(จบ) ร่ายรักในรอยฆาต

เป็นนิยายแนวไหน?

• มีเงื่อนงำ ไขปริศนา สืบสวน โรแมนติก

เข้าพระเข้านางไหม?

• เข้าจ้า แทรกด้วยฉากรักละมุนวาบหวามหัวใจเป็นช่วงๆ (มี NC)

ธีมของเรื่อง

• 'ความทรงจำ' เทพที่มาสิงร่างต้องตามหาความทรงจำเพื่อไขเหตุที่ตาย / ส่วนนางเอกเผชิญกับความทรงจำที่ไม่รู้ว่ามีคนจงใจสร้างให้เข้าใจผิด หรือสมองของเธอนั่นแหละที่ไม่ยอมรับความจริง 

---

...เขาผู้ฟื้นคืนจากความตาย 

ทว่ากลับเปลี่ยนไปไม่ใช่คนเก่า

มีเพียงเค้าหน้าหล่อเหลาที่ยังเหมือนเดิม

สิ่งที่เพิ่มเติมมาคือแววตาและนิสัยที่ราวกับโดนภูตผีสิงสู่...

นิยายเรื่องนี้เน้นเนื้อเรื่องเป็นหลัก แทรกด้วยฉากรักละมุนวาบหวามหัวใจ

เรื่องย่อ

เหตุการณ์คืนนั้น แพทย์ได้ลงความเห็นว่า ‘มหากุล’ ตายไปแล้ว ทว่าปาฏิหาริย์ลึกลับนำเข้ากลับมาพร้อมความทรงจำทั้งหมดที่หายไป เหลือเพียงสิ่งเดียวที่จำได้นั่นคือ ‘คีติกา’ อดีตแฟนเก่าที่รอคอยเขากลับมาเสมอ ในขณะที่ ‘คติยา’ พี่สาวฝาแฝดและอยู่ในฐานะคู่หมั้นของมหากุลกลับกลายเป็นคนไร้ตัวตนในชั่วข้ามคืน 

คีติกาลำพองใจในความทรงจำของอดีตคนรักที่มีเพียงเธอ และเชื่อมั่นว่าปาฏิหาริย์ครั้งนี้เป็นของเธอไม่ใช่พี่สาว ทว่าการตื่นจากความตายของมหากุลกลับมีแต่ความน่าสงสัย เขาไม่เหมือนเดิม กระทั่งแววตายังเปลี่ยนไป 

ชายหนุ่มเอาแต่ตามหาความจริงในคืนเกิดเหตุ ในขณะที่สองฝาแฝดพยายามขุดหลุมฝังกลบ 

ตัวอย่าง 1

“ขอโทษก็ได้ค่ะ” 

“หึ ฟังแล้วรู้สึกหายโกรธเป็นปลิดทิ้งเลย” จิรภัทรแค่นเสียงประชดและกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม “ไม่ต้องการคำพูดขอโทษ เอาการกระทำ” 

“ทำอะไรเล่า! หนาวจะโกรธพี่จิณณ์แล้วนะ” 

“ห้ามโกรธ!” 

คีติกาเดาสายตากรุ่มกริ่มแสนเจ้าเล่ห์นั้นออกว่าเขาอยากให้เธอทำอะไร แต่หากไม่ยอมอ่อนยอมเอนก็คงไม่เป็นอิสระจากอ้อมกอดแสนหวั่นไหวนี้ง่ายๆ เปลือกตาสีสวยปิดลงอย่างเขินอายพร้อมยื่นริมฝีปากประทับที่แก้มสาก จิรภัทรกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่ พอหญิงสาวลืมตาเขาก็รีบทำหน้าเหมือนไม่พอใจ 

“ไม่เอาตรงนั้น จะเอาตรงปาก” 

“พี่จิณณ์! ได้คืบจะเอาศอกเหรอ” 

“ถ้าได้ก็เอาหมดทุกอย่างน่ะแหละ เฮ้อ...ชักช้าเสียเวลาทำงานทำการหมด มาพี่ทำเอง” จิรภัทรจบคำพูดด้วยกลีบปากที่ประกบติดกัน ค่อยๆ ละเลียดชิมความหวาน ก่อนไล่ระดับด้วยการดูดคลึงจนถึงขั้นสอดลิ้นชื้นเข้าไป พอจะผละออกก็ไม่วายขบเม้มเรียวปากเล็กอย่างยั่วยวน 

“เดี๋ยวพี่มาสอนใหม่ อย่าให้ใครจูบซ้ำนะ พี่หวง ไปทำงานได้แล้วครับ” 

ตัวอย่าง 2

“คีติกา! เธอน่ะรู้ทุกอย่างอยู่แก่ใจ รู้ว่าอะไรเป็นอะไร รู้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น รู้ว่ามหากุลตายยังไง เธอรู้ทุกอย่างแต่เธอซ่อนมันเอาไว้ ให้ตายเถอะ! บอกมาสักทีฉันเบื่อโลกมนุษย์นี้เต็มทนแล้ว” 

“พี่กุลเป็นอะไรไป” 

“เป็นคนที่ตายไปแล้วยังไงล่ะ” 

“อย่าเล่นแบบนี้ อย่าพูดจาแบบนี้ หนาวบอกแล้วไงว่าถ้าพี่เมาก็กลับไปก่อน เรื่องวันนั้นที่พี่ทำหนาวโกรธก็ยังไม่เคลียร์เลยนะ อย่าเพิ่งสร้างประเด็นใหม่ได้ไหม” เธอเอ่ยขอละล่ำละลัก เป็นครั้งแรกที่คีติการู้หวาดกลัวเขามากขนาดนี้ 

“เธอแค่ตอบมาคำเดียวแล้วฉันจะไป” 

“อะ...อะไรคะ”   

“มหากุลตายยังไง เธอใช่ไหมที่ฆ่าเขา”  

วางจำหน่ายแล้วใน Meb →→ ร่ายรักในรอยฆาต

***ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

ห้ามคัดลอก ดัดแปลงหรือเผยแพร่ซ้ำ