คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ...Second...
ฟู่วววววว แดนไทแกล้งเป่าหูเพื่อนรักที่นอนคุดคู้อยู่ภายใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่บนโซฟาตัวยาวหน้าชุดโฮมเธียเตอร์ คนธรรพ์ปัดหูด้วยความรำคาญก่อนจะพลิกหน้าหันไปอีกด้านและหลับต่อ
"อะไรมึงวะ? จะนอนกินบ้านกินเมืองรึไง?" แดนไทว่าเพื่อนไม่จริงจังนัก ก่อนจะยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ วันนี้เขาอารมณ์ดีแต่เช้า ก็เมื่อคืนเพิ่งมีความสุขไปหมาด ๆ นี่นา เขาคว้ารีโมทมาเปิดทีวีดู วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ไม่มีกิจกรรมสำคัญอะไร เพราะกิจกรรมสำคัญได้ทำไปเมื่อคืนนี้แล้ว ^_^
"หนวกหู!" เสียงงึมงัมจากคนที่นอนซุกอยู่ที่โซฟาเอ่ยขึ้น
"ลุกเลยมึง นอนห่าอะไรนักหนา ขนาดกูนอนดึกกว่ามึงกูยังลุกแล้วเนี่ย" พูดจบแดนไทก็กระดกกาแฟลงคอจนหมดถ้วย "เอากาแฟมั้ย?"
"กูไม่แดกกาแฟ" คนธรรพ์ลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เสื้อกล้ามสีขาวเก่าย้วยจนจะหลุดจากไหล่ เขาเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะบิดขี้เกียจเรียกความสดใสสำหรับสายวันนี้
"อืออออออออออออออออออ" คนธรรพ์บิดซ้ายทีขวาที ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ห้อง "แพทล่ะ?"
"กลับไปตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นว่าวันนี้ต้องพาแม่ไปธุระ" แดนไทลุกขึ้นอ้อมโซฟาตัวยาวเพื่อยืนด้านหลังเพื่อนรัก และเริ่มต้นนวดคลึงต้นคอ ไหล่ลาด ต้นแขน แล้วย้อนขึ้นไปคลึงขมับเบา ๆ คนธรรพ์ส่งเสียงอืออาเบา ๆ ด้วยความสบายตัว
"แม่ง! บริการดีทุกเช้าเลยนะมึง เอาติ๊ปเป็นอะไรดีจ๊ะที่รัก?" คนธรรพ์พูดแซวเพื่อนรักอย่างขำ ๆ
"ก็มึงขี้เมื่อย ขี้เซา ขี้เกียจ ขี้ไม่ล้างตูด"
"สัส! แดน!"
"นี่ถ้ากูไปล้างตูดให้มึงได้กูทำไปแล้วนะ 555+"
"เชิญมึงล้างตูดให้แพทแฟนมึงไปเหอะ เชี่ย!" คนธรรพ์เดินเกาตูด (อีกแล้ว -*-) เข้าไปในครัวก่อนจะยกกระบอกน้ำขึ้นดื่มอั้กๆๆ อย่างกับไปขาดน้ำมาจากไหน
"มึงแดกอะไรนักหนาน้ำเนี่ย คนเสียน้ำอย่างกูยังแดกไม่เท่ามึงเลย"
"อะไร? แค่น้ำในตู้เย็นมึงยังหวงกูอีกเหรอ? คราวหน้ากูจะซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้เลย มึงห้ามมาแดกของกูนะ ของใครของมันนะมึง" คนธรรพ์ชี้หน้าว่าเพื่อน
"เออ ซื้อมาเลยนะมึง จะได้ไม่เปลืองน้ำกู"
"น้ำดื่ม พูดให้ชัด ๆ ด้วย" คนธรรพ์ทำหน้าเหวี่ยงใส่เพื่อน
"ก็น้ำดื่มไง มึงคิดว่าน้ำอะไร?" แดนไทหัวเราะหึ ๆ ที่ป่วนประสาทเพื่อนรักได้แต่เช้า "ธรรพ์ กูถามหน่อยเหอะ มึงได้ยินเสียงกูกับแพทเอากันมึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ?" แดนไทนึกสงสัย เค้ากับแฟนโรมรันพันตูกันขนาดนั้น มันยังเดินเกาตูดออกจากห้องมานอนต่อเฉย
"กู เป็น เกย์" คนธรรพ์พูดย้ำคำช้า ๆ ชัด ๆ ทีละคำ "มึงจะมาเอากับแฟนมึงต่อหน้ากู กูก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่ถ้าเปลี่ยนเป็น...." คนธรรพ์กำลังนึกถึงภาพของชายหนุ่มหล่อล่ำซักคน
"พอ ๆ มึงนี่ แค่คิดกูก็จะอ้วกแล้ว" แดนไทรีบเบรคจินตนาการของเพื่อนรักที่กำลังคิดภาพเค้า xxx กับผู้ชายซักคนอยู่ แค่คิดก็ขนลุกแล้วว่ะ "เออ...ธรรพ์ คราวหน้าถ้ามึงจะมาค้างมึงโทรบอกกูก่อนดิ่ ไม่ใช่นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา"
"ทำไม? กูก็ทำแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร กูอยากมากูก็มา เคยบอกมึงก่อนที่ไหน?"
