Beauty and the beast ...แด่ห้วงเวลานิรันดร์ - นิยาย Beauty and the beast ...แด่ห้วงเวลานิรันดร์ : Dek-D.com - Writer
×

    Beauty and the beast ...แด่ห้วงเวลานิรันดร์

    พ่อบ้านที่อยู่ๆก็โผล่พาเจ้านายข้ามมิติ นักเดินทางสาวผู้มีอาชีพหลักเป็นมือสังหาร โลกแห่งความฝันพร้อมผู้คนประหลาดๆ อาวุธหายากที่เธอมีอยู่เพียบ ไหนจะปริศนาดำมืดในอดีต? เธอเป็นไอดอลนะคะไม่ได้เป็นคนกู้โลก!

    ผู้เข้าชมรวม

    273

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    273

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  10 ต.ค. 56 / 21:34 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

                โลกใบนี้ล้วนเป็นสีทึบทึม ในสายตาของผู้ที่มีอายุขัยยาวนานเช่นเขา...เด็กสาวผู้มีจิตวิญญาณแห่งการเดิมพันผู้นั้นเจิดจรัสทำกลางสีดำอันมืดมิด เธอเป็นได้ทั้งสีเงิน สายเลือดสูงศักดิ์ สีทอง แห่งจิตวิญญาณโบราณ สีฟ้าสด ยามเธอคลี่ยิ้มเจิดจ้า และสีแดงแห่งพระเพลิง ยามโกรธเกรี้ยว

                หากวินาทีนั้น ยามเมื่อร่างบอบบางของสีสันเพียงหนึ่งเดียวก้าวผ่านซุ้มประตูที่ปิดตาย

                สีสันทั้งหมดพลันเลือนหาย หลงเหลือเพียงสายลมอันว่างเปล่า

                วินาทีนั้นเขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าทำไมเด็กสาวคนนั้นถึงเลือกที่จะเช่นนี้

                เธอคือความว่างเปล่า ไม่มีตัวตน และเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากความผิดพลาด

                หากเธอกับได้รับความรักมากกว่าใครบนโลกใบนี้

                ดวงจันทร์เปลี่ยนสี ดาราเคลื่อนคล้อย

                เด็กสาวหลับตาพริ้มทิ้งดิ่งสู่ห้วงอันธการไร้จุดจบ

                ดาวตกพุ่งอำลา

                แด่เธอ...สีสันเพียงหนึ่งเดียว

                แด่เธอ...เด็กสาวผู้ครองเวลาอันเป็นนิรันด์
     

    +++++++++++++++++++++++++
     

    ท่ามกลางพายุหิมะที่โหมกรรโชก ร่างของบุรุษในอาภรณ์สีนิลควบม้าทะยานตรงสู่ภูเขาน้ำแข็ง ณ ขอบฟ้า อย่างไม่ย่อท้อ ใบหน้าคมคายก้มลงมองดวงหน้าอ่อนเพลียของเด็กหญิงในอ้อมแขนก่อนจะเอ่ยปลอบเบาๆ เมื่อเห็นคราบน้ำตาบนใบหน้าเล็ก

                “อีกไม่ไกลแล้วครับ ท่านหญิงทนได้นะครับ”

                เด็กหญิงปรือดวงตากลมโตขึ้นจ้องมองเขาก่อนจะถอนหายใจ

                “ถึงฉันทนไม่ได้ เขาก็ไม่ปล่อยฉันไปอยู่ดี”

                ชายหนุ่มยิ้มบางบนริมฝีปากก่อนจะเร่งความเร็วของอาชาสีดำมากเข้าไปอย่างไม่หยุดยั้ง นัยน์ตาสีเทาของเด็กหญิงมองลอดผ่านอ้อมแขนอันอบอุ่น วินาทีถัดมาริมฝีปากเล็กจึงเอ่ยแผ่วเบาทำกลางเสียงคำรามของหิมะ “บัญชาแห่งดวงดาว จงต้อนรับข้า”

                ชายหนุ่มมองเด็กหญิงก่อนจะเอ่ยขอบคุณแผ่วเบาเมื่อพาหนะแห่งรัตติกาลเข้าใกล้ผาน้ำแข็งวาววับ บานประตูเหล็กสูงตระหง่านเท่าผาชันปรากฏขึ้นก่อนจะเปิดออก อาชาสีดำควบทะยาน พริบตาต่อมาทิวทัศน์รอบด้านก็เปลี่ยนไป

                ไม่ใช่พายุหิมะอันโหมกระหน่ำ ไม่ใช่โทสะของเจ้าวายุ

                แต่เป็นลานหญ้าน้ำแข็งกว้าง หิมะบางเบาที่โปรยลงจากฟากฟ้าให้ความรู้สึกอันแสนบริสุทธิ์

                “ยินดีต้อนรับสู่นครศักดิ์สิทธิ์แห่งเหล่าพรายขอรับท่านหญิง”

                เพราะที่นี่คือแอลเวียสต้า...ปราการสุดท้ายของทั้งสามภพ
     

    ++++++++++++++++++++++++++

    :) Shalunla

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น