ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ [จบแล้ว]

ตอนที่ 16 : Chapter 16 : Message ?

FUNGIII✿

Chapter 16 : Message ?

‘ เธอทำให้ฉันหวั่นไหว ถึงแม้ว่าฉันจะหลับตา

เก็บไปฝันถึงเธอทุกเวลา หัวใจมันคิดคิดคิดว่าคงจะใช่เธอ

มองตาฉันบ้างได้ไหม มีใครคนนึงอยู่ในนั้น

คนที่ฉันรักเขาจนหมดหัวใจไม่ได้แค่เหงาแค่หัวใจมันคอยกระซิบบอก

รู้ไหมรักเธอนะ… ‘

            @ สวนสนุก

12.00 น.

สิบสองนาฬิกาบอกเวลาถึงยามที่ดวงอาทิตย์จะตรงกับศีรษะพอดิบพอดี และในเวลาแบบนี้เราก็ควรหาที่หลบแดดอันแรงกล้าด้วยการนอนกลางวัน เปิดแอร์เย็นฉ่ำอยู่กับบ้าน ที่พูดมาฉันก็แค่จะสื่อว่าอันที่จริงฉันควรจะทำแบบนั้น หมายถึงนอนเล่นอยู่กับบ้านน่ะนะ

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ตอนนี้ฉันก็มาโผล่อยู่ที่สวนสนุกแล้วล่ะ -_- เหตุผลที่ฉันมาที่นี่เป็นเพราะ กิจกรรมแลนลี่ที่ฉันสร้างขึ้นเพื่อหลอกคินตา ทำให้เขาอยากมีกิจกรรมทำแบบฉันบ้าง แง้ นี่มันแกล้งกันชัดๆ นายก็รู้ว่าเรื่องที่พูดมามันเป็นเรื่องแต่งขึ้น ไม่มีความจริงอยู่ในนั้นเลยสักนิด แต่เขาดันลากฉันมาสวนสนุกด้วยท่าทางออดอ้อน แล้วคิดเหรอว่าคนอย่างฉัน ย้ำ! อย่างฉัน ผู้หญิงที่มีภูมิต้านทานต่ำขนาดนี้ เจอผู้ชายหน้าตาหล่อลากตับไตไส้พุงลามไปถึงหัวใจ ขอร้องขนาดนี้แล้ว ฉันจะสามารถปฏิเสธเขาได้ TOT

ด้วยเหตุนี้ฉันจึงต้องจำยอมมาสวนสนุกกับเขาในตอนเที่ยงแบบนี้ไง -__- เอาเถอะมาสวนสนุกทั้งทีหาเรื่องสนุกๆ ทำให้กับชีวิตจะดีกว่า คิดในแง่ดีก็คือ นี่เป็นโอกาสทองเลยนะที่ได้มาสวนสนุกกับคินตาสองต่อสอง >O< ฉันจะชวดโอกาสอันดีแบบนี้ไปได้ยังไงกัน

“สายไหมมั้ย ^^”

เขายื่นสายไหมสีชมพูฟูฟ่องมาให้ แต่ยื่นให้อย่างเดียวก็คงไม่ใช่คินตา เพราะว่ามันต้องมาพร้อมกับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ด้วยน่ะสิ

“ขอบใจนะ”

ฉันรับมาด้วยความเต็มใจ ก่อนจะกัดชิมคำเล็กๆ

ง่ำๆๆ -).(-

สายไหมหวานสะใจไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะกินตอนสามขวบหรือสิบแปดขวบก็ตาม แต่ที่ไม่เหมือนอยู่อย่างหนึ่งคงเป็นความรู้สึกเวลามากับคนพิเศษที่ไม่ใช่คนในครอบครัว

ฉันและคินตาเดินไปด้วยกันตามทางกับสายไหมคนละอัน เพิ่งนึกขึ้นได้ เขาไม่ชอบกินของหวานไม่ใช่เหรอ -O- แต่เจ้านี่มันหวานแสบไส้เลยนะ

ฉันใช้สายตาเหล่มองผู้ชายคนข้างๆ ที่กัดสายไหมเขาปากด้วยสีหน้ามีความสุข (?)

