ตอนที่ 19 : 18 : ชอบเพิ่มขึ้นบ้างหรือยัง?
18
ชอบเพิ่มขึ้นบ้างหรือยัง?
แสงแดดอุ่นๆ ในยามเช้าส่องเข้ามากระทบกับตาของฉัน ก่อนที่ฉันจะค่อยๆ เปิดม่านตามองดูบริเวณรอบๆ นี้ฉันมาอยู่ในนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย! จำได้ว่าเมื่อคืนฉันแอบออกไปคุยโทรศัพท์กับซีเวียร์และซิวเวอร์ก่อนที่จะดูดาวต่อ หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย......
หรือหลังจากนั้นฉันจะหลับไป แต่…ถ้าฉันหลับไป แล้วจะมาอยู่ในนี้ได้ไงกัน!
ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอน ก่อนจะหันไปมองผู้ร่วมเต็นท์อีกคนที่ตื่นนานแล้ว เมื่อเขาเห็นอย่างนั้นก็แอบส่งยิ้มบางๆ ให้
“ ตื่นแล้วเหรอ หึ ” เขาเอ่ยขึ้นก่อนที่จะขยับเข้ามาใกล้
“ พะ...พี่พีเจ ”
“ อรุณสวัสดิ์ครับ ^^ ”
“ ... ”
“ ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ”
“ พูดอะไรละคะ ”
“ ก็... ” พี่พีเจเอ่ยขึ้นก่อนที่จะหยุดเว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มให้เล็กน้อย ชั่งเป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจจริงๆ
“ ... ”
“ เรื่องเมื่อคืนว่าไง ”
“ ...! ” ฉันถึงกับนิ่งเงียบแล้วจ้องหน้าเขาเล็กน้อย ให้ตายเถอะ! อย่าบอกนะ ว่าเขารู้น่ะว่าฉันแอบหนีมาคุยโทรศัพท์ข้างนอกน่ะ แล้วอย่าบอกนะว่าเขาได้ยิน แล้วอย่าบอกนะว่า.....
อ๊ากกกกกกก อย่าบอกนะว่าเขาเป็นคนอุ้มฉันเข้ามานอนในนี้ ToT
“ ... ”
“ ก็...ก็ไม่มีอะไรนี้ค่ะ ^^; ”
“ แน่ใจเหรอครับ ”
“ ...! ”
“ อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ ที่เราแอบรอให้พี่ให้พี่หลับก่อนแล้วค่อยหนีออกไปดูดาวข้างนอกน่ะ ”
“ =[]= ”
“ อย่าโกหกนะ - - เด็กดื้อ ”
“ คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก รีอาโตแล้วนะ ”
“ แต่ก็เด็กกว่าพี่ป่ะ ” เขาเอ่ยขึ้น ก่อนที่ยักคิ้วให้ข้างนึงเป็นเชิงถาม
“ ... ”
“ เร็วๆ สิ ยอมรับมาได้แล้ว ”
“ ._. ก็ได้ รีอาหนีออกไปดูดาวจริง ”
“ แล้วก็คุยโทรศัพท์กับเพื่อนด้วยใช่ไหมล่ะ ^^ ” พี่พีเจเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะกระตุกยิ้มบางๆ ที่มุมปากเล็กน้อยราวกับรู้ทันฉันทุกอย่าง
“ ฮ่ะ! จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อพี่หลับแล้วนี้ ”
“ นั้นไง! ยอมรับมาแล้วว่าแอบหนีตอนพี่หลับ ฮ่าๆ ”
“ =[]= ”
“ พี่หลับแล้วก็จริง แต่ยังหลับไม่สนิทต่างหาก รีอาทำอะไรพี่รู้หมดแหละ ”
“ =[]= พะ...พี่... ”
“ แต่ว่าตอนนั้นพี่แกล้งหลับน่ะ ตอนรีอาเรียกพี่ก็ได้ยินนะ แต่ไม่โต้ตอบ ตอนที่รีอาแกะมือพี่ออก พี่ก็รู้สึกนะ เลยพยายามกอดให้แน่น จนรีอาต้องใช้แรงอย่างเยอะกว่าจะแกะออกได้ ”
“ =[]= ”
