Life ทั้งชีวิต..

Fiction (2min//jongkey)

เรื่อง Life ทั้งชีวิต..

     ฮะ ! แม่จะให้ผมแต่งงานกับใครนะฮะเสียงอี แทมินลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของบ้านดังขึ้น

    ก็พี่มินโฮไงลูก คนที่ลูกเคยบอกว่าหล่อไงผู้เป็นแม่พูดขึ้น

   แต่ผมกับพี่มินโฮเป็นผู้ชายนะฮะใช่เค้าทั้งสองเป็นผู้ชายทั้งคู่

   เป็นผู้ชายด้วยกัน ก็แต่งงานกันได้นิ่ลูก สมัยนี่สังคมเปิดกว้างจะตายไป

   แต่แม่ฮะ..ผมไม่ได้รักพี่มินโฮนี่ฮะแทมินเอ่ย  

   แต่งกันไปเดี๋ยวก็รักกันเองแหละลูกผู้เป็นแม่พูดด้วยความมั่นใจ

   แม่ฮะ มีที่ไหนที่ผู้ชายแต่งงานกับผู้ชายกัน

   ก็ที่บ้านเราไงลูกผู้เป็นแม่พูดอย่างไม่ยอมแพ้

   แม่ฮะ...แทมินพูดเสียงอ่อน

   แทม ตั้งแต่ลูกเกิดมา แม่ไม่เคยบังคับลูกเลยนะ แต่ครั้งนี้ แม่ขอได้มั้ย แม่ขอให้แทมแต่งงานกับพี่มินโฮได้มั้ยลูก แม่สัญญา ถ้าแทมแต่งงานกับพี่มินโฮแม่จะไม่บังคับและไม่ขออะไรแทมอีกเลย นะลูก  

   งั้นผมขอถามคำถามเดียว ทำไมผมต้องแต่งงานกับพี่มินโฮด้วยฮะแทมินถาม

   มันเป็นสัญญาของบรรพบุรุษไงลูก ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งผิดสัญญา ฝ่ายนั้นจะโดนฟ้องล้มละลายแทฮยอนผู้เป็นแม่โกหกไปคำโต

   จริงหรอฮะ !!! แล้วเราจะทำไงดี..

   ก็แต่งงานกับพี่มินโฮไงลูกเอาอีกแล้ว สุดท้ายยังไงซะเราก็ต้องแต่งงานกับพี่มินโฮสินะ

   แต่...

   หรือแทมอยากให้บ้านเราล้มละลายผู้เป็นแม่เริ่มบีบน้ำตา

   ไม่ฮะ บ้านเราต้องไม่ล้มละลาย..แทมินใช้ความคิดอู่ช่วงครู่ก่อนตัดสินใจว่า..

   ตกลงฮะ ผมจะแต่งงานกับพี่มินโฮแทมินบอกกับผู้เป็นแม่

   แม่รักลูกที่สุดเลย อีแทมินผู้เป็นแม่สวมกอดแทมินแล้วยิ้ม

ล้มละลายที่ไหนกันลูกรัก ฮ่าๆๆ ไม่มีไรหรอก อย่างมากถ้าลูกไม่ยอมแต่งงานก็แค่ฟังพวกผู้ใหญ่บ่นๆแล้วก็จบ แต่ที่แม่ต้องทำแบบนี้ เพราะแม่คิดว่าลูกกับมินโฮเป็นคู่ที่เหมาะสมกันดี แล้วแม่ก็เชื่อว่าในอนาคตพวกลูกๆจะต้องเป็นคู่รักที่น่าอิจฉาอย่างแน่นอน (อยากมีแม่อย่างนี้กันมั้ยเอ่ย อิอิ)

............................................

