คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 10 การตัดสิน
อีกด้านหนึ่ง เมทิสต์ซึ่งวิ่งมาคนเดียวก็เดินไปเรื่อยๆอย่างใจเย็น เขายังไม่เจอกับอุปสรรคใดๆเลย ชายหนุ่มนั่งลงที่ก้อนหินก้อนหนึ่ง แล้วลูบริบบิ้นสีม่วงที่มัดผมของเขา
“พี่อวามารีน...” ชายหนุ่มผมม่วงรำพึง
“เมทิสต์....” เสียงแหบพร่าดังขึ้น
“ซาตาน!” เมทิสต์ลุกขึ้นยืน
“...ดีใจที่เจอแกอีกนะ...หึหึ...ในจำนวนคนที่ทำสัญญากับฉันทั้งหมด มีแต่แกคนเดียว ที่ยังไม่ได้บอกความปรารถนาอะไรมา... หึหึ... บอกมาสิ! ฉันช่วยแกได้”
“ฉันต้องการพี่สาวฉันคืน...”
“จัดไป...” สิ้นเสียงซาตาน เกิดหมอกควันหนาขึ้น แล้วค่อยๆจางไป ปรากฏร่างของหญิงสาวสวยในชุดสีขาวบริสุทธิ์ แต่มีใบหน้าที่ซีดเซียว และขอบตาสีดำ
“พี่อวามารีน!!!” เมทิสต์รีบวิ่งไปหาพี่สาวของตนทันที แต่เมื่อสัมผัสมือก็พบว่า มือของอวามารีนเย็นราวกับศพ
“ออกไป....” อวามารีนพูดอย่างเย็นชา
“พี่ครับ...”
“ออกไป!!!” อวามารีนสะบัดมือของเมทิสต์ออก แล้ววิ่งกลับเข้าไปในหมอกควัน
“......” เมทิสต์ได้ยืนอึ้งกับสิ่งที่เขาได้เจอ
“ฉันทำให้แกแล้วนะ... เมทิสต์... แต่พี่ของแกเขาไม่ยอมกลับมาเองนี่หว่า..”
“ท..ทำไม..”
“เอาเถอะๆ... พิเศษสำหรับแกเลยก็แล้วกัน... ในเมื่อพี่ของแกไม่ยอมกลับมา... ฉันจะให้แกเลือกอีกครั้งนึง.... ความต้องการมากที่สุดของแกในตอนนี้คืออะไร?” ซาตานถาม
เมทิสต์กำริบบิ้นสีม่วงจนแน่น หลับตา
“ฉันต้องการ....”
“หือ?..”
“ฆ่าคนที่ทำให้พี่สาวของฉันต้องตาย!!!”
“ได้เลย... หึหึ.... คนที่ทำให้พี่สาวของแกตาย ก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่นี่แหล่ะ เขาเป็นเด็กผู้ชายที่ผูกพันกับพี่สาวของแกตั้งแต่เด็กๆ... ลองนึกดูสิ... ใครกัน..ที่ทำให้พี่สาวของแกต้องจบชีวิตลงในอุโมงค์ตอนกำลังหนี”
แล้วเสียงของซาตานก็จางหายไป ไฟแค้นในแววตาของเมทิสต์ลุกโชนขึ้น
“อินดิโก...” ชายหนุ่มผมม่วงแสยะยิ้ม
................................................................
เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำตัวน้อยนั่งจุดไฟเผาหัวกระโหลกอยู่ ในแววตาสีดำสนิทของเด็กหญิงตัวน้อยเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่...