"แล้วเห็นมั้ยล่ะว่าเมื่อคืนเป็นยังไง?"
"มึงก็เอากับแฟนมึงไง หนวกหู ขัดจังหวะการนอนของกู"
"สัส! มึงนั่นแหละขัดจังหวะการขึ้นสวรรค์ของกู ตอนมึงลุกพรวดขึ้นมาหำกูแทบหด เชี่ย!"
"มึงจะทำอะไรทำไมไม่รู้จักรอบคอบ มึงมองก่อนซักนิดมั้ย? กูนอนเป็นควายตายอยู่บนเตียงมึงยังมองไม่เห็นกูอีกเหรอ?"
"อารมณ์นั้นกูไม่เห็นเหี้ยอะไรทั้งนั้นแหละ"
"กูผิด?" คนธรรพ์ชี้หน้าตัวเองทำหน้าเหรอหรา
"เออ" แดนไทเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากเพื่อนรัก "มึงผิด" คนธรรพ์หน้าเสียเล็กน้อย เขากับแดนไทเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่อนุบาล เรียนด้วยกัน โตมาด้วยกัน ครอบครัวก็รู้จักสนิทสนมกัน เรียนมหา'ลัยก็ยังเรียนที่เดียวกัน แค่คนละคณะเท่านั้นเอง แม้แต่การที่คนธรรพ์มีรสนิยมชอบเพศเดียวกัน แดนไทก็รับรู้และไม่เคยรังเกียจเพื่อนเลยซักนิด
"ขอโทษละกัน" คนธรรพ์ทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ มือถือกับกุญแจรถ เค้าหยิบคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋าตังค์แล้ววางลงบนโต๊ะก่อนจะเดินหันหลังจากไป
"ธรรพ์.... กูไม่ได้หมายความหยั่งงั้น" แดนไทเพียงอยากให้เพื่อนรักบอกก่อนว่าจะมาหา ไม่ได้บอกว่าห้ามไม่ให้เพื่อนมาหา คนธรรพ์กำลังเข้าใจเขาผิดและคืนคีย์การ์ดที่เขาเคยให้ไว้
คนธรรพ์ชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตู ก่อนจะหันหลังเดินกลับมา แดนไทยิ้มร่า แต่คนธรรพ์กลับเดินผ่านเขาไปยังโซฟาที่มีกองผ้าห่มนวมผืนใหญ่กองอยู่ ก่อนจะรื้อผ้าห่มนวมออกเพื่อหาบางสิ่งบางอย่าง
...หมับ... คนธรรพ์คว้าขาข้างหนึ่งของตุ๊กตาเต่าแซมมี่สีเขียวตัวโปรดก่อนจะเดินแกว่งตุ๊กตาผ่านหน้าแดนไทไปโดยไม่สนใจเพื่อนรักซักนิด
...ปัง!... เสียงปิดประตูดังปังพร้อมกับร่างของเพื่อนรักผลุนผลันออกจากห้องไปด้วยชุดนอนประจำตัวของตน เสื้อกล้ามเก่า ๆ ย้วย ๆ กับกางเกงบ็อกเซอร์เน่า ๆ
...แม่งชุดแบบนั้นกล้าออกไปไหนได้ยังไงวะ?... แดนไทเสยผมด้วยความอ่อนใจ เค้าโดนเพื่อนรักงอนซะแล้ว
ความคิดเห็น