OS : 5 CM #wooseob - OS : 5 CM #wooseob นิยาย OS : 5 CM #wooseob : Dek-D.com - Writer

    OS : 5 CM #wooseob

    โดย pijklm

    ผู้เข้าชมรวม

    1,108

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    1.1K

    ความคิดเห็น


    17

    คนติดตาม


    52
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  17 ก.ค. 60 / 15:12 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้




    OS : 5 cm

    BGM : 5cm - CSJH







     

     




     

    #1

     

    You have to talk that topic again

    How many times have we talked about this ?

    Always so - so with her

     

    This time's fight is fatal

    If anyone see your smile

    Anyone will anticipate with a maybe there's a chance

    Realize a little to that

     
     

     

    อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง ที่ปาร์คอูจินพูดถึงคนๆนั้น ทั้งตอนอยู่ต่อหน้าเพื่อนในกลุ่ม 

    หรือพูดให้ผมฟังคล้ายกับต้องการจะระบาย แต่ที่จริงตัวผมเองรู้ดีว่านั่นไม่ใช่เหตุผลทั้งหมดของอีกคน

     

     

    อูจินคงรู้ว่าผมแอบชอบเขาอยู่ ถึงพยายามย้ำมากซะขนาดนั้น 

    ก็เข้าใจว่ามันยากเช่นกันสำหรับการพยายามจะรักษาสถานะเดิมเอาไว้

     


    คนที่ชอบมากกว่าคือคนที่พ่ายแพ้ เหมือนแป้งต๊อกที่ปาใส่กำแพง มันไม่มีทางเด้งกลับมา 

    มีแต่จะติดค้างอยู่และรอเวลาร่วงหล่นลงไป

     



     

    คุณคงไม่มีทางจินตนาการออกเลย ถ้าไม่เคยเจอเหตุการณ์กับตัวเอง



    คุณอยู่ในตำแหน่งที่สามารถจะพูดคุย 

    พูดเท่าไหร่หรืออะไรก็ได้เท่าที่คุณต้องการ แต่ต้องไม่ใช่ความรู้สึกรักที่มีอยู่




    คุณต้องคอยเหวี่ยงมันยังไงก็ได้ให้ใกล้จากความรู้สึกแท้จริง 

    ให้เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่มีอะไรเปลี่ยนไป



     

    บางครั้งคุณเจ็บมากจนรู้สึกเหมือนมันทะลักออกมาตามรอยรั่วที่ปอดหรือบีบรัดลำคอจนตีบตัน






    ซึ่งคุณทำได้ดีที่สุดเพียงแค่แค่นยิ้มออกมาตามที่สมองสั่ง 

    โดยไม่สนว่ามันจะบาดลมหายใจของคุณแค่ไหนก็ตาม

     

     

      


    ความรักเป็นเรื่องดีงามเสมอ ผมเชื่อแบบนั้น

    มีแต่มนุษย์นั่นแหละที่เปลี่ยนความรักให้ไปเป็นไปต่างๆนานา หลอกลวง ใส่ร้าย

    สำหรับผม ตอนนี้ความรู้สึกเป็นเหมือนกับเส้นด้ายที่พันสั่งสมทีละนิดๆ




    ผมปล่อยทิ้งไว้นาน นานจนมันรัดผมจนแน่นเหลือเกิน 

    เส้นบางๆของความไม่คาดหวัง แต่นานวันเข้าก็พันจนยุ่งเหยิง 

    กลายเป็นตาข่ายที่บาดผิวและยากจะสลัดออกจากตัวในตอนนี้

     


     

    บางทีวันนี้ควรเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะทนฟังเขาในเรื่องนี้ ถึงเวลาที่เขาจะต้องฟังผมพูดบ้าง..

     

     

     


     

    # 2

     

    I look into your eyes like a joke

    I say ‘Will you go out with me?

    Suddenly you make a serious face

    I try my best to say it's a lie

     

    I can't stand this situation anymore

    I don't need it anymore

    It's so hard to breathe without your love

    Your voice, heart, I want everything

     

     

    "ฉันชอบนาย ใช่ฉันชอบนายมานานแล้ว ชอบมากๆ 

    และอยากจะหายตัวไปทุกครั้งที่นายพูดถึงเธอคนนั้น"


     


    "นายชอบฉัน! หมายถึงชอบแบบคนรักน่ะเหรอ" 

    สีหน้าคาดเดาได้ยากในแบบของปาร์คอูจินทำเอาฮยองซอบตัวชาในทันที 

     

     
     

    "คนรักเหรอ ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพียงแต่.. ฉันคาดหวังกับนายมากขึ้น 

    ฉันอยากสำคัญมากขึ้นสำหรับนาย อยากใช้เวลาด้วยกันมากกว่าเดิม  

    ฉันไม่ได้ต้องการนายเป็นคู่เดท ไม่รู้มันคืออะไรเหมือนกัน 

    เหมือนฉันเห็นแก่ตัวมากขึ้นทุกวันเมื่อฉันชอบนาย"

     

     
     

    "ตลอดเวลาที่ผ่านมาทนได้ยังไง เหนื่อยมากเลยใช่ไหมที่ฉันคอยพูดถึงแต่เรื่องนั้น..."