     บ้านตระกูล ชเว

คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วคะ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะแม่นมพูดกับร่างที่คลุมโปรงอยู่ใต้ผ้าห่ม  

ผมพึ่งได้นอนเองครับนมมินโฮพูด

คุณหนูไม่อยากเจอว่าที่คู่หมั้นหรอค้ะแม่นมแหย่

ไม่เอาหรอกครับ คู่หมั้นบ้าไรก็ไม่รู้

อย่าพูดแบบนั้นสิคะ ตื่นเร็วเถอะ เดี๋ยวคุณหนูซอลโฮรอนาน

ช่างหัวพี่เค้าสิ

มินโฮ!! ถ้าแกยังไม่ลุก ชั้นจะถีบแกเสียงพี่ใหญ่ของบ้านหรือชเวซอลโฮดังขึ้น

เฮ้ยย ย !! ใจเย็นพี่ๆมินโฮรีบกระโดดลงมายืนข้างเตียงทันที

ชั้นให้เวลาแกสิบนาที ในการอาบน้ำ

ห๋า!! มันไม่ทันหรอก

ไม่ทันกับเจอตีนแกจะเอาไง

ไอพี่โหดดด ด เออๆๆๆ ทันแน่ๆๆ

อย่าช้าละแล้วมินโฮก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ส่วนซอลโฮกับแม่นมก็ลงไปรอมินโฮที่ห้องอาหารของบ้าน

     กว่าที่มินโฮจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เลยไปเกือบยี่สิบนาที

ชั้นให้เวลาแกกี่นาที ชเวมินโฮ

พี่ก็ นิดหน่อยน่ะมินโฮบอกเนือยๆ

พอเถอะคะๆ ไปเรียนกันได้แล้วคะ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายอีกแม่นมพูดขึ้น

ครับนม

นมอยู่บ้านดีๆนะ วันนี้พวกผมอาจกลับบ้านดึกหน่อย ไม่ต้องรอ ส่วนพ่อกับแม่วันนี้คงไปทานกันข้างนอกน่ะ

คะๆ ไปเรียนกันได้แล้วนะแล้วทั้งซอลโฮและมินโฮก็เดินไปขึ้นรถกัน ระหว่างทางที่ไปเรียน

วันนี้แม่จะพาแกไปทานข้าวกับว่าที่คู่หมั้นซอลโฮพูดขึ้น

หึ คู่หมั้น ไม่มีปัญญาหาสามีเองรึไง ถึงได้จะมาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักมินโฮพูด พร้อมกับแสยะยิ้ม

มันเป็นสัญญาของบรรพบุรุษ โชคดีที่ชั้นมีแฟนแล้ว แม่เลยไม่บังคับให้ชั้นแต่งงาน

โชคร้ายของผมไง เฮ้อ

แกก็อย่าพึ่งพูดแบบนั้น บางทีเจ้าสาวของแกอาจจะถูกใจแกก็ได้

ผมก็หวัง ว่ามันจะเป็นแบบนั้นพูดจบ มินโฮก็ล้มตัวนอนไปกับเบาะรถ

........................................

     ม.ปลาย ปี1 ห้องบี

เสียงพูดคุยมากมมายของคนให้ห้อง ทำให้แทมินเกิดความรู้สึกรำคาญมาก มากจนถึงขั้น..

นี่!! อยู่ที่บ้านไม่เคยได้พูดกันรึไง ช่วยเบาๆเสียงกันหน่อยได้มั้ย รำคาญแทมินพูดพร้อมกับถอดหูไอพอดออก

แทม ใจเย็นดิ พี่คีย์ พี่ชายหน้าสวยของแทมินพูดขึ้น

พี่คีย์ก็ดูดิ เสียงดัง น่ารำคาญ เก็บปากไว้ทำอะไรดีๆ ดีกว่านะ !!!แทมินตะโกนอีกครั้ง พร้อมกับจูงมือพี่ชายคนสวย(?) ไปที่สวนหลังโรงเรียน

     สวนหลังโรงเรียน แม้มันจะค่อนข้างรกไปหน่อย แต่มันก็สงบและเย็นสบายไม่น้อย

แทมิน ทีหลังใจเย็นหน่อยก็ได้นะ

แต่ พี่คีย์ฮะ ผมเจอเรื่องเครียดๆจากทางบ้านมา แล้วยังมาเจอเสียงไร้สาระน่ารำคาญอีก..