“หึ... ภารกิจซาตานอย่างนั้นเหรอ?...” เด็กหญิงตัวน้อยรำพึงเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วกางแขนออก มีควันสีดำเกิดขึ้นที่ผ่ามือทั้งสองของเธอ... ดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่เธอ
“มฤตยูใช้ให้เธอมาอย่างนั้นเหรอ...” เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำพูดขึ้น เจ้าของดวงตาที่จ้องมองเธอเดินเข้ามาใกล้ขึ้น จนสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นดุจหิมะ
“ เปล่า....” ปีศาจหิมะไอซ์ มิกะตอบ เกล็ดหิมะเล็กๆหล่นกระจัดกระจายไปตามพื้น เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำหันหน้ามาพร้อมทั้งจ้องมองปีศาจเด็กที่ตัวสูงกว่าเธอเพียงเล็กน้อย
“เธอเลือกอยู่ข้างเด็กหญิงมฤตยูใช่ไหม...”
“ฉันไม่ได้เลือกข้างใคร... แต่ฉันเลือก..ที่จะปกป้องคนที่ฉันรัก..” ไอซ์ มิกะพูด ความเย็นเยือกที่แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น
“งั้น...” เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำปล่อยพลังความมืดออกจากผ่ามือของเธอไปที่ศาสตราวุธหลากชนิด ศาสตราวุธนั้นจึงลอยขึ้นมาหาเธอ โดยเธอเลือกอาวุธเป็นดาบขนาดใหญ่มาเพียงอันเดียว ส่วนอาวุธที่เหลือเธอปล่อยใส่ไอซ์ มิกะ
‘เฟี้ยว!!!’ปีศาจน้อยเห็นดังนั้นจึงใช้พลังน้ำแข็งเข้าป้องกัน
เด็กหญิงตัวน้อยกระโดดสูงและเหาะมาด้วยพลังควันสีดำ พร้อมทั้งใช้ดาบขนาดใหญ่เข้าฟาดฟันกับไอซ์ มิกะ ปีศาจน้อยจึงเสกดาบจากน้ำแข็งขึ้นมาสู้
‘แปร๊ง!!!’ ดาบน้ำแข็งไอซ์ มิกะ แตกออกเป็นเสี่ยงๆ เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำแสยะยิ้มและพุ่งเข้ามาหมายจะฆ่าปีศาจน้อยตนนี้ให้ได้ แต่ไอซ์ มิกะหลบทัน เธอปล่อยพลังแช่แข็งใส่เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำไม่ยั้ง แต่เด็กหญิงตัวน้อยก็ใช้ดาบทำลายพลังนั้นได้ทุกครั้ง
‘ฟู่!!!’ เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำปล่อยพลังควันสีดำเป็นวงกว้าง โดนร่างของปีศาจน้อยเต็มๆจนกระเด็นไปนอนกองอยู่บนพื้น
“อย่าคิดว่าตัวเองเป็นปีศาจแล้วจะเอาชนะฉันได้นะ... เก็บเกล็ดหิมะสกปรกของเธอออกไปซะ!” เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำใช้ดาบที่มีควันสีดำหมุนวนอยู่โดยรอบจ่อไปที่คอของไอซ์ มิกะ มีร่างเล็กๆร่างหนึ่งเป็นเงาดำปรากฏขึ้นไม่ไกลจากบริเวณนั้น เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำรู้ทันทีว่าร่างลึกลับนั่นเป็นใคร
“กว่าจะโผล่หัวออกมาได้นะ เด็กหญิงมฤตยู...” เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เด็กหญิงมฤตยูเดินมาเพียงแค่คนเดียว ดวงตาของเด็กหญิงทั้งสองที่จ้องกันราวกับกำลังเชือดเฉือนซึ่งกันและกัน
“ฉันไม่เข้าใจเลยสักนิด...ว่าทำไมซาตาน ถึงให้ฉันทำภารกิจที่แสนง่ายดายเช่นนี้..”เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำว่า
“มฤตยู! มันจะฆ่าเธอนะ!” ไอซ์ มิกะตะโกนบอก
“หุบปาก! ไอ้ปีศาจ!!!” ‘ฟู่!!!’ เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำปล่อยพลังความมืดอีกครั้ง โดนทั้งร่างของปีศาจน้อย และร่างของเด็กหญิงมฤตยูจนกระเด็นออกไปและล้มลง
“...ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำหัวเราะ
“...มะ...มฤตยู... ทำไม..เธอไม่สู้มันล่ะ...” ปีศาจน้อยพูดขึ้น เด็กหญิงมฤตยูค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นมา
“ไม่จำเป็นหรอก....” เด็กหญิงมฤตยูแสยะยิ้ม แล้วหันไปทางเด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำซึ่งหยุดหัวเราะ
“เธอน่ะ... จะต้องตายด้วยฝีมือของมนุษย์ด้วยซ้ำ... มันเป็นโชคชะตา...” เด็กหญิงมฤตยูพูดอย่างเยือกเย็น เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำทำท่าทางอึ้งเล็กน้อย แต่ก็เปลี่ยนสีหน้ามาเป็นปกติ
............................................