“มันหวานจัง -O-“

เขาหันมามองหน้าฉันแล้วก็บ่นให้ฟังว่าสายไหมที่เขากินมันหวาน ก็แน่สิเพราะมันหวานไง เด็กๆ เลยชอบกินนะ รวมถึงฉันด้วย

“ก็มันเป็นของหวานมันก็ต้องหวานสิ”

“ไม่อร่อยเลยอ่ะ L”

เขาเบ้ปากเหมือนเด็กๆ ที่ถูกบังคับให้กินยาขมๆ นี่ถ้านายไม่ชอบฉันจะกินให้เอามะ ฉันชอบสายไหมที่สุดเลย (ชอบหรือตละกะ -__- )

แต่แล้วจู่ๆ เขาก็เอี้ยวตัวเขามาหาฉัน จากนั้นก็...

“ง่ำๆๆ”

กัดสายไหมของฉัน =O=;;

“ของเธออร่อย ^O^”

แง้ นายแกล้งฉัน นายแย่งสายไหมของฉันไปต่อหน้าต่อตา TOT  แย่งไปอย่างเดียวยังไม่เท่าไหร่ ยังมีหน้ามาพูดอีกว่าของฉันอร่อย ได้ข่าวว่ามันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ฮือๆๆๆ แบบนี้ฉันก็ต้องกินขี้ปากของคินตาอ่ะดิ

ขี้ปากของคินตา =[  ]=;;

หัวสมองค่อยๆ ประมวลผลช้าๆ ปะ...ปากของคินตางั้นเหรอ โอ้ว....ม่ายยยยยย อย่างงี้มันแกล้งกันชัดๆ ถ้าฉันกินต่อจากนายล่ะก็ นั่นมันจูบทางอ้อมเลยนะ TT^TT

“นายแกล้งฉัน T^T”

“เปล่าซะหน่อย ของเธอมันอร่อยนี่นา”

ไอ้บ้า!! มันก็เหมือนกันนั่นแหละ -__-

“ฮือ นายแกล้งฉันใช่มั้ยล่ะ นายก็รู้ว่ารสชาติมันเหมือนกัน นายแย่งฉันกินแถมยังมากัดของฉันหน้าตาเฉยอีก TOT”

“บู่วว เปล่าแกล้งซะหน่อย ของเธออร่อยกว่าจริงๆ รู้งี้ซื้ออันเดียวแล้วแย่งเธอกินดีกว่า -3-“

ว่าไงนะ ซื้ออันเดียวแล้วมาแย่งฉันกินเหรอ -__- ยังมีหน้ามาพูดอีกนะ แล้วทำไมต้องทำปากจู๋แบบนั้นด้วยเล่า ขัดใจจริงๆ

“เฮ้ยยยย!!!”

นายคินตาแอบขโมยกัดสายไหมของฉันอีกคำ อีกคำ และอีกคำ =O=;;

กร๊าซซซซซซซ  มากเกินไปแล้วนะ นั่นมันสายไหมของฉันนะ

“นี่นาย อันนี้มันของฉันนะ นายก็กินของนายไปเซ่”

“ก็บอกว่าของเธอร่อยกว่า -O-“

ฮึ่มๆๆๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย เชอะ!! ฉันไม่กินแล้วก็ได้

“นายเอาไปเลยปะ ฉันไม่กินแล้ว -_-“

ฉันยื่นสายไหมให้คินตาด้วยความฝืนใจ ลาก่อนสายไหมลูกรัก ชาติหน้ามีจริง...ฉันคงจะได้กินเจ้าอีก TOT (น้ำเน่ามาก)

คินตารับมันด้วยใบหน้าแย้มยิ้มมีความสุข จากนั้นก็กัดสายไหมสีชมพูฟูฟ่องๆ ของฉัน อ่า...บาดตาบาดใจ สายไหมลูกแม่ >O<

“ไม่อร่อยแล้วล่ะ เอาของเธอคืนไปเลย”

            ไอ้นี่!! กวนประสาท -__- เห็นมั้ย เห็นพฤติกรรมอันกวนประสาทของผู้ชายคนนี้รึเปล่า ฉันอยากจะกรีดร้องดังๆ นายจะแกล้งสาวน้อยผู้น่ารัก(?)อย่างฉันคนนี้ไปถึงหนายยยย หมั่นไส้เฟ้ย ฉันจะทำอะไรคืนเพื่อแก้แค้นไม่ได้เลยหรือไง เจ็บใจ

            เมื่อคินตาบอกว่ามันไม่อร่อย ฉันก็เลยยึดสายไหมของฉันคืน ก่อนจะส่งสายหวานหยาดเยิ้มให้กับ...สายไหม -__- ในที่สุดเราก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว (เพ้อไปแล้ว)

            ฉันอ้าปากเพื่อกัดเจ้าสายไหม หากแต่ว่า...มันสัมผัสได้ถึงความนุ่มที่มันไม่ใช่แค่สายไหม อย่างเดียว เอ่อ...ฉันว่ามันแปลกๆ อยู่นะ

            O_O!!!

