เงาตะวันในจันทรา

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่คิดว่าจะลองเขียนอย่างจริงๆจังๆสักทีหลังจากที่พับโครงการไปหลายรอบ
เนื่องจากไม่มีเวลาและจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยจะมี

เนื่องจากนิยายเรื่องนี้เขียนตามจินตนาการและอารมร์ของผู้แต่งล้วนๆ
จึงไม่มีความเกี่ยวของหรืออ้างอิงประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้น

และถือเป็นการขูดสนิมล้วนๆ 
หากผู้อ่านท่านใดมีคำแนะนำหรือความรู้ดีๆก็สามารถแนะนำมาได้ 
คนเขียนยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เนื่องจากจะได้นำไปปรับใช้และเป็นความรู้นะคะ

.............................................................................

กาลเวลาแสนยาวนาน

สายลมเหน็บหนาวพัดพาเอาความอบอุ่นไปจากดวงตาข้า

จันทราดูราวแสนโศกเศร้า

คืนวันผันผ่านไร้ซึ่งสรรพสำเนียง

ไร้ซึ่งเวทย์มนต์ปาฏิหาริย์

ข้าจะรั้งวันเวลานั้นไว้ได้อย่างไร

บุปผาผลิบานเพียงครั้งแล้วกลับร่วงโรย

ใครกันกรีดพิณบรรเลงเพลงสายลมร้าวรานแห่งบูรพาทิศ