ฟิคบารามอส เมื่อโจรสลัดหลงไหลในดอกไม้เหล็ก

เนื้อเรื่อง

“เอ่อ....มาทิลด้า รอก่อนสิ” เสียงของคนตรงหน้าทำให้เธอหันกลับมามอง ตอนนี้ในป้อมแทบไม่มีคนแล้ว และเธอกำลังรีบ “อะไรเล่า” ทำไมชั้นต้องมาติดแหงกกะคนที่ไม่อยากเจอที่สุดด้วยนะ รายงานที่จะต้องส่งด่วนก็โหดมากซะด้วยซี
             “ออกไปข้างนอกกันก่อนเถอะ” มือใหญ่ฉุดข้อมือเธอก่อนดึงออกไปที่ลานหลังป้อม วิวของพระอาทิตย์ตกดินและลานโล่งทอดยาวไปยังสวนสวยของปราสาทขุนนาง...ความสวยที่ป้อมอัศวินไม่มีทางเป็น
                 “เร็วๆเข้าซี่” สาวน้อยเร่ง
                 “คะ..คบกับเราได้มั๊ย!!?”
                 “หา!”
                 “เอ่อ...เธอคงลำบากใจ ไม่ต้องรีบให้คำตอบก็ได้นะ” ชายหนุ่มพูดเร็วปรื๋อ ตามสคริปที่ลอกมาเป๊ะๆ
                ช็อก!!!!!!!
               ไม่นะ! มาทิลด้าร่ำร้องในใจ ก่อนวิ่งหนีสุดฝีเท้าเพราะเธอไม่คิดว่า_นายครี้ด_ ที่เธอแอบชอบ_ น่ะหรือ จะชอบ_เธอ

