{ BEAST } Undesigned Love #DOOSEOB

ตอนที่ 7 : ✎ baby, I love you

CR.SHL

I love you today more than yesterday, but less than tomorrow

ฉันรักนายวันนี้มากกว่าเมื่อวาน แต่น้อยกว่าวันพรุ่งนี้แน่นอน

ก่อนจะเริ่ม ขอถามคำถามง่ายๆ ดูสักขอก็แล้วกันนะ

Q: ผู้หญิงในอุดมคติของพวกคุณเป็นแบบไหน…

DJ’s A: ถ้าถามว่าผมชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอครับ ก็คงเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย เรียบร้อยเป็นแม่บ้านแม่ศรีเรือน… ไม่ทำตัวกระโตกกระตาก พูดจาสุภาพอ่อนหวาน เคารพกฏกติกา อยู่กับร่องกับรอย และถ้าเธอเป็นคนโรแมนติกด้วยจะดีมากเลย ที่จริงผมชอบแบบบอบบางน่าถนุถนอมด้วยนะ สเปคของ ยุนดูจุน ก็คงจะเป็นประมาณนี้ละมั้งครับ

YS’s A: สเปคผู้หญิง… อุดมคติคืออะไรเหรอ ผมไม่มีนางในฝันหรอกนะครับ (หัวเราะ) พวกวาดภาพไว้สูงแล้วคิดว่าจะหาได้บนโลกตัวเป็นๆ น่ะ มันคือหนึ่งในล้านไม่ใช่เหรอ มันคงจะมีแต่ในละครที่ผมชอบดู ผมชอบแค่คนเอาใจผมนะ เพราะผมเอาแต่ใจ ผมขี้วีน ขี้เหวี่ยง ผมไม่โรแมนติก ติดจะไม่มีเหตุผลด้วย ถ้าผู้หญิงคนนั้นรับได้ที่บางครั้งผมอาจจะทำตัวน่ารักกว่าเธอ บางเวลาหนุ่มๆ อาจจะเข้าหาผมตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ถ้าเธอรับได้ตรงนั้น ยังโยซอบ คนนี้ก็โอเคครับ!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เฮ! เฮ! เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงเชียร์ฟุตบอลรีรันแมชสำคัญดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อเกมส์เข้าสู่ช่วงห้านาทีสุดท้าย ยังไม่รวมทดเวลาบาดเจ็บ ยุนดูจุน ถูกสะกดไว้กับหน้าจอมอร์นิเตอร์เครื่องใหญ่ที่ฉายภาพพื้นสนามฟุตบอลสีเขียวกับผู้เล่นยี่สิบสองชีวิตพร้อมลูกกลมๆ อีกหนึ่ง

ผู้เล่นคนสำคัญกองหน้าของทีมที่เขาเชียร์อยู่ ได้ลูกและกำลังเลี้ยงนำขึ้นไปเพื่อทำประตู เลี้ยงหลบคู่ต่อสู้มากมาย ผ่านกองกลางขึ้นไปสู่กองหน้า… อีกนิด อีกนิดเดียวเท่านั้น!

วูบ………………………….. แต่แล้วภาพในจอมอนิเตอร์กลับกลายเป็นมืดสนิท

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ยุนดูจุนหันควับไปทางต้นเหตุแทบจะทันที ชายหนุ่มร่างเล็ก ผู้ที่มีรูปร่างบอบบางและหน้าตาน่ารัก หัวกลม ตาโต ยืนถือปลั๊กไฟของทีวีแกว่งมันไปมาพร้อมส่งยิ้มกวนๆ มาให้…

“ย๊า! ยังโยซอบบบบบบบบบบบบบ”

แม้ว่าเราอาจไม่ได้เข้ากันทุกอย่าง…

ดูจุนร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายลั่นด้วยความโมโห!