“ พี่รอรีอาให้ออกไปจากเต็นท์สักพัก ก่อนที่จะค่อยลืมตาขึ้นมา แล้วค่อยออกไป เพื่อที่จะตามรีอากลับเข้ามา แต่...ก็เห็นเราหยิบโทรศัพท์โทรคุยกับเพื่อนเสียก่อน ก็เลย.... ”
“ ก็เลยแอบดูอยู่ห่างๆ เหรอคะ - - ”
“ อาหะ ^^; ก็แอบดูอยู่ห่างๆ แหละ ”
“ แน่ใจนะว่าไม่ได้แอบฟัง? ” ฉันเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ ถ้าเกิดว่าเขาแอบขึ้นมา คนที่ซวยก็คือฉันนะสิ ทั้งซวย ทั้งอายเลยแหละ
“ ^^; แหะๆ ก็... ”
“ ... ”
“ ก็...ก็ยอมรับว่า...แอบฟังไปนิดนึง -/////- ” พี่พีเจเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะทำหน้าแบบเขินๆ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้อย่างน่ารัก กรี๊ดดดดดดดดดด ฉันจะบ้าตายแล้วนะ >< นี้เขารู้หมดเลยเหรอเนี่ย! ผู้ชายอะไรเร็วชะมัด แล้วอย่างนี้ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย
ทั้งเขิน ทั้งอาย
และ...ไปไม่เป็น!
“ =0=///= ”
“ ก็...ก็ถ้าพี่ไม่มาแอบดู แล้วแอบฟังอย่างนี้ จะได้รู้อะไรดีๆ ที่เราคุยกับเพื่อนเมื่อคืนเหรอ -////- ”
“ พี่พีเจ! ”
“ ครับ ^^ ”
“ นิสัยไม่ดี แอบฟังคนอื่นเขาคุยกันทำไม ไม่มีมารยาท -3- ” ฉันว่าเขากลบเกลื่อนความเขินอาย ผู้ชายอะไร ทำไมถึงมีนิสัยแบบนี้กัน
“ พึ่งรู้ว่าพี่ก็มีมารยาทกับเขาด้วยเหรอเนี่ย ^^ ”
“ ด้านจริงๆ - - ”
“ ด้านไหนๆ ก็หล่อ ด้านไหนๆ ก็ดี ”
“ หน้าด้านต่างหาก! ” ฉันเอ่ยเต็มประโยคกลับไป ให้ตายเถอะนี้ใช้คำย่อแล้วยังไม่เข้าใจอีกเหรอไง ยังจะมาชมตัวเองอีก บ้าที่สุด! ทำไมเกิดเรื่องนี้กับฉันแต่เช้าด้วยเนี่ย
“ ว้าวๆ เดี๋ยวนี้รุนแรงจังนะ ”
“ ... ”
“ แล้วรู้ไหม ว่าคนหน้าด้านอย่างพี่เนี่ยสามารถทำอะไรได้บ้าง ^^ ” พี่พีเจเอ่ยขึ้นก่อนจะพุ่งตัวเข้ามาหาฉันแล้วคร่อมร่างไว้ แขนทั้งสองของเขาใช้กั้นขังฉันเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ ก่อนที่เขาจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกของเราสองคนชนกัน ลมหายใจอุ่นๆ ที่รดลงหน้า ทำให้ฉันถึงกับหลับตาปี๋ ไม่กล้าลืมตาขึ้นมามองทีเดียว เพราะฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันและเขาอยู่ใกล้กันมาก
“ ... ”
“ ทำหน้าแบบนี้ อยากให้จูบเหรอ... ”
“ ...! ” ฉันถึงกับลืมตาขึ้นมาสบตากับเขาทันที เมื่อได้ยินอย่างนั้น ก่อนที่จะเห็นเขายกยิ้มเล็กน้อย แล้วหัวเราะในลำคออย่างขำๆ กับท่าทางตกใจของฉัน
“ เพิ่งรู้นะว่าเดี๋ยวนี้เราชอบอะไรรุนแรง ”
“ ...ปะ...เปล่าสักหน่อย ”
“ แล้วอยากให้พี่เป็นแบบนั้นเปล่าครับ ”
“ มะ...ไม่ ช่วยถอยห่างออกไปด้วย ”
“ พี่จะไม่ถอยจนกว่าจะได้คำตอบที่แน่นอน ” พี่พีเจเอ่ยอย่างแผ่วเบา ลมหายใจร้อนๆ บนใบหน้าทำให้ฉันรู้สึกประหม่าและใจเต้นแรงตึกตักมากขึ้นเหมือนสั่งเรียกร้องว่าต้องการสิ่งใด
