ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Bleach & Kagerou]รักอลเวง กับยัยตัวแสบของผม

    ลำดับตอนที่ #5 : บทที่3ชมรมดนตรี เคอง

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 80
      0
      17 ก.ค. 57

    ที่โรงเรียนคารากุระ

    นี่คารินเธอจะเข้าชมรมอะไรเหรอฮิบิยะถามขณะกินขนมปังอยู่

    คงเป็นดนตรีน่ะ

    เหรองั้นวันนี้เราไปสมัครกันเถอะนะ

    อืมเธอตอบแล้วดื่มน้ำ

    “’งั้นไปเตรียมเรียนคาบบ่ายกันเขาพูด

    จ้ะ

    หลังเลิกเรียน

    อืมที่นี่สินะ ห้องชมรมน่ะคารินพูดมองที่ห้องชมรม

    อืมเข้าไปเถอะแล้วทั้ง2ก็ก้าวขาเดินไป

    อืม....

    ยินดีต้อนรับสู่ ชมรมดนตรี เคองนะคะเด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลเดินออกมารับ

    เอ่อ เรามาสมัครเข้าชมรมน่ะค่ะ

    จริงเหรอคะ!”

    เอ่อ ใช่ครับฮิบิยะพูดพลางกุมมือเด็กสาวเอาไว้โดยไม่รู้ตัว

    งั้นพอดีเลย เราอยากได้สมาชิกเพิ่มพอดี ยินดีต้อนรับนะ จ๊ะ ทั้ง2คนเลยเด็กหนุ่มผมสีดำพูด

    เอ่อ ครับ ผมอามิยะ ฮิบิยะ ครับ ส่วนนี่

    คุโรซากิ คาริน ค่ะ

    ทั้ง2คนเป็นแฟนกันเหรอคะสาวผมบรอนด์

    ไม่ใช่นะครับ\คะ!!!”ทั้ง2หน้าแดงด้วยความเขินอาย

    “5555+ใจตรงกันดีจัง งั้นก็พอดี เรากำลังต้องการนักแสดงพอดี เอา2คนนี้เลยละกันหนุ่มผมสีน้ำตาลที่มาใหม่พูด

    จริงสิ ฉัน ยูมิกิ อนนะ เป็นหัวหน้าชมรม เป็นมือกลองนะจ๊ะสาวผมสีน้ำตาลพูด

    ฉัน อาสึมายะ ยูริ เป็นมือเปียโนเด็กสาวผมบรอนด์พูด

    ฉัน ยูมิกิ เอดะ เป็นน้องชายอนนะ เป็นมือ เบส

    ฉัน โอซามุ คาซึกิ เป็นมือกีตาร์เด็กผู้ชายผมสีดำ พูด

    แล้วพวกเธอเล่นอะไรเป็นบ้างเหรอยูริถาม

    เอ่อ ฉันกีตาร์ค่ะ

    ผม เบสครับ

    งั้นไหนลอง เล่นเพลง Remoto contro ให้ฟังซิ ร้องด้วยนะอนนะพูด

    ทั้ง2พยักหน้าแล้วเริ่มขับขานเสียงดนตรีท่วงทำนองอันไพเราะ

    เมื่อเพลงจบ ทุกคนต่างตบมือเสียงดัง

    พวกเธอยอดเยี่ยมมาก มันต้องอย่างนี้ซี่เอดะพูด

    ขอบคุณครับ\ค่ะทั้ง2คนพูดพร้อมกัน

    งั้นมาบอกเลยนะ2 เดือนหน้าเราจะมีงานโรงเรียนแล้ว พวกเธอ ได้รับเลือกเป็นตัวเอกของบทละครเลยคาซึกิพูด ทำเอา2คนสะดุ้ง

    เอ๋!!!!!!!!!!!!!!”ทั้ง2คนตกใจมาก จนแทบสติหลุดออกไปแล้ว

     

    ระหว่างทางกลับบ้าน

    เฮ้อออเสียงถอนหายใจยาวของทั้ง2ทำให้อิจิโกะสงสัยมาก

    มีอะไรรึปล่า คาริน ฮิบิยะอิจิโกะ ถาม ทั้งคู่ถอนหายใจอีกรอบ และเล่าเรื่องทั้งหมดให้ เขาฟัง อิจิโกะได้แต่หัวเราะเท่านั้น เพาะไม่นึกว่า ทั้ง2พึ่งรู้จักประมาณ3วันกลับเข้ากันได้ขนาดนี้

    เอาน่าๆอิจิโกะพูดปลอบทั้ง2คน

    ทั้งคู่ได้แต่ทำใจแล้ว เดินกลับบ้านอย่างเหนื่อยๆ

    ตัดดดดดดดดดดจบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×