ทายาทกาเม

" ไม่...อย่า..." สิ้นเสียงกริ๊ด ดอกเตอร์ลดารัตน์ สะดุ้งตื่นในเช้าของวันใหม่ เอาอีกแล้ว มันเกิดขึ้นอีกแล้ว หลายเดือนแล้วสินะที่ไม่ได้ฝันร้าย ตั้งแต่ยอมกินยาบรรเทาอาการโรคซึมเศร้า ฝันแบบเดิมซ้ำๆ ที่เกิดขึ้นมาหลายปีก็หายไป หมอที่หน่วยจิตเวชบอกว่ามันเป็นอาการของภาวะเครียด หรือซึมเศร้า ที่อาจจะส่งผลมาตั้งแต่การเลี้ยงดูหรือสิ่งแวดล้อมในวัยเด็ก เธอเองก็อยากจะเชื่ออยู่หรอก แต่ความเชื่อมโยงของความฝันกับเรื่องราวของครอบครัว และอาจรวมถึงบรรพบุรุษ มันชัดเจนเหมือนจริงทุกครั้ง และยังบั่นทอนชีวิตของเธอและครอบครัวจนก่อปัญหาตามมามากมาย เธอวิ่งหนีมันมาทั้งชีวิต แต่จากนี้ไปเธอจะต้องเผชิญหน้ากับมัน วันนี้แล้วสินะ ที่เขารับปากว่าจะช่วยเธอ วิธีการรักษาใหม่นั้น เขาฝึกฝนมันมาและใช้กับคนไข้แล้วมากมาย เธอจะได้เป็นอิสะระจากมันเสียที