SF EXO-Love you Every year.. Every time.. [KrisTao]

ข้อมูลเบื้องต้น

beyo ng
 

ช็อทฟิคกากแต่แต่งจากใจ <3
 

Thanks

M U S I C CAFE : LUN LA

เนื้อเรื่อง

Name  Love you.. Every year..  Every time..

Rate G

Couple KrsTao

Writer Tua’s Ai

Status Ending

I Say: Happy New Year!!

‘ต่อจากนี้ไม่ว่าจะกี่ปี.. กี่เดือน.. กี่วัน.. กี่ชั่วโมง.. กี่นาที.. กี่วินาที

ผมก็รักคุณ เวลาที่ผ่านไปจะไม่สามารถทำให้ผมเปลี่ยนใจได้ ตั้งแต่นี้จนกว่าผมจะสิ้นลมหายใจ’

                สายตาคู่สวยมองจับจ้องอยู่ที่นาฬิกาเรือนสวย.. เวลาที่นัดกันไว้เริ่มจะล่วงเลยไปเต็มที อากาศด้านนอกกำลังเย็น หิมะเริ่มโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย..

                แต่ที่ ‘สาย’ เนี่ย คงต้องเป็นคุณคริส.. พี่ชายสุดหล่อที่กำลังวิ่งเป็นบ้าเป็นหลังตรงมาหาเขา.. ทั้งๆที่นัดกันไว้เสียดิบดีแท้ๆ พี่ลู่หานกับพี่เซฮุนคงบ่นหูชาแน่ๆ เพราะสายตลอด

                “สายอีกแล้วน่ะครับพี่อี้ฟาน”  จื่อเทาพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ติดที่สายตาแอบงอนนิดหน่อย

                “ขอโทษทีน่ะจื่อเทา” คริสกล่าวขอโทษสั้นๆ ก่อนคว้ามือของจื่อเทามากุมไว้ “หนาวไหมจื่อเทา..” คริสพูดพลางทอดสายตาเป็นห่วงเป็นใยมาให้จื่อเทา

                “ก็นิดหน่อยครับ.. ” นิดหน่อยซะทีไหนหล่ะ! จื่อเทาคิดในใจ เขารออี้ฟานมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว หนาวจนน้ำลายในปากจะเป็นน้ำแข็งอยู่แล้ว

                “ฮ่าๆ นี่คงไม่ได้รอพี่นานใช่ไหมเนี่ย” คริสหัวเราะน้อยๆ

                “อย่าเพิ่งพูดอะไรมากเลยครับ ตอนนี้ผมชักจะเริ่มหนาวแล้วนะ รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ” จื่อเทาพูดพลางยิ้มน้อยๆ

.

.

.

                 ภายในห้องรับแขกกว้างใหญ่ ถูกประดับไปด้วยสายรุ้งสีต่างๆนาๆ พร้อมกับป้ายแผ่นใหญ่ที่แปะอยู่ตรงฝาผนังห้อง

‘Happy New Year’

จื่อเทายิ้มให้กับป้ายอันนั้น อีกไม่กี่นาทีแล้วสิน่ะ ที่จะได้ต้อนรับกับ ปีใหม่

“สวัสดีครับพี่ลู่หาน” จื่อเทาและคริสทักทายพี่ชายหน้าหวานตรงหน้า.. พร้อมกับพี่เซฮุนที่เข้ามาตามหลัง

“สวัสดี คู่รักสายเสมอ.. -,-! ” ลู่หานทักทั้งสองก่อนทำหน้าเซ็ง สายทุกทีสิน่าคู่นี้! นัดกี่ครั้งมาสายตลอด ตั้งแต่ต้นปีจนถึงส่งท้ายปีก็ยังสาย

จื่อเทาหน้าแดงระเรื่ออย่างไม่รู้สาเหตุ.. คู่รักงั้นหรอ .//.

“อย่ามามัวหน้าแดงจื่อเทา ไปเลยไปตรงมุมโน้นไปนั่งเฉยๆ รอเวลาอีกไม่กี่นาทีเราจะเริ่มปาร์ตี้ต้อนรับปีใหม่กัน” ลู่หานพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ก่อนที่จะจับมือเซฮุนเข้าห้องครัวไป

ใครๆก็ดูมีความสุขไปหมด เว้นแต่เขาสิน่ะ..

จื่อเทาเดินมานั่งที่โซฟา ก่อนนั่งทบทวนคิดถึงความทรงจำหลายๆ อย่างที่ผ่านมาตั้งแต่ต้นปีจนถึงตอนนี้

‘นายชื่อจื่อเทาใช่ไหม.. พี่ชื่อี้ฟานน่ะ เรียกคริสก็ได้’

‘จื่อเทานายฝึกวูซูด้วยหรอ เจ๋งจัง!’

