คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : (OS) My student teacher [ BAEKDO ] (END)
‘โดคยองซูดีใจด้วยเราท็อป ได้เต็มร้อยคะแนนเลยเก่งมากจ้ะJ’
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่คยองซูทำคะแนนวิชาอังกฤษได้เต็มแบบนี้เพราะปกติแล้วเด็กชายตัวเล็กนี่จะได้ไม่เคยผ่านครึ่งเลยสักครั้ง คยองซูเรียนม.ปลายปีหนึ่งที่โรงเรียนชื่อดังในโซล ที่เข้าไปได้ก็ไม่ใช่เพราะเก่งอะไรมากมาย อาศัยที่ว่าพ่อแม่รวยและก็พอจะมีเงินช่วยเหลือโรงเรียนก็แค่นั้น
“อ่าจะอยู่หรือเปล่านะ”
คนตัวเล็กยืนอยู่หน้าหอพักนักศึกษาชายของมหาลัยโซล ที่นี่แหละเป็นที่ที่คยองซูมาเรียนพิเศษกับคุณครูคนพิเศษ พี่แบคฮยอนนักศึกษาว่าที่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งของที่นี่ ตอนแรกคยองซูก็ไม่ได้อยากมาเรียนหรอกแต่พ่อของเขาน่ะสิบังคับให้คยองซูมาเรียนเพราะอายที่ลูกชายคนเดียวทำคะแนนสอบไม่เคยผ่านครึ่ง เลยจับเจ้าตัวดีมาฝากให้กับลูกของเพื่อนสนิทซึ่งได้ข่าวว่าเรียนเก่งมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทางลูกเพื่อนก็ไม่ปฏิเสธแถมยังสอนให้ฟรีอีกตั้งหากคยองซูเลยต้องระเหิดมาเรียนที่นี่ ตอนนั้นคยองซูจำได้ว่าค้านหัวชนฝาไม่เรียนท่าเดียวก็ใครจะมาทนนั่งเรียนกับตาแว่นเทอะทะกันแค่เจอหน้าครั้งแรกคยองซูก็ไม่ชอบเอาซะเลยพูดจาก็วิชาการจ๋าขนาดนั้น
แต่สิ่งที่ทำให้คยองซูเปลี่ยนไปก็คือวันนั้นอาทิตย์ที่สามที่คยองซูมาเรียนเขามาแบบไม่ได้บอกล่วงหน้าเข้าห้องของแบคฮยอนไปโดยที่เจ้าตัวไม่ทันรู้ตัวเพราะคยองซูเจอกับรูมเมทของแบคฮยอนพี่ลู่หานที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดีเลยไม่ต้องเคาะประตูเรียก สิ่งแรกที่คยองซูพบเจอคือความว่างเปล่าภายในห้องได้ยินแต่เสียงน้ำตกกระทบพื้นในห้องน้ำซึ่งก็พอเดาได้ว่าอีกคนกำลังอาบน้ำอยู่ตอนนั้นคยองซูยังนึกหมั่นไส้ในความอนามัยของผู้ชายคนนี้เหลือเกินเพราะเพิ่งจะสี่โมงเย็นเองก็อาบน้ำซะแล้ว
แกร๊ก!
‘ล้างไม่ออกจริงๆ สินะให้ตายเหอะ’
คยองซูมองไปทางห้องน้ำที่ถูกเปิดออกปรากฏร่างของแบคฮยอนที่มีผ้าขนหนูสีขาวผืนสั้นปกปิดท่อนล่างเพียงเท่านั้นเดินออกมา ตามเนื้อตัวยังคงมีหยดน้ำเกาะเต็มไปทั่วตัวแต่ที่น่าแปลกใจคือสีน้ำเงินที่เหมือนเป็นสีทาบ้านติดอยู่ตรงหน้าท้องเปรอะเปื้อนบนกล้ามหน้าท้องเรียงตัวสวยมันดูเลอะเทอะนะแต่ไม่รู้ทำไมหัวใจดวงน้อยของคยองซูถึงได้สั่นไหวจนซูบฉีดเลือดมาที่ใบหน้าหวานใสจนแดงไปหมดพอจะหลบตาขึ้นมองหน้าของแบคฮยอนก็เกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่แบคฮยอนไม่ได้ใส่แว่น ใบหน้าที่ถึงแม้จะใส่แว่นก็ดูดีอยู่แล้วแต่เพราะคยองซูมีอคติมากเกินไปตอนนั้นเลยดูไม่เข้าตาเสียจริงๆ แต่ตอนนี้พอไม่มีแว่นมาให้รำคาญตา แบคฮยอนเรียกได้ว่าหล่อเทพบุตรมาในสายตาของคยองซู ดวงตาคมเข้มชวนฝัน จมูกโด่งน่ากัด แถมริมฝีปากบางที่พอได้ประกบจูบคยองซูสามารถเดาได้ทันทีว่าต้องร้อนแรงแน่ๆ
‘ว้าว! ผัวของน้องคยองคึๆ’
ตั้งแต่นั่นแหละคยองซูก็ตั้งใจมาเรียนมาแทบทุกวันจนไม่กลัวว่าแบคฮยอนจะรำคาญ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ คยองซูเป็นเด็กหัวไวแต่เพราะขี้เกียจจึงทำให้การเรียนตกแบคฮยอนรู้ข้อนี้ดี คนเป็นครูจึงไม่ค่อยให้คยองซูต้องทำแบบฝึกหัดเยอะเน้นอธิบายให้เข้าใจดีกว่า คยองซูเองก็ชอบเพราะจะได้มีเวลามาเต๊าะคุณครูคนเก่งแต่เหมือนต่อมด้านรับความรู้สึกของแบคฮยอนจะทำงานช้าคนเป็นครูดูเหมือนไม่เคยสนใจมันเลยสักนิด
วันนี้ล่ะคยองจะต้องได้ผัว!
