ของขวัญจากท่านชาย

ลำดับตอนที่ #1 : คำถามที่ต้องตอบ

               “ชีวิตนี้เกิดมาทำไม” คุณเคยถามคำถามนี้กับตัวเองไหม

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาเวลาประมาณสองทุ่มเศษๆ ผมได้นั่งดูละครเรื่องหนึ่งทางช่องน้อยสีเรื่อง “รักปาฏิหาริย์” มีประโยคหนึ่งที่นางเอกได้พูดไว้ว่า “คุณใช้ชีวิตให้คุ้มค่าไม่ผิดหรอกนะคะ แต่คุณน่าจะใช้ชีวิตให้มีคุณค่าด้วย”  ประโยคนี้ทำให้ผมได้เกิดคำถามว่าแล้วจะทำอย่างไรถึงจะใช้ชีวิตให้คุ้มค่าอย่างมีคุณค่า

ปัญหาต่อมาก็คือคุณจะรู้ได้อย่างไรว่าใช้ชีวิตแบบไหนจึงคุ้มค่า คุณจะรู้ว่าคุณใช้ชีวิตคุ้มค่าหรือไม่ คุณต้องตอบตัวเองให้ได้ว่าปัจจุบันนี้ ชีวิตที่คุณดำเนินอยู่ทุกๆวัน คุณมีความสุขกับมันหรือไม่  ถ้าทุกวันนี้คุณมีความสุขกับชีวิตของคุณ คุณก็ใช้ชีวิตได้อย่างคุ้มค่าแล้ว บางคนอาจบอกว่าเรามีความสุขมันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ

                แม่ต้อยเคยบอกไว้ว่า “ชีวิตที่มีค่า ไม่ใช่ชีวิตที่ร่ำรวย มีเกียรติ หรืออายุยืนแต่ชีวิตที่มีค่าคือชีวิตที่ตัวเราเป็นคนมีคุณค่าและทำให้ชีวิตคนอื่นมีค่า” หลายคนอาจสงสัยว่าแม่ต้อยที่พูดถึงนี้เป็นใคร แม่ต้อย เธอป่วยเป็นมะเร็ง และหมอบอกว่าเธอมีชีวิตอยู่ได้อีกเพียงแค่ 2 ปี แต่เธอก็ยังสามารถเล่นกีตาร์ร้องเพลงสนุกไปกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเด็กๆ 

                ลองสมมติเล่นๆถ้าหากคนเราที่อายุขัยเฉลี่ยประมาณ 60 ปี ปีหนึ่งมี 365 วัน คนเราจะมีอายุประมาณ 21,900 วัน เราต้องพบปะผู้คนเท่าไหร่ในสองหมื่นกว่าวัน เราต้องมีคนมากมายผ่านเข้ามาในชีวิตเป็นแน่ไม่ว่าจะเป็น ญาติ พี่น้องเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย ลูกน้อง และอีกหลายๆคนที่เราต้องเจอในหนึ่งชีวิต แน่นอนครับมนุษย์เป็นสัตว์สังคมเมื่อคนเราได้มาอยู่ร่วมกันในสังคมก็ต้องมีเรื่องทะเลาะกันบ้างมีปัญหากัน ไม่ชอบหน้ากัน รักกัน เกลียดกัน เราไม่มีทางรู้เลยว่าแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรานั้นคิดกับเราอย่างไหร่ ลับหลังเราจะด่าเรา นินทาเราหรือเปล่า ท่านลองถามตัวเองดูว่าท่านอยากจะใช้ชีวิตอย่างไร อยากให้คนเกลียดหรือให้คนรัก ทุกคนคงตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าต้องการให้คนรัก แล้วเราจะทำอย่างไรละให้คนมารักเรา

                ในชีวิตจริงเราไม่สามารถบังคับให้ใครมาชอบเราได้หรอกครับ แต่เราสามารถจะใช้ชีวิตให้มีความสุขได้ครับ และเราก็สามารถแบ่งปันความสุขให้กับผู้อื่นได้อีกด้วย ถ้าเราสามารถสร้างรอยยิ้มให้ใครสักคนได้มีหรือครับที่คนๆนั้นจะเกลียดเรา

                “ความสามารถในการสร้างความสัมพันธ์กับผู้อื่นเริ่มต้นจากการเข้าใจคุณค่าของผู้อื่น”

                ประโยคนี้ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวที่ผมกล่าวมาข้างต้นเลยสักนิด มันเป็นประโยคที่ผมอ่านเจอในหนังสือ “สื่อสารเป็นเห็นชัยชนะ” ของ จอร์น ซี แม็กซ์เวลล์ ถ้าเราต้องการให้ใครรู้สึกดีกับเรา เราก็ต้องเข้าใจคุณค่าของเขาก่อน ถ้าเราอยากให้คนอื่นปฏิบัติกับเราอย่างไร เราก็ต้องปฏิบัติกับคนอื่นเช่นนั้น ถ้าอยากให้คนอื่นพูดกับเราอย่างไรเราก็ต้องพูดกับผู้อื่นเช่นนั้น ถ้าอยากให้ผู้อื่นคิดกับเราอย่างไรเราก็คิดกับผู้อื่นเช่นนั้น ทางพุทธศาสนาได้สอนไว้ว่า “เกิดเป็นคนอย่าดูถูกคน”  เพราะทุกคนมีคุณค่าในตัวไม่ว่าจะหน้าตาดี หน้าตาแย่ รวย หรือจน

                วันนี้กำลังจะผ่านพ้นไปอีกวันหนึ่งจากเวลาที่คุณมีสองหมื่นวัน เวลาที่เหลือคุณจะใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง หรือแบ่งปันสิ่งดีๆให้คนอื่น ลองคิดดูสิครับมันจะดีเพียงใดถ้าวันพรุ่งนี้คุณจะตื่นมาพบรอยยิ้มของคนที่คุณรู้จัก

                หลังจากอ่านบทความนี้คุณตอบตัวเองได้หรือไม่ว่า “หลังจากวันนี้คุณจะใช้ชีวิตอย่างไร”