โอ้ว่า วิเวียนเอย

เนื้อเรื่อง

“ทำไมนะ?”
                   “อะไรเหรอโรเวน ก็เพราะเธอจะเรียนจบแล้วไง พวกเราทั้งสี่คนเก๊าะเลยเอาของขวัญจากใจจริงมาให้  แต่อีกสามคนไม่ว่างฉันก็เลยมาเป็นตัวแทน นี่ไง ไม้จิ้มฟันขนาดแคะสามปียังไม่หักจำนวน 365 เล่มจ้า!!!!!”
                  “เอ่อคือ.....ขอบใจมากนะแต่มันไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก”
                 “งั้นเรื่องอะไรล่ะ” โซมาเนียถาม  “หยา...ต้องรีบไปเรียนเลคเชอร์เสริม ไปก่อนน้า บาย”
                 “ทำไมนะ?” เจ้าชายโรเวนแห่งเจมิไนยังไม่คลายความสงสัย ก่อนขมวดคิ้วเล็กน้อยและรำพึงว่า
“เราไปสัญญากับวิเวียนเสียตอนไหนนะ”

               ย้อนไปสมัยอดีต
              “เจ้าพี่ก็มาขอหญิงแต่งงานสิคะ”
              “แต่หญิงไม่ได้รักพี่นี่ จะแต่งงานกันได้ยังไง” เขาอ่านตามโน้ต
              “รักสิคะ รักที่สุด แต่งงานกับหญิงนะคะเจ้าพี่” วิเวียนโผเข้ากอดเขา
              “พูดอย่างนี้จะดีหรือวิเวียน”
              “ไม่เห็นต้องจริงจังเลยนี่คะ” สาวน้อยค้อน “ว่าต่อสิคะ”
              “ถ้าหญิงสัญญาว่าเมื่อโตแล้วจะเป็นผู้หญิงที่ดีกว่าใครๆพี่จะมารับไป...หา!ไปเจมิไน! วิเวียน หมายความว่ายังไงเนี่ย!!?”
              “เจ้าพี่” เจ้าหญิงองค์น้อยทำท่างอนก่อนวิ่งหนีไปหวังให้ง้อ
              “อ้าว” เขาขยำบทพูดที่เจ้าหล่อนให้มาก่อนมองตามไปอย่างงงๆ

              “หา..........หรือว่าวิเวียนคิดเรื่องตอนนั้นเป็นจริงเป็นจัง!!?” ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง โรเวนคนนี้คงมีแต่ ซวยกับซวย