คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่4 สายฝนที่ทำให้อบอุ่น
วันต่อมา ก่อนเลิกเรียน
“เอาล่ะนักเรียนวันนี้ พอแค่นี้นะ”อาจารย์พูดจบ ทั้ง2ก็เดินออกจากห้องแล้วไปยังชมรม
ห้องชมรม
“ทั้ง2คนวันนี้พวกเราไม่ซ้อมนะ ไม่ซ้อม1อาทิตย์ ตั้งแต่พรุ่งนี้เลย เพราะงั้นกลับได้เลย”พอมาถึงก็ต้องกลับบ้านเลย
“เฮ้อออออ”ทั้งคู่ได้แต่ถอนหายใจ
ทั้ง2คนเดินลงบบันไดลงมาจากด้านบน แล้ว เดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงข้างล่าง พอทั้งคู่จะก้าวออกมาจาก อาคารก็
‘ซ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’ และน้ำจากเบื้องบนก็เทลงมา
“ว๊ากกกก\กรี๊ดดดดด”ทั้ง2อุทานพร้อมกัน และรีบวิ่งกลับไปหลบในตัวอาคาร
“โอ๊ย! อะไรกันนักกันหนาเนี่ย”คารินตะโกนอย่างเหลืออด
“นั่นสิ! อะไรก็ซวยๆๆๆๆและก็ซวย!”ฮิบิยะก็เริ่มทนไม่ไหว
“เปียกหมดเลย”คารินบ่นพลางนั่งตรงม้านั่ง พลางกอดอกตัวสั่นเล็กๆ
“เป็นอะไรรึปล่าว”ฮิบิยะถาม
“ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงหรอกน่า”
“อืมมมม”ฮิบิยะ เข้าไปไกล้คาริน ถอดแจ็กเกต ตัวนอกออกแล้วคลุมไหล่คารินเบาๆแล้วค่อยเอามือไปรวบตัวเธอไว้ในอ้อมกอด เพื่อสร้างความอบอุ่นให้ร่างบาง
“ไม่เป็นไรนะ”ฮิบิยะพูดพลางกอดตัวเธอเบาๆ คารินได้แค่หน้าแดงเล็กๆ แต่ไม่ได้บ่นอะไร และซุกหน้าไว้ในแผงอกของชายหนุ่ม ฮิบิยะ ถ้าสังเกตุให้ดีหน้าเขาก็ไม่ได้ต่างจากเธอเท่าไร แต่ก็พยายามอดกลั้นเอาไว้
“ขอบคุณนะ ฮิบิยะ”คารินกระซิบ
“ไม่เป็นไรหรอกนะ”เขาพูดเบาๆ
และทั้งคู่ก็หลับไปอย่างไม่รู้ตัว
หลายชั่วโมงผ่านมา ฝนเริ่มซาลง
2หนุ่มสาว ตื่นขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ทั้งคู่จ้องตากันพักนึง และเริ่มหน้าแดง เพราะสภาพของทั้งคู่ตอนนี้
ทั้งคู่นอนกอดกันบนม้านั่งโดยหน้าคารินซุกที่อกฮิบิยะ ส่วนฮิบิยะวางคางที่หัวของเธอ และมือยังกอดเอวเธออยู่
“อ..เอ่อ”ทั้ง2กล่าวพร้อมกัน อย่างไม่ได้นัดหมาย
“เอ่อ ฝนซาแล้วเรารีบกลับกันเถอะ”คารินกล่าว แล้วรีบออกจากอ้อมกอดของฮิบิยะ
“อื้มกลับเถอะ”ฮิบิยะพูด แล้วจับมือเธอลุกขึ้น
ระหว่างเดินกลับไป ฝนก็ค่อย ตกลงมา
“หวา! เอาอีกแล้ว”ฮิบิยะพูดแล้วรีบจับมือคารินเดินไปเร็วขึ้น
ทั้ง2มาถึงบ้านพอดี
“อ้าวกลับมาแล้วเหรอ คารินจัง อามามิยะคุง”ยูซุพูดเมื่อเห็นทั้งคู่กลับเข้าบ้าน
“อื้ม.....งั้นคาริน เราไปอาบน้ำก่อนเป็นหวัดดีกว่านะ”ฮิบิยะ พูดพลางเอื้อมมือเดินจูงคารินขึ้นไป
“อ...เอิ้ม”คารินพูดพลางตามเขาไป
ที่ห้อง ฮิบิยะ
“นี่เราเป็นอะไรไปนะรู้สึกว่าเราจะคอยดูแลคารินตลอดเลย”ฮิบิยะพูดพึมพำระหว่างแช่น้ำ
“นี่รึว่าเรา.....ไม่ม๊างงงง”เขาพูดพลางพยายามคิดเรื่องอื่น
ที่ห้องคาริน
“ทำไมเขาถึงต้องมาคอยห่วงเราตลอดเลยนะ..แล้วทำไม เราต้องเขินด้วยเนี่ย..ไม่เข้าใจเลย”คารินพูดระหว่างแช่น้ำอย่างสบายใจ
“นี่รึว่าเราจะ.....งป็นไปไม่ได้เด็ดขาดกับคนแบบนั้น”คารินพูดพลางคิดถึงเรื่องอื่น
และทั้ง2ก็ยังคงไม่เข้าใจความรู้สึกตนเองอยู่ดี
ตัดจบ แบบดื้อๆ
ความคิดเห็น