“หนวกหูน่าดูจุนอา ก็ฉันอยากดูละครที่กำลังออนแอร์อยู่เหมือนกันนี่นา…” คนตัวเล็กเจ้าของชื่อยังโยซอบว่าหน้าตาย ไม่ได้สนใจใบหน้าบูดเบี้ยวเพราะแรงอารมณ์จากคนตัวโตกว่า

ว่าจบก็หย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้หน้าคอมพิวเตอร์ส่วนตัว พร้อมกับแผ่นซีรี่ส์ที่วางเกลื่อนโต๊ะ ไม่ยอมเก็บเข้าที่ให้เป็นระเบียบ ตอนใหม่ล่าสุดที่เพิ่งโหลดเสร็จเมื่อเช้ากำลังออนแอร์

มือเล็กหมุนโวลุ่มไปทางขวาเพื่อเพิ่มเสียงให้เครื่องเสียงขนาดสตูริโอที่เขาซื้อมาต่อ จะได้รู้สึกเหมือนว่าดูอยู่ในโรงหนังจริงๆ

ยังโยซอบเป็นพวกติดซีรี่ส์ขั้นรุนแรง… หนักถึงหนักมาก นอกจากจะต้องซื้อแผ่นแท้ของแท้มาเก็บแล้ว ก็ยังต้องโหลด ไรท์ใส่แผ่นเอาไว้ เพื่อที่ว่าเวลาดูบ่อยๆ แผ่นจริงจะได้ไม่ลาย

หนำซ้ำยังซื้อของออฟฟิเชียลต่างๆ ไปงานแถลงข่าวเปิด-ปิดกล้อง ตามมันไปหมดเสียทุกอย่าง แตกต่างจาก ยุนดูจุน ที่บ้าฟุตบอลเป็นชีวิตจิตใจ ตอนนี้กำลังคิดเก็บเงินเพื่อไปดูการแข่งขันของจริงที่ต่างประเทศ… ซึ่งโยซอบไม่เข้าใจเลยว่ามันสนุกตรงไหนกับการดูลูกกลมๆ กลิ้งมากลิ้งไปบนสนาม วิ่งกันแทบตาย เก้าสิบนาทีเต็มรวมทดเวลาบาดเจ็บก็แล้ว ยังเสมอกัน 0 – 0 ทำไมถึงได้จริงจังกันขนาดนั้น….

แม้ว่าเธอกับฉันอาจดูช่างแตกต่าง…

“ทำไมนายถึงชอบทำตัวแบบนั้นเรื่องเลยห๊ะ! โยซอบ อีกไม่ถึงสิบนาทีมันก็จะจบอยู่แล้วเชียว ยิ่งเมื่อกี้นี้ ถ้าเมสสี่ยิงเข้าจะทำยังไง!” ดูจุนสาวถามเข้ามาต่อว่าคนที่เอาแต่นั่งหน้าคอมพ์ไม่สนใจ

“ย๊า! ฉันพูดกับนายอยู่นะ”

“ดูจุน เงียบๆ ก่อนเด้ นี่กำลังเศร้าอยู่นะ พระเอกจะตายหรือไม่ตายก็ไม่รู้เนี่ย” โยซอบต่อว่าอีกคนกลับไม่สนใจ

“นี่ไม่ตลกเลยนะ ยังโยซอบ!” ดูจุนขึ้นเสียงมากกว่าเดิม

“อ่า… เบาๆ สิ ดูจุนอา นายบอกเองว่าไม่ชอบให้ฉันเสียงดังวุ่นวาย แล้วนายตะโกนว่าฉันปาวๆ นี่มันอะไร….” โยซอบย้อนคำที่ดูจุนเคยบ่นเขาด้วยน้ำเสียงยานคาง ตาก็ยังจับจ้องอยู่ที่บทละครน้ำเน่าที่นักแสดงต่างน้ำตาคลอกันทั้งจอ

“หยุดยอกย้อน แล้วฟังกันบ้างไม่ได้เหรอ!” ร่างสูงถามออกไปอย่างอ่อนใจ พยายามพูดดีๆ กับอีกฝ่ายอีกครั้ง

…เพราะโยซอบไม่เคยจะพยายามเข้าใจอะไรเลย …ดีแต่ขัดใจกันอยู่เรื่อย แถมยังทำให้เขาปวดหัวได้ตลอด

“ขอให้ผ่านฉากนี้ไปก่อนได้เปล่า จบฉากนี้แล้วจะยอมนั่งขุกเข่าแบบโนบิตะตอนโดนคุณแม่บ่นเป็นสองสามชั่วโมง แถมการตีหน้าสำนึกผิดให้ด้วยเลย สัญญา!”

