ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Hello Love3
อารมณ์ดีเพราะมีความสุข อิอิ วันนี้อากาศเเจ่มใส่เนอะ เมื่อวานไปดูหนังกับพี่ชานยอลมาแหละไม่อยากจะอวดเท่าไหร่หรอกแต่แบบ ก็คนหล่อเลี้ยงหนังอะ หนังผีด้วย น่ากลัวมากนะ!กลัวใจตัวเองเนี่ย เผลอๆจะแอบไปทำมิดีมิร้ายคนโอบไหล่ข้างๆอะ นี่ก็เขินทั้งเรื่องจนหนังจบอะ แล้วพี่ชานยอลก็มาส่งที่คอนโดด้วย นี่นะนอกจากจะหล่อแล้ว ยังรวยอีก เป็นสุภาพบุรุษด้วยนะ ดีกว่าพี่เงิงของชิงเยอะ วันนี้วันหยุด ทายสิบยอนจะทำอะไรเอ่ยยย......................
"แบคฮยอน แบคฮยอนโว๊ยยยย!!!"
วันนี้บยอนน้อยมาทำงานครับ!! ตอนแรกก็อารมณ์ดีนะพอมาเจอเพื่อนซี้ยกก๊วนก็ทำให้ผมรู้สึกอยากจะกลับไปนอนเล่นที่บ้านส่องไอจี ทวิตเตอร์ แต่ว่าเพื่อนผู้บังเกิดเกล้าทั้งหลายเขาดันนัดรวมกันทำงานครับ บยอนน้อยๆต้องหอบสังขารมานี่แหละ พอมาเจอลมเย็นๆก็อารมณ์สดชื่นขึ้นครับแต่เพิ่งดับลงไปเพราะไอ้เพื่อนบ้าพวกนี้แหละ
"มาแล้วๆ !! นี่วันหลังถ้าจะนัดช่วยนัดล่วงหน้าได้ไหม ไม่ใช่มากันครบแล้วโทรตาม"
"ทำไม วันๆแกก็ชอบออกไปเที่ยวนิแหม่พอนัดออกมาทำงานบ่นยาวเชียว"อิลู่กูขอให้ผัวเด็กทิ้ง
"ช่ายๆ"คยองน้อย สาธุวันนี้ขอให้พี่กัมจงไม่มารับ
"ใจเย็นๆ เข้าใจหน่อยว่าเรานัดแบคมันมากะทันหัน"ช่าย ช่ายๆๆน้องชิงพูดถูกใจพี่บยอนมาก
"อ่อ สงสัยเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนเลยหงุดหงิด"
"อ๋อ เรื่องที่ลู่หานเล่าให้ฟังนะหรอ ทำไมมีแฟนแล้วไม่บอกเราละ" ห๊ะ! อะไร
"แฟนหรอ แบคฮยอนมีแฟนแล้วหรอ?"น้องชิงถามถูก ยังไม่มีแฟนแต่เกือบได้กันละ อิอิ
"อ้าวก็เมื่อวานเห็นไปดูหนังกับแฟนแหละ"หน่องลู่วววว
"ช่ายๆๆจับมือถือแขนกันด้วย"หน่องคยองงงง
"คนนั้นหล่อมากๆ"ยัง
"และสูงด้วย"ยังไม่จบอีก มีลักยิ้มด้วยเถอะ!!
"พี่ชานยอลอะนะ แบค!!!"นั่นไง ตกใจทำไม ก็เห็นว่าจะเดินห้างกะแฟนเถอะ
"จะบ้าหรอ ไม่ใช่สักหน่อยไม่ใช่แฟน"แต่เกือบละ เกือบจริงๆ><
"แหม่ๆ ไม่ต้องเลยนะ จับมือถือแขน โอบไหล่ขนาดนั้นนะ ว่าแต่อี้ชิงรู้จักด้วยหรอ"
"อื้อ ก็พี่ชานยอลเป็นเพื่อนกับพี่คริสและเพิ่งไปกินข้าวด้วยกันมาเมื่อวาน"
"หล่อและรวยมาก"
"ตกลงแกจะเอาพี่ชานยอลหรอแบค"อี้ชิงถาม
"กะ ก็ คือ........"มันเขิน จะองจะเอาไรละ ยังไม่คิดถึงขั้นน๊านนน
"มอมเหล้าแล้วรวบหัวรวบหางเลย"น้องคยองเห็นเขาเงียบๆเขาคิดไว้เพียบนะจ๊ะ
"ไม่ดิ ใส่ยาลงไปเลย"เอ่อ....เล่นยาเลยหรอลู่วววว
"ให้พี่คริสเป็นพ่อสื่อให้ไหม?"
