หย่าร้ายเลยรัก |อ่านฟรี - นิยาย หย่าร้ายเลยรัก |อ่านฟรี : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    หย่าร้ายเลยรัก |อ่านฟรี

    ไหนว่าโคม่าความจำเสื่อม ไหนว่าเสียลูกในท้องไปแล้ว… ถ้างั้นทำไมเจ้าเด็กแก้มยุ้ยนี้ถึงเรียกเธอว่า 'แม่' แถมชื่อของเด็กยังแฝงความนัยที่เหมือนข่มเขาอยู่ในที... มันหมายความว่าอย่างไรกัน?

    ผู้เข้าชมรวม

    44

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    44

    ผู้เข้าชมรวม


    44

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    2
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  3 ธ.ค. 67 / 19:49 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    “ถ้าเกลียดกันนักก็ไปเลย! ไปให้พ้นหน้า เรื่องหย่าค่อยว่ากันตามกฎหมายฉันเองก็ทนร่วมชีวิตกับครอบครัวบัดซบของเธอไม่ได้เหมือนกัน ทนมีเมียงี่เง่าต่อไปไม่ไหวจริงๆ”

    แล้วพี่แกจะได้รู้ว่าเผลอไล่เมียครั้งหนึ่ง จะเจ็บตราตรึงตลอดกาล ????

    เรื่องนี้โรแมนติกดราม่า มีปม

    แต่ไม่มีนอกกาย/นอกใจ ถึงอิพี่จะปากดีไปหน่อย แต่มั่นคงรักเดียวนะเออ

    เรื่องย่อ:

    พันแสงและแก้วมุกดาเป็นคนแปลกหน้ากันมาทั้งชีวิต แต่ยอมให้คลุมถุงชนเพราะผลประโยชน์ที่ซ้อนอยู่เบื้องหลัง

    เขาไม่เคยอยากแต่งงานและไม่เห็นด้วยกับการบังคับนี้ แต่ทว่าพอรู้ว่าเจ้าสาวคือรักแรกพบก็แล่นไปซื้อแหวนมาตีตราจอง เธอไม่อยากแต่งก็ชักแม่น้ำทั้งห้ามาหว่านล้อม

    จากคนสองคนที่โดนจับแต่งงานกลายมาเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันในเวลาอันรวดเร็ว ทว่าเพียงสามเดือนผ่านไปชีวิตคู่ที่หอมหวานก็มีอันต้องพังลง

    พันแสงไล่ภรรยาออกจากบ้าน เพราะถูกกล่าวหาว่าเป็นคนแจ้งความจับพ่อของเธอ

    “ยืนนิ่งอยู่ทำไม อยากไปนักก็ไปเลย ไปให้พ้นแล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก”

    เขาตวาดไล่เธอไปในคืนฝนตกหนัก และสุดท้ายพันแสงมารู้ว่าคืนนั้นแก้วมุกดาถูกรถชนอาการโคม่า เธอสูญเสียลูกในท้อง... ลูกที่เขาอยากมีกับเธอ

    อารมณ์ร้ายเพียงชั่ววูบทำให้พันแสงต้องพรากจากดวงใจที่รัก ครอบครัวของแก้วมุกดาซ่อนเธอไว้โดยไม่ให้เขาได้ขอโทษหรือพบหน้า มีแต่บอกให้รออย่างไม่รู้กำหนดการ

    แต่พันแสงจะรอ… รออย่างซื่อสัตย์ ต่อให้เนิ่นนานชั่วนิรันดร์ก็จะรอ แม้เธอกลับมาพร้อมความทรงจำที่หายไปเขาก็ไม่ย่อท้อ

    แต่ได้โปรดให้คำตอบมาทีว่าเจ้าเด็กแก้มกลมนี้มาได้อย่างไร?

    ตัวอย่าง:

    “แล้วเด็กคนนี้คือลูกของมุกดาเหรอ” แล้วเป็นลูกของเขาด้วยหรือเปล่า... ต้องใช่แน่ๆ มองมุมไหนอย่างไรก็ใช่

    พันแสงไม่ได้คำตอบจากเธอ แก้วมุกดาเอาแต่จะลากเขาออกไปท่าเดียว ดังนั้นจึงปรายสายตาไปทางเด็กชายแทน

    หนูคือลูกของแม่แก้วมุกดาเหรอครับ”

    ใช่ครับ แม่ของผมชื่อแก้วมุกดา”

    “หนูชื่ออะไรเหรอครับ อายุเท่าไหร่”

    “ตะวันครับ ชื่อจริงเหนือตะวัน อายุเจ็ดขวบครับ”

    พันแสงได้ยินชื่อเด็กน้อยก็พลันเหลียวกลับไปมองแม่ของเด็ก เธอบอกไม่รู้จักเขา จำเขาไม่ได้ แต่การตั้งชื่อแบบนี้มันสื่อนัยชัดๆ

    “มุกตั้งใจตั้งชื่อลูกแบบนี้ใช่ไหม”

    “แบบไหนคะ?”

    “พันแสงแปลว่าดวงอาทิตย์ มุกตั้งชื่อลูกให้อยู่เหนือกว่าชื่อพ่อของเขาอย่างมีนัยสำคัญ”

    “ไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจ”


    (^///^)>"<☆*: .。. o(≧▽≦)o .。.:*☆

    ใครชอบแนวบีบหัวใจ ขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างแงวไม่ควรพลาด ถึงแม้เปิดเรื่องมาอาจดูหน่วงไปนิดส์ (นิดเดียวจริงๆ) แต่ระหว่างทางคุณจะอมยิ้ม คุณจะอบอุ่นหัวใจ มาลุ้นไปกับตัวละครกันนะคะ

    กดนิยายเข้าคลัง กดหัวใจให้คุณพันแสงได้ทุกวันไม่มีจำกัดโควตานะ 

     

     

    ??“?ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม??“?

     

    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น