…แล้วก็เป็นแต่อย่างนี้ เอาแต่พูดเล่นไม่รู้จักเวล่ำเวลา ไม่ได้รู้เลยว่าเขาจะกำลังโกรธไหม หรือจริงจังกับเรื่องที่กำลังคุยกันแค่ไหน

“เอาแต่ใจอย่างนี้ นายคิดว่าฉันจะตามใจนายตลอดไปใช่ไหม” ดูจุนถามออกไปอย่างเหลืออด บางทีมันก็เหลือทน

“ก็แล้วจะเอาไงวะ! ก็เคยบอกตั้งแต่ตอนก่อนคบกันแล้วว่ากูเป็นของกูอย่างนี้!” โยซอบว่าแล้วเขวี้ยงเมาส์ทิ้งด้วยความโมโห เพราะคนตัวโตพูดประโยคที่เขาแสนเกลียดออกมา

…ไม่อยากตามใจก็เลิกไปสิวะ! บอกไปแล้วขี้เหวี่ยง ขี้วีน เอาแต่ใจ! ตอนมาจีบใหม่ๆ บอก ‘จ่ะ จ่ะ ได้หมด ยอม’ แล้วตอนนี้จะมาเรียกร้องอะไร!

“ฉันแค่อยากให้โยซอบเข้าใจกันบ้าง ลองเอาใจเขามาใส่ใจเรา อยากให้ลองปรับตัวเข้าหากัน…” ดูจุนพูดอธิบายในสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ

“ยากวะ… กูเป็นคนอย่างนี้ พูดจาอย่างนี้ …ก็ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกว่าแอ๊บแบ๊ว เพราะตอนเข้ามาจีบก็บอกไปแล้วว่าอย่ามองแต่หน้ากู! คือไม่ได้แสนดีแบบนางในฝันหรือแฟนเก่ามึงคนไหนๆ เข้าใจไหม” คนตัวเล็กตอบโต้ออกไปด้วยท่าทีไม่ยี่หระ คำพูดคำจาที่ฟังไม่รื่นหู ดูจุนไม่ชอบเลย

“ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้นายเหมือนคนพวกนั้น…”

“แล้วจะบ่นทำซากอะไร เสียเวลาดูหนังนะรู้ไหม” คนขี้วีนขึ้นเสียงเพราะการพูดจากำกวมของอีกคน

“เพราะนายเอาแต่ใจเกินไป………………………..”

แม้ว่าความเป็นจริงนั้น จะไม่ได้เป็นดั่งเทพนิยายที่เคยฝัน

แม้ว่าเธออาจไม่ได้เพอร์เฟกต์ และแม้ว่าเธออาจดูเหมือนแค่เพียงเด็กเอาแต่ใจ

“อ้อ พูดแบบนี้คืออยากเลิก!” โยซอบถามกลับอย่างเหลืออด

“เปล่า… พูดแบบนี้แล้วฟังดูไม่เพราะมากๆ เลยต่างหาก” ท่าทีที่เปลี่ยนไป ท่าทางที่อ่อนลง… โยซอบชะงักทันทีที่เห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่าย

“จะมาไม้ไหน…” ร่างเล็กขมวดคิ้วเข้าหากัน เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ทันเล่ห์เลี่ยมของคนตัวโตเสียแล้ว ...ผมพลาดประโยคไหนไปไหม ทำไมมันเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วแบบนี้!

