ณ คฤหาสน์หลังงามซึ่งตั้งอยู่กลางทุ่งดอกไม้แสนสวยกำลังส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่ว เป็นอยู่ของเศรษฐีหนุ่มพ่อม่ายรูปงามคนหนึ่ง เขาต้องทนเหงาอยู่หลายปี นับตั้งแต่ภรรยาสุดที่รักของเขาได้ตายจากไป แต่เขาก็ยังมีลูกสาวแสนน่ารักที่เขาห่วงใยเป็นอย่างมาก เธอมีชื่อว่า ‘เอลล่า’ เด็กหญิงผมบรอนซ์ ผิวขาวผุดผ่อง แก้มสีชมพูระเรื่อ
ในเวลาต่อมา เศรษฐีหนุ่มผู้นี้ก็ได้แต่งงานใหม่กับหญิงม่ายอีกคนหนึ่งซึ่งมีลูกสาวฝาแฝดติดมาถึงสองคน ตอนแรกๆ แม่เลี้ยงผู้นี้ก็แสร้งทำเป็นเอ็นดูเอลล่าราวกับลูกแท้ๆ แต่ในใจกลับคิดริษยาในความงามของเอลล่าที่ล้ำหน้าเกินกว่าลูกสาวทั้งสองของตน
หลังจากนั้นไม่นาน พ่อของเอลล่าก็ล้มป่วย และเสียชีวิตในที่สุด สร้างความเศร้าโศกเสียใจให้กับเอลล่าเป็นอย่างมาก แม่เลี้ยงและลูกสาวทั้งสองของนางจึงยึดครองคฤหาสน์หลังนี้ มิหนำซ้ำยังไล่คนรับใช้และคนครัวในบ้านออกทั้งหมด แล้วใช้งานเอลล่าแทน ให้เอลล่าไปอยู่ห้องคนใช้ที่แสนคับแคบ ทุกๆวันเอลล่าต้องทำงานบ้านทุกอย่าง จนเนื้อตัวสกปรกมอมแมม ผมกระเซอะกระเซิง แต่ก็ยังไม่อาจบดบังความงดงามของเธอได้
“นังคนใช้! แกซักผ้าของฉันเสร็จแล้วยัง? หึ!... อย่างแกน่ะเหรอ จะสวยสู้ฉันได้ หน้าตาก็สกปรก เศษขี้เถ้าก็ติดเต็มหน้า...” พี่สาวคนหนึ่งว่า
“ต่อไปนี้ ฉันจะเรียกแกว่า ‘ซินเดอเรลล่า’(แปลว่า สาวน้อยในเถ้าถ่าน) ก็แล้วกัน ฮ่าๆๆๆ นังซินเดอเรลล่า! ” พี่สาวทั้งสองของเธอมักจะคอยกลั่นแกล้งเธออยู่เสมอ แต่ซินเดอเรลล่าก็ไม่เคยโต้ตอบใดๆ เธอยังคงก้มหน้าทำงานต่อไป
วันหนึ่ง พระราชาที่ปกครองเมืองนี้ ได้ประกาศจัดงานเลี้ยงเต้นรำเพื่อให้เจ้าชายรัชทายาทรูปงามได้เลือกคู่ บรรดาสาวงามจากทั่วทั้งอาณาจักรต่างก็ได้รับเชิญไปร่วมงานเต้นรำครั้งนี้ รวมถึงพี่สาวทั้งสองของซินเดอเรลล่าด้วย