ก๊อกๆ
มือเล็กกำเป็นก้อนกลมๆ ก่อนจะเคาะลงไปบนบานประตูห้องของแบคฮยอน อีกมือหนึ่งก็กำถุงอาหารที่ตัวเองตื่นแต่เช้าเพื่อจะทำมาให้อีกคน ไม่นานประตูก็เปิดออกเผยให้เห็นร่างของชายหนุ่มที่สูงกว่าตัวเองไม่มากเหมือนอีกคนยังไม่ตื่นดีด้วยซ้ำเพราะตาที่แทบจะปิดกับผมที่ยุ่งเป็นรังนก คยองซูยกข้อมือข้างที่ใส่นาฬิกาเอาไว้ขึ้นมาดู
“สิบโมงเช้าแล้วนะ เพิ่งตื่นเหรอฮะ”
คยองซูดุเล่นๆ ก่อนจะสวมกอดแบคฮยอนพลางซุกหน้าที่บ่าแกร่งของอีกคน ไม่ต้องตกใจกับพฤติกรรมของคยองซูหรอก นี่คือวิธีทักทายของคุณครูและลูกศิษย์ต่างหาก แบคฮยอนยกมือลูบหัวของเด็กขี้อ้อนพลางหัวเราะในลำคอ
“อ้อนอีกแล้วนะครับคยองซู”
“ก็อ้อนพี่แบคคนเดียวแหละ หรือพี่แบคอยากให้คยองไปอ้อนคนอื่น”
คยองซูผละตัวออกเชิดหน้าขึ้นอย่างงอนๆ แบคฮยอนระบายยิ้มอบอุ่นแล้วขยี้หัวของคนตัวเล็กขี้เอาแต่ใจไปจนหัวยุ่ง คยองซูได้แต่หลบมือแบคฮยอนแล้วดันอีกคนเข้าไปในห้อง
“พี่แบคไปล้างหน้าเลยเดี๋ยวมากินข้าวเช้ากัน วันนี้คยองมีข่าวดีมาเล่าให้ฟังด้วย”
“ฟังเลยไม่ได้เหรอพูดแบบนี้พี่เครียดนะ”
“ไม่เอา ไปล้างหน้าก่อนไปเลย”
คยองซูเอ่ยไล่ก่อนจะเดินไปทางโต๊ะกินข้าว จัดการเทอาหารใส่จานแล้ววางให้เป็นระเบียบ วันนี้พี่แบคฮยอนน่าจะอยู่คนเดียวเพราะถ้าพี่ลู่หานอยู่แกจะนั่งติดทีวีดูบอลตลอด เพราะงั้นคยองซูเลยตักข้าวใส่จานไว้สองจานเท่านั้น พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแบคฮยอนก็เดินออกมาพอดี
“มานั่งเร็วๆ เดี๋ยวข้าวเย็นหมดไม่รู้น้า”
คยองซูเร่งแบคฮยอนเสียงใส คนเป็นพี่ส่ายหัวยิ้มๆ กับความขี้เล่นของคยองซูแต่ก็เดินไปตามที่คยองซูเรียก แบคฮยอนนั่งลงตรงข้ามกับคยองซู ในระหว่างที่คนเป็นพี่กำลังจะตักข้าวเข้าไปคยองซูก็เตะไปที่หน้าแข้งของคนเป็นพี่เข้าให้
“ต้องขอบคุณอาหารก่อนสิ”
“แต่พี่หิวนะกินเลยไม่ได้เหรอคยองซู ปกติก็ไม่เคยทำนี่นา”
“ไม่ได้วันนี้ไม่ปกติต้องขอบคุณก่อน”
คนตัวเล็กยกมือพนมขึ้นมาตรงหน้าหลับตาพริ้มปากก็ขมุบขมิบไปตามบทสวดมนต์ แบคฮยอนไม่ได้ทำตามแต่มองคยองซูทำแบบนั้นแล้วระบายยิ้มออกมา คนอื่นจะหาว่าเขาบ้านมั้ยทั้งที่อยู่ปีสีแล้วแต่ดันชอบเด็กม.สี่ ฮ่าๆ เจ้าตัวเล็กอาจจะดูเขาไม่ออกก็ได้เพราะเขาน่ะเก็บความรู้สึกเก่งไม่เหมือนคยองซูที่จีบเขาโต้งๆ แล้วพอเขาทำเป็นไม่รู้เรื่องคนตัวเล็กก็เบะปากพลางบ่นว่าเขาโง่บ้าง ทึ่มบ้าง
“ขอให้พี่แบคตกลงด้วยเทอญเพี้ยง!”
