คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : - ซุปเปอร์แมน {๔} ขนาดก้อนหินยังแหลกเป็นเม็ดทราย ๔๐.
“ข้อนี้ไม่ใช่สูตรนี้”
“ศักย์สปริงมันก็ต้องหนึ่งส่วนสองเคเอ็กซ์สแควร์ไม่ใช่หรอวะ”
“อันนี้มันเป็นสปริงแบบระบบอนุกรม ต่อคล้ายๆ โอห์ม”
“...”
“เดี๋ยวกูวาดรูปให้ดูดีกว่า น่าจะเข้าใจ”
ผมยื่นกระดาษเปล่าที่ไว้ทดให้ เพ้นท์กางหนังสือฟิสิกส์ออกแล้ววาดรูปตามโจทย์ข้อที่ผมไม่เข้าใจลงไป
ตอนนี้ตีสี่กว่าแล้วครับ หลังจากทำภารกิจรักจบผมก็หลับไปได้แค่สองสามชั่วโมง ใจมันทนไม่ไหวจริงๆ เลยลุกมาหยิบหนังสือเตรียมเอ็นท์มาเปิดดูสักหน่อย แต่สงสัยเสียงถอนหายใจดังไป ไม่ก็เพราะแสงไฟตั้งโต๊ะรึเปล่าทำให้เพ้นท์ตื่นขึ้นมาด้วย ผมเลยจัดการเอาโต๊ะญี่ปุ่นตัวเก่งมากางบนเตียงและดึงมันให้นั่งข้างกัน ทำหน้าที่ติวให้
อย่างที่เคยพูดไปแล้วครับ เพ้นท์อยู่ม.ห้า แต่ว่าอายุสิบแปด มันไปแลกเปลี่ยนเมกาก่อนจะกลับมาแล้วซ้ำชั้น ซึ่งแม่งเก่งมาก ตอนนี้อยู่ห้องกิฟต์ของชั้นม.ห้า และเคยเปรยๆ ไว้ว่าอยากเข้าวิศวะไม่ก็ถาปัตย์เลยแน่นคณิตและฟิสิกส์มากๆ ไงละครับ ไอ้ผมที่อยากเป็นหมอแต่ต้องสอบอะไรพวกนี้ก็โง่ไปตามระเบียบ
“ต่อสปริงแบบนี้เข้าเรียกว่าต่อแบบอนุกรม คือเอามาบวกๆ กันเลยเหมือนโอห์มในบทไฟฟ้า”
“อ่าฮะ” ผมเขยิบให้เข้าใกล้ขึ้นอีก เพ้นท์วางกระดาษออกแล้วชี้อธิบายเป็นจุดๆ
“แล้ว k รวมอ่ะ ต้องมีค่าน้อยกว่า k ของสปริงตัวที่น้อยสุด คือ K1 ค่านิจมันน้อยกว่าสองอันที่เหลือใช่ป่ะ แสดงว่าค่านิจรวมจะต้องน้อยกว่า”
“ยังไงวะ”
“เพราะว่าสปริงมันดึงง่ายขึ้นไง คือถ้ามันดึงง่ายขึ้นก็หมายถึงมึงไม่ต้องยืดสปริงอันที่สามมากเพราะอันที่สองช่วย ไม่ต้องยืดอันที่สองมากเพราะอันแรกช่วย เข้าใจมั้ย?” สงสัยผมจะทำหน้าโง่ไป “มึงดูตามรูปนะ”
เพ้นท์มันวาดรูปใหม่ให้ผมดู แต่เป็นคนละแบบกับอันเดิม ผมมองไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่
เขยิบเข้าไปอีกนิดละกันครับ
“นี่คือสปริงที่ต่อแบบขนาน มันมีสปริงหลายอันหลายค่าแต่ต่อที่มวลเดียวกัน แล้วก็ใช้แรงดึงขนาดเท่ากันคือ F แล้วสปริงบางอัน.... ป้ายมึงมองโจทย์อย่ามองนมกู”
กูเปล่านะ คอเสื้อแม่งย่นมากไปเอง
“เพ้นท์พูดมากขึ้นนะ”
“มึงยังอยากอยู่รึไง”
เราสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน ผมเบือนหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเขยิบหา ‘ระยะปลอดภัย’ ต่อตัวผมและคนช่างยั่วนี้ มันถอนหายใจแต่ก็ไม่ได้หนีอะไร เข็มนาฬิกาอันโตในห้องดังติ๊ก ติ๊ก
“อีกรอบก็ได้..”
บางทีผมอาจจะยังไม่ตื่นดี
“หะ หา ?”
“เฮ้อ ก็เห็นมึงมองปากกูบ่อย แล้วเมื่อกี้ก็มองนมกูอีก” มันหันมาเผชิญหน้ากับผม “สายตาแบบนั้นไม่เขินกูก็แจ้ละ”
ตอนนี้ผมคงจะทำหน้าเหวอสุดๆ และไม่ลืมยกมือเกาท้ายทอยแก้เกอ อ่า... ยอมรับกันแบบลูกผู้ชายเลยครับตอนที่เพ้นท์สะลึมสะลือตื่นมาน่ะ สวรรค์แท้ๆ ...
และแน่นอนครับ ส่วนสำคัญที่สุดและดึงดูดความกระหายในตัวผมไปจนหมดสิ้นคงจะหนีไม่พ้นกลีบปากเรียวช้ำจากจูบที่ผมคิดว่าปรนเปรอไปทั้งคืนก็คงไม่พอ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเผลอมองมันบ่อยๆ ตั้งแต่ตื่นนอนเลยเหรอ
“ฮ่ะๆๆ เปล่าหรอก แค่คิดว่ายังไม่ได้จูบอรุณสวัสดิ์เลย”
“แต่นี่มันเพิ่งตีห้า”
“โธ่ ถ้าเพ้นท์ไม่ได้อยู่ในเสื้อพี่ ก็คงไม่พูดแบบนี้หรอก”
ผมเลื่อนหน้าไปหอมแก้มอีกคนด้วยความหมั่นเขี้ยว แต่ก็โดนลูกแถมจากเพ้นท์ด้วยกำปั้นแรงๆ ทุบไหล่ มันยิ้มบางๆ จนเห็นลักยิ้มข้างขวาขึ้นเล็กน้อย
“ทำโจทย์ข้อนี้เองละกัน กูไปห้องน้ำละ”
๔๐%
-----------------------------------------
ทำไมมันน่ารักมุ้งมิ้งอย่างนี้คะ?
Mdr.
ความคิดเห็น