อินดิโกกับคาริตาร์ซึ่งหนีตายมาด้วยกันนั่งพักที่ริมซากต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
“อินดิโก... ฉันกลัว...” คาริตาร์พูดเสียงสั่นด้วยแววตาหม่นหมอง
“เธอต้องไม่เป็นไร...ฉันจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไร...” อินดิโกปลอบใจหญิงสาว ภายในจิตใจของเขายังหวนคิดถึงเรื่องอดีต ในขณะที่เด็กทั้ง 5 คน ได้เล่นสนุกกันในยามว่าง มันเป็นช่วงเวลาเดียวที่เขาจะมีความสุขได้ในสถานที่นรกแห่งนั้น...
จนวันที่ทุกคนจะต้องหนี..โดยทำตามแผนที่เขาได้คิดเอาไว้
เขาไม่รู้ว่ามันถือเป็นความผิดของเขารึเปล่า ที่ทำให้อวามารีนต้องตาย...
พลันร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มในเรือนผมและสีม่วงเป็นประกายปรากฏตัวขึ้น
“เมทิสต์... ฉันดีใจจริงๆที่ได้เจอนาย นายปลอดภัยใช่ไหม?” อินดิโกลุกขึ้นไปหาเมทิสต์ แต่ชายหนุ่มผมม่วงหาได้มีแววตาเป็นมิตรเช่นเดิมไม่ เขาจ้องมองอินดิโกด้วยแววตารังเกียจและปนไปด้วยความอาฆาต
อินดิโกจึงหยุดชะงัก เมทิสต์หยิบดาบขึ้นสองอัน โดยโยนให้อินดิโกอันหนึ่ง
‘แกร๊ง!’ ดาบนั้นหล่นลงบนพื้นตรงหน้าของอินดิโก ผ้าพันคอของอินดิโกถูกลมพัดจนปลิวไป เผยให้เห็นรอยประทับรูปพระจันทร์เสี้ยวบนต้นคอ ที่เขาพยายามจะปกปิดมาตลอด
“เรามาตัดสินกันเลยดีกว่า... ว่าใครจะชนะ.. อินดิโก.. หยิบดาบขึ้นมา!” เมทิสต์พูดขึ้น
“เมทิสต์... นายเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นกับนายงั้นเหรอ?!”
“หยิบดาบขึ้นมา!!! ฉันไม่มีวันให้อภัย คนที่ฆ่าพี่สาวฉันหรอก ต่อให้ต้องตาย ฉันขอสาบานไว้ว่า จะต้องฆ่าไอ้คนคนนั้นให้ได้!!!” เมทิสต์ประกาศกร้าว
“......”
