คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Chapter 31 : คิดค้นซะ...ท่าไม้ตายน่ะ
Chapter 31 : คิดค้นซะ...ท่าไม้ตายน่ะ
'ง่ายๆก็แค่ฮึ่บ! ชะแว๊บ! แล้วมันก็จะฟึบไปเองล่ะนะ!'//ชูนิ้วโป้ง
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂------------
ชีวิตใหม่ของเหล่านักเรียนยูเอย์เริ่มขึ้นที่หอพัก'ไฮทส์ อไลอันซ์'ซึ่งทางโรงเรียนสร้างขึ้นเพื่อรักษาความปลอดภัยให้กับนักเรียนทุกคน กิจวัตรประจำวันถูกวางใหม่ทั้งหมด
"ว่าแต่...มีใครเห็นชิออนจังบ้างน่ะ?"อุรารากะทักขึ้นมาขณะตักอาหารเช้าเข้าปาก ทำให้ทุกๆคนเริ่มเอะใจได้สอดส่องสายตาหาร่างของแมวน้อยประจำห้องAกันให้ควั่กแต่เรียกหาเท่าไรก็ไม่เจอ
หรือว่า...
"เดี๋ยวพวกฉันไปดูให้ก็ได้ค่ะ"
สาวสวยอัตลักษณ์สรรค์สร้างและสาวร็อคอย่างจิโร่เสนอตัวไปตามสุมิเระเอง เพราะทั้งสองจัดการธุระของตนเสร็จหมดแล้ว
มือเรียวเคาะบานประตูห้องของชิออนเบาๆแต่กระนั้นก็ยังไม่มีเสียงตอบกลับมา
เวลายังเดินต่อไปเรื่อยๆลูกคุณหนูอย่างยาโอโยโรสุจึงต้องถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปในห้องของชิออน
และภาพที่สองสาวได้เห็นก็คือร่างขาวผ่องของชิออนนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มดวงตาหลับพริมแสดงให้เห็นว่าร่างนั้นกำลังหลับฝันดีมากแค่ไหน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
ยังไม่ตื่นอีกเหรอ!?!
"สุมิเระ นี่! สุมิเระถ้าเธอยังไม่ตื่นจะสายเอานะ นี่!"จิโร่เข้ามาเขย่าร่างบนเตียงยิกๆแต่ก็ไม่เกิดผลอะไรเลย
มิหนำซ้ำยังถูกคว้าตัวไปกอดแทนหมอนข้างอีกต่างหาก
"นุ่มนุ๊ม~"ชิออนบ่นงึมงำพลางซุกหน้าเข้าหาสาวเจ้า ขาเรียวก่ายร่างอีกคนจนขยับตัวแทบไม่ได้
'บรั่ก!¥]*&{0$*=%[]@//[ ]//@'จิโร่ถูกโจมตีโดยไม่สามารถตอบโต้กลับได้เลย
ภาพตรงหน้าทำเอาคนมองคิ้วขมวด
"มัวแต่ปลุกแบบนี้มีหวังไม่ทันการแน่ คงต้องพาไปทั้งแบบนี้แล้วล่ะค่ะ!"ยาโอโยโรสุตัดสินใจช้อนร่างของชิออนขึ้นก่อนจะพาลงมาชั้นล่างเพื่อชำระร่างกายให้กับเจ้าตัว
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!?"หัวหน้าห้องอย่างอีดะร้องถามทันทีเมื่อเห็นรองหัวหน้าวิ่งหน้าตาตื่นขณะที่ในอ้อมแขนมีร่างอรชรหมดสติอยู่(?)และมีจิโร่วิ่งตามหลังมาด้วยใบหน้าแดงๆ
"สุมิเระไม่ยอมตื่นน่ะสิ ถ้าปล่อยให้ตื่นเองมีหวังสายแน่ๆ!"คำอธิบายของจิโร่ทำเอาทุกคนตาเหลือก
ซาโต้เสนอไอเดีย"ลองให้กินอะไรหน่อยมั้ย เพื่อจะกระปรี้กระเปร่าขึ้น"คว้าเอาร่างน้อยในอ้อมแขนของเพื่อนสาวมาวางแหมะลงบนเก้าอี้ ก่อนจะตักเอาไข่คนเข้าปากเล็กนั้นไปคำหนึ่ง
ปากบางเคี้ยวไข่คนหงุบหงับทั้งที่ตาปรือปรอยเคี้ยวไปไม่นานหน้ากลมมนนั่นก็ค่อยๆเอียงไปข้างหน้าเรื่อยๆจนแทบจะจุ่มเข้าไปในจานข้าวเช้าอยู่รอมร่อ
"หน้ายัยนั่นจะจุ่มลงไปแล้วเฮ้ย!"
