหน็บมันเอาไว้ ปลายกระบอกปือส่องตรงมาทางร่างทั้งสองอย่างสั่นเทา

“ถ้ามึงรักกันมากก็ตายไปพร้อมกันเลย กูก็ไม่เอาหรอกถ้าจะได้แต่ตัวแต่หัวใจไม่ใช่ของกู”

แบคฮยอนเอ่ยออกมาเสียงสั่น เขาไม่ใช่คนโหดร้ายแต่เพราะพระเจ้ารังแกเขาแบบนี้มันทำให้เขาต้องต่อสู้กับโชคชะตา ถ้าเขาไม่ได้ใครก็ไม่ได้ถ้าตายมันก็ต้องตายกันหมดนี่แหละ

“แบคฮยอนใจเย็นๆ นะฮือออ!”

คยองซูพยายามพูดให้อีกฝ่ายใจเย็นลง แต่ไม่มีแล้วแบคฮยอนขาดสติไปแล้วมือกร้านของแบคฮยอนสั่นเทาไปหมด ปลายกระบอกปืนยื่นออกมาแม้ตั้งใจจะเล็งมาทางเขากับเซฮุนแต่มันกลับสั่นจนไร้ทิศทาง

“คยองซูจำไว้นะต่อจะหนีให้ตายยังไง โด คยองซูก็ต้องกลับมาเป็นของ บยอน แบคฮยอน คนเดียว...!!!”

ปัง!!

“แบคฮยอน!!”

ทั้งสองเสียงประสานกันออกมา เมื่อร่างของแบคฮยอนทิ้งตัวลงกับพื้นแน่นิ่งแบคฮยอนไม่ได้ยิงเขากับเซฮุนแต่เจ้าตัวกลับหันกระบอกปืนแล้วลั่นไกใส่ตรงหน้าอกด้านซ้ายตัวเอง คยองซูรีบผละจากเซฮุนแล้ววิ่งไปดูแบคฮยอนเพื่อนรักของตัวเอง มือเล็กประครองใบหน้าคมเข้มของเพื่อนรักขึ้นมาไว้บนตัก แบคฮยอนสำลักเลือดจนมันพุ่งออกมาจากปากอย่างเจ็บปวด

“คะ คยองซูเราขอโทษให้อภัยเรานะครับ”

เสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาแต่คยองซูกลับได้ยินมันชัดราวกับมีใครตะโกนใส่หัว ใบหน้าหวานพยักหน้าเป็นการบอกว่าตนเองพร้อมจะอภัย

“ส่วนเซฮุนมันไม่ตายหรอกอาจจะแค่สลบไปสามสีวันแล้วก็ฟื้นแค่กๆ!” แบคฮยอนกล่าวออกมาอย่างยากลำบาก “เราเฮือก! รักคยองซูจริงๆ นะฮึก!”

แบคฮยอนน้ำตาไหลออกจากทางหางตามือกร้านเลื่อนขึ้นมาจับใบหน้าอ่อนหวานอย่างยากลำบาก เขารักคยองซูมากเหลือเกิน รักมากจนเผลอทำร้ายคนที่รักไปอย่างคนชั่วช้า แต่จะเป็นไรมั้ยถ้าเขาจะอยากได้โอกาสสำหรับรักอีกครั้ง เขาอยากจะรักคยองซูด้วยใจที่บริสุทธิ์ ถึงแม้คนตัวเล็กจะไม่รักเขาแต่เขาก็พร้อมที่จะแอบรักอยู่ข้างเดียวเงียบๆ

“คยองซูครับถ้าชาติหน้าเราเกิดมาเจอกันอีก ฮึก! สัญญานะครับว่าจะกลับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิม สัญญานะครับว่าจะไม่รังเกียจกัน สัญญานะครับเฮือกก!”

ขออีกนิดไม่ได้เหรอครับพระเจ้าขอเวลาแบคฮยอนอีกนิด อย่าเพิ่งเอาลมหายใจไปตอนนี้ไม่ได้เหรอ แบคฮยอนอยากพูดกับคยองซูอีกแค่ประโยคเดียวขอแค่นั้นให้แบคฮยอนได้พูดไม่ได้เหรอ

“คยองซูครับแบคฮยอนรั…”

สติดับวูบลงพร้อมกับลมหายใจที่แน่นิ่งแบคฮยอนคนเลวไม่มีแม้โอกาสสุดท้าย พระเจ้าไม่แม้จะมอบโอกาสสุดท้ายให้เขา แบคฮยอนไม่มีสิทธิ์แม้จะพูดคำว่า

‘แบคฮยอนรักคยองซู…’

THE END

 

 

 

 

  
  


จบได้แบบดอกท้อมากฮือออออออTT
เราไม่ได้ตั้งใจจะให้มันออกมาหน่วงแบบนี้นะ แต่อารมณ์มันพาไปอ่ะ
เรื่องใครน่าสงสารที่สุดเราอยากถาม สำหรับเราก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
พี่แบคก็น่าสงสารที่รักเขาข้างเดียว แต่คยองซูก็น่าสงสาร
ยังไงพี่แบคก็แค่เพื่อนอ่ะ มันทำใจรักไม่ได้ใช่ป่ะพร้กกกกกกก TT