คุณพระ ดูความใจดีและความคิดเห็นของเพื่อนแต่ละคนของบยอนน้อยสิ เรื่องรวบหัวรวบหางนี่อันดับสุดท้ายที่จะทำแม้มันอยากจะทำก็เถอะ ส่วนยาเนี่ย อันนี้ไม่เคยอยู่ในหัวเอามันออกไป พี่คริสเป็นพ่อสื่อ โนววววว ไม่มีวันแน่นอน
"ขอบคุณนะเพื่อน แต่บยอนว่า......."
"อ้าวหวัดดีน้องๆทั้งหลาย"
ทายสิใครเอ่ย????? มาแต่เสียงตัวไม่เห็น แต่คยองน้อยของผมนี่หน้าดำหน้าแดง จนจะมุดตักลู่หานอยู่แล้ว ทายสิ ทายสิ
"อ้าวพี่จงอินนั่งๆๆ" หึหึ ทายถูกไหมละ
"โห่ว ไหนๆพี่จงอินไหน เห็นแต่เสื้อผ้ากับเสียงตัวไปไหน" ว่าแล้วก็กวนพี่แกสักหน่อยชอบสอยเพื่อนผมไปกกที่คอนโด
"เยอะไปๆแบคฮยอน งั้นวันนี้ข้าวไม่ต้องกินนะ"
"เอ้าๆอย่าเพิ่งเถียงกันมาดูคยองมันหน่อยสิ จะมุดดำไข่ผมอยู่แล้วเนี่ย"ลู่หานบ่นพลางมองคยองน้อย
"คยองเป็นอะไรครับไปดมไข่ลู่หานทำไม มามะมาดมไข่พี่"
"ห๊ะ!"สามเสียงผสานอย่างลงตัว
"อะไร ห๊ะ อะไรพี่หมายถึงไข่ตุ๋นที่ม๊าพี่ทำอย่างหากเนี่ยๆ"ว่าแล้วพี่จงอินก็ชูทั้งกล่องข้าวถุงมากมายมาวางลงบนโต๊ะ
"ม๊าพี่จงอินทำหรอเนี่ย ว้าวๆน่ากินเชียว"อี้ชิงเปิดกล่องข้าวออกมา มันคือพาสต้าครับน่ากินเชียวละ มาๆๆมาแจมกันเถอะ หิววว
"เห้ยๆๆ ไม่ได้ๆอันนั้นของคยอง ม๊าพี่ทำให้คยองคนเดียว"พูดแล้วก็แย่งกล่องไปจากมืออี้ชิงตอนก็แรกดีใจที่พี่เอาอาหารอร่อยมาให้ เอามาให้อะจริงครับแต่เอามาให้คยองซูคนเดียว! เบ้ปากเป็นรูปตีนแปป
"อ้าวแล้วพวกผมอะพี่"ลู่หานเริ่มโมโหแล้วนะ โมโหหิวละสิบอกว่าอย่านัดกะทันหัน ไม่งั้นอดกินข้าววว ทุกคนเริ่มถอยห่างเพราะกลัวหน้าแข้งพี่แกครับ
"เห้ยๆลู่ใจเย็นๆมากินกับเราก็ได้เดี๋ยวแบ่งให้" จ๊ะ ขอบคุณคำว่าแบ่งให้นี่พี่จงอินนั่งป้อนจนไปละครึ่งกล่อง
"จู๋จี๋กันไปเลย จะไปจู๋ จะไปจี๋ที่ไหนก็ไป ตอนนี้ขอไปกินข้าวก่อน" เห็นแล้วอิจฉา ไอ้ลู่แฟนเด็กก็ไปต่างจังหวัดกับครอบครัวครับ แต่ก็งงเพราะมันติดกันจะตายห่างกันไม่กี่ชั่วโมงจะร้องให้นี่ห่างกันคนละจังหวัดนะ ทำไมมันไม่มีอะไรเลย มันเลยตอบไปว่า 'อ๋อไปต่างจังหวัดอะไป แต่ใจอะอยู่กับกูเมื่อคืนก็ฝากไว้ทั้งคืน เนี่ยกูพร้อมลิสรายการให้ซื้อของมาฝากด้วย' เพื่อนใครวะหน้าไม่อาย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
11.30
เดินมาเรื่อยๆก็เจอร้านค้ามากมายเลยครับ ร้านข้าวร้านเค้ก ร้านชานม ถามว่าพวกผมจะมากินข้าวหรอ โนวววว คนอย่างพวกผมแล้ว ร้านชานมของพี่ซูโฮครับ จะว่ายังไงก็ยังไงอยู่คือตอนแรกเป็นร้านพี่จื่อเทาครับ แต่พอพี่เขาเป็นแฟนกันแล้ว เลยกลายเป็นร้านพี่ซูโฮไปเลย ส่วนพี่จื่อเทานะหรอ ก็นั่งเฝ้าแฟนในร้านแหละครับ แลดูว่างเนอะ
กรุ้งกริ้ง!