ดังนั้นในวันนี้ พี่สาวทั้งสองของซินเดอเรลล่าจึงใช้งานเธอหนักกว่าทุกวัน เพราะนอกจากงานทำความสะอาดและงานในครัวแล้ว ซินเดอเรลล่าจำเป็นต้องมาช่วยพี่สาวทั้งสองเตรียมชุดเพื่อจะใส่ไปงานด้วย ซินเดอเรลล่ามาถึงที่ห้องของพี่สาวทั้งสองด้วยใบหน้าที่สกปรกมอมแมม เต็มไปด้วยเศษเถ้าถ่านดังเช่นทุกวัน
“พวกฉันสองคนจะไปงานเต้นรำ แก!..ต้องเตรียมชุดให้ฉัน ฉันจะต้องสวยที่สุดในงาน…” พี่สาวคนแรกเริ่มฝันหวาน
“ไม่จริง! ฉันต้องสวยกว่า! นังซินเดอเรลล่า แกต้องเตรียมชุดของฉันให้สวยกว่ามัน ไม่งั้นฉันไม่ยอม!”พี่สาวทั้งสองเริ่มเถียงกันเอง ซินเดอเรลล่าได้แต่ยืนนิ่ง แม่เลี้ยงของเธอเดินเข้ามาพอดี
“เอาล่ะ...เลิกเถียงกันได้แล้ว! ลูกสาวสุดสวยของแม่ ลูกสวยเหมือนกันทั้งคู่นั่นแหล่ะ! นังซิน! แกรีบไปหยิบชุดของลูกสาวฉันมา แล้วก็ทำผมให้ด้วย! อย่าชักช้าล่ะ เดี๋ยวไปงานเลี้ยงไม่ทัน คนที่จะเดือดร้อนก็คือแกนั่นแหล่ะ!”แม่เลี้ยงออกคำสั่ง ซินเดอเรลล่ารีบทำหน้าที่ของเธออย่างดีที่สุด จนแม่เลี้ยงและพี่สาวทั้งสองของเธอแต่งตัวเสร็จ
ซินเดอเรลล่ากำลังจะเอาชุดที่เหลือของพี่สาวทั้งสองไปเก็บ แต่เมื่อเดินผ่านโต๊ะเขียนหนังสือ เธอจึงได้เห็นบัตรเชิญร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ว่ามีชื่อของเธอเช่นกัน ดังนั้น เธอเองก็มีสิทธิที่จะได้ไปงานเลี้ยงนี้ด้วย เมื่อกลับถึงห้องคนใช้อันแสนคับแคบของเธอ ซินเดอเรลล่าจึงลองนำชุดที่พี่สาวของเธอไม่ใส่แล้วมาลองใส่ดู แล้วจัดการตกแต่งด้วยลูกไม้เล็กน้อย คราวนี้ ซินเดอเรลล่าก็มีชุดใส่ไปงานเลี้ยงแล้ว...
“ซินเดอเรลล่า! แกอยู่ไหน! ฉันเรียกแกตั้งหลายครั้งแล้ว ฉันจะดื่มน้ำ! ไปเอาน้ำมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!!!” เสียงของพี่สาวคนหนึ่งของซินเดอเรลล่าดังมาจากห้องครัว ซินเดอเรลล่าจึงรีบเตรียมน้ำไปให้ แต่เมื่อพี่สาวของเธอเห็นชุดแสนสวยที่ซินเดอเรลล่าใส่ ก็รู้ว่า ซินเดอเรลล่าไม่ใช่สาวน้อยในเถ้าถ่านอีกต่อไป ตอนนี้เธองดงามราวกับเจ้าหญิง พี่สาวของเธอบังเกิดความอิจฉาจึงปัดแก้วน้ำจนหกใส่ชุดของซินเดอเรลล่า
‘เพล้ง!’
