คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 6 ภารกิจซาตาน
อินดิโกห่มผ้าให้กับคาริตาร์ พลางลูบศีรษะของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะปิดประตูแล้วเข้าไปเขียนต้นฉบับต่อในห้องทำงานของตน เวลาผ่านไปสักพัก... แสงไฟก็เริ่มติดๆดับๆ กระดาษเอกสารต่างๆบนโต๊ะของเขาปลิวลงมาโดยไร้ซึ่งลมพัด ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขากำลังเผชิญหน้าอยู่กับใคร
“ซาตาน!” ชายหนุ่มพูดขึ้น ท่ามกลางความเงียบ
“ฉันดีใจนะ ที่แกยังจำฉันได้.... ฉันช่วยแกไว้ตั้งแต่เด็ก หวังว่าแกก็คงไม่ลืมนะ” เสียงแหบพร่าดังขึ้นมาในหัวของอินดิโก
“.... แกมาที่นี่ทำไม...” อินดิโกพูดขึ้น
“ฉันได้ยินว่าแกเป็นนักเขียนนิยายชื่อดัง ที่มีพล็อตเรื่องพาดพิงมาถึงฉัน... ฉันก็รู้สึกยินดีนะ ที่ได้รับเกียรติเป็นอย่างสูงเช่นนี้...”
“จะต้องไม่มีใครมาทำสัญญากับแกอีก!!!” อินดิโกตะโกนเสียงดัง
“อ๋อ...งั้นเหรอ แต่แกก็คงจะต้องผิดหวังซะแล้วล่ะ เพราะฉันได้ทำสัญญากับใครๆตั้งหลายคน แล้วหนึ่งในนั้นก็อาจจะเป็น...” เสียงแหบพร่านั้นหยุดชะงัก อินดิโกลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตกใจ
“คาริตาร์!...” อินดิโกรีบวิ่งไปที่ห้องที่คาริตาร์นอนอยู่ แต่มันก็สายไปเสียแล้ว ภาพที่เขาเห็นคือหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ ในขณะที่นิ้วมือของเธอมีรอยแผลอยู่
“เธอ.... ทำสัญญา...กับซาตาน ใช่ไหม?...” หญิงสาวพยักหน้า แล้วร้องไห้หนักขึ้น อินดิโกจึงเข้าไปกอดเพื่อบรรเทาความหวาดกลัวของหญิงสาว แต่ในทันใดนั้นเอง มีอสรพิษมากมายเลื้อยทะลักเข้ามาในห้องนั้น ทำให้ทั้งสองตกใจเป็นอย่างมาก
“หนีเร็ว!!!” ทั้งอินดิโกและคาริตาร์รีบวิ่งออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า..............”
“แกคิดจะทำอะไรกันแน่ ซาตาน!!!!!!!!!!!!!!” อินดิโกตวาดใส่
“ฉันต้องการคนที่แข็งแกร่งเท่านั้น มาเป็นทาสรับใช้ของฉัน....เพื่อความบันเทิง... หึหึ.. ฉันอยากจะให้แกได้เล่นอะไรสนุกๆสักหน่อย!!!” เสียงนั้นดังมากขึ้นราวกับต้นเสียงเข้ามาใกล้ อินดิโกหันไปเห็นกลุ่มหมอกควันหนาทึบพวยพุ่งเข้ามาหาเขา พร้อมด้วยเสียงหัวเราะแสนน่ารังเกียจ แล้วชายหนุ่มก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาหญิงสาว
“อินดิโก!!!!!!!!!!!!!!!” คาริตาร์ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เธอพยายามจะวิ่งหนีแต่ก็เจอแต่อสรพิษมากมายมาขวางทางไว้ หญิงสาวจึงต้องถอยร่นลงมาจนชนกับกำแพง มีเชือกห้อยลงมาผูกที่ข้อมือของเธออย่างแน่นหนา หญิงสาวพยายามดิ้น แต่ก็ไม่สามารถทำให้เชือกหลุดได้ จึงได้แต่ร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง อสรพิษตัวหนึ่งเลื้อยขึ้นมาตามแขนแล้วเข้ามาพันที่คอของเธอ งูตัวนั้นแลบลิ้นเลียใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของเธอ คาริตาร์หลับตาปี๋
“ทำสัญญากับฉันแล้ว ก็ห้ามเบี้ยวสิจ๊ะ แม่สาวน้อย...” เสียงแหบพร่านั้นดังขึ้นมาอีก
“...ฉะ...ฉัน...มะ..ไม่ ได้อยากจะทำ...สัญ...ญา กับแก..เลย..” หญิงสาวพูดด้วยหวาดกลัว
“หึหึ... จะหนีไปเท่าไหร่ ก็ไม่พ้นหรอก เธอต้องทำภารกิจให้กับฉัน....”