เรื่องแต่งงานอ้ะหรอ

ฮะ เท่าที่ผมจำได้นะ ผมเคยเจอว่าที่คู่หมั้นตอนห้าขวบ

ห้าขวบ!! แล้วว่าที่คู่หมั้นแทมินชื่อไรอะ

มินโฮ ชเวมินโฮ

ห๋า!! มินโฮ อีตามินโฮมันเป็นเพื่อนพี่เอง

จริงหรอพี่คีย์ !!!!

จริงดิ มินโฮดังจะตายไป แทมินไม่รู้จักหรอ

ไม่รู้สิ แทมินไม่ค่อยได้สนใจมากเท่าไร พี่ก็รู้นิ่

พี่รู้ๆ อยากเจอว่าที่คู่หมั้นมั้ยละคีย์พูดขำๆ

ไม่อะ เดี๋ยวเย็นนี้ก็ต้องเจอแล้ว เพราะเย็นนี้แม่นัดผมกับมินโฮไปกินข้าวเย็นกัน

อ๋ออ อ แล้วทำไมแทมินไม่เรียกมินโฮว่าพี่ละ

ไม่เอาๆ แทมินไม่ชอบ

แต่มินโฮอายุเท่าพี่นะ ทีพี่อะเรียกได้

ก็มันไม่เหมือนกัน พี่คีย์เป็นพี่ที่แสนดี ส่วนมินโฮแทมินยังไม่รู้เลยว่าเป็นคนยังไง

มินโฮอะนะ เป็นคนปากร้ายใจดี ปากหมากวนประสาท ฮ่าๆ

ปากหมาอะผมเชื่อ ฮ่าๆ

เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะ

ฮะ แทมินก็จะไปเหมือนกัน ตอนนี้โยซอบคงรอแย่แล้ว

ตั้งใจเรียนๆ

ฮะ คุณแม่

เป็นแค่พี่ก็พอ แม่แก่ไปแล้วคีย์กับแทมินก็เดินไปที่ห้องเรียนของตัวเอง

..................................

          ตกเย็น เป็นเวลาเย็นที่อี แทมินไม่ชอบเอาเสียเลย

แม่ฮะ ผมไม่อยากเข้าไปแทมินพูดกับผู้เป็นแม่ขนาดที่ยืนอยู่ที่หน้าร้านอาหาร

ได้ไงกัน ไปเร็วๆพี่เค้ามารอแล้วมั้งเนี่ยผู้เป็นแม่กึ่งลากกึ่งจูงแทมินเข้าไป พอเข้ามาถึงกับเห็นเพียงแค่คุณนายชเวเท่านั้น

สวัสดีค้ะคุณนายชเว มินโฮล่ะค้ะ ??คุณนายอีทัก

พึ่งออกจากโรงเรียนน่ะค่ะ ขอโทษด้วยน้ะค้ะ ที่ต้องให้มารอ ตาลูกคนนี้มันไม่ค่อยได้เรื่องเท่าที่ควร

ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรหรอกค้ะ แทมิน ไหว้คุณน้าสิ่ลูก

สวัสดีฮะ ผมอี แทมิน

สวย เฮ้ย น่ารักกว่าที่คุณยายพูดอีกน้ะเนี่ยคุณนายชเวชม...ผมอยากหล่อครับ ไม่ได้อยากน่ารัก อีแทมินคนนี้ละกลุ้ม - -

ขอบคุณฮะ เออ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะฮะแล้วแทมินก็เดินไปที่ห้องน้ำ ก่อนที่จะโทรศัพท์หาพี่คีย์

พี่คีย์ ว่างมั้ยฮะ (ว่ามาสิๆ แทมินมีไรหรอ)

