the time to whom human

เนื้อเรื่อง

The Time to whom human?

(เวลาที่หายไปนั้นคืออะไร?)

 “ที่นี่คือที่ไหนกัน…?”เด็กหนุ่มนึ่งพูดขึ้น

“มีแต่งหนังสือเต็มไปหมด….นี่มันอะไรกัน?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระนก

“เราอยู่ในความฝันหรอ”สิ่งที่บินอยู่รอบๆตัวมี่แต่หนังสือที่ลอยมาไม่มีที่สิ่งสุด

“กริ๊ง~” แมวตัวสีขาวแกลมเทาตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นพร้อมหมวกสีฟ้าใสเหมือนแก้วบนหัวกับกระดิ่งแก้วลูกเล็กๆที่ดูแวววาวประดับอยู่ที่คอของมัน

“ต่อแต่นี่ไปท่านเป็นพ่อมดแห่งโชคชะตาและการเวลาจะหมุนเวียนไปตามที่ท่านต้องการ”แมวตัวนั้นได้พูดขึ้นทำให้เด็กหนุ่มตกใจกับสิ่งที่มันพูดออกมา

“มะ...แมะ...แมวพูดได้ด้วยหรอ!?”

“เสียมารยาดข้าไม่ใช่แมวนะข้าเป็นภูตแมวชั้นสูงอย่ามาดูถูกกันนะ...เฟ้ย...!”

“ขะ...ขอโทษ” (ดูยังไงๆก็แมวชัดๆมันก็ไม่เห็นจะต่างกันตรงไหน)

“ข้ามีนามว่า ราปามาโร.D.ทีรามาเนีย รุ่นที่ 27 ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ยะยาวจัง!” 

“เรียกข้าสั้นๆว่า มาโรแล้วกันขอรับ”

“ถ้าผมไม่แน่นำก็คงเสียมารยาดสินะ”

“ท่านไม่ต้องแน่นำหลอกท่าน ทามลิซ.G.อาเทม่า”

“รู้ชื่อผมด้วยหรอ!?”

“ก็ท่านเป็นนายของผมนี่ขอรับ”

“งะ...งันหรอแล้วฉันไปเป็นนายแก่เอ่ย..นายตั้งแต่เมื่อไร”

“ก็เป็นเวลานี้เละแล้วไม่มีชื่อที่สั้นๆบ้างหรอ?”

“ทามผมชื่อทาม”(ชื่อนายมันก็ยาวเหมือนกันนั้นเละ)

“ท่านทาม”

“เรียกทามเฉยๆเถอะ”

“แล้วไอ้พ่อมดโชคชะตานี่มันอะไรกันทำไมถึงเลือกผมมาด้วย”

“เพราะทามนายนะตายไปแล้วยังไงล่ะ”

“หา…!?ตายนายพูดอะไรออกมานะมาไร”

“ทามโปรดหยิบสมุดชะตาของท่านออกมาเถอะ”

“หา...!ในนี่เนียนะหรอมีเยอะขนานนี่จะไปหาเจอได้ยังไง”

“ถ้าเป็นทามต้องหาได้แน่”แมวตัวนั้นยิ้ม

“แล้วจะทำยังไงละ”

“โปรดฟังสิ่งที่ข้าพูดแล้วจำเอาไว้ให้ดี (กระดาษแห่งโชคชะตาข้าขอสั่งเจ้าในนามของ time-man จงมาหาข้า) หลังจากนั้นให้ทามบอกชื่อของคนๆนั้นแล้วโชคชะตาของผู้นั้นจะบินมาหาทามเอง”เมื่อเขาได้ยินดังนั้นเขาจึงทำตามที่มาโรบอก

“กระดาษแห่งโชคชะตาข้าขอสั่งเจ้าในนามของ time-man จงมาหาข้า ทามลิซ.G.อาเทม่า”ทันใดนั้นเองสมุดเล่มหนึ่งก็บินมาหาเขาเป็นสมุดที่หนามากๆและหน้าปกก็เขียนว่า ทามลิซ.G.อาเทม่า

“นี่นะหรอโชคชะตาของผม”

“ถูกต้องแล้วละทามนายนะเป็นคนฆ่าตัวตายนะเพราะงันเขาจึงให้นายมาเป็น knight time-manทุกคนที่ฆ่าตัวตายเมื่อตายไปก็ต้องเป็นเหมือนกับนาย”

“จริงสิเราเป็นคนกระโดดลงไปนี่นา”