"ไม่เวิร์ค! ไม่เวิร์ค!!"
ในจังหวะที่ทุกคนแตกตื่นยัยแมวม่วงก็ถูกหิ้วคอเสื้อเข้าไปในห้องน้ำด้วยมือของบาคุโก คัตสึกิ ก่อนถังน้ำจะถูกสาดโครมลงมาเต็มแรงจนร่างในชุดนอนเปียกชุ่มไปทั้งตัว
"หมอนั่นไม่รุนแรงไปใช่ป่ะ?!"คามินาริร้องถาม
"เข้าขั้นป่าเถื่อนแล้วเถอะ!!"มิเนตะอยากจะทึ้งหัวตัวเองเสียให้หลุดคามือ
และในที่สุดความชุลมุนก็สิ้นสุดลงเมื่อดวงตาใสแจ๋วลืมขึ้นมาทักทายเช้าวันใหม่ ก่อนเอียงคอมองเพื่อนๆที่สภาพเหงื่อท่วมตัว
"อรุณสวัสดิ์นะㅇㅅㅇ"
'อยากตอบนะแต่ตอนนี้ไม่มีแรงจะสวนเลยให้ตาย=='
พวกเขามองตามเจ้าของเรือนผมสีม่วงยาวสลวยเดินเตาะแตะไปที่โต๊ะอาหาร เอ่ยชมคนทำอาหารที่ทำออกมาได้หน้ากินเหมือนอยู่ในโรงแรมห้าดาว
แต่ขณะที่ชิออนจะนำอาหารเช้าเข้าปากนั้น เธอก็สังเกตบางอย่างได้
"ใครกินของฉันไปคำนึงน่ะ=^=*"
"ก็กินไปเองไม่ใช่หร๊อออ~!!"เหล่าเพื่อนร่วมห้องพร้อมใจกันประสานเสียง ไม่รู้จะทำยังไงกับยัยหน้าเด๋อคนนี้ดีแล้ว
อ่า เช้าวันแรกในหอพักยูเอย์ของเหล่านักเรียนปี1ห้องA นับว่าวุ่นวายพอสมควรล่ะนะ...
เมื่อความวุ่นวายจบลงทุกคนก็เดินทางไปโรงเรียนซึ่งระยะทางจากหอพักไปถึงโรงเรียนนั้นก็ใช้เวลาเพียง5นาทีเท่านั้น
ถึงเวลาเรียนอาจารย์ประจำชั้นอย่างไอซาวะหรืออีกชื่อก็คือโปรฮีโร่อีเรเซอร์เฮดก็เดินเข้ามาในห้อง
"อย่างที่บอกไปเมื่อคราวก่อน เป้าหมายของสาขาฮีโร่ปี1ก็คือการสอบเอาใบอนุญาตชั่วคราวมาให้ได้"ไอซาวะตีหน้าเคร่งเครียดขณะอธิบายถึงความสำคัญของใบอนุญาตชั่วคราว ที่เป็นสิ่งสำคัญในการปฏิบัติหน้าที่ในฐานะฮีโร่ได้อย่างอิสระมากขึ้น
อย่างที่รู้แม้จะเป็นนักเรียนสาขาฮีโร่ ทว่าก็ไม่ได้ถูกอนุญาตให้ใช้อัตลักษณ์ได้ตามใจเพราะยังมีกฎหมายต่างๆมาเป็นข้อจำกัด
แต่ถ้ามีใบอนุญาตชั่วคราวก็จะเหมือนกับเดินเข้ามาในเส้นทางของฮีโร่อีกก้าวหนึ่ง ข้อจำกัดในฐานะนักเรียนจะกว้างขึ้น กลับกันข้อจำกัดในฐานะฮีโร่ก็จะแคบลงเช่นกัน
