ในวันที่อากาศดีในเกาหลี
ร่างบางตัวขาว หน้าตาออกแนวหวานเล็กน้อย มีเรือนผมสีน้ำเงินหัวคล้ายเม่น กำลังนอนเล่นคอมอยู่บนโซฟาข้างกายยังมีขนมอยู่มากมาย
"อืม...ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปล่าสมบัติเลยแฮะเบื่อจัง"ฮีโร่เอ่ยขึ้นพร้อมพองแก้มเล็กน้อย
ปัง!
เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้ใบหน้าหวานต้องละสายตาจากคอมไปสนใจผู้มาใหม่
ผู้ชายผมสีน้ำตาลใบหน้าหล่อเหลาพอดู นักล่าสมบัติคู่ซี้คู่กัดของร่างบางซึ่งเก่งไปหมด เสียทุกเรื่อง ตั้งแต่ เรื่องเรียนกีฬา และการเล่นดนตรีพูดง่ายๆคือ perfect ไปซะทุกอย่าง เว้นเสียแต่คณิตนี่ไม่ได้เรื่องเลยสักนิด
เบ็คนั่นเองสายตาคมสีน้ำตามองร่างบางที่นอนอยู่บนโซฟาก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย
"อ..เอ่อ...มีอะไรเหรอเบ็ค"ฮีโร่ถามอย่างสงสัยเพื่อนสนิทของตัวเอง
"พรุ่งนี้เราต้องไปเนเธอแลนด์กัน"
"หา!นายไปคนเดียวก็ได้นี่นาฉันเบื่อจะตายชัก"
"ภาพเรมบรันต์ถูกขโมยไปอีกแล้ว...โดยเจ้ามัลโก้"เบ็คเอ่ยอีก ครั้ง เพราะรู้นิสัยเพื่อนตัวเองดีว่าหะ หากโดนแหยมจะโมโหแค่ไหน
"หา! งั้นอยู่เฉยไม่ได้แล้ว...หนอยเจ้ามัลโก้"ร่างบางขมวดคิ้วอย่างโมโห
" นายนี่นะ พอฉันบอกชื่อหมอนั่นทีไร เป็นแบบนี้ทุกที "
"ก็มันน่าโมโหที่นา
ร่างเล็ก กลับไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะพองแก้มนิดนิดๆ
" ยังไงฉันก็เก่งที่สุด นายไปกับฉันรับรองได้ของคืนชัวร์ "
" จริงๆฉันไปคนเดียวก็ได้นี่ทำไมนายต้อง...."
"เงียบน่าถ้านายไปคนเดียวคนที่บ้าพลังอย่างนายจะไปทำอะไรได้.. นายหน่ะเก่งแต่เรื่องกินกับเรื่องคณิต แล้วก็เรื่องทำให้วุ่นวายมากขึ้นทำให้ฉันต้องวิ่งตามนายที่ทำอะไรไม่คิดอยู่เรื่อยก็ แค่นั้นแหละ"
เบ็ค พูดพลางยิ้มมุมปากนิดนิดๆ
ร่างบางถึงกับชะงัก เมื่อได้ยินประโยคท้ายนั้น
" นายว่าใครน่ะ !!! หึได้เดี๋ยวมาดูกัน ว่าฉันกับนาย ใครเจ๋งกว่ากัน !!" ฮีโร่ ตะโกนออกมา อย่างหัวเสีย
" จะคอยดูแล้วกัน " มุมปากของร่างสูงยกยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะมองร่างบาง ที่กำลัง กอดอก เชิดหน้า อย่างอน ในคำพูดที่เขาเป็นคนเอ่ย
เบ็คที่เห็นดังนั้นก็เดินออกจากห้องของฮีโร่
ทางร่างบาง หลังจากประโยคสุดท้ายของเพื่อนซี้ ทำให้ฮีโร่ ยังคงนั่งหาประวัติศาสตร์ อ่านอยู่บนโซฟา อย่าหงุดหงิด
' อะไรของหมอนั่นน่ะ คิดว่าเก่งนักหรือไง... คอยดูเถอะ เจ้าบ้าเบ็ค-*- เหอะคิดว่าเก่งมากรึไง ' ร่างบาง คิดในใจอย่างหงุดหงิด ที่โดนร่างสูงต่อว่าแบบนั้น
ทางด้านคนที่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้
หึ....หมอนั่นเนี่ยนะ...
