ห้องเก็็บโรล Khurodhia C.Glendheir

ความคิดเห็นที่ 278 (จากตอนที่ 7)

" เสียงอะไรของใครนะ... " ร่างบางเดินฝ่าแมกไม้ออกไปเรื่อยๆ อย่างไม่อนาทรร้อนใจ แม้จะมีเสียงของใครจากที่ไหนสักแห่งลอยเข้ามากระทบประสาทเธอบ้างเป็นระลอกๆ  ทำไงได้ อยู่ในป่าต้องหูตาเปิดกว้างเข้าไว้...แม้ตอนนี้ขอบชายกระโปรงสีขาวเริ่มลุ่ยจากการเกาะเกี่ยวของกิ่งไม้บ้าง พอๆกับผมสีน้ำตาลเข้มที่ถูกปล่อยสยายและดูจะกลายเป็นภาระสักนิด แต่แม่มดสีเพลิงผู้รักความสนุกก็ไม่ได้ย่อท้อแต่อย่างใด ยิ่งเพิ่มความท้าทายให้กับเธอเป็นเท่าทวีคูณเลยต่างหาก สักพักเธอก็รู้สึกหยุ่นๆตรงเท้า กลิ่นเลือดสัตว์เลื้อยคลานเตะจมูกเธอเข้าอย่างจัง นัยน์ตาสีแดงสดทอดลงบนซากงูขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง ตามร่างกายของมันมีบาดแผลตามตัวไม่ใช่น้อย และสายเกินกว่าที่ยาจะช่วยยื้อชีวิตของมันได้ เด็กสาวตรงเข้าไปตรวจตราซากอย่างระมัดระวัง ถุงมือยางสีครีมถูกสะบัดและสวมลงบนนิ้วเรียวเล็ก ร่างเล็กสำรวจสภาพซากอย่างระมัดระวัง
"ใช้ได้นี่..." เด็กสาวเปิดปากมันเบาๆ เขี้ยวสีขาวมันที่ยังไม่มีสีเลือดใดใดเปื้อนวาว มือเล็กดันแก้มงูออกมาพิจารณา กล้ามเนื้อสีขาวปลอดของมันใหญ่มาก ถ้าโดนกัดคงรอดยาก คนๆนั้นโชคดีมากที่ไม่โดนมันเข้า
"...น่าเสียดายนะที่ไม่มีพิษ'' หัวทรงมนของซากถูกยกขึ้นมาดูซ้ายทีขวาที ถ้าตอนนี้เธอมีมีดผ่าตัดในมือล่ะก็ คงอยู่กับซากนี่ได้ทั้งวันทั้งคืนแต่ในป่าแน่ 
"จะสวยงามแค่ไหนนะ..." เด็กสาวนึกภาพงูขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนตัวช้าๆ เกล็ดของมันเรียงตัวอย่างเป็นระเบียบตามการเคลื่อนไหว เสียงหัวใจและเส้นเลือดเต้นตุบๆในกายของมันช่างน่าสนใจ เด็กสาวส่ายหัวเล็กเพื่อตัดใจ ยังมีอะไรรอเธออยู่ข้างหน้าอีกมาก  ร่างเล็กใช้เวทมนต์ชอนไชพื้้นดินจนได้หลุมใหญ่ที่หนึ่ง ร่างขนาดยักษ์ของงูใหญ่ที่ไร้วิญญาณค่อยๆเคลื่อนตัวลงไปในหลุมราวกับมีชีวิต ก่อนจะขดตัวอย่างสงบนิ่งเหมือนรอพิธีการขั้นสุดท้าย  ใบยันต์สีโอรสแตะจรดริมฝีปากบางอมชมพูที่พร่ำคาถาเบาๆ สิ้นคาถาบทสุดท้าย ไม่กี่นาทีร่างใหญ่หลายสิบฟุตก็กลายเป็นเถ้าถ่าน ไม่เหลือแม้แต่กระดูก  เปลวเพลิงสีฟ้าสดใสหายไปทันทีที่เสร็จภารกิจ กองดินจำนวนหนึ่งก็เคลื่อนเข้าแทนที่หลุมนั้นจนเต็มเมื่อมือเล็กยกขึ้นระดับอกเพื่อบังคับทิศทาง  แม้ระหว่างทางเธอจะเจอสัตว์ร้ายมากมายแต่เธอก็เพียงร่ายเวทย์สะกดร่างไว้ชั่วขณะเท่านั้น สัตว์พวกนั้นจะตกในห้วงนิทราประมาณห้านาที และจะจำเหตุการณ์ก่อนหน้าไม่ได้เลยว่าได้เจอเธอ... แต่นี่เป็นรายแรกที่ได้รับการฌาปนกิจของวัน 
"R.I.P... " เสียงเล็กกระซิบแผ่ว ก่อนจะกระโดดผ่านก้อนหิน ขอนไม้ ต้นไม้ แล้วผันตัวขึ้นมากระโดดบนยอดไม้แทน มีแม่น้ำอยู่ข้างหน้า และใครบางคนที่อาจอยู่ตรงนั้น  ก้าวสุดท้ายจรดลงริมแม่น้ำพอดี เลยกว่านี้อีกก้าวเดียวเธอคงได้เล่นน้ำเย็นฉ่ำ กลิ่นเลือดโชยมาจากอีกด้าน เด็กสาวหันมองหาต้นตออย่างรวดเร็ว 
"..สาหร่ายบกสีชมพู..?" ไม่ใช่นะ...เด็กสาวถอดถุงมือออกใส่กระเป๋าสะพาย มองคนอื่นในบริเวณนั้นอย่างไร้อารมณ์ ก่อนที่ร่างเล็กปล่อยตัวให้ตกลงในหลุมอากาศกลางละอองสีเพลิง และหายวับไปในความเงียบสงบ

 

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 07:54
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 08:05
แก้ไขครั้งที่ 3 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 08:13
แก้ไขครั้งที่ 4 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 08:33
แก้ไขครั้งที่ 5 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 08:40
แก้ไขครั้งที่ 6 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 08:42
แก้ไขครั้งที่ 7 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 08:46
แก้ไขครั้งที่ 8 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 08:46
แก้ไขครั้งที่ 9 เมื่อ 17 มีนาคม 2557 / 08:49

---

PS.  สำหรับผม...เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมีครับ^^ As for me,... Neither destiny nor fate conceal everything ; only doing sets, however. ^ ^

Name : Amythys< My.iD > [ IP : 171.100.75.24 ] 
Email / Msn: lanamyth_zda(แอท)outlook.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 17 มีนาคม 2557 / 07:50

ความคิดเห็น