และถึงจะเป็นแบบชั่วคราวแต่อัตราการสอบผ่านก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนหน้าใจหาย
"เพราะแบบนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเธอทุกคนจะต้องคิดค้น'ท่าไม้ตาย'อย่างน้อยคนละ2ท่า"พลันประตูก็เปิดออกปรากฏร่างของคณะอาจารย์ได้แก่ มิดไนท์ เอ็กโตพลาสซึม และซีเมนโตส
"ท่าไม้ตายก็คือท่าโจมตีปิดฉากที่นำไปสู่ชัยชนะ!"เอ็กโตพลาสซึม
"เป็นเอกลัษณ์ที่ใครก็ไม่สามารถเลียนแบบได้ในสนามรบ วัดกันที่ความเข้าใจในอัตลักษณ์ของทั้งสองฝ่าย"ซีเมนโตส
"ท่าไม้ตายจะแสดงถึงตัวตน โปรฮีโร่ที่ไม่มีท่าไม้ตาย ก็ใกล้จะสูญพันธุ์ไปหมดแล้วล่ะนะ"มิดไนท์
เกริ่นเพียงเท่านี้อาจารย์ไอซาวะก็ไล่ให้พวกเราไปเปลี่ยนเป็นคอสตูมฮีโร่ก่อนจะมารวมตัวกันที่โรงฝึกแกรมม่าหรืออีกชื่อคือ'ห้องครัวค้นหาตัวตน'ชื่อย่อTDL ซึ่งไม่ค่อยเป็นมงคลเลยนะน่ะ=_=;;
ซึ่งบุคคลที่เสนอให้ใช้ที่นี่เป็นสถานที่ฝึกก็คืออาจารย์ซีเมนโตสเพื่อความสะดวกในการสร้างสนามฝึกให้กับเหล่านักเรียนได้อย่างเหมาะสม
ท่าไม้ตายนั้นไม่ได้จำกัดเพียงแค่ท่าโจมตีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ยังรวมไปถึงการที่ทำฝ่ายศัตรูเสียเปรียบอีกด้วย
"ตัวอย่างก็'เรซิโปรเบิร์สท'ของอีดะคุง การเคลื่อนไหวฉับพลันโดยไม่ทันให้ฝ่ายตรงข้ามวางแผนตั้งรับได้นั่นก็สามารถเรียกว่าท่าไม้ตายได้แล้ว"อาจารย์เอ็กโตพลาสซึมอธิบายพร้อมกับยกตัวอย่าง
ซึ่งแน่นอนเจ้าของชื่อก็ตอบรับเสียงสั่นเทาด้วยความปลื้มปิติ
"ในช่วงสิบกว่าวันก่อนเปิดเทอมพวกเราจะทำการฝึกพวกเธอพัฒนาอัตลักษณ์ให้แข็งแกร่งขึ้นและคิดท่าไม้ตายของแต่ละคน"ไอซาวะกล่าว
อีกทั้งยังบอกถึงเรื่องที่ให้นักเรียนไปปรับแต่งคอสตูมให้เข้ากับอัตลักษณ์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงานหลังจบการฝึกในวันนี้ด้วย
"คิดให้หัวระเบิดแบบPlus ultraไปเลย พร้อมกันหรือยัง!"
"ครับ!/ค่ะ!"