เสียงกริ่งดังเพราะพริ้งเพราะสามหนุ่มสวย?เดินเข้ามาภายในร้านที่ตกแต่งด้วยสีพาสเทลสบายๆ ชอบเลยนี่พูดเลย ขอให้พ่อเปิดร้านให้ดีไหมนะ
"อ้าว แบคฮยอน อี้ชิง ลู่หาน รับอะไรดี"เสียงทักทายด้วยผู้ชายที่ขาวโอโม่ พี่ซูโฮของเรานั้นเอง มองไปข้างหลังเจอกับแพนด้าหลับ?
"เหมือนเดิมแล้วกันครับพี่ซูโฮ"
เมื่อสั่งเสร็จก็เดินไปโต๊ะด้านในสุดครับ ผมไม่ค่อยอยากจะนั่งหน้าร้านสักเท่าไหร่เพราะเวลาทาน พูดคุย หัวเราะกัน มันจะทุเรศสายตาคนเดินผ่านไปมา อย่าว่างั้นงี้เลยครับ อาย พอเดินมาสักพักนึงเอ๊ะ หน้าคุ้นๆเนอะ ใครอะ หล่อด้วย มีลักยิ้มด้วย
"อ้าวแบคฮยอน อี้ชิง"พี่ชานยอลลลล><
"เอ๋ พี่ชานยอล"ลู่หานที่เดินนำหน้าไปแล้วก็เดินถอยหลังกลับมาใหม่เพื่อมองดูชัดๆอีกที
"อ้าวน้องนั่นเอง ^++^"ดูดูคนหล่อเขายิ้ม น่ารักเนอะมีลักยิ้มด้วย
"แฟนแบคฮยอนนี่ อ่าาา นัดกันหรอ มิน่าละถึงเลือกร้านนี้"บ้า เขาเรียกโลกกลมพรมลิขิต
"ก็บอกว่าไม่ใช่แฟนไง" เถียงกันครับยืนเถียงกันอยู่นี่แหละ พี่ชานยอลก็ยิ้มไป อี้ชิงก็ทำหน้าเอือมไป
"นี่ๆพอเลยๆ!! จะเถียงอะไรกันนักหนาเกรงใจพี่ชานยอลเขาหน่อย " เออเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามากินไม่ได้มาเถียง
"ตามสบายเลยครับ"พูดเพราะ ยิ้มสวย หน้าหล่อ สุภาพบุรุษพ่อของลูกอะ
"งั้น เรานั่งร่วมโต๊ะกับพี่ชานยอลได้ไหม พี่คริสกำลังมาพอดี"อี้ชิงพูดขึ้น
"ด้วยความยินดีเลยครับ นั่งเลยๆ"พูดจบปุ๊บผมก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่ชานยอลทันที อะไรก็พี่เขายิ้มให้ก็นึกว่าอยากให้นั่งด้วยผิดอะไร ทำไมเพื่อนสองคนของผมถึงมองผมด้วยสายตาแบบนั้น
"มาแล้วๆ อ้าวรู้จักกันหรอ?"พี่ซูโฮถามเพราะพี่ชานยอลก็สั่งก่อนแล้วพอพี่ซูโฮเดินมาถึงทัก แล้วยิ้มแบบนั้นคืออะไรอะ รู้จักพี่ชานยอลของผมด้วยหรอ
"รุ่นน้องนะซูโฮ รู้จักกันเลยนั่งโต๊ะเดียวกันมีสีสันดี"รุ่นน้อง รุ่นน้อง ไม่เอารุ่นน้องดิ ไม่อาวววววTT ได้แต่นั่งเก็บอาการ
"นึกว่าคบกันสะอีก"
"ยังไม่ใช่ตอนนี้" ยังไม่ใช่ตอนนี้ มันตอนไหนอะ นี่รออยู่นะ-//-
"ไม่ค่อยอะจริง ระหวังน้องไม่รับรักนะ"พี่ซูโฮมาเสิร์ฟแล้วก็เดินจากไป นี่น้องเขินนะ>//< บว้าาาาาาาา คุยอะไรกันไม่รู้ เพื่อนรักสองคนก็ดูเหมือนจะแซวเบาๆ รู้สึกเหมือนเป็นสาววัยแรกแย้ม
"พี่ชานยอลพูดอะไรแบบนั้นล่าววววว"
"ทำไมไม่ชอบหรอ หึหึ"อะไร ไม่ชอบอะไรนี่รักเลยเนี่ย รักตั้งแต่นั่งทับกระเป๋าแล้วรู้ยัง ก้นยังอุ่นๆอยู่เลยจะบอกให้
"กะก็......."
