Ops! My dream ฝันชองฉันจะกลายเป็นจริง

                                                                       บทนำ

    โอ้ยยยย!! เมื่อยๆ จะนัดอะไรแต่เช้า นี่มันเพิ่ง 5ครึ่งเอง ฉันก็มาอยู่ที่หน้า รร.แล้ว เพราะวันนี้จะมีการเดินวิ่งมารธอน ของ รร.เเฮปปี้เเชมเปน ไงล่ะ เหอะๆ เป็น รร.เอกชนตั้งอยู่ในตัวเมือง กรุงเทพ ค่าเทอมล่ะไม่ต้องห่วง เพราะคนรวยจริงๆ ที่จะเข้ามาได้อ่าน่ะ (ย้ำว่ารวยจริงๆ) และไม่ต้องสงสัยว่า ทำไมฉันเข้ามาได้ เพราะ พ่อฉันเองแหละเป็นเจ้าของที่นี่ อิอิ และชื่อ รร. ก็มาจากชื่อฉันส่วนนึงด้วย อ่าถูกต้องเลย ฉันชื่อ แชมเปนเองแหละ 
"อ้าวเปน.. เมื่อกี้ฉันเห็นพี่กันสุดหล่อของแกด้วยว่ะ" ยัยซินดี้ เพื่อนสนิทของฉันเรียกฉัน และ หาอะไรน่ะ พี่กันสุดหล่อของฉันหลอ 
"ไหนนนน... พี่กันของฉันอยู่ไหน ยัยซิน" สงสัยล่ะสิ ว่าใครคือพี่กัน พี่กันก็คือรุ่นพี่ ม.3 ของฉันเอง ตอนนี้ฉันเพิ่งจะ ม.2เท่านั้น แต่ก็ดันมาหลงรักพี่กันสุดหล่อ คนนี้เข้าให้ และเเน่นอนพี่เค้าดังมากเลยแหละ เพราะพี่เค้าหล่อมากกกก 
และพี่เค้าก็(น่าจะ)รู้จักฉันเหมือนกันเพราะ ฉันเป็นลูกคนเดียวของ เจ้าของ รร.นี้ ที่สำคัญฉันสวยมากกกกก 
     ตุบบบบ!!
"โอ้ยยย" พอฉันตเดินคุยกับยัยซินอยู่ก็มี ใครพุ่งเข้ามาชนฉัน 
"ขอโทษคับๆ" 
"ค่ะๆ ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันว่าพลาง ปัดก้นเพราะตอนล้มก้นฉันกระเเทกพื้นเต็มแรงเลยแหละ พอปัดเสร็จหันไปหาคนที่ชนฉัน แม่เจ้าฉันฝันอยู่แน่ๆเลย เพราะตลอด 2ปี ที่ฉันเข้ามาที่นี่ ฉันไม่เคยที่จะพูดกับพี่เค้า หรือ เจอกันเเบบซึ่งๆหน้ากันเลยแต่นี่
"น้องแชมเปน พี่ขอโทษจริงๆคับ พอดีเพื่อนพี่มันผลักพี่มาน่ะ" พี่กันบอกฉันด้วยน้ำเสียงสุภาพ โคตรๆ เอ๊ะ! เดี๋ยวน่ะ เมื่อกี้พี่เค้า พูดกับฉัน เรียกชื่อ ฉัน แสดงว่า เค้าต้องรู้จักฉันสิ 
"เอ่อ.. ไม่เป็นไรค่ะพี่กัน เปนไม่ได้เป็นไรค่ะ เปนขอตัวก่อนน่ะค่ะ" พอพูดจบฉันก็เดินลากยัย ซินมากรี๊ดดดด แบบ ฟินนาเล่สุดๆๆ (ต้องเข้าใจอารมณ์แบบแอบชอบอ่าน่ะ)