“ถ้าตอบว่า ไม้ตาย นายจะทำยังไง” ดูจุนว่ายิ้มๆ …โยซอบรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

“ถ้ามึงเล่นไม้ตาย ……กูก็จะแกล้งตาย!” โยซอบว่าแล้วทำท่าจะวิ่งหนีไปให้ไกล แต่เพราะมุมอับที่เจ้าตัวนั่งอยู่ ทางออกเดียวคือที่ๆ ดูจุนยืน… แล้วอย่างนี้โยซอบจะรอดเงื้อมือของมัจจุราชได้อย่างไร

ฝ่ามือใหญ่ของดูจุนคว้าแขนของอีกคนไว้แน่น โยซอบได้แต่คิดในใจ………………..ชิบหายละไง! T^T

ยังไง ฉันก็อยากจะบอกกับเธอให้รู้เอาไว้…

“คงแกล้งไม่ทันแล้วมั้งเด็กดื้อ ดูท่าจะได้ตายคาอกกันก็คราวนี้เลยว่าไหม” ชายหนุ่มหัวเราะหึในลำคอ ดึงคนตัวเล็กให้ลงมานั่งที่ตักของตน

…แค่ได้ยินเสียงหัวเราะ ก็รู้สึกเสียดแทงแสลงหูตอกย้ำความผ่ายแพ้ให้กับยังโยซอบอย่างไรชอบกล

แต่ขึ้นชื่อว่าดื้อแล้วน่ะนะ… จะยอมนั่งนิ่งเป็นเด็กดีเชื่อฟังเพียงเพราะถูกจับให้นั่งตักก็ดูจะใช่เรื่อง เดี๋ยวจะเสียชื่อ ยังโยซอบ!

สงสัยละสิว่าทำยังไง… ก็ดิ้นสิครับ!!!

ถึงจากสถิติแล้ว พยายามร้อย พลาดร้อยยี่สิบ! ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ควรที่จะหมดหวังครับ ยังต้องสู้กันต่อไปเพื่ออิสระภาพของประตูหลัง T^T

“อย่าดิ้นสิโยซอบ ถ้านายดิ้นฉันจะไม่ทำแค่จูบนะ…” คนที่ถือไผ่เหนือกว่าในทุกด้านและทุกทางพูดข่มขู่

แหม แหม แหมมมมมมม อย่าให้ถึงทีบ้างก็แล้วกัน!

เอาเถอะ อย่างไรแล้วยังโยซอบก็ฉลาดพอที่จะหยุดดิ้น ยอมนั่งนิ่งๆ ให้อีกคนเอาคางมาเกยอยู่ที่หัวไหล่ นั่งนิ่งๆ ให้อีกฝ่ายกอดเอวเขาไว้หลวมๆ เสียงทุ้มกระซิบแผ่วเบาข้างใบหู

“ทำไมถึงเอาแต่พูดเรื่องเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ ทำไมถึงเอาแต่ยึดติดกับสิ่งนั้น ทำไมถึงเอาแต่บอกว่านายไม่ใช่คนที่ฉันฝัน ทั้งที่ตัวฉันไม่เคยคิดจะสนใจ เพราะว่าฉันรักนายแค่คนเดียว…”

Baby, Yes I do ....Baby i love you.... Yes oh yes I do 

Love for you can't be more true ......yes oh yes oh yes I do

ดูจุนอมยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นแก้มขาวเนียนเริ่มมีเลือดฝาด ใบหน้าขาวใสเริ่มหงิกงอตามแบบฉบับคนชอบเก็บอารมณ์(แต่ไม่เก่ง) ปากเล็กยื่นออกไปข้างหน้า เหมือนด็กเล็กๆ ที่โดนขัดใจ