บรรยากาศฮึกเหิมเกิดขึ้นอีกครั้ง ชิออนรู้สึกคุ้นเคยกับบรรยากาศนี้แปลกๆเหมือนเมื่อตอนทดสอบสมรรถภาพไม่มีผิดคือเหล่าสหายของเธอถูกสุ่มไฟไปเรียบร้อยแล้วนั่นเอง
ในการฝึกนี้จะมีอาจารย์เอ็กโตพลาสซึมซึ่งมีอัตลักษณ์'การโคลน'มาเป็นคู่ฝึกให้กับแต่ละคนโดยไม่ต้องเปลืองทรัพยากรอาจารย์มากเกินไปด้วยอัตลักษณ์ของอีกฝ่าย
"ลองสร้างผลึกสำหรับเปิดพอร์ทัลออกมาหลายๆแท่งในคราวเดียวซิ อ่า แค่3-4อันก่อนก็ได้"เอ็กโตพลาสซึมร่างโคลนบอกกับเธอ
อัตลักษณ์ของชิออนนั้นจะเป็นการบิดเบือนมิติเน้นไปทางซัพพอร์ตมากกว่าเพราะแบบนั้นอาจารย์จึงแนะนำให้เธอฝึกเปิดพอร์ทัลหลายๆบานในทีเดียวเพื่อให้สะดวกต่อการเคลื่อนย้ายผู้คนหรือสิ่งของ
ซึ่งแน่นอนชิออนพร้อมจะทำตามคำแนะนำของอาจารย์แม้ในใจลึกๆจะแอบขุ่นมัวเล็กน้อย
ตัวเธอเองก็อยากจะมีท่าไม้ตายที่สามารถลดปริมาณวิลเลินได้บ้าง จากประสบการณ์ครั้งUSJที่อาจารย์ไอซาวะเกือบจะไม่รอดเพราะเสียเปรียบจำนวนวิลเลินที่มากกว่าเป็นเท่าตัว
ไม่ใช่ว่าชิออนไม่รู้ว่าอัตลักษณ์ของเธอนั่นสามารถสังหารคนได้ไม่ยาก การบังคับให้คนอยู่ระหว่างกลางพอร์ทัลและ---ฉับ---พริบตาเดียวร่างของคนๆนั้นก็จะแยกออกเป็นสองท่อน...
ทว่านั่นไม่ใช่วิธีการของคนที่จะเป็นฮีโร่ นอกจากชีวิตของผู้บริสุทธิ์ ชีวิตของวิลเลินเธอก็ต้องรักษาไว้เช่นกัน
ด้านไอซาวะที่กำลังสำรวจเหล่านักเรียนนั้นก็มีเสียงของคนๆหนึ่งดังขึ้นที่หน้าทางเข้าของโรงฝึก
"ออลไมท์?"
"ตัวจริงเสียงจริงเลยล่ะ"พลันทั่วร่างผอมแห้งก็เกิดควันคลุกแทนด้วยร่างบึกบึนของออลไมท์ในโหมดมัซเซิลฟอร์ม
"ก็ไม่ได้ถูกเชิญมาหรอก แต่พอดีวันนี้ว่างๆก็เลยแวะมาดูสักหน่อยน่ะ!"
"ไสหั-แฮ่ม! อย่าเลยครับกลับไปพักรักษาตัวเถอะจะได้หายทันเดือนหน้า"
"สุภาพหน่อยสิไอซาวะคุง อีกอย่างฉันก็เป็นอาจารย์คนหนึ่งนะก็ต้องมาให้คำแนะนำกับลูกศิษย์บ้างสิ"ออลไมท์หัวเราะหึ นัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายจ้องกลับมาอย่างท้าทาย
"ลูกศิษย์ทิพย์เหรอครับ เผื่อคุณไม่รู้โปรฮีโร่ก็ติดซังเตได้เหมือนกัน=_=*"
ราวกับมีประกายสายฟ้าลอดผ่านจากคนทั้งสองจนมิดไนท์แอบเหงื่อตก สองคนนี้ไปมีปัญหาอะไรกันมาหรือเปล่า? ถึงได้เขม่นใส่กันไปมาขนาดนี้
---ตู้ม!