     

     
     

    "...."

     

     

    "ฮยองซอบ ฉันขอโทษ.. ความรู้สึกของนาย ฉันขอบคุณมากจริงๆ 

    แต่ความรู้สึกของฉัน มันบอกว่าเราควรเป็นเหมือนเดิม เป็นเพื่อนกันมันมั่นคงกว่านะ นายไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?"



    “...”



    "นายลองคิดดูสิ  ..ฮยองซอบ นายก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง ใครก็บอกฉันมันเอาแต่ใจ บ้าอำนาจออก 

    ถ้าเป็นแบบนั้นนายคงไม่มีความสุขหรอกจริงมั้ย ฉันอาจทำให้นายเสียใจมากๆ มากกว่าตอนนี้ซะอีก

    ใช่ไหมล่ะ"

     

     

     

     

     

     

    # 3

     

     

    "..."

    ยิ้ม และพยักหน้า ฮยองซอบทำได้ดีที่สุดแค่นี้จริงๆ 

    แม้ในใจอยากจะขอบคุณสำหรับคำตอบยาวยืดของอีกฝ่าย 

    แต่คำอธิบายร้อยแปดนั้นลอยผ่านเขาไปหมด อันที่จริงเหมือนหูจะดับไปตั้งแต่คำว่าขอโทษแล้วล่ะ

     

     

     

    มีคนเคยบอกไว้ว่าการสารภาพรักก็เหมือนการแจกใบปลิว

    ความในใจแทนด้วยกระดาษที่เราให้ไป

     

    เขาอาจรับไว้ก็จริง

     

    แต่เราไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขาจะอ่านมันอย่างดี

    หรือขยำทิ้งเมื่อเดินผ่านถังขยะใบถัดไป..

     

     

     

    เป็นความจริงที่ว่า หากคุณต้องการจบปัญหาความรักข้างเดียว ก็เพียงแค่สารภาพรักออกไป






    แต่ความจริงอีกข้อที่เขาเพิ่งรู้คือ การสารภาพรักเป็นวิธีจบความสัมพันธ์ของคนสองคนให้พังลงด้วยเช่นกัน 

    เหมือนเวลา4ปีของพวกเขา ได้หายไปภายในเวลาแค่ 2นาที

     
     


    เมื่อพูดความจริงไปแล้วยังไงก็ไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม ฮยองซอบเพิ่งเข้าใจตอนนี้ 

    แม้ว่าอีกฝ่ายจะบอกเองว่ายังไงก็เป็นเพื่อนกันได้ แต่หลังจากวันนั้นกลับไม่มีแม้แต่ข้อความทักทายตามมารยาทในทุกช่องทาง

     

    ไหนล่ะความเป็นเพื่อนของปาร์คอูจิน..

     

     


     

    บางทีผมอาจผิดเองที่เห็นแก่ตัว อยากจะยึดครองพื้นที่5เซนติเมตรนั้นไว้กับตัว

    โดยที่ลืมคิดไปว่า อูจินเองก็พยายามอย่างมากที่จะเว้นพื้นที่นั้นไว้

     

     


     

    พื้นที่ว่างระหว่างผมและเขา

     

    พื้นที่ที่ไม่มีวันทับซ้อนกัน..

     

     


    Until I touch your hand 5 cm

    But it's always going to an eternal 5cm

    Your eyes look past me

    Oh why, oh why

    Baby all I want is you





    END





    talk : ขยี้มันเข้าไปค่ะทุกคน เรื่องแรกของเราในเรืออูซอบ ทั้งที่สิงเรือนี้มานานพอควร แต่ไม่อยากทำร้ายคู่นี้เพราะเหมาะกับอะไรใสๆ สุดท้ายก็ทนไม่ไหว มาขยี้ตัวเอง ฮือออออออ


    หวังว่าลูกเขี้ยวจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังงงง  ;-)


    ด้วยรักและยื้อเรือ

     

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ไม่สามารถเข้าถึงเนื้อหานิยายได้ เนื่องจากเจ้าของเรื่องปิดการเข้าถึง

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×