"Hey!!"อิพี่คริสสสสสส!! ทำไมชอบมาขัดอยู่เรื่อยเลยนะเดี๋ยวเถอะๆดูสิเงิงมาตั้งแต่หน้าร้านดูสิแพนด้าตื่นเลย ดีนะคนไม่ค่อยเยอะ
"พี่คริส^^"จ้าาา แฟนมาก็ลั้ลลาหน้าบาน จ่ะๆ ส่วนลู่น้อยของผมก็รู้สึกจะหงอยๆไปหน่อยเพราะแฟนเด็กไม่อยู่ สงสารเนอะ
"แหม่ไอ้ยอล ไม่เบานะมึง"
"สงบปากไปไอ้คริสถ้ายังอยากนั่งกินข้าวดีๆกับอี้ชิง"
"แซวนิดแซวหน่อยไม่ได้ อี้ชิงครับดูสิ ดูยอลแกล้งฟานแหละ" พรวดดดดด!! กำลังกินชาเขียวอยู่ดีๆรู้สึกเหมือนมีตีนมาดีดลำคอกับคำว่า 'ยอลแกล้งฟาน' โอยยยย
"แค่กๆๆ "
"กินดีๆหน่อยสิครับ"งื้ออคนหล่อเอาทิชชู่มาเช็ดให้ด้วยแหละ น่ารักเนอะ
"อะไร เป็นอะไรไปแบค"อี้ชิงที่นั่งยิ้มนหน้าแดงอยู่ก็หันมาถามผม ลู่หานก็นั่งกลั้นขำ ผมว่าลู่หานก็ความรู้สึกเดียวกันกับผมแน่เลย
"เปล่าๆ พอดีกำลังกินชาเขียวดีๆเหมือนมีอะไรมาดีดที่หลอดลม"
"ระวังๆหน่อยนะ เป็นห่วงครับ"
อ๊ากกกกกกกก!!! ตู้มมมมมมมมมมม!!!
แม่ฮะผู้ชายคนนี้เขาเป็นคนอันตรายต่อหัวใจลูกแม่มากเลยนะ คุณนายบยอน คุณบยอน!! เตรียมตัวเตรียมใจเปิดบ้านรับลูกเขยเลยยยยย!!!!
Chanyeol.
สวัสดีครับทุกคน ผมชานยอล ปาร์คชานยอล อยู่วิศวะปี3 เพื่อนสนิทกับไอ้คริส จงอิน ไอ้คริสเนี่ยอยู่ด้วยกันตั้งแต่ไข่มันเล็กๆ แก้ผ้ากระโดดน้ำข้ามคลองกันตั้งแต่เด็กๆที่บ้านคุณย่าของผมเองที่ต่างจังหวัด จนตอนนี้ผมและมันก็ไข่โตกันหมดแล้วแต่ก็หนีกันไม่พ้นหรอกครับ เรียนก็เรียนด้วยกันไปไหนไปกันตลอด จนเข้าม.ปลายก็เจอกับไอจงอิน เจอมันหลับที่สนามตอนไปเตะบอลกันครับ ตอนแรกๆก้ตกใจนะนึกว่ามันเป็นลมแล้วนอนตาย พอจะปลุกถามมันสะดุ้งตื่นเล่นสะตกอกตกใจกันเลยทีเดียว จากนั้นมาก็เจอกันบ่อยๆจนอยู่ด้วยกันได้จนถึงทุกวันนี้
มันมีเหตุการณ์บางอย่างตอนปีหนึ่งที่ผมติดอกติดใจเด็กนิเทศฯมันครับ เด็กคนนั้นชื่อแบคฮยอน นิเทศปีหนึ่ง ตอนนั้นมีการรับน้องแหละครับ ด้วยที่ผมเป็นพี่วิศวะปีสองว่างๆกันเลยมาช่วยขนของให้คณะนิเทศเพราะมีแต่งานกันยุ่งไปหมดพวกผมเลยเข้าไปช่วย พอผมกำลังแบกกลองเข้าใต้คณะก็เจอเด็กอยู่สามสี่คนครับ ยืนมองเหมือนจะมาขโมยของ ด่อมๆมองๆเข้าไปในใต้ตึกคณะแต่พอผมมองดูดีๆน่าจะเป็นเด็กที่มาสาย เพราะตอนนี้พี่ๆเขาก็เรียกรวมตัวกันหมดแล้ว ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจ เดินผ่านน้องๆมันเข้าไปข้างในมันก็สะดุ้งละครับแต่ผมก็ไม่สนใจหรอก
แล้วมันก็ถูกรุ่นพี่จับได้ครับว่ามาสายก็ถูกทำโทษไปตามๆกัน น้องคนตัวเล็กๆตาโตๆก็ถูกเขียนหน้าเขียนตาเป็นหมี ส่วนน้องคนหน้าหวานตากวางก็ถูกให้ทาลิปสีแดงและมัดจุกสองข้าง น้องคนที่มีลักยิ้มหน้าหวานๆหน่อยนะ ถูกปัดแก้มสะแดงเขียนคิ้วเป็นชินจังเลย ผมละนั่งขำกับกลุ่มเพื่อนๆละครับ ฮา แต่พอมาคนสุดท้าย หน้าตาเหมือนลูกหมาๆหน่อยถูกมัดจุกเป็นน้ำผุครับ ทาลิปสีแดงขอบปาก ตาข้างนึงก็เขียนสีแดง อีกข้างก้เขียนสีดำ นั่นมันหมาตกถังสีนี่นา ฮ่าๆๆๆ