คนทั้งโรงฝึกพากันสะดุ้งโหยงเพราะเสียงระเบิดของบาคุโกที่เจ้าตัวเล่นปล่อยออกมาไม่ยั้ง
เห็นว่าเจ้าตัวคิดท่าไม้ตายไว้เยอะแยะก่อนจะเข้ามาเรียนที่ยูเอย์อีก ช่วยไม่ได้ถ้าไม่นับเรื่องหัวร้อนง่ายไป(ไม่)หน่อยหนุ่มบ้านบาคุโกก็นับว่าเป็นอัจฉริยะของรุ่นได้เลยล่ะนะ
โทชิโนริละความสนใจจากอีกฝ่ายและหันมาจดจ่อกับผู้สืบทอดพลังของเขาที่ยังคงมีข้อบกพร่องอยู่ไม่น้อย คือการที่หนุ่มน้อยอิซึคุยังเลียนแบบเขาอยู่
หากไม่เจอรูปแบบของตนเองก็ยากที่จะดึงพลังที่แท้จริงออกมา
เขาทำได้เพียงแค่ชี้แนะอีกฝ่ายเท่านั้นเพราะถ้าบอกไปเลยเด็กคนนั้นก็จะไม่ได้เรียนรู้ด้วยตนเอง จากนั้นอดีตสัญลักษณ์แห่งสันติภาพก็เดินว่อนไปทั่วโรงฝึก ให้คำแนะนำกับเด็กๆจนไอซาวะยังแอบตะขิดตะขวงเล็กจนไปสะดุดเข้ากับบางอย่างที่แนบอยู่หลังกระเป๋ากางเกงของอีกฝ่ายเข้านั่นแหละ
[จะโง่แค่ไหน ก็เป็นอาจารย์ที่ดีได้!]
(눈_눈)? ไอซาวะขมวดคิ้วให้กับสิ่งนี้
"เอิ่ม...หนูน้อยสุมิเระเป็นไงบ้างล่ะ"เสียงที่เคยมั่นอกมั่นใจแผ่วลงเมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กสาวดวงตากลมโต เอาๆจริงจนถึงตอนนี้โทชิโนริยังคงประหม่าไม่เลิกกับเรื่องที่ตนปกปิดไว้ ยิ่งเด็กสาวทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแถมยังทำตัวปกติจนเขาหงอยไปหลายวัน
อย่ารังแกคนแก่นักจะได้มั้ย...
ชิออนฉีกยิ้มตอบกลับไป"ก็พอได้ค่ะ ไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก"
"ถ้าไม่ว่าอะไรฉันขอแนะนำนะว่าอัตลักษณ์ของเธอน่ะเป็นตัวช่วยเสริมทักษะการเคลื่อนไหวได้ดีเลยเชียวล่ะ ฝึกควบคู่ไปกับการบริหารกล้ามเนื้อไปด้วยจะดีมาก"
"ขอบคุณสำหรับคำแนะนําคะนะโทชิโนริซัง^^"
เจ้าของชื่อยิ้มบางเบาจับจ้องร่างเด็กสาวตรงหน้าซึ่งตัวเล็กกว่าเขามาก จังหวะนั้นก็อยากจะลูบหัวกลมๆนั่นขึ้นมาเสียดื้อๆไม่รอให้ใครมาเอ่ยปากยางิ โทชิโนริก็ยื่นมือออกไปทันที
!!??
ทว่าขณะที่ร่างสูงจะวางฝ่ามือลงบนกลุ่มผมนุ่ม ก็มีผ้าไฟเบอร์พุ่งเข้ามารัดข้อมือของเขาไว้พร้อมกระตุกมันจนร่างผอมเซไปตามแรง
"คิดจะรบกวนนักเรียนหรือไงครับออลไมท์ซัง..."นัยน์ตาสีแดงก่ำจับจ้องมาที่เขาอย่างเอาเรื่อง
"...รู้สึกว่าเธอจะมีปัญหากับฉันจังเลยนะไอซาวะคุง"เอ่ยเสียงเย้ยหยัน นัยน์ตาตวัดมองกลับไปอย่างไม่ค่อยจะเป็นมิตรนัก
กระแสไฟฟ้าสถิตจากอาจารย์ทั้งสองประสานเข้ากันอีกครั้งจนคนกลางอย่างสุมิเระกลอกตาเลิ่กลั่ก
ชิออนที่ยืนคอหดอยู่กลางดงผู้สูงอายุทั้งสองยกนาฬิกามโนขึ้นมาดูก็พบว่าหมดเวลาในการฝึกแล้ว จึงสบโอกาสชะแว๊บออกมาโดยไม่ทันให้ทั้งสองรู้ตัว
กว่าจะรู้สึกตัวแมวน้อยก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยซะแล้ว...
