นิยาย รักใสๆของคุณหนูเดียงสากับพ่อบ้านหมาป่า

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับคู่ของ ไทกิ กับ อาคาริ ในฟิคนี้ทั้ง2คนได้เล่น
เป็นหมาป่าพ่อบ้านกับคุณหนู เมื่อคุณหนูตระกูลฮิโนโมโตะได้พบรักกับหมาป่าที่มีคำสาป
ความรักของทั้ง2จะเป็นยังไงต่อไปนะ

เนื้อเรื่อง

บทที่6คุณหนูน้อยหมวกแดงกับพ่อบ้านหมาป่าฉบับอาคาริกับไทกิ (เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับในเรื่องนะนอกประเด็นเป็นบทสั้น)

ณ คฤหาสน์Hinomoto ตระกูลที่เป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆของโลก

และมีสาวน้อยน่ารักอยู่คนหนึ่งเป็นคุณหนูผู้น่ารักชื่ออาคาริ ฮิโนโมโตะอายุ12ปี

“นี่คุณหนูคะ....อ่ะ...คุณหนูคะ!!!!”แม่บ้านคนหนึ่งเรียก

“มีอะไรเหรอจ๊ะ.....ฮิคาริจัง”

“โถ่คุณหนูคะ...อย่าเล่นแบบนี้สิคะ”

“นี่ฉันทำมงกุฎดอกไม้ให้ฮิคาริจังด้วยล่ะ”อาคาริกล่าว

“ขอบคุณค่ะงั้นขอตัวก่อนนะคะ”ฮิคาริกล่าว

“น่าเบื่อจางงง~”เธอกล่าว

“คุณหนูครับกินเค้กหน่อยไหมครับ”พ่อบ้านคนหนึ่งพูด

“อ๊ะทาเครุคุง....อืมมมวันนี้ไม่ล่ะจะ....ขอไปห้องสมุดนะจ๊ะ”

“ให้ใครตามไปด้วยไหมครับ”

“ไม่เป็นไรจ้ะ”เธอเดินไปอย่างเงียบๆ

“เฮ้ออออ....แอบไปหาคุณยายดีกว่า”เธอพูดแล้วไปหยิบชุดคลุมสีแดงมันเข้ากับสีผมเธอมากด้วยผมที่ปล่อยสยายยาวถึงบั้นท้ายดูสวยงามและชุดสีชมพูบานเย็น เธอค่อยๆแอบสาวใช้ออกไปทางประตูแล้ววิ่งเข้าไปในป่าระหว่างเดินนั้นเองก็ไปสะดุดอะไรบางอย่าง

“เจ็บจัง”อาคาริกล่าว

“โอย~เจ็บจัง นี่เธอระวังหน่อยสิ”

“ขอโทษค่ะ”เธอกล่าว

“เธอเป็นใคร...เข้ามาในป่าไม่กลัวหมาป่าเลยรึไง”เขากล่าว

“ฉ...ฉันมาหาคุณยายน่ะค่ะ....ฉันชื่อ อาคาริ ฮิโนโมโตะสวัสดีค่ะ”

“อืม...สวัสดี...ฉันชื่อ คุโด้ ไทกินะ...หึๆ”เขากล่าว

“เป็นหมาป่า”เขากล่าวพร้อมกับหูและหางที่ออกมา

“เห~”เธอพูดพร้อมเดินมาไกล้

“นี่เธอคนปกติเขาต้องแบบว่ากลัวรึไม่ก็กรี๊ดหรือวิ่งหนีสิ”ไทกิพูด

“นี่หูปลอมเหรอคะ”เธอพูดพร้อมจับหูแล้วดึง

“ไม่ออกอ่ะ”เธอพูดพร้อมน้ำตาคลอ

“จะออกได้ไงเล่าในเมื่อมันเป็นของจริง”เขาตะโกนพร้อมลูบหู

“ฉันจะกินเธอ”เขากล่าวพร้อมเดินมาไกล้แต่อาคาริทำท่าจะวิ่งหนีแล้วตะโกนว่า

“ไม่น๊าาาา~”แล้ววิ่งหนีสุดกำลังแต่ก็โดนดัก

“จะหนีไปไหน”เขากล่าวพร้อมจะเธอไว้กับต้นไม้

“ถึงกินฉันไปก็ไม่อร่อยหรอกนะคะ”เธอพูดและโดนอุดปากด้วยปากของเขา

“ปากเธอเนี่ยหวานชะมัดเลยนะ”