พอรับน้องเสร็จก็อีกตามเคยตามประสาคนว่างงานอย่างพวกผมก็มาช่วยเขาเก็บของกันครับ พอเก็บของเสร็จกำลังไปตรวจตามตึกต่างๆตามเด็กชอบสอใส่เกือกชอบเรื่องผีแหละครับค่ำๆมืดๆแล้วผมเลยเดินขึ้นตึกไปคนเดียวเงียบๆสักพักเจอแสงไฟออกมาจากในห้องน้ำชายและได้ยินเสียงก๊อกน้ำ และได้ยิ้นเสียงุ้งงิ้งๆครับ ผมเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ยิ่งใกล้เสียงยิ่งชัดใจผมนี่เต้นเป็นจังหวะโอเวอร์โดสเชียวละ
อีกนิด
.
.
.
.
.
.
.
อีกนิดนึง
.
.
.
.
.
.
"เฮ้ย!!!!!"
"อ๊ากกกกกกกกกก!!!"
ตกใจสิครับ! นอกจากไฟในห้องน้ำแล้วตามตึกก็ดับไฟหมดแล้วผมก็เปิดไฟจากโทรศัพท์มา พอเจอกันน้องมันก็ไม่เห็นหน้าผมครับเพราะผมอยู่ข้างนอก มันอยู่ข้างในไฟสว่างก็ทำให้ผมรู้ว่าน้องลูกหมาตกถังสีนี่เอง
"แม่! แม่ ! ผีหลอก แม่ๆๆ!!!"
"น้องๆ น้องๆนี่พี่เอง!!"กะจะเดินเข้าไปบอกว่าพี่เป็นคนแล้วหน้าน้องนะเหมือนผี แต่ไม่ทันครับมันวิ่งออกไปลงตึกสะเรียบร้อยพร้อมเสียงตึงตังและเสียงร้องโวกเหวกแหละครับ คนออกจะหล่อมาหาว่าพี่เป็นผีไม่ได้นะ
ตั้งแต่วันนั้นแหละครับ ผมก็ได้เจอน้องเขาบ้างไม่ได้เจอบ้างแต่กลายเป็นว่าต้องเจอทุกวันเพราะถ้าไม่เจอก็เหมือนขาดอะไรไปในชีวิต จนพวกไอ้คริสทักนั้นแหละครับ ถึงได้รู้ตัวว่าชอบน้องเขา แต่มันก็เป็นจังหวะที่ไอ้คริสกำลังติดเพื่อนของน้องเขาอยู่พอดี น้องอี้ชิงคนที่มีลักยิ้มหน้าหวานๆนั่นแหละครับก็ได้สนิทกับอี้ชิงบ้างเพราะไอ้คริสชอบไปรับไปส่งบ้างก็พามาในคณะ น้องเขาน่ารักครับ แต่สู้แบคฮยอนไม่ได้หรอก ทำไมผมรู้ชื่อน้องลูกหมาตกถังสีนะหรอครับ อี้ชิงชอบเอาเรื่องแบคฮยอนมาบ่นให้ฟังนะ ฮ่ะๆน่ารักดีนะครับ
จนวันนึงที่วันนั้นไอ้คริสก็ชวนอี้ชิงไปผับกันครับ กลุ่มผมก็ไปสิครับรออะไร พอโทรเรียกไอ้ฮุนน้องชายไอ้คริสก็บอกมาไม่ได้ สงสัยติดแฟน ได้ข่าวมาว่ามันมีแฟน แต่ไม่รู้ว่าใคร ยังไงก็โลกกลมครับเพราะอี้ชิงก้เอาเรื่องของเพื่อนเนี่ยมาเล่าอีกตามเคยว่ามีเพื่อนกี่คน มีแฟนแล้วไม่มีแฟนแล้ว มาหมดเลยครับเลยรู้มาหมดเลยว่า ไอ้จงอินก็แฟนคยองซูเพื่อนอี้ชิง ลู่ฮานแฟนไอ้เซฮุนก็เพื่อนอี้ชิง แบคฮยอนอนาคตแฟนผมก็เพื่อนอี้ชิง ส่วนแฟนอี้ชิงคือเพื่อนผมเอง มันคือพรมลิขิตชัดๆ แต่พอดื่มไปดื่มมา ผมก็แยกโต๊ะออกไปครับให้ไอ้คริสอยู่กับแฟนมันหันไปก็เจอมันนัวเนียกันอยู่ตอนแรกกะจะกลับโต๊ะเลยไม่กลับละ พอได้ยินเสียงแบคฮยอนเท่านั้นแหละ โอ้แม่พระ!!!