‘จื่อเทานายชอบต่างหูคู่นี้ไหม.. มาแบ่งกันคนละข้างเถอะ’

‘จื่อเทานายนี่เหมือนแพนด้าเนอะ พี่เรียกนายว่ากังฟูแพนด้าดีกว่า!’

‘จื่อเทามาสลับเสื้อกันใส่ดีกว่าน่ะ!’

‘จื่อเทาอย่าตากฝน! เดี๋ยวไม่สบาย’

‘จื่อเทาทำไมนายต้องใส่เสื้อกล้าม!’

‘จื่อเทาทำไมนายชอบแวะไปหาคนนู้นคนนี้อยู่เรื่อย!’

‘จื่อเทาทำไมนายต้องร้องไห้ให้คนอื่นเห็น’

‘จื่อเทา.. ทำไมนายไม่เข้าใจความรู้สึกของพี่เลย'

‘จื่อเทา…’

‘จื่อเทา..’

ทุกๆความทรงจำที่จื่อเทาคิดทบทวน ล้วนมีแต่ความทรงจำที่พี่คริสเรียกชื่อของเขาอยู่เสมอ.. พี่คริสคอยดูแลเขามาเสมอ..

เมื่อนึกถึงทุกอย่างเกี่ยวกับพี่คริส  จื่อเทามักยิ้มออกมาไม่รู้ตัว เขาเคยแอบคิดว่าพี่คริสอาจจะชอบเขาก็ได้ แต่แอบชอบพี่เขามาตลอดตั้งแต่เจอหน้า..

ครั้งแรกที่เจอพี่คริส… เหมือนทุกอย่างในโลกหยุดหมุน หูอื้อจนได้ยินแค่เสียงของหัวใจตัวเอง ตาฝ้าฟางจนเห็นเพียงแต่ใบหน้าของพี่คริสเพียงคนเดียว ไร้เรี่ยวแรงจนอยากจะล้มลงไปตรงนั้น..

ยิ่งอยู่ใกล้พี่คริสนานวันเข้าไปเท่าไหร่ จื่อเทาก็ยิ่งปลาบปลื้มในตัวของพี่คริสมากขึ้นไปเท่าตัว จนคิดว่าพี่คริสนี่แหละคือคนที่ใช่สำหรับเขา

ไม่สิ.. พี่คริสไม่ใช่แค่คนที่ ใช่ สำหรับจื่อเทา แต่พี่คริสคือคนที่เป็นทุกๆอย่างสำหรับเขา

                แต่จื่อเทาก็ได้แค่เก็บความคิดนั้นอยู่ในใจเสมอมา.. เพราะถ้าหากพี่คริสเกิดคิดกับเขาเพียงแค่น้องชายคนหนึ่ง.. เขาคงต้องเสียความสัมพันธ์ทุกๆอย่างไปเป็นแน่

                “จื่อเทา..” เสียงเรียกเบาๆเอ่ยขึ้น จื่อเทาหันไปตามเสียงเรียก

                “ครับ.. เอ่อ.. พี่อี้ฟาน .//. ” จื่อเทาหน้าแดงระเรื่อเมื่อหันไปแล้วหน้าของเขากับพี่อี้ฟานห่างกันเพียงไม่กี่เซน อ่า.. หัวใจเต้นเร็วอีกแล้ว..

                “ออกมาข้างนอกกับพี่หน่อยสิ..” คริสพูดก่อนดึงมือจื่อเทาให้ตามเขาออกมา

.

.

.

                ตอนนี้อากาศข้างนอกหนาวมาก มากกว่าตอนแรกที่เขามายืนรอพี่คริสเสียอีก แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไรออกไป เมื่อคนตรงหน้าหันมาหาเขาอย่างจริงจัง

                “จื่อเทา.. ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้ว” คริสทำหน้านิ่งพลางเอ่ยถาม

                “อีกสิบนาทีเที่ยงคืนครับ” จื่อเทาตอบ แต่ก็เอียงคอมองด้วยความสงสัย

                “พี่ขอเวลาอีกสิบนาทีที่เหลือก่อนเที่ยงคืนพูดอะไรหน่อยได้ไหม” คริสจับไหล่จื่อเทา แล้วพูดขอ