‘เนี่ยเหรอกินที่เขาบอก...เดี๋ยวสิทำไมฉันต้องโดนมนุษย์หมาป่าขโมยจูบแรกด้วยเนี่ย’อาคาร คิด

“5555...ฉันไม่กินมนุษย์หรอกน่า”เขากล่าว

“คุณหมาป่าเป็นมังสะวิรัชเหรอคะ”เธอเอียงคอ

“ไม่ช่ายยยยย”เขาตะโกน

“อืม...ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ”เธอกล่าว

“เดี๋ยวฉันไปส่ง”เขากล่าว

“ไม่ดีมั้งคะ”เธอพูด

“ดีสิ....เพราะถึงฉันไม่กินเธอแต่ใช่ว่าพี่น้องบางคนของฉันจะไม่กินเธอนะเธอไปคนเดียวอันตรายไปคุณสาวหมวกแดง”เขากล่าว

“ขอบคุณค่ะ.....เอ๊ะนั่นแหละค่ะบ้านคุณยาย”หลังจากอาคาริแวะไปเยี่ยมยายเธอ....จนเย็นเธอก็ขอตัวกลับ...ไทกิตัดสินใจไปส่งเธอ

“นี่ทำไมคุณคุโด้ ไทกิ ถึงมาอยู่แถวบ้านฉันได้ล่ะคะ”อาคาริถาม

“เรียกฉันไทกิก็ได้......แม่ฉันจริงๆเป็นมนุษย์น่ะฉันอยากออกไปดูโลกภายนอกก็เลยหนีออกมาแม่เคยเล่าว่าฉันจะต้องแต่งงานกับสาวมนุษย์ถึงจะได้มีชีวิตอยู่ได้นานๆเพราะมนุษย์หมาป่าอย่างเราอายุสั้น”เขาอธิบาย

“หืมมมม.....”อาคาริสงสัย

“เพราะฉันจะต้องหามนุษย์ที่ฉันรักจริงๆแล้วแต่งงาน”

“งั้นมาอยู่บ้านเดียวกับฉันไหมคะ....มาเป็นพ่อบ้านของฉัน”

“จะดีเหรอ.....จะว่าไปพ่อบ้าน....เธอเป็นคุณหนูเหรอ”เขาถามตาเป็นประกาย

“ดีสิคะเดี๋ยวฉันคุยกับท่านแม่เอง”เธอกล่าว

“ท่านแม่...เป็นคุณหนูจริงอ่ะ”เขาถาม

“ค่ะ...ไปกันเถอะค่ะช่วยเก็บหูกับหาง”

“คุณณณณหนูครับบบบบบบบบบ/คร้าาาาาาาา”พวกคนใช้เดินมาต้อนรับ

“ไปไหนมาคะ”

 “ไปบ้านท่านยายน่ะ...อ้อช่วยไปเตรียมชุดพ่อบ้านให้ทีสิ”

“เขาเป็นใครครับ”ทาเครุถาม

“เพื่อนน่ะ....จะมาทำงานเป็นพ่อบ้านที่นี่”

“แต่คุณนายหญิง”แม่บ้านคนหนึ่งพูด

“เดี๋ยวมานะ....ไทกิไปเปลี่ยนชุดกันก่อน....เราเปลี่ยนซื้อชุดใหม่กันนะ”อาคาริพูดแล้วลากไทกิไป