ส่วนบุคคลที่นิรภัยออกมาจากบรรยากาศน่าอึดอัดนั้นก็มีแผนจะไปที่ห้องปรับคอสตูมที่อยู่ชั้นล่าง เธอมีของที่อยากได้อยู่อย่างหนึ่งแต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะมีมั้ย
"อ้าวมิโดริยะ จะไปทำเรื่องปรับคอสตูมเหรอ?"เธอร้องทักเมื่อพบเข้ากับคนคุ้นเคย
เจ้าตัวตอบรับ"ครับ สุมิเระซังก็ด้วยสินะ"
"พอดีอยากได้ของที่ช่วยในการเคลื่อนตัวน่ะ"เพราะบางครั้งการโผล่ไปกลางอากาศก็ทำเอาสติหลุดไปเหมือนกัน ชิออนเลยอยากได้พวกตัวยิงเพื่อยึดตัวเธอไว้กับอะไรสักอย่างขณะเคลื่อนไหวกลางอากาศน่ะนะ
"เหมือนกับคราวI-ไอส์แลนด์สินะครับ"
"อื้ม!"
เพราะเครื่องที่ใช้เมื่อตอนI-ไอส์แลนด์ยังเป็นแค่รุ่นทดลอง เมลิซ่าเคยบอกว่าถ้าปรับปรุงมันเสร็จก็จะส่งมาให้กับเธอ
เพราะแบบนั้นในช่วงนี้ชิออนก็อยากหาอุปกรณ์ที่ใกล้เคียงกันมาใช้ไปก่อน
"อย่างนี้นี่เอง ส่วนผมอยากจะได้เครื่องซัพพอร์ตแขนน่ะครับจะได้ลดภาระของกล้ามเนื้อแขนได้ด้วย"
คำพูดของอีกฝ่ายก็ไม่ได้ทำเธอแปลกใจเท่าไหร่ก็แหงล่ะจริงๆเธอคิดว่ามันควรมีตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ
"เอ่อ ขออนุญาตถามได้มั้ยครับคือตอนที่สุมิเระซังสามารถพัฒนาอัตลักษณ์ของตัวเองได้นี่ทำยังไงเหรอครับ?"จู่ๆมิโดริยะถามขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยซึ่งคนแบบชิออนก็ไม่ได้ใจร้ายไส้ระกำขนาดที่จะไม่บอกให้รู้
ยินดีอธิบายให้เลยแหละ0v0!
"ก็ไม่ได้ยากอะไรนะมันแบบฮึ่บ! แล้วมันจะชะแว๊บ! ฟิ้ว! พอแบบนั้นก็เรียบร้อยแล้วล่ะ!"
'ม...ไม่เห็นจะเข้าใจเลย;;;'
บุคคลใบหน้าตกกระเหงื่อตก แม้หญิงสาวตรงหน้าเขาจะอธิบายด้วยความจริงใจก็เถอะแต่ถึงจะพยายามแปลความหมายออกมาอิซึคุก็ไม่สามารถอยู่ดี
ระหว่างทางก็เจอเข้ากับโอชาโกะจังและคุณหัวหน้าห้องซึ่งทุกคนก็มีเป้าหมายเดียวกันคือมาทำเรื่องปรับปรุงคอสตูม
การปรับปรุงคอสตูมนั้นอยู่ภายใต้การดูแลของอาจารย์'พาวเวอร์โหลดเดอร์'ซึ่งมีใบอนุญาตปรับแต่งคอสตูม แต่ถ้าเป็นการปรับแต่งชุดใหญ่ก็ต้องส่งไปที่สำนักงานซัพพอร์ตซึ่งรอไม่เกินสามวันก็เรียบร้อย
นอกจากนั้นในห้องแลปนี้ยังมีนักเรียนจากแผนกซัพพอร์ตอย่าง'ฮัตสึเมะ เมย์'อยู่ด้วย ซึ่งเอเนอจี้ของอีกฝ่ายก็ทำเอาพวกเธอทั้งสี่คนผวาไปตามๆกัน
ไม่ว่าจะเป็นพาวเวอร์สูทที่เกือบทำร่างมิโดริยะบิดเป็นเกลียว
หรือจะเครื่องเพิ่มพลังแขนของอีดะทั้งๆที่เจ้าของอัตลักษณ์นั้นใช้ขา
หวิดโดนระเบิดบึ้มมันทั้งกลุ่มไปแล้วด้วยซ้ำ...