                “แล้วแต่พี่เลยครับ” จื่อเทาตอบแต่แววตาก็ยังคงเอียงคอสงสัยไม่เลิก

                “รู้ไหม.. ว่าจื่อเทาเป็นคนแรกในชีวิตเลยน่ะที่พี่เข้าไปทักก่อน.. เป็นคนแรกที่พี่แลกต่างหูใส่.. เป็นคนแรกที่พี่ห่วงใยและเอ็นดู.. เป็นคนแรกที่พี่อยากจะสลับเสื้อใส่.. เป็นคนแรกที่พี่เป็นห่วงมากที่สุด.. และเป็นคนแรกที่หวงมากเหมือนกัน” คริสหลับตาแล้วพูดมันออกมาอย่างอายๆ

                “..” ส่วนจื่อเทา ช็อค.. มองหน้าคริสพลางทำตาโต

                “จื่อเทา... พี่นะ…อาจจะไม่ได้เป็นพี่ชายที่ดีหรอกน่ะ เพราะบางครั้งพี่ก็ต้องปล่อยให้นายรอพี่.. พี่สายทุกๆครั้งจนบางครั้งพี่ยังโมโหตัวเอง ” คริสพูดยืดยาวก่อนพักหายใจครู่หนึ่ง “แต่นายก็รอพี่เสมอ..”

                “พี่เป็นพี่ชายที่ดีน่ะครับ แค่เรื่องที่พี่สายเองทำไมต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นครับ ฮ่าๆ ” จื่อเทาพูดพลางขำน้อยๆ ดูหน้าตาพี่คริสตอนนี้สิ.. ซีเรียสซะจนจะเห็นรอยตีนกาอยู่แล้ว

                “พี่ไม่อยากเป็นพี่ชายที่ดีของนายหรอกน่ะ..” คริสพูดพลางมองจื่อเทา.. สายตาที่ยากจะคาดเดาทำเอาจื่อเทาหัวเราะไม่ออก

                “ท.. ทำไมหล่ะครับ” จื่อเทาพูดน้ำเสียงติดขัด.. ขอบตาร้อนผ่าว ทำไมหล่ะ ทำไมถึงไม่อยากเป็นพี่ชายที่ดีของเขา? จื่อเทาทำตัวไม่น่ารักอย่างงั้นหรอ.. จื่อเทาเป็นเด็กเกเรอย่างงั้นหรอ..

                “พี่ไม่อยากเป็นพี่ที่ดีของจื่อเทา.. เพราะพี่อยากเป็นคนรักที่ดีของจื่อเทา..” คริสพูดออกมา.. เขาพูดออกมาแล้ว “จื่อเทาได้ยินไหม พี่อยากเป็นคนรักของจื่อเทา! พี่นะชอบเทามากน่ะ ชอบตั้งแต่เจอกันครั้งแรก” คริสจับมือจื่อเทามากุมแล้วบีบเบาๆ

                ส่วนจื่อเทานะหรอ… ค้างไปแล้ว

“รู้ไหมตอนที่พี่เจอนายนะ.. เหมือนทุกอย่างในโลกหยุดหมุน หูอื้อจนได้ยินแค่เสียงของหัวใจตัวเอง ตาฝ้าฟางจนเห็นเพียงแต่ใบหน้าของจื่อเทาเพียงคนเดียว ไร้เรี่ยวแรงจนอยากจะล้มลงไปตรงนั้น.. ” จริงๆน่ะ…

จื่อเทากำลังค้าง.. เขาปรับอารมณ์ตัวเองไม่ถูกแล้ว ดีใจจนพูดอะไรไม่ออกมีแต่เสียงในใจที่บอกตอบพี่คริสไปว่าผมก็คิดแบบเดียวกับพี่เหมือนกัน..

“จื่อเทา.. ไม่ชอบพี่เหรอ?” คริสมองจื่อเทาพลางทอดสายตาเศร้ามาให้.. จื่อเทาไม่ตอบกลับเขาสักประโยค..

“ถ้าอย่างนั้น.. พี่ก็ขอโทษด้วยน่ะที่รบกวนเวลา..” คริสก้มหน้าบอกขอโทษก่อนหันหลังเดินอาดๆไป

สมองจื่อเทากำลังรวน มีสติอีกทีพี่คริสก็เดินไปครึ่งทางโน่นแล้ว.. คิดได้ดังนั้นจื่อเทาก็วิ่งเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว

                จื่อเทาโอบกอดคริสจากด้านหลังเอาไว้ดึงรั้งไม่ให้คริสเดินไปไหนต่อ..