ผมไม่มีไรทำอ้ะ เลยขอแม่มาคุยโทรศัพท์แก้เบื่อ (เบื่ออะไรมากมายอะเรา กับเข้าไปหาคู่หมั้นได้แล้ว ฮ่าๆ)

พี่คีย์ เอาตรงๆนะ แทมแอบชอบคนๆนึงอยู่อะ เค้าอยู่ชั้นเดียวกับพี่ด้วย แต่แทมไม่รู้จักชื่อ (เฮ้ยย !! จริงหรอ ใครกัน..คีย์ครับ ทำไรอยู่ ไปกินข้าวกันเถอะนะๆๆๆๆๆๆๆ)

พี่คีย์อยู่กับพี่บลิงหรอฮะ งั้นแทมไม่กวนและ อย่าหวานเกินหน้าเกินตานะฮะ อิอิ (พี่จงฮยอน เบาๆหน่อยสิ่ น้องเค้าคิดเออ ... งั้นแค่นี้นะแทม บายจ้ะ)

บายฮะ ฮ่าๆหลังจากที่วางโทรศัพท์จากพี่คีย์เสร็จ ก็เดินไปที่ห้องอาหารอย่างช้าๆ แต่ระหว่างทางเดินนั้น ก็เกิด..

ขอโทษฮะๆๆๆ ไม่เป็นไรใช่มั้ยฮะแทมินเดินไปชนกับ..

ไม่เห็นไรๆๆ นายเป็นอะไรหรือป่าวเนี่ย ตัวแค่นี้

ไม่เป็นไรฮะ..เฮ้ย..แทมินร้องขึ้น

เป็นอะไรหรือป่าวเนี่ย ไปโรงพยาบาลมั้ย...บลาๆๆๆๆเหมือนทุกอย่างที่คนตรงหน้าพูดไม่ได้เข้าหูแทมินเลยสักคำ จะไม่ให้แทมินอึ้งได้ไงละ ก็คนที่อยู่ตรงหน้ามันเป็นคนที่แทมินตกหลุมรักน่ะสิ่!!

เฮ้ๆๆ นายได้ยินชั้นมั้ย

ฮะๆๆ เออ ฮะ

นายโอเคนะ

เออ โอเคฮะ ผมโอเค

งั้นก็ดีแล้ว งั้นชั้นไปก่อนนะ เดินดีๆละ^^

ฮะตอนนี้เหมือนแทมินจะยังอึ้งไม่เลิก ขนาดคนๆนั้นเดินไปแล้ว แทมินยังยืนอยู่ที่เดิม คนๆนั้น คนที่เราตกหลุมรัก เค้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ ความสงสัย ดีใจ มันปะปนกันไปหมด แทมินรีบขจัดความคิดเหล่านั้น แล้วรีบเดินขึ้นไปที่ห้องอาหารทันที

.....................................

     เสียงพูดคุยมากมายดังออกมาจากห้องอาหาร

แหม มินโฮโตเป็นหนุ่มแล้วหล่อนะคะเนี่ย หล่อเหมือนคุณพ่อจริงๆฮ่าๆ

คุณนายอีก็ชมเกินไป เจ้าลูกชายคนนี่โตแต่ตัวน่ะค้ะ ฮ่าๆ

ไม่หรอกค้ะ อุ๊ย นั่นแทมิน แทมเดินเร็วๆสิ่ลูก มาทำความรู้จักกับพี่มินโฮสิ่ลูกคุณนายอี เรียกลูกชายที่เดินเหม่ออยู่

แทมเป็นอะไรหรือป่าวลูก ดูเหม่อๆนะ แทม..แทม...แทม!!