ดวงตากลมโตดูบ้องแบ๊วทำให้ใครต่อใครต่างเข้าหาเขาจนผมต้องหึงบ่อยๆ ขนาดเดินข้างกันแทบจะอุ้ม ยังมีคนกล้าหาญชาญชัยเดินเข้ามาขอเบอร์ฯ …รายนี้ก็นึกสนุกชอบแกล้ง หว่านเสน่ห์ให้คนหลงไปทั่วเช่นเดียวกัน แตกต่างจากผู้หญิงในอุดมคติของผมที่ควรจะเรียบร้อยอ่อนหวาน

นอกจากจะชอบยั่วให้หึง โยซอบยังชอบพูดคำหยาบ ฟังแล้วดูไม่ดีเลย ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบอย่างเดียว แต่คนอื่นก็ยังมองโยซอบเป็นเด็กไม่ดีอีกต่างหาก เพราะอย่างนั้นผมจึงไม่อยากให้เขาพูดคำหยาบหรือสบถ …อย่างน้อยเวลาอยู่ที่สาธารณะอย่างเดียวก็ได้

“แหวะ ชอบพูดแต่เรื่องชวนอ้วก!” ริมฝีปากกระจับน้อยพ้นคำพูดไม่น่าฟังออกมาอีกแล้ว เห็นไหม…

แม้ว่าเธออาจไม่ได้เป็นดั่งนางฟ้า แม้ว่าเธออาจไม่ได้งดงามดั่งเทพธิดา…

ได้ยินอย่างนั้นผมก็อยากจะกดจูบแรงๆ ให้ริมฝีปากกระจับเล็กบวมช้ำเสียให้เข็ด จะได้หลาบจำ! แต่ถ้าทำอย่างนั้นผมก็กลัวว่าเขาจะไม่กล้าสบถ พ่นคำหยาบออกมาให้ผมได้ลงโทษอีกน่ะสิ…

“ก็แล้วทำไมโยซอบถึงได้ทำตัวให้โดนลงโทษอยู่เรื่อยเลยละครับ” ผมว่าพลางฉวยโอกาส จูบหนักๆ ที่กลีบปากของเขาหนึ่งที

“ก็แล้วทำไมต้องลงโทษด้วยเล่า!” คนที่ถูกเอาเปรียบ ร้องท้วงเพื่อทวงสิทธิ์ ดูจุนยกยิ้มอย่างพอใจ

แต่แค่เป็นเธอที่เป็นเธอก็คงจะพอแล้ว

“ก็เพราะว่านายน่ารักขนาดนี้ไง… โยซอบ” ดูจุนว่าแล้วพ่นลมร้อนใส่ใบหู …ถึงจะ ห่าม ดิบ พูดจาไม่น่ารัก สักแค่ไหน ทว่าเจอท่าไม้ตายนี้เข้าไปก็เรียบร้อยโรงเรียนดูจุนทุกครั้งไป!

แต่จะให้โยซอบสิ้นฤทธิ์ไปเสียทีเดียวก็ใช่เรื่อง จากที่ตอนนี้เป็นช้างเท้าหลัง เขาคงได้กลายเป็นหางช้าง เพราะฉะนั้นแล้วเผื่อรักษาตำแหน่งของเขาเอาไว้…

“โอ๊ย!” ดูจุนร้องเสียงดังเพราะถูกคนรักตัวเล็กแสร้งนั่งเรียบร้อยหลอกให้ตายใจ เหยียบเท้าเข้าเต็มแรง!

แม้ว่าเธอชอบทำเป็นใจร้าย แม้ว่าเธอขี้บ่นขี้โวยวาย

แม้ว่าเธอชอบนอนตื่นสาย และไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร

“สมน้ำหน้า แบร่!” โยซอบแลบลิ้นปลิ้นตาล้อเลียนใส่ด้วยความสะใจ จากนั้นก็วิ่งหนีอีกครั้ง

“จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม…… นายจะต้องเสียใจ ยังโยซอบ” ดูจุนเอ่ยประโยคคาดโทษไว้ แล้วออกตัวไล่จับคนรักอีกครั้ง

ทว่าคราวนี้โยซอบไม่ยอมให้จับได้ง่ายๆ หรอกครับ ครั้งแรกน่ะมันเป็นเหตุสุดวิสัยที่หนีไปไหนไม่ได้ แต่ครั้งนี้น่ะ ผมคิดมาดีแล้ว อุวะฮะฮ่า!