เสียงพึมพำลอยออกมาจากปากอิ่มน่าจูบนั่นทำเอาแบคฮยอนถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก ตกลงไรว่ะ? ถึงคยองซูจะพูดเบาๆ กับตัวเองแต่เขาก็ได้ยินมันอยู่ดีแหละก็ทั้งห้องมีกันอยู่สองคนนิไอ้ลู่หานมันหนีไปหอสมุดตั้งแต่เช้าแล้วกว่าจะกลับมาอีกทีก็นู้นเย็นๆ น่ะ
“เอ้า กินได้!!”
หลังจากลืมตาคยองซูก็ตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนที่คนตัวเล็กจะก้มหน้าก้มตามกินไม่สนใจแบคฮยอนที่นั่งอยู่ตรงข้ามสักนิด
“นี่คยองซูเงยหน้าสิครับ”
คยองซูเงยหน้าตามที่แบคฮยอนบอก คิ้วเรียวขมวดกันจนเป็นเครื่องหมายคำถามว่าทำไม แต่ความงงของคยองซูก็ละลายหายไปเมื่อแบคฮยอนเอื้อมมือมาเช็ดเม็ดข้าวที่เลอะตรงมุมปากให้ ก่อนที่คนเป็นพี่จะเอามันเข้าปากของของตัวเองไป
ไอ้เหี้ยพี่แบคอ้อย!!
“กินอะไรเลอะเป็นเด็กๆ ไปได้นะเรา”
ยิ้มแบบนั้นทำไมคยองซูเขินนะอย่ายิ้มแบบนั้นไม่เอา หัวใจทำงานหนักเกินไปแล้วไม่หวายยยยย!
“ขะ คยองไม่ได้เด็กแล้วนะ!!”
ถึงหน้าจะแดงเสียงจะสั่นขนาดไหน คยองซูก็ยังก้มหน้าก้มตาเถียงออกไป แบคฮยอนชอบเหลือเกินกับท่าทางเขินอายของคยองซู มันไม่ได้ถูกดัดแปลงเกินจริงเพราะมันออกมาน่ารักอย่างเป็นธรรมชาติ
“อิ่มแล้วคยองเก็บแล้วนะ!!”
คยองซูเก็บจานของตัวเองแล้วก็ของแบคฮยอนไปไว้ในที่ล้างจาน คนตัวเล็กทำทุกอย่างเองจนหมดแบคฮยอนจะเข้ามาช่วยคยองซูก็ไล่ให้ไปนั่งดูทีวีนู้นเพราะอะไรน่ะเหรอหึหึ อีกห้านาทีเท่านั้นแหละ
ยากำลังจะออกฤทธิ์
คยองซูน่ะร้ายกว่าที่ทุกคนคิดนะฮะJ เพราะอาหารที่คยองซูเอามาน่ะบางอย่างคยองซูก็ใส่ยาที่เซฮุนเพื่อนที่โรงเรียนให้ยืมมาบอกว่ามันจะช่วยให้อารมณ์พุ่งพล่านทุกคนคงรู้ใช่มั้ยว่าคืออะไร คยองซูน่ะไม่ได้กินเข้าไปหรอกเพราะเขาเลือกกินจานที่ไม่มียา ที่ก้มหน้าก้มตากินก็เพราะอยากให้จานที่ไม่มียาหมดเร็วๆ เป็นการบังคับแบคฮยอนอย่างแนบเนียนให้กินเฉพาะจานที่มียาคึๆ อย่างฉลาด!
