โชคดีที่รอดตาย จึงได้เจอรัก - นิยาย โชคดีที่รอดตาย จึงได้เจอรัก : Dek-D.com - Writer
×

    โชคดีที่รอดตาย จึงได้เจอรัก

    ถ้าไม่ถูกตามฆ่าผมคงไม่เจอเค้า แต่มันคุ้มแล้วหรอพึ่งเรียนจบกลับมาแท้ๆแต่ดันเกือบตายเพราะแม่เลี้ยงวางแผนฆ่าตั้งแต่มาถึงประเทศไทยวันเเรก พ่อผมจะรู้มั้ยนะว่าลูกชายคนเดียวของตระกูลกำลังตกอยู่ในอันตราย

    ผู้เข้าชมรวม

    15,206

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    113

    ผู้เข้าชมรวม


    15.2K

    ความคิดเห็น


    95

    คนติดตาม


    201
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  42 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  11 เม.ย. 63 / 09:35 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เป็นนิยายแนววายนะคะ ชายรักชาย ไม่ใช่แนวกดออกเลยจ้า เนื้อเรื่องที่แต่งขึ้นเป็นเพียงเรื่องสมมุติไม่ใช่เรื่องจริงเป็นเพียงจินตนาการของคนเขียนล้วนๆ ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้เสื่อมเสียรูปและชื่อที่เห็นเป็นเพียงอิมเมจของตัวละครที่สร้างขึ้นไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด





    สิงโต ราชสี   อายุ23ปี

    พึ่งเรียนจบปริญญาตรีจากต่างประเทศ เมื่อเรียนจบก็ตัดสินใจกลับบ้านทันทีแต่ยังไม่ทันได้ถึงบ้านก็ถูกคนของแม่เลี้ยงตามฆ่าตั้งแต่ออกจากสนามสนามบิน แถมโดนจับตัวออกมาเพื่อฆ่าทิ้งดูแล้วน่าจะไกลออกจากกรุงเทพข้ามมาหลายจังหวัดเลยทีเดียวโชคดีที่รอดมาได้อย่างหวุดหวิดวิด ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่เจอผู้ชายคนนี้ดูแล้วไม่อยากช่วยผมสักเท่าไหร่เพราะคิดว่าผมเป็นโจรที่หนีมาเพราะบาดเจ็บจะพาส่งตำรวจท่าเดียว หลักฐานอะไรก็ไม่เหลือสักอย่างหายหมดทั้งกระเป๋าเอาตัวรอดมาได้ก็บุญแล้ว มีทางเดียวคือแกล้งความจำเสื่อมไปเลยครับ



    คริส  พีรณัติ   อายุ27ปี

    เป็นอตีตพนักงานออฟฟิศเมื่อผมจับได้ว่าถูกแฟนแอบนอกใจไปมีคนอื่นจึงลาออกจากงานแล้วกลับมาอยู่บ้านกับพ่อแม่ที่ต่างจังหวัดหวัดเพื่อรักษาแผลใจผมกลายเป็นคนเงียบๆไม่ชอบสุงสิงกับใครเห็นแบบนี้ผมเนื้อหอมนะครับสาวๆในหมู่บ้านต่างพากันมาจีบไม่เว้นแต่ละวัน....แต่โทษทีผมชอบผู้ชาย แล้วอีกอย่างยังเข็ดกับความรักอยู่เลยยังไม่คิดจะมองใคร พ่อของผมเป็นผู้ใหญ่บ้านลูกบ้านทุกคนให้ความเคารพและรักพ่อกับแม่ผมกันทุกคน แต่ไม่รู้เวรกรรมอะไรทำให้ผมต้องมาเจอเด็กผู้ชายคนนึงหัวนอนปลายเท้าก็ไม่มีแถมความจำเสื่อมอีกต่างหาก ที่ต้องเก็บมันกลับมาบ้านด้วยก็เพราะความสงสารโง่ๆของผมนี่เเหละเลยเจอแต่เรื่องวุ่นๆมีเรื่องให้กัดกันได้ไม่เว้นแต่ละวัน ผมล่ะปวดหัว

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น