จนพอเช้าวันถัดมาผมก็เรียนปกติครับแต่ไม่เจอแบคฮยอนมันก็เหงาๆครับ ไอ้คริสก็ดูจะร่าเริงตั้งแต่ถูกแบคฮยอนด่า นี่ไม่รู้ว่ามันมีความสุขทำไมที่ถูกด่า แล้วพอเลิกเรียนไอ้คริสก็ทิ้งผมครับไปไหนของมันไม่รู้ผมเลยกลับไปที่เดินของผมที่ชอบไปนั่งประจำแต่กลับเจอแบคฮยอน!! นั่งกำลังนั่งหน้าบูดอยู่เลย ก็เลยลองทักดู
"น้องครับ น้อง น้องครับ นะ...."ยังไม่ทันพูดถูกแบคฮยอนสวนเลยครับ
"อะไร! เรียกทำไม! หิวอยู่เฟ้ยย!!!"โอ้โหผมว่าโมโหหิวชัวเลย ไปไม่เป็นเลย
"คือ....พี่จะบอกว่าที่น้องนั่งอยู่อะ นั่งทับอยู่อะกระเป๋าพี่ครับ"น้องมันก็มองผมด้วยความไม่พอใจแหละครับ พอน้องมันมองไปมองมาเจอกระเป๋าผมเท่านั้นแหละ แหม่ยิ้มน่ารักเชียว
"แหะๆขอโทษฮะพี่พอดีมองไม่เห็นไม่ได้สังเกตด้วย"ทำเป็นเสียงอ่อนเชียว ไม่เป็นไรพี่ไม่โกรธครับ
"คราวหลังก็นั่งดีๆด้วยละ อย่าไปเผลอทับกระเป๋าใครเขาอีก พี่ไปละ บาย"ต้องรีบไปครับเพราะไอ้คริสไลน์มาบอกว่าจะพาอี้ชิงไปกินข้าวที่ร้านของครอบครัวผมเผลอๆแบคฮยอนได้ไปด้วย ผมต้องรีบไป
มันมีเหตุการณ์บางอย่างตอนปีหนึ่งที่ผมติดอกติดใจเด็กนิเทศฯมันครับ เด็กคนนั้นชื่อแบคฮยอน นิเทศปีหนึ่ง ตอนนั้นมีการรับน้องแหละครับ ด้วยที่ผมเป็นพี่วิศวะปีสองว่างๆกันเลยมาช่วยขนของให้คณะนิเทศเพราะมีแต่งานกันยุ่งไปหมดพวกผมเลยเข้าไปช่วย พอผมกำลังแบกกลองเข้าใต้คณะก็เจอเด็กอยู่สามสี่คนครับ ยืนมองเหมือนจะมาขโมยของ ด่อมๆมองๆเข้าไปในใต้ตึกคณะแต่พอผมมองดูดีๆน่าจะเป็นเด็กที่มาสาย เพราะตอนนี้พี่ๆเขาก็เรียกรวมตัวกันหมดแล้ว ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจ เดินผ่านน้องๆมันเข้าไปข้างในมันก็สะดุ้งละครับแต่ผมก็ไม่สนใจหรอก
แล้วมันก็ถูกรุ่นพี่จับได้ครับว่ามาสายก็ถูกทำโทษไปตามๆกัน น้องคนตัวเล็กๆตาโตๆก็ถูกเขียนหน้าเขียนตาเป็นหมี ส่วนน้องคนหน้าหวานตากวางก็ถูกให้ทาลิปสีแดงและมัดจุกสองข้าง น้องคนที่มีลักยิ้มหน้าหวานๆหน่อยนะ ถูกปัดแก้มสะแดงเขียนคิ้วเป็นชินจังเลย ผมละนั่งขำกับกลุ่มเพื่อนๆละครับ ฮา แต่พอมาคนสุดท้าย หน้าตาเหมือนลูกหมาๆหน่อยถูกมัดจุกเป็นน้ำผุครับ ทาลิปสีแดงขอบปาก ตาข้างนึงก็เขียนสีแดง อีกข้างก้เขียนสีดำ นั่นมันหมาตกถังสีนี่นา ฮ่าๆๆๆ
พอรับน้องเสร็จก็อีกตามเคยตามประสาคนว่างงานอย่างพวกผมก็มาช่วยเขาเก็บของกันครับ พอเก็บของเสร็จกำลังไปตรวจตามตึกต่างๆตามเด็กชอบสอใส่เกือกชอบเรื่องผีแหละครับค่ำๆมืดๆแล้วผมเลยเดินขึ้นตึกไปคนเดียวเงียบๆสักพักเจอแสงไฟออกมาจากในห้องน้ำชายและได้ยินเสียงก๊อกน้ำ และได้ยิ้นเสียงุ้งงิ้งๆครับ ผมเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ยิ่งใกล้เสียงยิ่งชัดใจผมนี่เต้นเป็นจังหวะโอเวอร์โดสเชียวละ
อีกนิด
.