“คยองซูเร่งแอร์ให้พี่หน่อย”
แบคฮยอนเด็กตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา คยองซูไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิดแถมยังยิ้มมุมปากแบบตัวร้ายในซีรี่ย์อีก แบคฮยอนว่ามันมีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นกับเขาแล้วล่ะ ร่างกายร้อนไปหมด แถมลูกรักข้างล่างอยู่ดีๆ ก็ขยายตัวออกมาแบบนี้อีก จะว่ามีสิ่งเร้าก็ไม่ใช่เพราะรายการที่ดูมันเป็นการ์ตูนนะ
“คยองซูพี่ร้อนเร่งแอร์ให้หน่อยนะครับ”
“พี่แบคไม่ได้ร้อนหรอกฮะ หรือถ้าร้อนคยองว่าพี่แบคถอดเสื้อผ้าดีมั้ย”
คยองซูหันมาพูดกับแบคฮยอนพร้อมสายตาหวานเยิ้ม คนเป็นพี่ยิ่งสงสัยเข้าไปกันใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวของเขาถึงจะไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้แต่ก็ไม่ใช่เด็กอมมือจนไม่รู้ว่าอาการพวกนี้คืออะไรกัน ได้แต่หวังว่ามันจะไม่ใช่เพราะเขาไม่อยากเอาอารมณ์พวกนี้ไปลงกับคยองซูเด็กน้อยน่ารักของเขา
“อ๊ะคยองซูทำอะไร?”
แบคฮยอนสะดุ้งตัวตกใจเมื่อคนตัวเล็กอยู่ดีๆ ก็มานั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้าเขา มือเล็กวางไปบนท่อนแก่นกายของเขาลูบไล้มันเบาๆ ทำเอาเขาแทบขาดใจ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงเป็นริ้วๆ คงจะอายไม่ใช่น้อยเหมือนกัน
“พี่แบคคงรู้นะฮะว่าคยองจะทำอะไร”
“แต่เรายังเด็กนะคยองซู”
แบคฮยอนจับไปบนมือของคยองซูให้หยุดลูบมันซะ เพราะขืนยังปล่อยไปเขาอาจจะทำอะไรที่เข้าใกล้คุกก็ได้ คยองซูเบะหน้าเหมือนเด็กจะร้องไห้
“คยองไม่เด็กแล้วนะฮะ” คยองซูเถียง “ที่ทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้พี่แบคสนใจคยองบ้าง อยากให้พี่แบครับรู้ว่าหัวใจของคยองอยู่ที่พี่แบคไปแล้ว ถ้าพี่แบคไม่ตายด้านเรื่องพวกนี้คยองก็ไม่ต้องใส่ยาไปในอาหารหรอกคนโง่!!”
แบคฮยอนอ้าปากค้างแสดงว่าที่เขาเป็นแบบนี้เพราะคนตัวเล็กใช่มั้ย ร้ายจริงๆ คยองซูไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าครั้งแรกมันเจ็บขนาดไหนแถมยังเจ็บมากขึ้นไปอีกถ้าเขาโดนฉุดให้อารมณ์พุ่งขึ้นด้วยยาพวกนั้น
“แล้วเราทำไปทำไมล่ะครับหืม”
น้ำเสียงแหบพร่าของแบคฮยอนเริ่มเปลี่ยนไป ร่างกายของแบคฮยอนสั่นเหมือนเจ้าเข้า คยองซูรู้ว่าแบคฮยอนพยายามเก็บอารมณ์แต่ถ้ามันลำบากแบบนั้นทำไมไม่ระเบิดออกมาเลยนะ
“ก็คยองรักพี่แบค!!” เอาเถอะมาถึงขนาดนี้แล้วคยองซูไม่ต้องอาย แต่ขอไว้ลายหน่อยได้มั้ย “แล้วที่ทำแบบนี้ก็เพราะทำแบบที่ผู้ใหญ่ทำกันไงฮะ ตอบแทนที่พี่แบคฮยอนสอนคยองมาตลอดเทอม"
CUT
ไบโอลั้นลา!!
จบไปแล้วเรื่องแรกในบทความนี้ ฝากคอมเม้น ฝากโหวต ฝากสกรีมแท็กด้วยน้า
เราอยากอ่านเม้นยาวๆ แหละแก 555555555 แบบยาวปรื้ดดดดก็อ่าน
แท็ก #ฟิคครูแบค ไปแล้วเน้อออออ!!
ความคิดเห็น