ฮ้ะ แม่เรียกผมหรอฮะแทมินสะดุ้งตอบ

จ้ะ แทมเป็นอะไรหรือป่าว ลูกดูเหม่อๆนะ

ป่าวฮะ ผมไม่เป็นอะไร ผมสบายดี แฮะๆ

งั้นก็ดีลูก นี่พี่มินโฮจ้ะ ทำความรู้จักกันไว้นะผู้เป็นแม่บอกแทมิน

อ้าว นายนี่เอง เมื่อกี้ไม่เป็นไรนะมินโฮเป็นฝ่ายพูดก่อน

เอ่อ ไม่เป็นไรฮะ

มินโฮ แทมิน พวกแม่ไปก่อนนะ มินโฮพาน้องไปส่งที่บ้านด้วยละ เอารถแม่ไป เดี๋ยวแม่ไปกับคุณนายอี

ครับ งั้นผมกับแทมไปกันก่อนนะครับ ไปกันแทมมินโฮยื่นมือไปจับข้อมือแทมิน เพื่อเป็นสัญญาณว่าไปกันได้แล้ว

เอ่อ..งั้นผมลาฮะ สวัสดีฮะแทมินบอกลาพวกผู้ใหญ่

งั้นผมก็ขอลานะครับ สวัสดีครับมินโฮเอ่ยบ้าง

ไปกันเถอะ..เดินดีๆ เฮ้ย ระวังขาเก้า..ยังไม่ทันที่มินโฮจะพูดจบ แทมินกูสะดุดขาเก้าอี้เกือบหัวทิ่ม โชคดีที่มินโฮไวพอ จึงคว้าแทมินเข้ามากอดได้ทันเวลา

เอ่อ ขอบคุณฮะแทมินบอกขณะที่หน้าแดงขึ้นเลื่อยๆ

แทมน่ะแทม..จับมือพี่ไว้ก็แล้วกัน จะได้ไม่สะดุดอีกมินโฮบอกกับแทมิน ทั้งจับมือแล้วก็โอบไหล่แทมินไปพร้อมๆกัน (พี่มินโรแมนติกสุดๆค่ะ >.,<)

พี่มิน ไหนบอกจับมืออย่างเดียวไง แล้วมาโอบไหล่แทมทำไมเนี่ยแทมินเขินมากถึงมากที่สุด

เถอะน่า ไปกันได้แระครับมินโฮก็พาแทมินเดินไปที่รถ..

แหม ดิชั้นว่าคู่นี้เค้าดูเหมาะสมกันจริงๆนะค่ะ พี่มินน้องแทมคุณนายอีพูดขึ้น

ดิชั้นก็คิดอย่างนั้นค่ะ เฮ้อ ตั้งแต่เจ้านั้นโตมา ดิชั้นไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนั้นอีกเลย ดิชั้นหวังว่าหนูแทมจะสามารถทำให้รอยยิ้มพวกนั้นกับมาได้นะคะ

ฮ่าๆ แน่นอนค่ะ แล้วดิชั้นก็หวังว่าลูกชายพวกเราจะมีความสุข

ฮ่าๆๆ แน่นอนค่ะบทสนทนาของคุณนายทั้งสองเต็มไปด้วยความหวังดีกับลูกๆ และเสียงหัวเราะแห่งความสุข..

........................................

     ตั้งแต่แรก ตั้งแต่ที่เจอกัน คนๆนี้คือคนที่แทมินแอบหลงรักมาตลอด รักทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคนๆนี้เลย แล้วเหมือนพระเจ้าจะเห็นใจ ส่งคนที่รักให้มาเป็นคู่หมั้นกัน ครั้งแรกที่เจอคนๆนี้ ยอมรับเลยว่าคนๆนี้ใช่ อาจไม่ใช่สเป็คแต่มีบางอย่างที่บอกว่าคนๆนี้ใช่ ไม่รู้ว่าควรจะโกรธหรือขอบคุณพระเจ้าดีที่ส่งคนๆนี้มาให้

เป็นไรไป เห็นเงียบตลอดทางเลยมินโฮเป็นฝ่ายพูดก่อน

เออ ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

คิดไงถึงยอมรับเรื่องการหมั้นล่ะมินโฮเริ่มรุก (รุกอย่างอื่นด้วยอ่ะป่าวเนี่ย >.,<)

