ไวยากรณ์ ภาษาอังกฤษ

ลำดับตอนที่ #23 : กาล: กล่าวทั่วไป

/>

๑.  กาล (Tense)

      คำว่า “กาล” นี้ ถ้าแปลอย่างง่ายที่สุดก็จะแปลว่า “เวลา” ซึ่งในที่นี้ก็หมายถึงเวลาที่เกิดการแสดงผ่านคำกริยา ซึ่งก็คือคำที่บ่งบอกกิจกรรม (เช่น กิน เดิน นอน นั่ง) หรือ สถานะใดๆ (เป็น อยู่ คือ คิด ชอบ รัก) นั่นเอง

      ในภาษาไทยเรา คำกริยาที่ใช้ในประโยคหรือวลีใดก็ตามแต่จะไม่ผันไปตามกาล นั่นก็หมายความว่า ไม่ว่าเราจะพูดว่า “ฉันกินข้าว”, “ฉันกำลังกินข้าว”, หรือ “ฉันเพิ่งจะกินข้าวเสร็จ” คำว่า “กิน” ก็ยังคงใช้รูปเดิมไม่เปลี่ยนแปลง   ทว่าในภาษาอังกฤษหาเป็นเช่นนั้นไม่

      ในภาษาอังกฤษ ถ้าเราจะพูดว่า “ฉันกินข้าว” ในเวลาต่างๆกัน คำกริยา “กิน” (Verb to eat) ก็ต้องผันตามช่วงเวลาที่เปลี่ยนแปลงไป อาทิ I have a meal. (ฉันกินข้าว), I am having a meal. (ฉันกำลังกินข้าว), I have just had a meal. (ฉันเพิ่งจะกินข้าวเสร็จ)   ฉะนั้นเมื่อมีการกระทำ(หรือบอกสถานะ)เกิดขึ้นในเวลาใดๆ ก็ย่อมต้องมีความสอดคล้องระหว่างรูปแบบของคำกริยากับช่วงเวลานั้นๆด้วย ในแง่นี้จึงเกิดเป็นรูปประโยคในกาล (Tense) ต่างๆที่เราจะต้องใช้ให้สอดคล้องกับความหมายที่เราต้องการจะสื่อความ (ระเบียบ ณ กาฬสินธุ์, ขนิษฐา อุทวนิช, และยูระ เอี่ยมชื่น, ๒๕๕๐, หน้า ๒)   และรูปประโยคในกาลต่างๆนี้เองที่เราจะพูดถึงกันในตอนนี้

      ในที่นี้ จะแบ่งกาลเป็น ๑๑ กาล ตามตำราของระเบียบ ณ กาฬสินธุ์, ขนิษฐา อุทวนิช, และยูระ เอี่ยมชื่น (๒๕๕๐, หน้า ๓-๒๓) ได้แก่

      ๑.๑      ปัจจุบันกาล: The Present Simple Tense

      ๑.๒      ปัจจุบันกาล: The Present Progressive Tense

      ๑.๓      อดีตกาลสืบเนื่องถึงปัจจุบันกาล: The Present Perfect Tense

      ๑.๔      อดีตกาลสืบเนื่องถึงปัจจุบันกาล: The Present Perfect Progressive Tense

      ๑.๕      อดีตกาล: The Past Simple Tense

      ๑.๖      อดีตกาล: The Past Progressive Tense

      ๑.๗      อดีตกาล: The Past Perfect Tense

      ๑.๘      อดีตกาล: The Past Perfect Progressive Tense

      ๑.๙      อนาคตกาล: The Future Simple Tense

      ๑.๑๐    อนาคตกาล: The Future Progressive Tense

      ๑.๑๑    อนาคตกาล: The Future Perfect Tense

อันจะพูดถึงทีละกาลโดยสรุป ดังต่อไปนี้