ไม่ใช่ว่าเหยียบเท้ามันแล้วจะจบนะครับ ผมมองหาลู่ทางไว้ละ… เหยียบเสร็จ… ก็หนีเข้าห้องน้ำสิ จะอยู่ให้มันจับทำไมเล่า!

คิดได้แบบนั้น โยซอบก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วล็อคกลอน ดูจุนทำได้แค่อยู่ด้านนอก

“ฮ่าๆ ๆ ๆ นายแพ้ฉันแล้วนะ ดูจุนอา” โยซอบตะโกนออกมาจากห้องน้ำด้านใน ใจก็คิดว่าครั้งนี้เขาชนะแล้วแน่นอน

“…คิดอย่างนั้นเหรอ” ได้ยินอย่างนั้นโยซอบก็คิ้วกระตุก เพราะดูจุนมากเล่ห์นักแล จะหาอะไรมาแก้เผ็ดเขาอีกก็ได้ ตอนนี้รู้สึกเสียวสันหลังตะหงิดๆ กังวลว่าอีกฝ่ายจะเอาอะไรมาต่อรอง

ดูจุนเดินตัวลอยไปยังเครื่องคอมพิวเตอร์ของโยซอบที่เปิดทิ้งไว้กดเปิดซีรี่ส์ที่โยซอบเปิดค้างไว้บนหน้าจอ

“ว๊า… ซีรี่ส์เรื่องไหนกันน้า ที่นายรักมากแล้วบอกว่าไฟล์หมดอายุหาโหลดไม่ได้อีกแล้ว” ดูจุนว่าพร้อมกับคลิ๊กไฟล์ที่โยซอบตั้งเป็นโฟล์เดอร์ไฟล์หายากขึ้นมาหนึ่งเรื่อง

ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงยานคางล้อเลียนคนที่แอบอยู่ในห้องน้ำ

“คย๊ากกกกก! ดูจุนอา ห้ามแตะต้องซีรี่ส์ฉัน!” โยซอบร้องตะโกนเสียงโหยหวนออกมาจากห้องน้ำ

“เอ๋ หรือว่าจะไปเอาแผ่นแท้มาเปิดในเครื่องเล่นตัวเก่าในห้องนอนดีน้า… อย่างนั้นแผ่นคงไม่เป็นรอยใช่ไหม” ดูจุนว่าอีกพร้อมหัวเราะขำ

จินตนาการใบหน้าของโยซอบตอนนี้แล้วคงตลกน่าดู

“ไอ้……………………………………..” และสารพัดมากมายสัตว์นานาชนิดที่พลั่งพลูออกมาจากริมฝีปากบาง

“ขี้โวยวายจัง ถ้าไม่อยากให้แผ่นมีตำหนิก็ออกมายอมรับผิดซะ” ดูจุนขู่หวังเพียงแต่ว่าจะให้โยซอบออกมารับผิด

“เออๆ ๆ ๆ ออกไปก็ได้!” คนตัวเล็กว่าพร้อมยอมออกมา

เดินกระแทกส้นเท้าตึงตังอย่างอารมณ์เสีย เพราะเป็นอีกครั้งที่เขาผ่ายแพ้ให้กับดูจุน …บางทีโยซอบก็สงสัย ว่าทำไมเคะ ถึงต้องแพ้ให้เมะทุกที!

