วันเสาร์...เล่าเรื่อง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

อตีเต กาเล ในสมัยครั้งพระพุทธกาล นายติณบาลฯ เป็นคนยากจน อาสาเป็นลูกจ้างทำสวนหญ้าให้เศรษฐีที่ตัดหญ้าที่บริเวณบ้านเป็นประจำ อยู่มาวันหนึ่ง เขาคิดว่า

‘เรานี้เป็นคนยากจน เพราะไม่เคยทำบุญอันใดไว้ในชาติก่อนเลย เกิดมาชาตินี้ จึงเป็นคนรับใช้ไร้ญาติขาดมิตร ไม่มีสมบัติติดตัวแม้แต่น้อย’

เมื่อคิดได้ดังนี้แล้ว เขาจึงได้แบ่งอาหารที่ได้รับจากการรับจ้างแต่ละเดือนออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเอาไว้ถวายแก่พระสงฆ์ที่บิณฑบาต อีกส่วนหนึ่งเก็บไว้บริโภคเอง

ต่อมาพอถึงเทศกาลออกพรรษาเหล่าชนผู้มีศรัทธาต่างพากันทำบุญทอดกฐินเป็นการใหญ่ แม้เศรษฐีที่เป็นนายเขาก็เตรียมที่จะทอดกฐินเช่นกัน จึงได้ประกาศให้สาธารณชนทราบทั่วไป เมื่อนายติณบาลได้ยินประกาศฯ ก็เกิดความเลื่อมใสขึ้นในใจทันที คิดในใจว่า

‘กฐินนี้แหละจะเป็นทานอันประเสริฐ’

จึงเข้าไปพูดกับเศรษฐีที่เป็นนายว่า อยากจะขอร่วมอนุโมทนากฐินทานครั้งนี้ด้วย แต่ตัวเขานั้นไม่มีเงินติดตัวเลย ฯลฯ คิดอยู่นาน ในที่สุดเขาได้เปลื้อง (ถอด) ผ้านุ่งของตนออกทำความสะอาดแล้วพับอย่างดี ส่วนตัวเองนั้นนำเอาใบไม้มาเย็บนุ่งแทนผ้า แล้วนำผ้าฯ เที่ยวเร่ขายไปตามร้านตลาด

หมู่ชนเห็นเขานุ่งใบไม้แทนผ้าก็พากันหัวเราะต่างๆ นานา นายติณบาลฯ จึงชูมือขึ้น

“ข้าฯ ยากจน ไม่มีผ้านุ่ง จะขอนุ่งใบไม้แต่ชาตินี้เท่านั้น ชาติหน้าเราจะนุ่งผ้าอันเป็นทิพย์”

เขาขายผ้าได้ห้ามาสก (๑ บาทของเราปัจจุบัน) แล้วนำเงินดังกล่าวมาอนุโมทนาทอดกฐิน กับเศรษฐีผู้เป็นนาย ขณะนั้นได้เกิดโกลาหลทั่วไปในหมู่ชนตลอดถึงเทวดาชั้นฉกาวจรสวรรค์ฯ ติณบาลฯมีฐานะร่ำรวยอย่างไม่มีใครคาดคิดฯ บั้นปลายชีวิตเขาได้รับตำแหน่งเป็นเศรษฐีอยู่จนมีอายุขัยฯ ก็ถึงแก่กรรมไปเกิดเป็นเทพบุตรในชั้นดาวดึงส์สวรรค์ เสวยสมบัติทิพย์อยู่ในวิมานแก้วสูงได้ห้าโยชน์ มีนางอัปสรหนึ่งพันแวดล้อมเป็นบริวารฯ

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทำบุญด้วยความเลื่อมใสมาก ถึงทรัพย์จะมีน้อยก็ได้บุญมาก

การทอดกฐินสามัคคีมีอานิสงส์มากกว่าทานอื่นๆ เพราะ……….

1.    จำกัดเวลา

2.    จำกัดบุคคล

3.    จำกัดสถานที่

4.    จำกัดการรับ

5.    เป้นพระพุทธานุญาต คือ ทานที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาต ไม่มีผู้ทูลขอ

6.    จัดเป็นสังฆทาน คือ ทานที่มีผลมาก

7.    มีอานิสงส์ทั้งผู้รับ – ผู้ให้

8.    ผู้รับ (พระ) ย่อมได้รับการยกเว้นทางวินัยฯ

คัดจากเทศน์อานิสงส์กฐิน ขออนุโมทนาสาธุ