แทมทำตามที่แม่ต้องการ แทมไม่อยากให้แม่เสียใจ แล้วพี่ละ หมั้นทำไมแทมินยิอนถาม

ชั้น ก็เหมือนนายนั่นแหละ เดี๋ยวก่อนกลับบ้า ขอชั้นแวะหาเพื่อนแป๊ปนึงนะ

เชิญตามสบายขอรับแทมินตอบยิ้มๆ

ฮ่าๆๆมินโฮยื่นมืออีกข้างที่ว่างไปยีหัวแทมิน

โอ๊ย ผมเค้าเสียทรงหมด -3-แทมินประท้วง

ฮ่าๆๆ แทมินนี่น่ารักเนอะ

>////< พูดอะไรเนี่ย"แทมินบอกทั้งที่หน้าแดงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

เป็นไรไปหรือป่าว หน้าแดงมากนะเนี่ย ฮ่าๆมินโฮบอกทั้งที่รู้คำตอบดี

ขำบ้าอะไรเนี่ย-//-แทมินที่หน้าแดงยกมือเกาหัวตัวเอง

โอเคๆๆ ไม่ขำๆๆ อ่ะ ถึงบ้านเพื่อนพอดี จะนั่งรอในรถ หรือจะลงไปด้วยกันล่ะ?

เอ๊ะ นี่มันบ้านพี่คีย์นิ่

เอ้า นายรู้จักคีย์ด้วยหรอ

ก็พอรู้จักอ่ะ ไปๆแทมลงไปด้วยแทมินเป็นฝ่ายที่ลงจากรถก่อนมินโฮซะอีก...

พี่จง..อื้ม.ใอ..พี่บ้า อ่ะ..อย่านะเสียงครางหวานของคีย์ทำให้คนที่ได้ยินอย่างแทมิน อดคิดไปไกลไม่ได้

เออ เราเข้าไปตอนนี้จะดีหรอ..-//-แทมินเอ่ยพร้อมกับมองไปที่หน้าของมินโฮ

ทำไมล่ะ เข้าไปเถอะมินโฮที่ฟังไอพอดอยู่คงไม่ได้ยินเสียงแบบว่า..เออ..ที่แทมินได้ยินอะนะ(อย่าให้พี่มินได้ยินเลยจ่ะหนูแทม เดี๋ยวพี่มินมีอารมณ์(?)แล้วหนูจะเดือดร้อนนะจ่ะ หนูแทม > <)

เอาจริงอ้ะ..เฮ้ย !!แทมินร้องเสียงหลงทันทีเมื่อมินโฮเปิดประตูเข้าไปให้ห้องของคีย์ โดยไม่บอกใครล่วงหน้า

เฮ้ย/เหวอเสียงคีย์และจงฮยอนอุทานออกมาพร้อมกัน หลังจากที่เห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างแทมินและมินโฮ

เชิญพวกนายต่อกันเถอะ -//-มินโฮพูดพร้อมกับปิดประตูห้องให้

ถามแล้วว่าจะเข้าไปจริงหรอ พี่ก็จะเข้าไปจริงๆ -//-แทมินบอพร้อมกับใบหน้าที่แดงไปถึงหูแล้ว

เออ ก็ไม่คิดว่าจะเข้าไปเจอ เออ...นี่หว่ามินโฮที่ตอนนี้ก็หน้าแดงไม่ต่างกันเอ่ย

เราจะกลับกันเลยมั้ยอ่ะแทมินถาม

กลับกันเลยก็..