เราเองก็นะแค่อยากให้นายอยู่ใกช้แค่นั้นเอง^^
เอาเถอะ...ดีนะที่บอกพ่อกับลุงบันโดแล้วว่าจะไปกันแต่นี้คนแถมมีนูรีไปด้วยแล้วอีกโดเรมีอีกเฮ้อออ อุตส่าห์คิดว่าจะได้อยู่กับหมอนั่นแค่สองต่อสองแล้วเชียวบ้าจริง
เอาเถอะ....
วันรุ่งขึ้น
ณประเทศเนเธอร์แลนด์
เด็กหนุ่มผมสีเทา กำลังยืนรออยู่ ณสนามบิน ทันทีที่ผู้โดยสารลงจากเครื่อง ก็ปรากฏร่างของ เด็กชายทั้งสองคน และเด็กสาวอีกคนหนึ่ง คนนึงผมสีน้ำตาลใบหน้า ออกแนวหล่อคม อีกคน เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงิน ที่มีใบหน้าหวาน ขนาดผู้หญิงยังเกือบแพ้ และหญิงสาวคนสุดท้ายน้องสาวของเบค ทั้งสามเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเด็กหนุ่มผมสีเทา หรือก็คือ หรือก็คือนูรี
"ไงฮีโร่แล้วก็เบ็คที่รักก~"นูรีพูดพรางเดินไปจะกอดเบ็คแต่เบ็คเอี้ยวตัวหลบเสียก่อนทำให้นูรีไปกอดฮีโน่แทน
"ฮือออเบ็คเนี่ย....หืม...อ๊ะฮีโร่นายเนี่ย"
"หืมอะไรเหรอนู..." ไม่ทันจบประโยค ใบหน้าหวานก็ต้องขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อย นูรีเลื่อนหน้าเข้าไปไกล้ฮีโร่ก่อนจะกระซิบหูร่างบาง
" หน้าหวานขึ้นหรือเปล่าเนี่ยฉันคิดว่าผู้หญิงที่ไหนซะอีก.
.น่ารัก"มุมปากของนูรียกยิ้มเล็กน้อยก่อนหันสายตาไปทางโดเรมีที่ยิ้มพรางเหมือนนัดกันมา
"อ...เอ๊ะ...จะบ้ารึปล่าวฉันเป็นผู้ชายนะเฟ้ยโดนชมว่าน่ารักเนี่ยนะ!!!!"
"5555งั้นไปกันเถอะทุกคน"นูรี ว่าพลางเดินนำโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้แค่ไหน ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่กำลังยืนขมวดคิ้วอยู่หรือหนุ่มผมสีน้ำเงินที่กำลังนี้ ยืนหน้าแดงอยู่ เบ็ค มองร่างเล็กอย่าหงุดหงิดเล็กน้อย
ใช่เค้ากำลังหงุดหงิด ไม่ใช่เพราะนูรี เปลี่ยนเป้าหมาย แต่เป็นเพราะ เพื่อนซี้เค้า หน้าแดงเพราะคำพูดของนูรีเนี่ยสิ-*-
(เราจะบรรยายเร็วบ้างนะแล้วแต่อารมณ์
เมื่อกลับมาถึงบ้านพัก ทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนพัก โดยบ้านนูรีมีห้องนอน3ห้องจึงให้โดเรมีห้องนึงและเบ็คกับฮีโร่ต้องนอนด้วยกัน
เมื่อถึงห้องทั้งคู่ก็แยกย้ายอาบน้ำหรือนอนหาข้อมูล
"นี่ฮีโร่..."