"เอ่อ...พอดีหนูอยากจะได้อุปกรณ์เสริมที่ช่วยยึดตัวหนูขณะเคลื่อนที่กลางอากาศน่ะค่ะ เพราะบางครั้งก็มีบางที่ต้องทำอะไรโลดโผนเลยอยากมีตัวซัพพอร์ตไว้บ้าง"
ชิออนอธิบายให้อาจารย์ร่างเล็กฟังซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้ารับหันไปกดแป้นพิมพ์ยิกๆ
"ดีจังนะชิออนจัง!"โอชาโกะจังเข้ามาเกาะแขนขวาของเธอ พร้อมกับที่แขนซ้ายของชิออนนั้นถูกอีกร่างหนึ่งเกาะไว้เช่นกัน
"เห๊ะ?"
เมื่อหันไปก็ต้องสบเข้ากับนัยน์ตาสีส้มราวกับกล้องซูมในระยะประชิด
"เธอลองเจ้านี่ดูสิคะ! เบบี๋ที่ดิฉันภูมิใจนำเสนอมันต้องเป็นประโยชน์กับเธอมากแน่นอนค่ะ!"
หญิงสาวเรือผมสีชมพูกล่าวขณะยื่นหน้าเข้ามาหาชิออนจนแถบหงายหลังตึง ในมือมีอุปกรณ์ซัพพอร์ตที่หน้าตาคลับคล้ายคลับคลากับกำปั้นยักษ์มาให้กับเธอ
"ถ...ถึงจะไม่ได้ใช้ก็เถอะ^^;;"
ชิออนรับมาอย่างเก้ๆกังๆทว่ายังไม่ทันได้ทำอะไรจู่ๆกำปั้นยักษ์นั่นก็พุ่งเข้าใส่ร่างของอาจารย์พาวเวอร์โหลดเดอร์จนร่างเล็กประมาณ150ของเขาลอยลิ่วไปอีกฝาก
"แอ๊ค!"
"อาจ๊ารย์!?"ปลิวไปแล้ว!!!!
"สงสัยติดตั้งปุ่มทำงานผิดพลาดไปน่ะค่ะ ขอโทษนะคะอาจารย์พาวเวอร์โหลดเดอร์~"สาวเจ้ากล่าวขอโทษซึ่งคนฟังนั้นจะได้ยินหรือเปล่านั่นก็อีกเรื่องหนึ่งน่ะนะ
เด็กจากสาขาฮีโร่ต่างเหงื่อตกไปตามๆกัน ชิออนยกยิ้มแห้งตัวสั่นริกๆขณะมองไปที่ร่างของอาจารย์พาวเวอร์โหลดเดอร์ซึ่งยังนอนนิ่งอยู่บนพื้นไม่ขยับเขยื้อน
ชิออนอยากจะหลั่งน้ำตาให้กับภาพตรงหน้าเหลือเกิน
แล้วของที่ฉันขอไปล่ะT∀T?
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂------------
ในที่สุด! การสอบอันแสนยาวนานก็จบลงสักที!! //จุดพลุ
ผู้ใหญ่สองคนนั้นน่ะ เบาได้เบานะคะ มีหลายชีวิตที่พร้อมนะกดเบอร์FBIนะคะๆ=.=
นี่คิดเล่นๆว่าจะเปิดQ&Aให้รีดเข้ามาถามไถ่ได้ถ้าผู้ติดตามครบ1000 ซึ่งตอนนี้ก็700กว่าแล้วคงอีกไม่นาน
1 คอมเมนท์ 100 กำลังใจ
เมนท์กันเยอะๆนะ~
ความคิดเห็น