เออ พวกนายน่ะ เข้าห้องมาก่อนก็ได้นะ แฮะๆก่อนที่แทมินและมินโฮจะได้เดินไป ก็มีเสียงของคีย์เรียกไว้ก่อน

พี่..พี่คีย์ เออ คือเสร็จแล้วหรอฮะ -////-แทมินถามแบบซื่อๆออกไป

แทมพูดไรเนี่ย..เออ..พี่ แบบว่า..ก็นะ-///////-คีย์ตอบแบบเขินๆให้กับคำถามของน้องชายตัวเล็ก

-///////-แทมินหน้าแดงแข่งกับคีย์

หน้าแดงกันเข้าไป เออ คีย์ ตกลงเสร็จ..แล้วใช่มั้ยมินโฮถามบ้างหลังจากที่สติทุกอย่างกับมาเป็นเหมือนเดิมเรียบร้อยแล้ว

เสร็จบ้าไร นายก็ เอ้าๆ เข้ามาในห้องก่อนว่าแล้วทั้งแทมินและมินโฮก็เดินเข้าไปในห้องของคีย์....

 สวัสดีครับ พี่จงฮยอนมินโฮพูดกับจงฮยอนที่นั่งอยู่ที่โซฟา

ไงมินโฮ สบายดีนะ..แล้วนั่นแฟนนายหรอ น่ารักเชียวนะ สวัสดีครับ พี่ชื่อจงฮยอน ไปทราบว่าน้องสาว(?)ชื่อไรครับจงฮยอนส่งยิ้มหวานไปให้แทมินที่ยืนอยู่ข้างๆมินโฮ

แท..แทมินฮะแทมินตอบออกไปพร้อมกับใบหน้าที่แดงระเรื้อ เมื่อนึกถึงตอนที่ตนกับมินโฮเปิดประตูเข้ามาในห้องนี้

เข้าไปนั่งกันสิ่คีย์ที่เดินเข้ามาทีหลังบอกกับสองคนที่ยืนยืนอยู่บริเวณหน้าประตู

แทมนี่พี่จงฮยอน เออ..แฟนพี่เอง -//-คีย์แนะนำจงฮยอนให้แทมินรู้จักอีกครั้ง

อ๋อ เคยได้ยินแต่ชื่อมานานแล้ว ยินดีที่รู้จักฮะ

อ่อ แล้วนายมาที่นี่มีอะไรหรือป่าวมินโฮ

มาหาเพื่อนไม่ได้หรือไงมินโฮตอบยียวน

ก็มาได้ อื้ม..จะกินอะไรกันหน่อยมั้ย เดี๋ยวชั้นทำอะไรให้กิน

 ไม่เป็นไรๆ พวกชั้นกินมาแล้ว

งั้นนั่งก่อนๆ เดี๋ยวชั้นไปเอาน้ำมาให้คีย์บอกพร้อมกับเดินไปที่ห้องครัว

มินโฮ แทมินคือคู่หมั้นแกใช่มั้ยจงฮยอนถาม

 ใช่ครับ

น่ารักดีนะ น้องแทมเนี่ยจงฮยอนส่งยิ้มหวานไปให้แทมิน

จะหม้อน้องชั้นหรอ พี่จงคีย์ที่เดินออกว่าพร้อมกับถาดน้ำ เอ่ยเสียงเขียว

ไม่กล้าหรอกครับคีย์ที่รัก พี่มีคีย์คนเดียวน้าพูดเสร็จจงฮยอนก็เกี่ยวเอวบางให้มานั่งที่ตักของตน

พี่จงอ่ะ ทำอะไรอายน้องบ้างสิ่ -//-คีย์เอ็ด

 ไม่เป็นไรฮะ ตามสบายๆๆ แฮะๆๆแทมินเอ่ย พรางลูบที่ต้นคอตัวเอง

แทมก็-///- เออ เป็นไงคู่หมั้นเราน่ะ กวน.....ดีใช่มั้ยคีย์ถามพร้อมกับส่งยิ้มกวนๆไปให้มินโฮที่นั่งอยู่ข้างๆร่างบางของแทมิน

มากฮะ..แทมินกระซิบบอกคีย์

<span style="font-family: 'A
สร้าง Glitter ของคุณเองที่ Glitter.Dek-D.COM