Baby I love you Yes oh yes I do. Cause your soul is beautiful and I can't take my eyes of you

Baby I love you Yes oh yes I do. My love for you can't be more true Yes oh yes oh yes I do Oh baby I love you

ดูจุนยิ้มกว้างเมื่อเห็นโยซอบยอมเดินออกมา แม้จะทำหน้าไม่พอใจ แต่ยกนี้เขาก็เป็นฝ่ายชนะเหมือนเคย

“มานี่สิ…” ดุจุนตบเบาะโซฟาที่ว่างๆ ข้างตน “ต้องทำยังไง รู้ใช่ไหมครับ” ร่างสูงว่าแล้วจ้องหน้า โยซอบนั่งลงข้างกัน ยู่ปากก่อนจะพูด

“…ขะ ขะโทษ”

“ดีมาก”

“เหอะ!” โยซอบทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ

“ทำแบบเมื่อกี้อีกทีสิ จะได้รู้ว่าเมื่อกี้ไม่ผ่าน” ดูจุนว่า

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ!” โยซอบค้อนควับ เพราะคำพูดวางท่า  วางอำนาจของดูจุน ทว่าร่างสูงกลับหัวเราะชอบใจแทน…

ความสวยงามของเธอนั้นอยู่ข้างใน คนธรรมดาไม่อาจจะรับรู้ได้ ต้องฉันคนเดียวเท่านั้นที่เข้าใจ

“ก็เพราะว่านายน่ารักอย่างนี้…” ว่าจบดูจุนก็อุ้มคนตัวเล็กกว่าให้นั่งบนตักเขาอีกครั้ง กอดอีกฝ่ายไว้หลวมๆ แล้วซุกหน้าลงกับซอกคอขาว

“อยากตายเรอะ! เอาหน้าออกไปจั๊กจี้” โยซอบขู่

แต่ถึงจะได้ยินอย่างนั้นชัดเต็มสองหู ดูจุนก็ไม่ได้ทำตาม

โยซอบเองก็เช่นกัน ถึงแม้จะขู่อีกคนอย่างนั้น ทว่าเจ้าตัวก็ยังนั่งนิ่ง ยอมให้อีกฝ่ายทั้งกอดทั้งหอม

“รู้ใช่ไหม ว่าที่ฉันคอยบอก คอยว่าไม่อยากให้โยซอบพูดคำหยาบคายไม่ใช่แค่เพราะว่าฉันชอบ…” โยซอบเงียบฟัง “แต่เป็นเพราะฉันไม่อยากให้คนอื่นมองนายในแง่ร้าย มองว่านายเป็นเด็กไม่ดี เพราะอย่างนั้น ถึงได้ต้องคอยดุไง” ดูจุนว่า

“เพราะไม่ว่ายังโยซอบคนนี้จะเป็นยังไง จะทำอะไร นิสัยแบบไหน ยุนดูจุนคนนี้ก็รัก… รักไม่เปลี่ยนอยู่แล้ว”

ฝ่ามือเล็กจับข้อมือใหญ่ให้กอดตัวเองแน่นขึ้น ดูจุนอมยิ้มเล็กๆ ให้กับการแสดงออกน่ารักที่นานทีสักครั้งจะโผล่มาให้เห็น

“พูดแล้วห้ามคืนคำด้วย!” โยซอบกล่าว “เพราะนิสัยเสียๆ ของฉัน มันคงจะแก้ไม่ได้ง่ายๆ …แต่ฉันจะพยายามแล้วกัน”

ดูจุนผลิกตัวอีกคนให้หันมาเผชิญหน้า ร่างสูงค่อยๆ ก้มลงจุมพิตอย่างอ่อนอิ่ง ถ่ายทอดความรู้สึกรักที่มีอยู่เต็มอก …เพราะไม่ว่ายังโยซอบจะเป็นคนแบบไหน…

ดื้อด้าน แสนซน ชอบเถียงหัวชนฝา ไม่รู้จักรับฟังเหตุผล ไม่เคยสนใจความหวังดีของใคร ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกคนอื่นเท่าไร่ แต่เพราะเขาเป็นอย่างนี้แหละ ผมถึงได้รักและอยากจะดูแลคนตัวเล็กคนนี้… ให้นานที่สุด

Oh baby I love yoo ....hoo hoo .....Oh baby I love yoo hoo ......Oh baby I love yoo ....hoo hoo

Baby I Love You