            แต่ว่าความตกใจมันไม่หยุดอยู่แค่นั้น เพราะเมื่อฉันดึงสายไหมออกจากปาก  หน้าของคินตาก็เลื่อนเข้ามาอยู่ใกล้ ใกล้ซะจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของเขา

            รู้แล้วแหละว่า ความนุ่มที่มันไม่ใช่สายไหมนั้นมันคืออะไร...

            ริมฝีปากของคินตาทาบลงมาที่ปากของฉันช้าๆ ฉันหลับตาลงเพื่อรับความรู้สึกที่ถูกส่งผ่านมาจากผู้ชายตรงหน้า จากนั้นความหวานก็เริ่มซาบซ่านจนถึงหัวใจ ความหวานที่ไม่ใช่แค่น้ำตาลจากสายไหม ความรู้สึกที่เหมือนกับน้ำตาลกำลังละลาย...

เขาถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง จากนั้นเราทั้งสองก็สบตากัน เวลาที่โลกหยุดหมุนและทุกอย่างเป็นสีชมพู ฉันเพิ่งจะรู้ว่ามันเป็นอย่างไรก็ในตอนนี้แหละ

            “ฉันคิดว่าสายไหมของเธออร่อยแล้ว...แต่ว่า...สายไหมจากปากของเธอน่ะ อร่อยกว่านั้นเยอะเลยล่ะ ^O^“

            “บ้า -////-“

            ฉันผละเขาออก แล้วก็เดินก้มหน้ามุดดินไปตามทางด้วยความเขินอาย อ๊ากกกก หัวใจฉัน หัวใจของฉัน ฉันใช้มือยกขึ้นมาทาบต้องหน้าอกข้างซ้ายของตัว อาการเต้นรั่ว ไม่เป็นจังหวะ  ฉันว่าฉันก็มักจะเป็นอยู่แล้วเวลาที่อยู่กับเขา...แต่ว่าครั้งนี้มันแทบจะหลุดออกจากอกเลย ให้ตายสิ -///-

            “รอด้วยสิ!!!”

            คินตาตะโกนไล่หลังมา นั่นยิ่งทำให้ฉันสาวเท้าเร็วยิ่งขึ้น แต่ว่าเร็วไปก้เท่านั้น ยังไงเขาก็ตามทันอยู่ดี เพราะไม่ว่าฉันจะเดินไปทางไหน มันก็เหมือนเดินวนอยู่ในหัวใจของเขา และก็หาทางออกไม่ได้สักทีอยู่ดีนั่นแหละ...

แบบนี้เขาเรียกว่า...ตกหลุมรัก ใช่หรือเปล่า ?

            เราทั้งคู่มาหยุดยืนอยู่หน้าเครื่องเล่นขนาดมหึมา ที่มีความสูงเท่าตึกสามสิบชั้น  แต่รู้อะไรมั้ย เจ้าเครื่องเล่นเวรนี่ มีคนต่อคิวยาวเป็นกิโลเลยล่ะ -__-

            “เล่นไอ้นี่กันเถอะ ^^”

            คินตาชี้ไปที่เครื่องเล่นตรงหน้า  ถึงนายจะยิ้มให้น่ารัก จะอ้อนวอนให้ตายยังไงฉันก็ไม่เล่น ไม่เล่นเป็นอันขาด!!!!

            “ม่ายยยยยย”

            ฉันส่ายหัวเป็นพลันวัน ฉันไม่มีทางเอาชีวิตไปทิ้งกับเครื่องเล่นแบบนี้แน่นอน ฉันใช้มือลากแขนของคินตาออกมาจากบริเวณนั้น แต่ว่า...ให้ตายสิ มันไม่ได้ผล TOT

            “เล่นเถอะ น่าสนุกจะตาย”

            ใช่...นายพูดถูก จะตาย -__- ถ้าฉันเล่นฉันนี่แหละจะตาย

            “ม่ายยย ขอร้อง เล่นอย่างอื่นเถอะ พลีสสส *O*”