.
.
.
.
.
.
อีกนิดนึง
.
.
.
.
.
.
"เฮ้ย!!!!!"
"อ๊ากกกกกกกกกก!!!"
ตกใจสิครับ! นอกจากไฟในห้องน้ำแล้วตามตึกก็ดับไฟหมดแล้วผมก็เปิดไฟจากโทรศัพท์มา พอเจอกันน้องมันก็ไม่เห็นหน้าผมครับเพราะผมอยู่ข้างนอก มันอยู่ข้างในไฟสว่างก็ทำให้ผมรู้ว่าน้องลูกหมาตกถังสีนี่เอง
"แม่! แม่ ! ผีหลอก แม่ๆๆ!!!"
"น้องๆ น้องๆนี่พี่เอง!!"กะจะเดินเข้าไปบอกว่าพี่เป็นคนแล้วหน้าน้องนะเหมือนผี แต่ไม่ทันครับมันวิ่งออกไปลงตึกสะเรียบร้อยพร้อมเสียงตึงตังและเสียงร้องโวกเหวกแหละครับ คนออกจะหล่อมาหาว่าพี่เป็นผีไม่ได้นะ
ตั้งแต่วันนั้นแหละครับ ผมก็ได้เจอน้องเขาบ้างไม่ได้เจอบ้างแต่กลายเป็นว่าต้องเจอทุกวันเพราะถ้าไม่เจอก็เหมือนขาดอะไรไปในชีวิต จนพวกไอ้คริสทักนั้นแหละครับ ถึงได้รู้ตัวว่าชอบน้องเขา แต่มันก็เป็นจังหวะที่ไอ้คริสกำลังติดเพื่อนของน้องเขาอยู่พอดี น้องอี้ชิงคนที่มีลักยิ้มหน้าหวานๆนั่นแหละครับก็ได้สนิทกับอี้ชิงบ้างเพราะไอ้คริสชอบไปรับไปส่งบ้างก็พามาในคณะ น้องเขาน่ารักครับ แต่สู้แบคฮยอนไม่ได้หรอก ทำไมผมรู้ชื่อน้องลูกหมาตกถังสีนะหรอครับ อี้ชิงชอบเอาเรื่องแบคฮยอนมาบ่นให้ฟังนะ ฮ่ะๆน่ารักดีนะครับ
จนวันนึงที่วันนั้นไอ้คริสก็ชวนอี้ชิงไปผับกันครับ กลุ่มผมก็ไปสิครับรออะไร พอโทรเรียกไอ้ฮุนน้องชายไอ้คริสก็บอกมาไม่ได้ สงสัยติดแฟน ได้ข่าวมาว่ามันมีแฟน แต่ไม่รู้ว่าใคร ยังไงก็โลกกลมครับเพราะอี้ชิงก้เอาเรื่องของเพื่อนเนี่ยมาเล่าอีกตามเคยว่ามีเพื่อนกี่คน มีแฟนแล้วไม่มีแฟนแล้ว มาหมดเลยครับเลยรู้มาหมดเลยว่า ไอ้จงอินก็แฟนคยองซูเพื่อนอี้ชิง ลู่ฮานแฟนไอ้เซฮุนก็เพื่อนอี้ชิง แบคฮยอนอนาคตแฟนผมก็เพื่อนอี้ชิง ส่วนแฟนอี้ชิงคือเพื่อนผมเอง มันคือพรมลิขิตชัดๆ แต่พอดื่มไปดื่มมา ผมก็แยกโต๊ะออกไปครับให้ไอ้คริสอยู่กับแฟนมันหันไปก็เจอมันนัวเนียกันอยู่ตอนแรกกะจะกลับโต๊ะเลยไม่กลับละ พอได้ยินเสียงแบคฮยอนเท่านั้นแหละ โอ้แม่พระ!!!