“เปลี่ยนชุดอืม เอาเป็นเสื้อสีขาวแดงตัวนี้ละกันไทกิแล้วก็กางเกงสีน้ำตาลและไทกิเหมาะกับแว่นกันลมสีเขียวอันนี้ OK ไปเถอะไทกิ”

“เอ่อ....อาคาริเดี๋ยวสิ”

‘ก๊อกๆๆ’

“เข้ามาได้....อ๊ะลูกรัก...แล้วนั่นใครเหรอจ๊ะ”

“เพื่อนหนูเองค่ะ....เขาจะมาเป็นพ่อบ้านของหนูได้ไหมคะ”

“หืม...ไทกิคุงเหรอ...เอาสิจ๊ะ....มาเป็นพ่อบ้านและเพื่อนอีกคนของอาคาริสินะจ๊ะ”แม่เธอลูบหัวเขอย่างเอ็นดู

“เอาสิจ๊ะ....เธอชื่ออะไรล่ะจ๊ะฉันชื่อ ฮิโนโมโตะ   อากิระจ้ะ”แม่เธอพูด

“พ...ผมชื่อ คุโด้ ไทกิครับ”เขากล่าว

“อาคาริครับบบบกลับมาแล้วเหรอครับ”แล้วอยู่ก็มีเด็กคนหนึ่งกระโดดเข้ามากอดเขามีผมยาวประมาอาคาริหน้าตาละมายคล้ายอาคาริแต่มีตาที่แหลมคมกว่า

“ไคริ ฉันคุยธุระอยู่นะ....ทาเครุช่วยเล่นกับไคริหน่อยนะคะ”เธอบอก

“อื้ม”เขากล่าวแล้วออกไป

“งั้นตกลงเธอมาเป็นพ่อบ้านประจำตัวของอาคารินะจ๊ะ”แม่ของเธอกล่าว

“ครับ”

“ชุดจะใส่ชุดพ่อบ้านหรือชุดธรรมดาเหมือนคนอื่นก็ได้นะจ๊ะส่วนเด็กเมื่อกี๊ชื่อไคริแฝดของอาคารินะจ๊ะ”

“ขอบคุณครับ”

“อ้อ...แล้วก็เรียกอาคาริว่าอาคาริก็ได้นะจ๊ะ เพราะเดี๋ยวเธองอน....เพราะเธออยากให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนกันกับเธอ อาคาริเธอเป็นเด็กขี้กลัวอ่อนโยนแล้วก็ซุ่มซ่ามชอบดูแลคนอื่นน่ะจะเธอมักมีเพื่อนเยอะนะจะ...อ้อฉันรู้นะว่าเธอเป็นมนุษย์หมาป่าน่ะ....ก็ลูกคุณคุโด้นี่ฉันเคยเป็นเพื่อนกับพ่อแม่เธอฉันรู้ว่าเธอไม่กินลูกฉันหรอกยังไงก็พยายามเรื่องแก้คำสาปนะจ๊ะ”แม่เธอกระซิบ

“ครับ”ไทกิตอบ

“ไทกิไปเริ่มงานแรกกันเลยจ้าไทกิ”อาคาริตะโกน

“ค...ครับ”

“ไม่ต้องครับก็ได้เราเป็นเพื่อนกันนะ”

“อืมมม”เขารู้สึกถึงไอร้อนที่หน้าทำไมนะเด็กที่พึ่งรู้จักวันแรกแท้ๆจากนี้ไปก็คงเป็นเพื่อนตลอดไป

หลังจากนั้นไทกิก็เริ่มงานพ่อบ้านอาคาริเริ่มป่วนเขามากขึ้นด้วยอย่างเช่นวันหนึ่งเขาจะโดนลากไปนู่นมานี่ไปทั่วเช่น

“ไทกิไปขี่ม้ากัน”

“ไทกิไปตกปลากัน”

“ไทกิไปกินข้าวกัน”

“ไทกิไปนอนกัน”

“ไทกิไปห้องสมุดกัน”ทุกวันไทกิไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลยเค้ารู้สึกดีใจที่ได้มาอยู่ที่นี่จนเงลาผ่านไปเรื่อยๆหลายปีที่เขามาอยู่ที่นี่

3ปีต่อมา

“ไทกิ~”อาคาริเรียกด้วยเสียงใส

“อะไรเหรออาคาริ.....”

