นางบรรณาการแห่งรัก

อัญญามณี เจ้าหญิงแห่งรัตนะปุระนคร ต้องไปเป็นนางบรรณาการ นางบาทบริจาริกา ให้กับ อธิราชราชา แห่งเหมราชนคร เนื่องด้วยแผ่นดินของพระนางต้องพ่ายแพ้ต่อสงครามที่มีมายาวนานร่วมสองปี เมื่อการพ่ายแพ้ด้วยการนำทัพของพระนางเอง อัญญามนีจักต้องชดใช้ให้แผ่นดินเกิดด้วยการมอบชีวิตนี้ให้กับทรราช ผู้เหยียบย่ำและเข่นฆ่าผู้คนของพระนาง

"เราจักมิรัก จักมิมอบหัวใจของเรา ให้กับชายผู้เป็นทรราชเยี่ยงท่าน อธิราชราชา" นางกล่าววาจาด้วยความแค้นเคือง แต่วรกายกลับทรยศ หักหลัง สั่นสะท้าน ตามลมหายใจของบุรุษตรงหน้าที่เป่ารดไปทั่วพระศองาม

"เราจักเอาหัวใจของเจ้าไปทำอันใด เรามิต้องการ เราต้องการเพียงแต่ร่างกายของเจ้าที่รับใช้เราได้เท่านั้น" สิ้นพระสุรเสียงของอธิราชราชา อัญญามณีถึงกับน้ำตาคลอให้กับความอดสูอาดูรของตนเองหากแต่มิหลั่งริน

กำศึกมาตั้งแต่พระชนได้สิบห้าชันษา รู้ศาสตร์แห่งพิชัยสงครามและใช้อาวุธอย่างชำนาญการทุกศาสตร์ แต่อัญญามนีกลับมิเข้าใจว่าเหตุใดวรกายนี้จึงมิสามารถควบคุมให้อยู่ในสติได้ มนต์หรือศาสตร์ไสยอันใดเล่า วรกายจึงเร่าร้อนรุนแรงขึ้นถึงเพียงนี้ สิ่งใดเล่าจักมาเติมเต็มความรู้สึกให้อิ่มเอมคือสิ่งใดกัน

พระนางอยากจะผลักไสทรราชผู้นี้แต่อีกความรู้สึกก็อยากเรียกร้องไขว่คว้า เมื่อพระหัตถ์หยาบกร้านเริ่มรุกเร้า รังแก ลมหายใจจึงเริ่มหอบกระชั้น จนบุรุษตรงหน้ายิ้มเยาะอย่างได้ใจ พระโอษฐ์อิ่มถูกครอบครองจนมิสามารถเปล่งวาจาใด ๆ ได้อีก