โอลิเวอร์ ชิพเพร็ต กับแสงสว่างที่หายไป

โอลิเวอร์ ชิพเพร็ต กับแสงสว่างที่หายไป

                      ตอนที่ 1

     ณ ซอย ไลอัน หมู่  ไลวลิ ยามบ่ายอันอึมครึมเหมือนฝนจะตก แต่ก็ยังมีเด็กชาย อายุเก้าขวบ ชื่อ โอลิเวอร์ ชิพเพร็ต ยังวิ่งเล่นกลางสวนสาธารณะ ของหมู่บ้านอยู่คนเดียว… “แม่ครับ แม่ค่ะหนูกลัว” เด็กหลายคนร้องเรียกแม่อย่างหวาดกลัว ส่วนโอลิเวอร์เขาก็ยังวิ่งเล่นอยู่คนเดียวอย่างเหงาหง่อย และ ในทันที่ทันใดนะจุดนั้นก็มีหญิงชรากำลังเร่งเรียบเดินมาหา โอลิเวอร์ “โอลิเวอร์ โอลิเวอร์” หญิงชราเรียกโอลิเวอร์อย่างเป็นห่วง “คุณคือใครครับ” โอลิเวอร์ถามอย่างกลัวๆพร้อมเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ “ฉันคือ ศาสตราจารย์ จูล ฮิวมัส ฉันสอน วิชาคาถาพื้อฐาน ที่ สถาบันเวทมนตร์เทเร็ส” ศาสตราจารย์ ฮิวมัส พูดพร้อมยิบไม้กายสิทธิ์พร้อมร่ายคาถา ไธน (Thine) เพื่อให้ตัวโอลิเวอร์มาใกล้กับตัวของเธอ “โอ้ย” เสียงของโอลิเวอร์ร้องเมื่อคาถาทำปฏิกิริยา “แล้วคุณมาที่นี้ทำไมอายุผมยังไม่ถึงสิบสองขวบเลยนะ” โอลิเวอร์ พูดอย่างเกรงกลัว “ฉันก็จะมาช่วยเธอไงล่ะ” ศาสตราจารย์ ฮิวมัสพูดจบ ก็พาโอลิเวอร์ล่องหนกลับไปที่บ้าน…เมื่อโอลิเวอร์กลับไปที่บ้าน โอลิเวอร์มองดูรอบๆบ้าน สภาพบ้านของเขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากบ้านร่าง “มันเกิดอะไรขึ้น” โอลิเวอร์พูดอย่างตกใจ “พวกบาทิวเร็ท นะโอลิเวอร์ พวกมันร้ายกาจมาก มันจะจอมตีผู้ที่ขัดขวางมัน แน่นอน ตาและยายเธอ อยู่ในกลุ่มต่อต้านศาสตร์มืด หรือ เรียกได้ว่ามือปราบบาทิวเร็ท”  ศาสตราจารย์ ฮิวมัส พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ และ โอลิเวอร์ได้เห็นสิ่งที่สะเทือนใจเขามาก ตา และ ยาย ของเขาได้ตายไปแล้ว โอลิเวอร์วิ่งไปกอดร่างอันไร้วิญญาณของสองตายาย แล้วก็ร้องไห้ “คุณตา คุณยาย ทิ้งผมไปทำไม ทิ้งผมไปทำไมครับ” โอลิเวอร์พูดไปแล้วก็ร่ำไห้ไป และในขณะที่โอลิเวอร์พร่ำไห้ ศาสตราจารย์ ฮิวมัส ก็เดินมาโอบกอดโอลิเวอร์ไว้  “โอลิเวอร์ต่อไปนี้เธอไปอยู่กับฉันที่ สวูพ นะ เมื่อฝังศพ ตาและยาย ของเธอ เสร็จ  ” ศาสตราจารย์ ฮิวมัส พูดด้วยความเอ็นดู และน้ำตาคลอนิดๆ “ครับ” โอลิเวอร์พูดไปพร้อมกอด ศาสตราจารย์ ฮิวมัส ไป 

                    ชีวิตของโอลิเวอร์จะเป็นอย่างไรรอติดตามอ่านตอนหน้า………….

jamesvrzo