“ ... ”
“ ที่คุยกับเพื่อนเมื่อคืนนั้นจริงไหม… ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาที่เล่าให้สองคนนั้นฟังนั้นจริงไหม... ”
“ ... ”
“ ตอบพี่สิ เผื่อพี่จะได้รู้และช่วยอะไรได้บ้าง ”
“ พี่ช่วยอะไรรีอาไม่ได้หรอกค่ะ ”
“ แล้วมันจริงไหมล่ะ ”
“ ... ”
“ ... ”
“ ค่ะ มันคือความจริงทุกประการเลยค่ะ ” ฉันเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา ก่อนจะก้มลงถอนหายใจเล็กน้อยอย่างเหนื่อยๆ สุดท้ายฉันก็หนีไม่พ้นความจริงเลยสินะ ทำไม ทำไมกัน!
“ ... ”
“ ... ”
“ แล้วหวั่นไหวกับพี่เปล่า ”
“ ... ”
“ ตกหลุมรักพี่ยัง ”
“ พี่พีเจ... ”
“ ชอบเพิ่มขึ้นบ้างหรือยัง? ”
“ ฉันไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ ” ฉันเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะค่อยเอาหน้าถอยห่างเล็กน้อย ส่วนเขาก็ยังนิ่ง รอฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อออกไป
“ ... ”
“ บางที...ฉันก็ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน ”
“ งั้นเอาอย่างนี้นะ... สมมติว่า.. ”
“ ... ”
“ ตอนนี้...เราสองคนไม่ได้เล่นเกมส์บ้าๆ นั้นกันอยู่ ไม่มีความรู้สึกที่อยากจะเอาชนะ และพี่กำลังจีบเราแบบจริงจังอยู่... ”
“ ... ”
“ แล้วเราก็กำลังเปิดใจให้พี่อยู่ จะว่ายังไง ”
“ พี่พีเจ... ” ฉันเอ่ยเรียกชื่อเขาขึ้น ก่อนที่จะเข้าไปนัยน์ตาเขาด้วยความสับสนและไม่แน่ใจในตัวเขาเลยว่าต้องการสื่ออะไรกันแน่ ต้องการให้ฉันพูดอะไรออกมากัน
“ เรารู้สึกยังไงกับพี่กันแน่ ”
“ พี่ก็รู้ความรู้สึกฉันไปหมดแล้วนี้ จะถามอะไรอีก ”
“ แล้วทำไมเราไม่ยอมรับพี่สะทีล่ะ ”
“ เพราะว่าฉัน... ”
“ ... ”
“ เพราะว่าฉันกลัว ฉันไม่แน่ใจอะไรในตัวพี่เลย ” ฉันเอ่ยตอบกลับไปตามความรู้สึก ใช่! ตอนนี้ฉันกำลังกลัวความรู้สึกตัวเอง กลัวว่าฉันจะชอบเขา และกลัว...ว่าสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บจะเป็นฉัน
“ ... ”
“ ฉันไม่อยากแพ้ ไม่อยากแพ้กับใจของตัวเอง ”
“ เราไม่ได้แพ้สักหน่อย ”
“ แต่ถ้าแพ้แล้วมันเจ็บนี้ อีกอย่างคือ...ฉันไม่อยากแพ้พี่ ”
“ แล้วพี่ต้องทำยังไง ถึงจะชนะใจเราได้สักที ”
“ ทำให้ฉันมั่นใจสิ ”
“ ...! ”
“ ทำให้ฉันมั่นใจในตัวพี่ เชื่อใจพี่ ทำให้ฉันรักพี่เหมือนที่พี่รักฉัน และ... ”
“ ... ”
“ ทำให้ฉันมั่นใจ ว่าพี่เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ”
[ PJ ]
ผมนิ่งเงียบ ฟังทุกสิ่งที่เธอพูดออกมา มันเป็นหนทางเดียวที่ผมจะสามารถเอาชนะใจคนอย่างรีอาได้ ที่แท้ที่เธอยังไม่ยอมรับผม เพียงเพราะเธอกำลังกลัวนี้เอง....