“วันนี้ไปสวนสนุกที่คุณปู่สร้างให้ที่อยู่ในเขตุบ้านเรากันเถอะผ่านมา3ปีแล้วยังไม่ได้ไปที่นั่นอีกเลยอ่ะ”อาคาริตะโกน

“สวนสนุก?”ไทกิสงสัย

‘จริงสิบ้านนี้มันยิ่งกว่าเกาะอีกนี่นา (เวอร์) มีทั้งสวนสัตว์ทะเลสาบ และอีกมากมาย’ไทกิคิด

“ใช่สวนสนุก”

“อืมมมม”เขารับแล้วพาอาคาริขึ้นรถลีมูซีนไปจนมาถึงสวนสนุก

“แล้วจะเล่นอะไรก่อนดีล่ะ”ไทกิถาม

“อืม...รถไฟเหาะ”อาคาริชี้แล้วพาเขาไปขึ้นรถไฟเหาะแต่ตัวเธอนั่งอยู่ข้างล่าง

“แล้วทำไมฉันขึ้นคนเดียวล่ะ”ไทกิถาม

“ก็ลองดูป้ายดูสิคุณปู่ฉันไม่ใจดีขนาดนั้นหรอกนะ”เธอพูดแล้วชี้ไปที่ป้ายมันเขียนว่า ความสูงไมถึง175ห้ามขึ้น

“อุ่ย...แรงไปไหมเนี่ย....หืม...ว๊ากกกกก~~~”แล้วรถไฟเหาะก็ไปอย่างรวดเร็วและซักพักมันก็หยุดไทกิดูหมดแรงแล้วเขาก็ถูกลากไปนู่นมานี่วันนี้ก็ยังสนุกเหมือนเดิม เขารู้สึกว่าตลอดเวลาที่อยู่กับเธอเขารู้สึกชอบเธอมากๆและรักเธอมากเขาได้รู้แล้วว่าเขานั้นตกหลุมรักเธอมานานมากแล้ว

“นี่ไทกิวันนี้เราไปดูดอกไม้ไฟตอนกลางคืนเถอะนะ”

“อืมได้สิ”แล้วไทกิก็ไปอาบน้ำแต่ตัวเตรียมไปดูดอกไม้ไฟกับเธอโดยเธอบังคับให้เปลี่ยนชุดใหม่อีกครั้งแล้วไปกัน

ตกกลางคืนไวเหมือนโกหก

“นี่ไทกิเร็วเข้าสิ...ทาเครุ ฮิคาริจังก็นั่งด้วยกันตรงนี้นะ”

“อื้ม/จ้ะ”ทั้ง2กล่าวแล้วจับมือกัน

“นี่ไทกิเดี๋ยวฉัน2คนเปิดทางให้นะจ๊ะ”ฮิคาริกระซิบ

“อ...เอ๋..ท..ทั้ง2รู้”เขาถามด้วยหน้าแดงๆทั้ง2พยักหน้าแล้วเดินออกไป ดอกไม้ไฟเริ่มบานสะพรั่งบนท้องฟ้ายามค่ำคืน

“นะ....นี่อาคาริ....ฉัน...ฉันชอบเธอนะ!!!!”ไทกิตะโกนอาคาริตกใจที่อยู่เพื่อนสนิทคนนี้ก็มาสารภาพรักกับเธอ

“ฉันชอบนายเหมือนกันนะคุณพ่อบ้านหมาป่า”อาคาริพูดพร้อมกอดเขา

“ฉันรักเธอมากเกินไปคุณหนูหมวกแดง”เขากล่าวก่อนประกบปากกับเธอแล้วทั้ง2คนก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขจบแบบHappy Ending