“นั่นเสียงเอะอะอะไรกัน! ลูกแม่... ลงมาได้แล้ว รถม้าจะออกแล้วนะลูก...” แม่เลี้ยงกับพี่สาวอีกคนซึ่งตอนนี้กำลังรออยู่ในรถม้าคันใหญ่พูดขึ้น
“ไปก่อนเลยค่ะ คุณแม่! หนูมีเรื่องจะต้องจัดการ...” เสียงของพี่สาวคนที่ยืนอยู่กับซินเดอเรลล่าตอบกลับมา
“ไปก่อนเถอะค่ะคุณแม่ขา... งานเลี้ยงจะเริ่มแล้วนะคะ...” ลูกสาวอีกคนว่า แม่เลี้ยงจึงบอกให้ออกรถไปก่อน แล้วค่อยกลับมารับ
กลับมาที่ห้องครัว ซินเดอเรลล่าก้มลงเก็บเศษแก้วน้ำที่หล่นอยู่
“หึ!...นังซิน!... ฉันไม่ยอมให้แกได้ไปงานเลี้ยงหรอก!!!” พี่สาวของซินเดอเรลล่าพุ่งเข้ามาดึงผมของเธอ และฉีกชุดเธอจนขาดวิ่น ไม่เหลือชิ้นดี ก่อนจะผลักซินเดอเรลล่าจนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
“แกมันก็แค่คนใช้! แล้วก็ต้องเป็นคนใช้ตลอดไปด้วย!!!”พี่สาวของเธอประกาศกร้าว ก่อนจะก้าวเดินออกจากห้องไป แต่ยังไม่ทันที่ขาของหล่อนจะก้าวออกจากห้องครัว ก็ต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อซินเดินเรลล่าในชุดขาดวิ่น ผมเผ้ากระเซิง กำลังดึงผมของพี่สาวนอกไส้ของเธออย่างแรง
“แก!..ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ... แกจะทำอะไร! กรี๊ด!!!!” พี่สาวร้องเสียงหลง ซินเดอเรลล่าเหวี่ยงร่างของพี่สาวของเธอไปชนเข้ากับหัวมุมของโต๊ะวางจาน
'โครม!' พี่สาวของเธอสลบไป...
ซินเดอเรลล่ากลับมาที่ห้องนอนของเธอ ด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เธอรู้สึกเหมือนถูกทิ้งเพียงลำพัง ในใจของเธออยากไปงานเลี้ยงด้วย แต่ไม่มีชุดสวยๆใส่ ทันใดนั้น นางฟ้าแม่ทูนหัวของซินเดอเรลล่าก็ปรากฏตัวขึ้น ในร่างของหญิงชราตัวเล็ก มีปีกบินได้
“ท่านเป็นใครน่ะ นางฟ้าเหรอ?...”ซินเดอเรลล่าเอามือปาดน้ำตา
“จ้ะ... อันที่จริงแล้ว ฉันเป็นแม่มดต่างหาก แม่มดผู้ใจดี... ฉันจะทำให้คำอธิษฐานของสาวน้อยแสนงามอย่างเธอเป็นจริงนะจ๊ะ แต่ก่อนอื่น เธอต้องไปหาของเหล่านี้มาให้ฉันก่อน...” นางฟ้ายื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ ซินเดอเรลล่ารับมาดู ก่อนจะยิ้มดีใจ
“ของแค่นี้... หาง่ายนิดเดียว...” พูดจบ ซินเดอเรลล่าก็เดินกลับที่ห้องครัว เมื่อเปิดประตูออกมา ก็พบร่างของพี่สาวของเธอถูกเชือกมัดอยู่ที่มือทั้งสองข้าง แขวนห้อยต่องแต่งอยู่ ขณะนั้นพี่สาวของเธอก็รู้สึกตัวและลืมตาขึ้นมาพอดี ซินเดอเรลล่าเดินเข้าไปจับที่คางของพี่สาวของเธอก่อนจะบีบอย่างแรง