            ส่งสายตาวิงวอน ได้โปรดขอให้มันได้ผล

            “ไม่เอา เธอให้ฉันเล่นแต่ม้าหมุน เวียนหัวจะแย่แล้ว เล่นอันนี้กันเถอะ”

            อย่าเอาเครื่องเล่นบ้าๆ นี่มาเทียบกับม้าหมุนของฉันนะ ม้าหมุนของฉันสนุกกว่าเป็นไหนๆ เชอะ!! ยังไงฉันก็ไม่เล่น

            “ไม่เอา นายอยากเล่นนายก็ขึ้นไปเล่นคนเดียวเลย ฉันจะรอนายอยู่ตรงนี้แหละ”

            “ทำไมเราไม่ไปด้วยกันล่ะ มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดหรอกน่า เล่นเถอะนะ *O*”

            อย่ามาทำเป็นส่งสายตายแบบนั้นนะ พูดมาได้ไม่น่ากลัว นายไม่กลัวแต่ฉันกลัวนะ ฉันกลัวความสูงเป็นที่สุด ถ้าฉันเล่นฉันอาจจะช็อคตายก็ได้

            “นายไม่กลัวแต่ฉันกลัวนี่ นายเล่นเถอะ เดี๋ยวฉันยืนรอตรงนี้แหละ”

            “เธอจะกลัวอะไร ฉันไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรหรอกน่า ฉันจะอยู่ข้างๆ เธอ เราจะจับมือกันไว้อย่างนี้ ฉันจะจับมือเธอเอาไว้ ^^”

            เขาว่าพร้อมกับจับมือของฉันเอาไว้ ถึงจะเป็นแค่การจับมือแต่มันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นและคลายความกังวลได้อย่างไม่น่าเชื่อ

            “เราไปสนุกกับเครื่องเล่นอันนี้กันเถอะ ^O^”

            “เฮ้อ...ก็ได้ TOT”

หลังจากที่ต่อคิวมาถึงสิบหานาที ในที่สุดฉันก็จะได้ขึ้นเครื่องเล่นนี้แล้ว คินตายังคงจับมือฉันเอาไว้แน่นอย่างเคย แต่ถึงจะอย่างนั้น มือของฉันก็ยังคงเหงื่อแตกพลัก ฉันต้องเล่นมันจริงๆ สินะ

“พร้อมแล้วนะ”

เขาหันมายิ้มให้ฉันจากนั่นก็จับมือของฉันให้แน่นขึ้น ฉันบีบมือของเขาด้วยความตื่นเต้น เครื่องเล่นค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปข้างบนอย่างช้าๆ เสียงเพลงบริเวณนั้นดังกระหึ่ม ทำเอาใจของฉันที่เต้นแรงอยู่แล้วยิ่งเต้นแรงหนักกว่าเดิมอีก =__=

เมื่อเครื่องเล่นขึ้นไปจนถึงจุดสูงสุด จากนั้นมันก็....

ร่วงลงสู่พสุธา!

“กรี๊ดดดดดดด!!!!!”

“ฮ่ะ ฮ้า... วู้วววว!!!”

ฉันหลับตาปี๋จับมือของคินตาไว้อย่างแน่น ไม่พอแค่นั้น ฉันยังแหกปากกรี๊ดลั่นอีกต่างหาก แต่ยิ่งฉันแหกปากกรี๊ดเท่าไหร่ คนที่จับมือของฉันยิ่งหัวเราะด้วยความสนุกมากขึ้นเท่านั้น อย่าให้ฉันลงไปได้นะ ฉันจะด่าไอ้คนคิดเครื่องเล่นนี่ขึ้นมายันโคตรเลย -_-

“ไอ้^%^&%#9&&%^%$#(_*^$#D^$%*(S^@$%*&^%# บลาๆๆๆๆ”

ทันทีที่ลงมาจากเครื่องเล่นเวรๆ นั่น ปากของฉันก็เริ่มทำงาน เริ่มจากการด่าอย่างไม่หยุดยั้ง แต่นั่นยิ่งทำให้คินตาหัวเราะไม่หยุด เหอะ! สนุกอยู่คนเดียวแหละ ฉันจะอกแตกตายอยู่แล้ว

“ฉันจะไม่ไปเหยียบไอ้บ้านั่นอีกเป็นครั้งที่สอง สาม สี่แน่นอน”