                “ผมชอบพี่ครับ.. ผมอยากเป็นคนรักของพี่! ผมชอบพี่ตั้งแต่แรกพบเหมือนกันครับ!” จื่อเทาตะโดนใส่แผ่นหลังของคริส

                “จริงเหรอ” คริสจับแขนจื่อเทาที่โอบกอดเขาจากข้างหลังออกแล้วหมุนตัวกลับมามองหน้าจื่อเทา .. สายตาคริสดูมีความหวัง.. คริสรักจื่อเทามาก เขาไม่เคยรักใครได้เท่านี้มาก่อน… เด็กน้อยขี้อ้อนที่ไร้เดียงสา

                “จริงๆครับ” จื่อเทาตอบพลางก้มหน้างุดด้วยความอาย

                “งั้นเรามาเป็นแฟนกันไหม..” คริสเชยคางจื่อเทาขึ้นมามองตาแล้วถาม

                ใบหน้าของจื่อเทาตอนนี้แดงก่ำคำว่าแดงระเรื่อมันน้อยไป.. สายตาจากที่ลอกแลกกลับมาเพ่งมาที่ดวงตาของคริสอย่างเสียไม่ได้ แววตาสั่นระริกเล็กน้อยด้วยความเขินอาย

                “ครับพี่ .//.” จื่อเทาพูดเสียงเบาหวิว แต่คริสที่ได้ฟังคำตอบกลับได้ยินมันซ้ำอยู่ภายในหัวของเขา

                “จื่อเทา.. ตอนนี้กี่โมงแล้ว” คริสถามจื่อเทาอีกครั้ง

                “ห้าทุ่มห้าสิบเก้านาทีครับ” จื่อเทาตอบ

                “ตอนนี้จื่อเทาเป็นแฟนของพี่อย่างเต็มตัวแล้วน่ะ แน่นอนว่าพี่จะห่วงจื่อเทามากขึ้น หึงจื่อเทามากขึ้น ทุกๆอย่างจะมาขึ้น และต่อจากนี้ไม่ว่าจะกี่ปี.. กี่เดือน.. กี่วัน.. กี่ชั่วโมง.. กี่นาที.. กี่วินาที พี่ก็รักจื่อเทา เวลาที่ผ่านไปจะไม่สามารถทำให้พี่เปลี่ยนใจได้ ตั้งแต่นี้จนกว่าพี่จะสิ้นลมหายใจ” คริสพูดกับจื่อเทา

“นายอยากได้ของขวัญต้อนรับปีใหม่ไหม?” คริสถาม

“อยากได้ครับ” จื่อเทาตอบตามประสาเด็ก

“งั้นนายก็หลับตาสิ” จื่อเทารีบหลับตาตามที่คริสบอก ก่อนจะรู้สึกตัวว่าโดนพี่คริสประกบปาก.. มอบจูบหวานล้ำชวนใจเต้นให้จื่อเทาเป็นความทรงจำสีหวานที่อบอวลอยู่ภายในโพรงปากของจื่อเทา อ่อนโยน หวานล้ำ ไร้ซึ่งการขัดขืน..

                มันเป็นเวลา 0.00 น. พอดีเลยน่ะ!

                “Happy New Year น่ะจื่อเทา.. “ คริสถอนริมฝีปากพูดครู่หนึ่งก่อนจะประกบปากกลับไปอีกครั้ง

                “อื้อ..” เสียงตอบรับน่าพอใจ

                ของขวัญต้อนรับปีใหม่ที่น่าพึงพอใจ.. ผู้รับมีความสุข.. ผู้ให้มีความสุขยิ่งกว่า จื่อเทาและคริสได้รับความรักแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน  จากวันแรกที่เจอกันจนถึงจุดๆนี้ ทุกๆเวลา ทุกๆวินาที

                รักคุณ ทุกปี ทุกเวลา.. 

END


 

Bonus

Luhan : ฮุนนี่! จื่อเทากับคริสหายไปไหนแล้วเนี่ย!

Sehun : อยู่โน่นมอบของขวัญวันปีใหม่กันอยู่โน่น  *ชี้ออกนอกหน้าต่าง*

Luhan : โอ้ยน่าอิจฉา!

Sehun : ไปอิจฉาพวกเขาทำไม?

Luhan : ดูสิ! จูบกันจนจะขาดอากาศหายใจตายอยู่แล้ว

Sehun : อยากขาดอากาศหายใจตายหรอ?

Luhan : จะจูบหรอ?

Sehun : ไม่อ่ะ แต่จะกดให้ร้องจนขาดอากาศหายใจเลยต่างหาก *อุ้มลู่หานพาดบ่า*

Luhun : ไอ้ฮุนบ้า! นี่มันงานต้อนรับวันปีใหม่ ปล่อยฉันลงน่ะ *ทุบๆๆๆ*

Sehun : แหม! ก็เอากันฉลองปีใหม่ไง! ผมอยากได้ลูกเป็นของขวัญรับปีใหม่น่ะ :P!!!
 

Writer::

Happy new year น่ะค่ะ!!! ขอให้รีดเดอร์ทุกๆคนมีความสุขกับวันปีใหม่น่ะค่ะ ><!!!