“กะ..แก...แกจะทำอะไร… อ๊าก....” พี่สาวร้องด้วยความเจ็บปวด
“ฉันคิดว่าพี่คงจะหิว... ก่อนไปงาน... พี่ยังไม่ได้ดื่มน้ำที่ฉันเอามาให้เลยนี่นา...”ซินเดอเรลล่าพูดเสียงหวาน ก่อนจะยัดวัตถุขนาดเล็กชิ้นหนึ่งเข้าไปในปากของพี่สาว แล้วเดินถอยห่างออกมา
“แอ..เอา..อะ..ไอ..ใอ่...อาก...อั๊น!(แกเอาอะไรใส่ปากฉัน!)” พี่สาวพยายามดิ้น ซินเดอเรลล่าหยิบอุปกรณ์ซึ่งมีรูปร่างคล้ายรีโมทขึ้นมา
“ไม่รุนแรงหรอก... ก็แค่พอจะระเบิดหัวให้กระจุยเท่านั้นเอง...” ซินเดอเรลล่าแสยะยิ้ม ก่อนจะกดจุดชนวนระเบิด ‘ตุ้ม!!!’ ศีรษะของพี่สาวนอกไส้ของเธอขาดกระจุย เลือดกระจายเต็มห้องครัว เศษชิ้นเนื้อกระเด็นไปติดตามผนังห้องเต็มไปหมด ศพไร้หัวของพี่สาวนอกไส้จึงห้อยต่องแต่งอยู่ ซินเดอเรลล่าเดินไปหยิบมีดปอกผลไม้ซึ่งวางอยู่ข้างๆ มาชำแหละร่างที่เหลือของพี่สาว โดยเธอแยกเอาอวัยวะภายในต่างๆมาวางกองไว้นอกศพ มีหัวใจ ตับ ไต กระเพาะอาหาร และลำไส้
“ดีมากจ่ะ...” นางฟ้าทูนหัวปรากฏตัวขึ้น “หาของได้ครบพอดีเลย...” ก่อนจะร่ายเวทย์มนตร์เสกหัวใจสดๆให้เป็นรถม้าคันงาม ส่วนอวัยวะอื่นก็กลายเป็นม้าและคนขับรถม้า
“คราวนี้ก็ถึงตาของเธอแล้วล่ะ....”นางฟ้ายกคฑาวิเศษขึ้น แล้วเสกชุดอันขาดวิ่นและเปื้อนไปด้วยเลือดของซินเดอเรลล่าให้กลายเป็นชุดกระโปรงยาวประดับประดาไปด้วยกากเพชรระยิบระยับ ผมสีบรอนซ์ของเธอก็ได้รับการตกแต่งอย่างดี ใบหน้าก็มีเครื่องสำอางแต่งแต้มไว้เรียบร้อย นอกจากนี้ นางฟ้ายังมอบรองเท้าแก้วบางใสให้ซินเดอเรลล่าใส่อีกด้วย หญิงสาวผู้งดงาม บัดนี้ก็พร้อมที่จะไปงานเต้นรำแล้ว...
“แต่จงอย่าลืมว่า... เธอต้องออกมาจากงานก่อนเสียงนาฬิกาดังบอกเวลาเที่ยงคืนนะ มิฉะนั้นเวทย์มนตร์จะเสื่อม” นางฟ้ากำชับ
เมื่อถึงงานเลี้ยง สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องไปที่หญิงสาวผมบรอนซ์นิรนามผู้นี้ ความงามสง่าของเธอก็ไปต้องใจเจ้าชายเข้า พระองค์จึงเสด็จมาเชิญหญิงสาวเต้นรำด้วยตนเอง ท่ามกลางความตกตะลึงของผู้คนในงาน รวมทั้งแม่เลี้ยงและพี่สาวอีกคนหนึ่งของซินเดอเรลล่าด้วย
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน... สวยอย่างกับเจ้าหญิงแหน่ะ..”พี่สาวอีกคนของซินเดอเรลล่าพูด
“ใช่...ว่าแต่ทำไมฝาแฝดแกทำไมยังไม่มางานอีก นี่มันก็นานแล้วนะ...”แม่เลี้ยงว่า
“นั่นสิคะแม่...”