ฉันถือสัตย์ปฏิญาณตนกับตัวเอง ไม่ทีรอบที่สอง รอบไหนๆ สำหรับมันอีกแล้ว ครั้งเดียวก็เกินพอ พอกันที ใครก็ได้พาฉันไปเล่นม้าหมุนหน่อยเซ่ T^T

“อะไรกัน ฉันว่ามันก็สนุกดีออกนะ ฮ่ะๆๆ”

“เชิญนายสนุกไปคนเดียวเถอะ -__-“

“เธอเองก็น่าจะสนุกไม่ใช่เหรอ กรี๊ดซะดังลั่นเลยนี่ ^^”

บ้าบอที่สุด นายนี่เข้าใจว่าที่ฉันแหกปากกรี๊ดสะท้านโลกนั่นเพราะฉันสนุกอย่างนั้นเหรอ -O-

หน้าฉันมันฟ้องขนาดนั้นเลยเหรอ ให้ตายสิ ดูหน้าฉันชัดๆ ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกอยากตายมากแค่ไหน TOT

            “ฉันกรี๊ดก็ดีกว่าใครบางคนแล้วกัน ที่เอาแต่หัวเราะ เชอะ!”

            ฉันสะบัดผม แล้วเดินบิดตูดไปข้างหน้าเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากเขา แต่ลืมไปว่าเราจับมือกันอยู่นี่หว่า ดังนั้นเขาจึงต้องเดินตามมาด้วย

            เรามาหยุดนั่งพักใต้ร่มไม้ในสวนที่เขาตกแต่งไว้อย่างสวยงามเหมือนกับเทพนิยาย มีทั้งบ้านของคนแคระ ปราสาทหลังใหญ่ สะพานข้ามสีขาวมุกที่ลายล้อมไปด้วยดอกไม้นานาชนิด

            คินตาขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักพัก ฉันจึงนั่งรอเขาอยู่ตรงม้านั่งสีชมพู จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเพลงฟังเพื่อฆ่าเวลา

            ในขณะที่ฉันฟังเพลงอย่างเพลิดเพลินเพื่อรอคินตา จู่ๆ ก็มีข้อความส่งมาทางโทรศัพท์มือถือของฉัน เบอร์ไม่คุ้นเลย ฉันเปิดอ่านข้อความที่ถูกส่งมาโดยคนแปลกหน้า

‘ ยอดเยี่ยมมากค่ะ ภารกิจของคุณกำลังดำเนินไปได้สวย

ขอให้คุณดำเนินตามแผนการของคุณไปเรื่อยๆ จากนี้ไปทางเราจะติดตามทุกความเคลื่อนไหวของคุณ’

            “…!”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Talk Talk  ::  แถลงการณ์พิเศษ

วันนี้ขอจัดเต็มเลยแล้วกันนะคะ เพราะว่าวันนี้มีแถลงการณ์พิเศษที่จะแจ้งให้นักอ่านทุกท่านทราบ...

            เนื่องจากในวันที่ 16 พฤษภาคม 2555 นี้ เป็นวันเปิดภาคเรียนของไรท์เตอร์ ซึ่งเมื่อเวลาที่ไปโรงเรียนแล้ว งานค่อนข้างจะเยอะมาก อาจจะไม่มีเวลาได้มาอัพ ไม่มีเวลาที่จะมาขีดๆ เขียนๆ คิดเพ้อได้แล้ว  (เศร้า TOT) ดังนั้น ตอนที่ 16 นี้ จะเป็นตอนสุดท้ายสำหรับปิดภาคเรียนนี้แล้วนะคะ

            สุดท้ายนี้...ต้องขอบคุณสำหรับกำลังใจ คอมเม้นทุกคนคอมเม้น และแฟนคลับที่น่ารักทุกคนเลย จากกันตรงนี้แล้วพบกันใหม่ในตอนหน้า สัญญาว่า ‘ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ’ จะต้องจบเรื่องอย่างสวยงามแน่นอนค่ะ ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะเพราะเรื่องยังไม่จบ...ความเข้มข้นยังไม่ได้เริ่มเท่าไหร่เลย โอมเพี้ยงยังต้องเสียน้ำตาอีกเยอะ คิดจะเป็นนางเอกของฉันมันต้องทนได้ ฮ่าๆๆ เอาล่ะถึงเวลาอันสมควรแล้ว ลาก่อน...แล้วพบกันใหม่คราวหน้า โชคดีจ้า... J

รัก...จากใจ

Just’Smile