"อะไร!" ร่างเล็กตะโกนใส่อย่างหงุดหงิด เพราะยังไม่หายงอนเรื่องก่อนที่จะมา ที่นี่ ที่ร่างสูงทิ้งระเบิดไว้ที่เกาหลี
"นี่นายเป็นอะไรเนี่ย"
"เรื่องของฉันน่า!"
"หรือ ว่ายังงอน เรื่องที่ฉันพูดไปตอนนั้นอยู่ "
" เปล่าสักหน่อยนิ..ใครงอนนาย"
เบ็คเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกว่างอนอยู่จริงๆก็จัดการแกล้งเดินไปคว้าเอวบางมากอดส่วนคนถูกกอดก็ทำอะไรไม่ถูกเลยที่เดียว
"น..นายทำอะไรเนี่ย...ปล่อยเลยนะ!"
" หายงอนก่อนสิ เดี๋ยวปล่อย"เบ็คไม่ว่าเปล่าแต่เลื่อนใบหน้าคมมาวางบนไหล่เพื่อนวนิทของตน
" ก็บอกว่าไม่ได้งอนไงไอ้บ้านี่-*-"
"เฮ้ออ...เอางี้ใช่มั้ย"เบ็คฉุดข้อมือฮีโร่มาที่เตียงก่อนจะคร่อมร่างบางไว้ ทำเอาเม่นน้อยใบหน้าขึ้นสีอย่างช่วยไม่ได้
"นายทำอะไรเนี่ยเจ้าบ้าลุกไปเลยนะ!!!"ร่างบางโวยวายก่อนจะพยายามดันตัวอีกคนออกแต่ไม่เป๋นผลเลย
"ฮีโร่หายงอนนะ"เบ็คมองยิ้มเล็กน้อย
"อ...ม..ไม่!"ร่างเล็กเชิดหน้าหนี
"เดี๋ยวพรุ่งนี้เลี้ยงของกิน นะๆดีกันนะ"คนตัวสูงยังไม่หยุดง้อ
"ก...ก็ได้...อุ๊บ"สิ้นประโยคของร่างบางริมฝีปากของฮีโร่ก็ถูกช่วงชิงไปโดยคนที่คิดว่าเป็นเพื่อนซี้....คนตัวสูงถอนริมฝีปากของตนช้าๆก่อนจัก้มไปกระซิบข้างหูคนตัวบาง
"หวานจังแฮะถ้าได้กินทั้งตัวจะหวานแค่ไหนน้า~"
"บ..บ้า0///0ปล่อยนะโว้ยยย"ฮีโร่ดันเบ็คออกก่อนจะรีบลุกหนีทันที
"5555+นายนี่น่ารักอย่างที่นูรีว่าจริงๆด้วย"
"ห..หุบปากไปเลย!"
"555+นอนเถอะหรือจะเล่นผีผ้าห่มต่อดีที่ไทยกำลังฮิตเลยนะ^^"
"ไม่โว้ยย"ร่างเล็กโวยใส่เบ็คด้วยความเขินก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมโปงทันที
เบ็คยิ้มแล้วเดินไปปิดไฟก่อนจะเดินไปที่เตียงฮีโร่แล้วล้มตัวนอนข้างๆฮีโร่มือหนาดึงเอวเล็กมากอดอย่างถือวิสาสะ
"น..นี่นาย!"
"เงียบเลยถ้ายังอยากบริสุทธิ์อยู่"เบ็คขู่ทำให้ฮีโร่หยุดโวยวายทันที
"คนนิสัยไม่ดี"
"หึ...นอนได้แล้ว"
"รู้แล้วน่าไอโรคจิต!"
เบ็คได้แต่ยิ้มกับร่างเล็กและทั้งคู่ก็หลับไป
Fin
ไปมโนต่อกันเองนะจ๊ะ~ชอบหนุ่มเพอร์เฟคกับเม่นน้อยที่สุดดดดจ้า