เจ้าชายและซินเดอเรลล่ากำลังเต้นรำอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ท่ามกลางสายตาของผู้คนในงานที่จับจ้องไปที่พวกเขา...จนเวลาล่วงเลยไป ซินเดอเรลล่าหันไปเห็นเข็มของนาฬิกากำลังจะชี้บอกเวลาไปที่เที่ยงคืนพอดี เธอจึงรีบออกจากอ้อมแขนของเจ้าชายแล้ววิ่งลงบันไดไป แต่ด้วยความเร่งรีบนี้เอง ซินเดอเรลล่าเผลอทำรองเท้าแก้วของเธอหล่นลงข้างหนึ่ง แต่ไม่มีเวลาแล้ว... ซินเดอเรลล่าวิ่งออกจากงานไปทันที
เจ้าชายเดินมาเก็บรองเท้าข้างนั้นไว้ได้ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อมีบางสิ่งอยู่ในรองเท้าด้วย เจ้าชายจึงหยิบออกมาดูด้วยความสงสัย
“นั่นมัน… ‘ระเบิด’พะย่ะค่ะ!!!” ทหารของเจ้าชายตะโกนบอก ด้วยความตกใจ เจ้าชายจึงขว้างระเบิดลูกนั้นจนไปติดอยู่ที่โคมไฟขนาดใหญ่ในงาน
‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!’ เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงนาฬิกาที่ดังบอกเวลาเที่ยงคืน แขกในงานรวมถึงเจ้าชายต่างก็กระเด็นไปตามแรงระเบิด เศษแก้วจากโคมไฟก็ปลิวกระจายหล่นลงมาเต็มพื้น ผู้คนในงานแตกตื่น ต่างพากันวิ่งหนีออกจากงานอย่างชุลมุน เจ้าชายซึ่งบัดนี้บาดเจ็บเนื่องจากโดนสะเก็ดระเบิด แต่ก็ยังรวบรวมกำลังที่เหลือคลานไปเก็บรองเท้าแก้วคู่นั้น...
แม่เลี้ยงและลูกสาวของนางรีบกลับมาถึงบ้าน ในใจยังคงตกใจกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ไม่หาย
“นังซิน!...แกอยู่ไหน..”พี่สาวอีกคนของซินเดอเรลล่าเดินมาตามหาเธอ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...”
‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
“ลูกแม่! เกิดอะไรขึ้น!!!” แม่เลี้ยงรีบวิ่งมาตามเสียง เมื่อมาถึงห้องครัว ก็เปิดประตูออก... ก็พบศพไร้หัวของลูกสาวคนแรก ซึ่งโดนกรีดเอาอวัยวะออกมา จนไม่แทบไม่เหลือสภาพความเป็นคน
“น่ะ..นี่..มันอะไรกัน...” แม่เลี้ยงเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว แต่เมื่อหันหลังกลับไปก็ตกใจมากกว่าเดิม เมื่อพบซินเดอเรลล่าลูกเลี้ยงของนาง กำลังลากศพของพี่สาวอีกคนอยู่
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แม่เลี้ยงกรีดร้องเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งหนีโดยไม่ขึ้นชีวิต จนเจอทางตัน นางจึงเปิดประตูห้องห้องหนึ่งเข้าไปหลบก่อน โดยลืมดูไปว่า นั่นเป็นห้องนอนของซินเดอเรลล่า ซินเดอเรลล่าค่อยๆบรรจงวางระเบิดขนาดเล็กไว้ที่หน้าประตู
‘ตุ้ม!!!’ 'โครม!...' สิ้นเสียงระเบิด ประตูห้องของเธอก็พังลงมา ปรากฎเงาของหญิงสาวหน้าตางดงามในชุดราตรีขาดวิ่นและเปื้อนเลือด แม่เลี้ยงตกใจมากจึงเดินถอยหลังไปเรื่อยๆจนชนกับวัตถุบางอย่างในห้องของซินเดอเรลล่า เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็น‘ระเบิด’มากมายหลายชนิด หลายขนาด หลายพันลูก วางเรียงรายอยู่
