รอคอยเพื่อซักวันหนึ่ง

เนื้อเรื่อง

...ผมนั่งอยู่ท่ามกลางม่านของฝุ่นที่ตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ

เพื่อนๆต่างบ่นกันอุบ...

แต่ผมเองแทบจะไม่รู้สึกอะไร...ไม่เลย..ที่ผมคิดอยู่เรื่องเดียวก็คือ


เธอ....

"ไอ้หมวดหมวด3...***ฟังกูนี่..."

เสียงจากครูฝึกดังแหวกอากาศมาแต่ไกล..

ผมเองต้องจำใจลุกออกจากความคิดคำนึงเพื่อที่จะมาฟังครูฝึกพูดเรื่องเก่าๆที่พูดมาทุกปี


"***ต้องเล็งให้ศูนย์หลังอยู่กึงกลางของเดือยศูนย์หน้านะแล้วจะโดน"

ผมฟังมา3ปีแล้ว ...แต่ก็ไม่เคยได้เหรียญแม่นปืน

ตอนนี้ผมเองเข้าประจำที่แนวยิงแล้ว...แต่ผมก็ยังคิดถึงเธอ

ผมเหลือบดูนาฬิกา ใกล้10.00เข้าไป แล้ว เครื่องบินที่กำลังจะพาเธอจากผมไปไกลกำลังจะออกเดินทาง...พอผมคิดทีไรก็เจ็บแปลบขึ้นมาทุกที..

"เราจะรอนะ"

คำๆนี้ที่ผมพูดยังวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา....แล้วเธอล่ะ???



"ต่อไปจะเป็นการยิงปรับทางกระสุน4นัด ...ยิงได้..."



"ถ้าเจอใครดีๆก็อย่าปิดตัวเองล่ะ เม่โกรธหรอก เราไม่อยากให้ตัวเองปิดใจ"



คำใหม่วนขึ้นมา...และผมก็เจ็บแปลบอีกเหมือนเดิม...ผมคงไม่ทำตามเธอหรอก..




...กระสุนจากปืน40กระบอกบนแนวยิง สงเสียงกระหึ่มดัง ขนาดใส่ที่อุดหูไว้แต่ก็ยังสดุ้งอยู่ดี...เอาล่ะตั่งสติดีๆ..หายใจลึกๆเล็งดีๆซิ....นิ้วมือ...ค่อยๆ...ๆเหนี่ยวไก...ปังงง...


..ผมจะรอเธอ..ผมเองตัดสินใจไว้ตั้งแต่วันแรกที่เราคบกัน...ถ้าผมรอเธอได้..ก็แปลว่าผมรักเธอจริง...

ผมคิดได้เพียงแต่ว่า แค่10เดือนมันคงไม่นานเท่าไหร่หรอกมันก็..

แค่...25920000วินาที

แค่...432000นาที

แค่...7200ชั่วโมง

แค่...300กว่าวัน


มันคงไม่มากเท่าไหร่ที่ผมเองจะทำใจ..ที่จะไม่พบเธอก็ได้..

ผมคงทนได้..ไม่สิ..ผมต้องทนให้ได้..ผมจะต้องรอเธอ....

.............

..."ผมยิงปรับทางปืนจนครบ4นัด "

"พลยิงตรวจเป้า"

ผมเองก็วิ่งไปตรวจเป้า.

...แต่..

.เป้าของผมสะอาด...

........

...แล้วถ้าเธอกลับมาแล้วเราจะยังรักกันอยู่หรือเปล่า..

ผมจะยังเหมือนเดิมมั้ย...???

ถ้าผมเหมือนเดิมแล้วเธอล่ะจะเหมือนเดิมหรือป่าว???



...ผมไม่รู้...ผมไม่รู้จริงๆ...ตอนนี้ผมมีเพียงสิ่งเดียว...นั่นคือ...



...ผมจะรอ.. วันหนึ่ง...รอเพื่อ..พิสูจน์ว่าผมรักเธอจริง