               มาทิลด้าหลบหลีกไม่พบหน้าครี้ดตลอดสัปดาห์ จะเอายังไงดี...จะพูดยังไงดี...จะรับดีมั้ย...ความคิดนี้วนเวียนอยู่แต่ในสมองจนเรียนไม่รู้เรื่องจนกระทั่ง....เขามาชวนเธอไปเดท
               ส่องกระจกแต่เช้า...ทุกวันยืนหมุนมันอยู่อย่างงั้นเพื่อความมั่นใจ ทำตัวเองให้ดูดี ให้เธอชื่นจาย เป็นอะไรที่มันม่ายเคย เธอตื่นมาไดท์ผมแต่เช้าหยิบเสื้อผ้าที่เลือกไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เสื้อเชิตสีขาว กระโปรงจีบสั้นสีดำ แค่นี้พอมั้ย แต่งหน้าด้วยน่าจะดี แต่ไม่แต่งดีกว่า จะให้หมอนั่นรู้ว่าเราตื่นเต้น แถมยังตั้งอกตั้งใจร้อรอวันนี้
ไปก่อนเวลานัดซัก 5 นาทีละกัน
               “อ้าวมาทิลด้า”ครี้ดยืนรอก่อนอยู่แล้ว
               “มานานรึยัง”
               “ครึ่งชั่วโมงแล้ว”
               “...” นายนี่ตื่นกี่โมงกันแน่นะ
               “ไปกินข้าวเช้ากันก่อนเหอะ หิว” ครี้ดชวนก่อนลากเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์เข้าร้านข้าวแกงข้างถนน
1 ชั่วโมงผ่านไป......................
               “ครี้ด กระเพาะนายทำด้วยอะไรกันเนี่ย ซัดไปตั้งหกจานแล้วยังจะสั่งเพิ่มอีก”มาทิลด้าถามหลังรอจนเซ็ง
               “เอ่อคือ เราไม่รู้จะไปไหนต่อดีเลยถ่วงเวลา” ด้วยการกินเนี่ยน้า (เสียงในใจ)
               “ไปดูหนังกันไหม”
โรมิโอกับจูเลียตฉายไปครึ่งเรื่องแล้ว.......................ผู้คนในโรงหนังเริ่มไม่สบายใจและคันปากอยากด่าเมื่อถูกเสียงกรนรบกวนอรรถรสในการดูหนังรัก
              “ครี้ด ตื่นสิ”เธอตีแขนเขาเบาๆ “ครี้ด” เสียงหัวเราะแว่วมาจากด้านหลังทำเอามาทิลด้าโมโหก่อนใช้ฝ่ามือฟาดไปที่หน้าคนหลับลึกเต็มแรง เพี๊ยะ ก่อนลากออกจากโรงหนังทั้งๆที่สลึมสะลือน่านแหละ
              “มาทิลดี้ยกโทษให้ด้วยน้า เมื่อคืนตื่นเต้น นอนไม่หลับเลย”
              “อืม ไม่เป็นไร” ขนาดกัดฟันตอบยังดีใจอีก “ยังไงวันนี้กลับก่อนเถอะ”
              “กลับแล้วเหรอ แวะเกมเซ็นเตอร์ก่อนได้ม้า” นี่เธอมาทำอะไรกันแน่เนี่ย มาทิลด้าครวญในใจ เพราะความศักดิ์สิทธิ์ของเดทครั้งแรกมันหมดไปซะแล้ว (แง)
               จร้อกกกกกกกกกกกกกกครืด
               เสียงท้องร้องจากโจรสลัดเห็นแก่กินทำให้คนแถวนั้นหันมามองกันใหญ่ มาทิลด้ายัดข้าวโพดคั่วที่ถือออกมาจากโรงหนังใส่มือนายจอมยุ่งก่อนดึงเข้าร้านอาหาร
             “เอ่อ มาทิลด้า”
             “มีอะไรเหรอ”
             “ร้านหรูขนาดเนี้ย.........คัยจ่ายอะ”
            “........ฉันจ่ายเอง”
            “เย้ ลาภปาก”
            “นาย..” เจ้าหญิงแห่งป้อมอัศวินที่เคยดุแสนดุถึงคราวพูดไม่ออกเมื่อเจอมุขของคนตรงหน้า
            “เออนี่ ชั้นมีของจะให้”
            “อะไร”
            “หลับตาสิ” สาวน้อยหลับตาลง ก่อนสัมผัสเกลี้ยงๆของแหวนจะเลื่อนเข้าที่นิ้วนางข้างซ้าย มาทิลด้าลืมตา แหวนเงินวงหนึ่งอยู่บนนิ้วของเธอสลักตัวอักษรภาษาอังกฤษไว้ว่า....ลูเครเซีย
            “สวยมั้ย ชอบมั้ย”
            “ลูเครเซีย?”
            “ได้มาจากร้านขายของเก่าน่ะ”เจ้าหญิงแห่งอเมซอนทำหน้าเหวอ “ล้อเล่นน่าขอเจ้าคุณทวดมา แหวนวงเนี้ยมาจากสตรีในเกาะอังกฤษที่แต่งงานกับท่านโรเบิร์ตฮุกแห่งเรือเบริต้าสิบสาม ตอนนี้เรือนั่นอยู่ที่พิพิธภัณฑ์...”
            “พอก่อน พอก่อน โอเค เข้าใจแล้ว”
            “เข้าใจแล้วใช่ใหม โอเค เราหมั้นกันแล้วนะ”
            “หา”
            “ก็นั่นแหวนหมั้นไง เดี๋ยวจะพาไปให้พ่อรู้จัก”
         “ชั้นคงต้องฝึกมารยาทให้นายใหม่ก่อนจะบอกทางบ้าน ครี้ด รออีกซักปีได้มั๊ย”
            “หา ไหงงั้นอ่ะ”
            คงไม่ต้องบอกนะคะว่าทำไมหลังจากนั้นครี้ดถึงได้ปวดหัว ปวดเฮด ก็ต้องฝึกมารยาท ราชาศัพท์ ระเบียบพิธีการในวังหมดเลยนี่นา โถ...ว่าที่ราชบุตรเขยแห่งอเมซอน