“...ภ...ภา...ระ...กะ...กิจ.... อะ..ไร....”
“ฆ่าพ่อเลี้ยงของเธอซะ!!! หึหึ... นั่นเป็นสิ่งที่เธอเองก็ต้องการให้เป็นเช่นนั้นไม่ใช่หรือ?”
“........”
“เป็นอันว่าตกลง..” ซาตานว่า เชือกที่มัดข้อมือของคาริตาร์คลายออก “ฉันรู้ว่าเธอทำได้...นะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า .....”
เสียงหัวเราะนั่นยังดังวนอยู่ในหัวของคาริตาร์ ทันทีที่เชือกหลุด คาริตาร์จึงรีบวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต แต่แล้วก็สะดุดก้อนหินจนล้มลงไปนอนสลบอยู่บนพื้น...
...........................................................
คาริตาร์พยุงตัวเองมาถึงที่บ้านของเธออย่างทุลักทุเล ด้วยความเหนื่อยอ่อนร่างหญิงสาวจึงทรุดลงกับพื้น ตาของเธอเริ่มพร่ามัว แต่กลับเห็นว่าภายในบ้านมีคนเดินไปมาเต็มไปหมด บางคนก็เดินเข้ามาจ้องมองเธอแล้วเดินเข้าไปในบ้าน คาริตาร์พยายามยกร่างของตนขึ้นเพื่อเดินเข้าไปในบ้านด้วยผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เมื่อเข้าไปในบ้านเธอก็พบกับงานศพงานหนึ่ง ซึ่งภาพของคนที่นำมาตั้งไว้หน้าโลงศพก็คือ
“พ่อเลี้ยง....” คาริตาร์พูดขึ้น เธอเห็นแม่ของเธอกำลังร้องไห้ฟูมฟายอยู่ข้างๆโลงศพ เธอจึงเดินเข้าไปหาเพื่อจะถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“ฮือๆๆๆ เรลาฆ่าเขาตาย.... แล้วเธอก็หนีไป ฮือๆๆ ” แม่ของเธอว่า
“เรลา.....งั้นเหรอ....” แม้จะตกใจและหวาดกลัวมากแค่ไหน แต่คาริตาร์ก็แอบดีใจที่ภารกิจของเธอสำเร็จได้โดยที่เธอไม่ต้องลงมือทำอะไรเลย
“สำเร็จง่ายดายใช่ไหมล่ะ....” เสียงของซาตานดังขึ้นมาอีกครั้ง
“แล้วที่แกบอกว่าจะทำให้ความปรารถนาของฉันเป็นจริงล่ะ” คาริตาร์พูด
“หึหึ.... ฉันกำลังช่วยเธออยู่นี่ไงล่ะ แม่สาวน้อย”
“ช่วยอะไร! ฉันยังไม่เห็นแกจะช่วยอะไรฉันเลย!!!”
“มากับฉัน....” หมอกควันสีดำมืดก่อตัวขึ้น มันพุ่งเข้ามาหาหญิงสาวอย่างรวดเร็ว เพียงเสี้ยววินาที ร่างของเธอก็หายไปจากที่แห่งนั้นแล้ว
........................................................
ความคิดเห็น