Ark ภารกิจ พิชิตใจนายบาสเก็ตบอล

Ark

ภารกิจ พิชิตใจนายบาสเก็ตบอล

บทนำ

บนโลกใบนี้ยังมีคนโก๊ะๆ อย่างฉันคนหนึ่งที่ดันไปแอบชอบผู้ชายเพลย์บอยอย่างเขา ปลื้มกันทั้งโรงเรียน  คิดไปแล้วเศร้า อ่าวววววฉันลืมบอกไป ฉันชื่อน้ำชา ภรณ์ฑีรา มหารัตนประเสริฐ์ อายุ 17 ปี เรียนที่โรงเรียนธารธารา มีเพื่อนสนิทอยู่สองคน แต่ละคนสวยน่ารัก

“เฮ้ย ยัยชา แกเป็นไรว่ะทำหน้าง่อยเหมือนโดนไอ้อาร์กหักอกอย่างนั้นแหละ” โมพูดทักฉัน โมเป็นคนสวยพูดเก่ง ผู้ชายสวยมากจะชอบมองดวงตาของโม เหมือนที่โมมันว่านั้นแหละ แต่ไม่ได้โดนหักอกหรอกนะ อย่าพึ่งเข้าใจผิด

“โมแกก็พูดไป   ยัยชานะหรอจะถูกหักอก มันยังไม่บอกไอ้อาร์กเลยว่ามันชอบ” พลอยพูดปราม พลอยเป็นคนน่ารัก แต่ยัยนี้คบแฟนแต่ละคนหน้าตาดีกันทั้งนั้น

“อืม พวกแกก็พูดให้ฉันเกินไป ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยบอกชอบใครเลย เลิกมั่วได้แล้ว” อาการฉันก็งี้นั่งเศร้า พอเห็นอาร์กไปกับผู้หญิงคนอื่นฉันก็ต้องง่อยเป็นประจำ แต่ฉันก็เป็นคนร่าเริงนะ ยิ้มเก่ง แต่พอเจออาร์กเท่านั้นแหละชีวิตฉันก็พลันเปลี่ยนไป

“เฮ้ย พลอย ชา ไปกินข้าวกันเถอะ มันเที่ยงแล้วนะ” อารมณ์ของฉันมันไม่มีที่จะทำอะไรแล้วในตอนนี้

“อืม/อืม” ฉันกับพลอย

พอมาถึง โรงอาหารฉันกับเพื่อนก็ต้องอึ้งไปชั่วขณะ เพราะคนต่อคิวซื้ออาหารเต็มทุกร้าน  แล้วฉันล่ะจะได้กินรัยล่ะทีนี้ เฮ้อ คิดแล้วเศร้า ทำไมวันนี้มีแต่เรื่องซวยๆก็ไม่รู้

“เฮ้ยแก ฉันว่าไม่ต้องกินไหมอ่ะ ดูคนดิเยอะไป” ยัยโม ถามฉันกับพลอย

“ฉันก็ว่างั้นล่ะ/ก็ได้”  พวกเราทั้งสามคนก็พากันขึ้นห้องไปนั่งเซ็งเรียนวิชาต่อไป อีก 2 วิชา พอมาถึงห้องเรียน ฉันก็เจออาร์กอยู่ในห้องคนเดียว แต่ฉันก็ทำตัวปกติเก็บอาการว่าชอบอาร์ก ฉันก็เดินไปนั่งโต๊ะ

“อ้าวชาทำไมแกขึ้นมาเร็วจัง กินข้าวไม่อร่อยหรอ” อาร์กได้เอ่ยทัก

“ยังไม่กินเลยต่างหาก คนมันเยอะ แล้วนายล่ะทำไมไม่ลงไปกินข้าวล่ะ” ฉันก็ได้แต่ถามในฐานะเพื่อนเท่านั้น

“ไม่อ่ะ ฉันกินไม่ลง” อาร์กได้แต่ก้มหน้าโดยไม่สบสายตากับใครเลยซักนิด รวมทั้งฉันด้วย

“นายเป็นรัยหรือเปล่า ทำหน้าง่อยเหมือนคนอกหักมางั้นแหละ ทุกทีเห็นยิ้มล่าเลยไม่ใช่หรอ แฟนทิ้งมาหรือไง” ฉันแซวเขาเล่น แต่สายตาที่เขามองมาที่ฉัน มันชั่งเย็นชาเหลือเกิน

“เธอรู้ได้ไงว่า แฟนทิ้งฉัน” อาร์กได้แต่มองออกไปทางหน้าต่างฉันไม่มีทางรู้เลยว่าเขาคิดอะไร ฉันก็ได้แต่มองดูเขา ยังไม่ทันได้ตอบเขาเลย คุณครูก็เขามาสอนก่อน

ติ่งต๊องงงงงงงงงงงงงง เสียงออดดังถึงเวลาเลิกเรียนแล้วนะซิ                                                                                                                                           

โมและพลอย บอกลาฉันว่ามีธุระต้องกลับบ้านก่อน ฉันยังไม่พูดอะไรเลย มันสองคนก็ทิ้งฉันอยู่คนเดียวซะแล้ว เฮ้อเพื่อนนะเพื่อน