ไม่ใช่เธอคนเดียวสักหน่อยที่กลัว เพราะผมเองก็กลัว
กลัวที่จะเสียเธอไป...
ผมอยากทำทุกวิธีทางให้เรื่องมันจบสักที
“ ... ”
“ พี่ทำได้เปล่าเถอะ ทั้งหมดที่พูดมาน่ะ ”
“ แล้วใครบอกว่าคนอย่างพี่จะทำไม่ได้กันล่ะ ” ผมเอ่ยขึ้น ก่อนยกยิ้มขึ้นมาน้อยๆ ถ้าคิดจะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ มันก็ทำได้แหละหน๊า เพื่อคนที่เรารัก ก็ย่อมทำได้ทุกสิ่ง
แม้กระทั่ง...เปลี่ยนแปลงตัวเอง
“ ...? ”
“ พี่จะทำ และทำมันให้ได้ ”
“ แน่ใจ? ” รีอาเอ่ยขึ้นก่อนจะยักคิ้วอย่างสงสัยว่าคนอย่างผมจะทำจริงหรือเปล่า แล้วเดี๋ยวรู้กัน หึหึ
“ 100% ”
“ หึ ขอให้เป็นอย่างที่พูดล่ะกัน ”
“ อย่าห่วงพี่เลย ห่วงตัวเองดีกว่านะ ^^ ”
“ ... ”
“ เตรียมใจให้ดีๆ แล้วกัน เพราะพี่จะไปขโมยมาให้หมดเลยแหละ ”
“ ...! ”
“ อย่าเผลอละกันนะครับ รอบนี้ใช้เวลาไม่นานเลยสักนิด อาจจะแค่วันหรือเป็นสัปดาห์ด้วยซ้ำ ”
“ ...มะ...ไม่แน่หรอก ”
“ ไม่มีอะไรแน่นอนเสมอไป แต่ถึงยังไง เรื่องนี้สำหรับพี่มันต้องจบสักที ”
“ ... ”
“ พี่รอมานานแล้วนะ หลายปีแล้ว ”
“ ... ”
“ พี่ทนรอไปนานกว่านี้ไม่ได้หรอกรีอา ”
“ ... ”
“ ดั้งนั้น...ก็ช่วยใช้ความรู้สึกเราตัดสินใจพี่ด้วยล่ะ ”
------------------------------------------------------------------
สวัสดีงามๆ อีกครั้งนะคะ ^0^ สุขสันต์วันนักเขียนย้อนหลังแปป ฮ่าๆ ไรท์ก็เพิ่งรู้เหมือนว่าเมื่อวานเป็นวันนักเขียน วันนี้เลยมาอัพต่อให้เลย >< เอาแล้วไงค่ะ ไหนกลายเป็นว่าพี่พีเจรู้หมดเลยล่ะเนี่ย ฮ่าๆ ก็เรื่องนี้ก็ใกล้เข้าสู่ตอนจบมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะคะ อย่าลืมติดตามเรื่องอื่นๆ ของไรท์ด้วยนะ ยังไงก็อย่าลืมคอมเม้นต์ให้กันด้วยนะคะ
~~ ขอบคุณค่ะ ~~
By : Amy07
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
23 ความคิดเห็น
-
#20 Fresh032 (จากตอนที่ 19)วันที่ 6 พฤษภาคม 2558 / 19:34สนุกมากเลยค่าาาไม่อยากให้จบเลยยไรท์สู้ๆนะคะะ#200