“.. อินดิโก...” คาริตาร์ซึ่งยืนอยู่ข้างๆก็อึ้งเช่นกัน อินดิโกก้มลงหยิบดาบเล่มนั้นขึ้นมา
“ถอยไป...คาริตาร์.. เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ ฉันไม่อยากให้เธอต้องเดือดร้อน...” อินดิโกจ้องหน้าของเมทิสต์กลับด้วยแววตาแบบเดียวกัน
“ตะ...แต่...อืม...” คาริตาร์จำเป็นต้องเดินออกไปหลับที่หลังต้นไม้ เธอรู้สึกหวาดกลัวเกินกว่าที่จะมองชายหนุ่มสองคนนั้นจับดาบมาฟาดฟันกัน
“ถ้านายคิดแบบนั้น... ฉันก็จะร่วมการตัดสินของแก...” อินดิโกว่า
“ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก” ชายหนุ่มทั้งสองวิ่งเข้ามา สาดคมดาบใส่กันอย่างไม่ลดละ โดยเฉพาะเมทิสต์ ซึ่งดูจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แววตาและรอยยิ้มแสนละมุนได้อันตรธานหายไปสิ้น
สุดท้าย...
ด้วยการฟาดฟันอันบ้าคลั่งของเมทิสต์ ทำให้อินดิโกไม่สามารถต้านทานแรงแค้นนั้นได้
‘เฉือก!!!’ ‘แกร๊ง! แกร๊ง!!!’ ดาบของอินดิโกร่วงหล่นลงจากมือของเขา พร้อมกับหยดเลือดที่หลั่งไหลริน ร่างของชายหนุ่มเรือนผมสีครามล้มลงไปติดพื้นดิน
“อินดิโก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” คาริตาร์ตกใจจนแทบสิ้นสติ แต่ก็ไม่กล้าที่จะออกมา เมทิสต์ลูบริ้นสีม่วงของตนด้วยรอยยิ้ม แต่แอบมีหยดน้ำตาปนออกมา
“พี่ครับ... ผมแก้แค้นให้พี่แล้วนะ...”
“หึหึ..... เมทิสต์.... นายโดนซาตานหลอกแล้วล่ะ...” เสียงอันแผ่วเบาดังออกมาจากปากของอินดิโกที่กำลังจะตาย
“....ห๊ะ?...” เมทิสต์ทำหน้างุนงง อินดิโกแสยะยิ้ม
“..ร...รู้...ไหม.....ค..คน ..ที่..ฆ่า..อวามา..รีน.... ก็คือ‘นาย’เองนั่นแหละ!.. ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” อินดิโกหัวเราะพร้อมกับเลือดที่เริ่มไหลทะลักออกมาทางปาก
“หมายความว่ายังไง!!! อินดิโก แกจะโกหกอะไรฉันอีก!!!” เมทิสต์ตะโกนใส่
“ฉันไม่เคยโกหก..นาย... มีแต่นายนั่นแหละ...ที่โกหกฉัน... ที่ผ่านมา.. นายระแวงฉันมาตลอด... เพราะนายคิดว่าเป็นเพราะฉัน.... พี่สาวของนายก็เลยตาย... แต่มันก็อาจจะจริง... ที่ฉันไม่ได้บอกความจริงกับนาย... ฉัน...ค..คิดไว้...แล้ว....ว..ว่า...สักวัน...วันนี้จะต้องมา..ถ..ถึง.... ล...ลาก่อน...” แล้วอินดิโกก็สิ้นลมหายใจคอพับไป
“ไอ้อินดิโก!! แกหมายความว่ายังไง!! บอกมานะ!! ฉันไม่ยอมให้แกตายไปก่อนหรอก! อินดิโก!!!” เมทิสต์เขย่าร่างของอินดิโก แต่ก็ไม่ทีท่าว่าจะขยับ ชายหนุ่มผมม่วงจึงหยุดนิ่ง แล้วนั่งครุ่นคิด ไม่รู้ว่าด้วยอำนาจของซาตานหรือของใคร ทำให้ภาพเหตุการณ์ในอดีตกลับมาโลดแล่นอีกครั้ง ทุกอย่างมันเหมือนจริง และมันก็ทำให้เขาได้เข้าใจทุกอย่าง!...
............................................
ความคิดเห็น