“นี่แหล่ะ...คือเหตุผล... ที่ใบหน้าของฉัน จะต้องเปื้อนเศษดินอยู่ตลอดเวลา......” เสียงหวานๆดังขึ้น
“ ดินปืน!... ” ซินเดอเรลล่าแสยะยิ้ม ก่อนจะหยิบรีโมทออกมาเตรียมจะชุดชนวน
“...ฮือๆๆ...ได้โปรด ไว้ชีวิตฉันเถอะ...ยังไงซะ...ฉันก็เป็นแม่เลี้ยงเธอ...เป็นภรรยาของพ่อเธอนะ.. เธออย่าฆ่าฉันเลย... ให้ฉันเป็นคนรับใช้ให้เธอแทนก็ได้...นะ...ขอร้องล่ะ...”แม่เลี้ยงคุกเข่าร้องขอชีวิต ซินเดอเรลล่านิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอามือออกจากรีโมท แล้วเดินก้มหน้าออกไป แม่เลี้ยงยิ้มดีใจ
“...ฉันลืมไป...ว่าระเบิดในห้องของฉันน่ะ..... เป็น ‘ระเบิดเวลา’…” ซินเดอเรลล่าหันกลับมาบอก
“ซึ่งตอนนี้ แกก็เหลือเวลาอีกแค่... 10.... 9.... 8...”
แม่เลี้ยงพยายามจะวิ่งหนี แต่ซินเดอเรลเรลล่าหยิบมีดขึ้นมาขู่
‘7…’
‘6…’
‘5…’
‘4…’
‘3…’ นางฟ้าทูนหัวของซินเดอเรลล่าปรากฏตัวขึ้น ซินเดอเรลล่าจับขาของนางฟ้าแล้วบินออกไปทางหน้าต่าง ทิ้งแม่เลี้ยงให้อยู่ภายในคฤหาสน์ตามลำพัง...
‘2…’
‘1…’
‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!’ ‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!’ ‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!’ ‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!’ ‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!’ ‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!’
‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว ซินเดอเรลล่า...ซึ่งบัดนี้อยู่ในชุดราตรีขาดวิ่นเปื้อนเลือด กำลังยืนดูการพังทลายของคฤหาสน์หลังนั้น
“รู้สึกอย่างไรบ้าง... ที่ได้ทำลายคฤหาสน์ของคุณพ่อเธอ” นางฟ้าแม่ทูนหัวถามขึ้น
“มันควรจะเป็นของฉัน!...”ซินเดอเรลล่าตอบ แววตาที่ฉายแววความแค้นของเธอยังคงส่องประกาย
-บทส่งท้าย-
หลายวันต่อมา ซินเดอเรลล่าเดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้ ข้างๆซากปรักหักพังของคฤหาสน์หลังนั้น ที่เท้าของเธอยังคงใส่รองเท้าแก้วที่เหลืออยู่อีกข้างหนึ่ง ทันใดนั้นขบวนทหารซึ่งนำรองเท้าแก้วมาให้หญิงสาวทุกคนในเมืองได้ลองใส่ก็ผ่านมาพอดี ซินเดอเรลล่าจึงเดินเข้าไปหยิบรองเท้าแก้วคู่นั้นมาใส่ ก็ปรากฏว่าเธอสามารถใส่มันได้พอดี!
“ขอบใจนะ... ที่ทำให้ฉันได้รองเท้าแก้วอีกข้างนึงคืน...”พูดจบ หญิงสาวผมบรอนซ์แสนสวยก็วาง วัตถุชนิดหนึ่งไว้ที่พานวางรองเท้าแก้วข้างนั้นแทน
“ระเบิด.....”
‘ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
-จบ-
--------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ><
BlackForest