จนพอเช้าวันถัดมาผมก็เรียนปกติครับแต่ไม่เจอแบคฮยอนมันก็เหงาๆครับ ไอ้คริสก็ดูจะร่าเริงตั้งแต่ถูกแบคฮยอนด่า นี่ไม่รู้ว่ามันมีความสุขทำไมที่ถูกด่า แล้วพอเลิกเรียนไอ้คริสก็ทิ้งผมครับไปไหนของมันไม่รู้ผมเลยกลับไปที่เดินของผมที่ชอบไปนั่งประจำแต่กลับเจอแบคฮยอน!! นั่งกำลังนั่งหน้าบูดอยู่เลย ก็เลยลองทักดู
"น้องครับ น้อง น้องครับ นะ...."ยังไม่ทันพูดถูกแบคฮยอนสวนเลยครับ
"อะไร! เรียกทำไม! หิวอยู่เฟ้ยย!!!"โอ้โหผมว่าโมโหหิวชัวเลย ไปไม่เป็นเลย
"คือ....พี่จะบอกว่าที่น้องนั่งอยู่อะ นั่งทับอยู่อะกระเป๋าพี่ครับ"น้องมันก็มองผมด้วยความไม่พอใจแหละครับ พอน้องมันมองไปมองมาเจอกระเป๋าผมเท่านั้นแหละ แหม่ยิ้มน่ารักเชียว
"แหะๆขอโทษฮะพี่พอดีมองไม่เห็นไม่ได้สังเกตด้วย"ทำเป็นเสียงอ่อนเชียว ไม่เป็นไรพี่ไม่โกรธครับ
"คราวหลังก็นั่งดีๆด้วยละ อย่าไปเผลอทับกระเป๋าใครเขาอีก พี่ไปละ บาย"ต้องรีบไปครับเพราะไอ้คริสไลน์มาบอกว่าจะพาอี้ชิงไปกินข้าวที่ร้านของครอบครัวผมเผลอๆแบคฮยอนได้ไปด้วย ผมต้องรีบไป
และเป็นไปตามคาดครับน้องแบคฮญยอนมาด้วย ผมก็ต้องแสดงทำเป็นมองไม่เห็นก่อนแหละครับเดี๋ยวน้องจะรู้ว่าผมนะชอบน้องเขา พอคุยกันไปเรื่อยๆน้องเขาเหมือนจะเขินๆครับน่ารักดี ผมชอบบบบ น้องเขาน่ารักมาก พอกินเสร็จผมก็ออกตัวหน่อยครับแมนๆให้น้องประทับใจ พอไอ้
คริสจะชวนแบคไปเดินซื้อของด้วยกันผมก็ปล่อยไว้ไม่ได้ครับ เลยชวนน้องเขามาดูหนัง เนียนๆไปคล้ายๆมาเดท แต่ก็ต้องตกใจเล็กน้อยที่เจอไอ้ฮุนกับแฟนที่ชื่อลู่ฮาน แต่ลู่ฮานน่ารักดีครับ แต่คำบางคำเนี่ยทำผมแทบจอดเลย ดีที่ยิ้มได้อยู่ ส่วนไอ้ฮุนเจอผมมันแค่ยักคิ้มทำหน้ากวนใส่และก้มโค้งเป็นเคารพผมกับแบคฮยอนไปงั้น พอแยกจากกันเสร็จก็ไปดูหนังกันครับ
ผมเลือกหนังผีครับ น้องก็โอเคตามผมพอหนังมาแบคฮยอนเอาแต่ปิดหน้าไม่ก็สะดุ้งจนผมต้องโอบไล่เอาไว้น้องก็มุดเลยครับ มีความสุขเบาๆและได้กำไรเนียนๆ แบคฮยอนนี่มันแบคฮยอนจริงๆ อ่าาา ผมชักจะติดน้องเขาแล้วละสิ พอดูหนังเสร็จผมก็ไปส่งน้องเขาครับ ทำตัวแมนๆให้น้องประทับใจ
ต่อไปนี้ผมจะต้องทำให้น้องประทับใจมากขึ้น ด้วยการขอเป็นแฟนละ มาดูกันสิว่าจะได้รึเปล่า
.............................................................................................
มาให้กำลังใจปาร์คกันหน่อย เม้นหน่อยนะ สักเม้นสองเม้นTT กลางเดือนก็จะเข้าไปแต่งเรื่องยาวแล้ว และกำลังจะเปิดเรื่องอีกเรื่อยๆจะสลับกันไปแต่ละวันแต่ละเรื่อง กราบงามๆ แท็ก#SFhll
tw:oucomedy ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น