ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
บทนำ
กาลครั้งหนึ่งไม่นานนัก ในค่ำคืนที่เมฆบดบังดวงจันทร์และความมืดมิดเข้าปกคลุมผืนดินเบื้องล่าง เมืองเล็กๆ ที่ชื่อว่านามิโมริก็ยังคงสงบสุขอย่างเคย หลังจากเด็กม.ต้นที่หายตัวไปอย่างปริศนาปลอดภัยกลับมาทุกคน
ประตูกระจกร้านสะดวกซื้อเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กของเด็กสาวผมสีม่วงที่มีทรงเป็นเอกลักษณ์และสวมผ้าปิดตารูปหัวกะโหลกก้าวออกมา แขนสองข้างกอดถุงพลาสติกถุงโตไว้กับตัว
เด็กสาววิ่งเหยาะๆ ไปตามถนนสายเล็กเปลี่ยว ในคืนที่มืดมิดปราศจากแสงจันทร์เช่นนี้ ถึงจะมีชายหนุ่มร่างสูงสองสามคนแอบอยู่หลังหัวมุมถนนก็คงไม่มีใครมองเห็นแน่ และก็เป็นโชคร้ายของเด็กสาวที่เรื่องสมมติดันเกิดขึ้นจริง
การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเงาสูงด้านหน้าทำให้เด็กสาวหยุดชะงัก
ดูซิว่าเราเจออะไร~ เสียงที่แฝงไปด้วยเลศนัยของชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
ไม่รู้เฟ้ย มองไม่ค่อยเห็น รู้แค่ว่าเสียงฝีเท้าเบาแบบนี้คงเป็นผู้หญิง น้ำเสียงแบบเดียวกันดังขึ้นจากปากของอีกคน
เด็กสาวถอยเท้ากลับก้าวหนึ่งด้วยความกังวลใจและหวาดกลัว แสงจันทร์ที่เล็ดลอดลงมาจากกลุ่มเมฆทำให้เธอพอจะมองเห็นรูปร่างของอีกฝ่าย
กับคนที่ร่างใหญ่กว่าเธอถึงสามคน เธอมองไม่เห็นทางรอดเลย อาวุธประจำตัวที่ได้จากนายของเธอก็ไม่อยู่ที่นี่ จะให้สู้มือเปล่าก็บ้าสิ้นดี
ไม่ได้ยินเสียงพูดเลย อย่าบอกนะว่าเจอะคนใบ้เข้าให้? เสียงชายคนแรกเอ่ยขึ้นเป็นเชิงถาม
ว่าแต่มืดขนาดนี้จะมองเห็นได้ไงว่าอะไรเป็นอะไรอยู่ตรงไหน แบบนี้จะได้อารมณ์เรอะ? บทสนทนาภายในกลุ่มช่วยให้เด็กสาวพอจับเค้าได้ว่าพวกเขาต้องการอะไรจากเธอ...
เด็กสาวตัดสินใจหันหลังออกวิ่งสุดฝีเท้าด้วยความหวังที่จะรอดจากเงื้อมมือของผู้ประสงค์ร้ายที่กำลังไล่จี้เธอมาด้วยความเร็วที่เหนือกว่า
สถานการณ์เข้าขั้นวิกฤติเมื่อมีชายอีกคนปรากฏตัวขึ้นขวางหน้าทำให้เธอกลายเป็นหนูติดกับ
ดักได้แจ่มมาก! เสียงชายคนแรกของกลุ่มเอ่ยชม ว่าแต่แกเป็นใคร?
ในขณะที่เด็กสาวได้แต่ลุกลี้ลุกลน ตาเพียงข้างเดียวที่มองเห็นของเธอก็เหลือบไปเห็นแสงจันทร์สะท้อนบนผิวสีเงินของวัตถุที่มือทั้งสองของชายตรงหน้าเธอ
ใช้วิธีการหลบๆ ซ่อนๆ สมกับเป็นสัตว์ที่อ่อนแอ
เมฆที่บดบังแสงจันทร์ค่อยๆ เคลื่อนออกไป ทำให้เด็กสาวมองเห็นว่าวัตถุสีเงินทั้งสองนั้นคือเขนหรือเรียกกันอีกชื่อว่าทอนฟา
ว่าไงนะ! แกว่าใครอ่อนแอ!? ผู้ถูกว่าเดือดดาล
แสงจันทร์ที่สว่างขึ้นสะท้อนเส้นผมสีดำของเด็กหนุ่ม แจ็กเก็ตสีดำคลุมไหล่ ที่ต้นแขนซ้ายหุ้มด้วยปลอกแขนสีแดงปักตัวหนังสือสีทองว่า [รักษาระเบียบ]
หน้าเจ้านี่...มันคุ้นๆ อยู่นา? ผู้รู้ของกลุ่มเริ่มระแคะระคายตัวตนของเด็กหนุ่ม เด็กสาวผมม่วงเองก็เช่นกัน
แค่สุมหัวกันยังพอทำเป็นไม่สนใจ แต่ใครที่ทำลายความสงบสุขของนามิโมริ... เด็กหนุ่มเอ่ยพร้อมทั้งตั้งท่าต่อสู้ ...จะต้องถูกขย้ำ
ในที่สุดเหล่าผู้ดวงตกก็นึกออก ตำนานที่แทบจะถูกลืมเลือนของเมืองแห่งนี้
หรือว่าเจ้านี่คือ...!?
ร่างของเด็กหนุ่มพุ่งผ่านเด็กสาว ตรงเข้าหาชายทั้งสามที่เริ่มวิ่งหนี แจ็กเก็ตที่ไหล่สะบัด ดวงตาอันคมกริบจ้องเหยื่อตรงหน้า ทอนฟาที่มือขวาเงื้อขึ้นราวกับนักล่ากำลังแยกเขี้ยว
ปีศาจแห่งนามิโมริ(The Demon of Namimori)!
--
พล็อตยังคลุมเครือ อาจจะรอดหรือไม่รอด โอกาสดองก่อนจบมี 50/50 เเต่ยังไงก็ขอฝากตัวด้วย ฟิคเรื่องที่เท่าไรไม่รู้ เเต่จะทำให้มันเป็นเรื่องที่สองที่เเต่งสำเร็จให้ได้ ไชโย! ไชโย! (DX:อาการน่าเป็นห่วง)
[ขอโทษที่ไร้การตกเเต่ง เเต่ยังโง่เขลาเบาปัญญา(เเละไม่ขวนขวาย)เกินกว่าจะเเต่งให้มันมีศิลป์ได้ เอ่อ...ใครรู้วิธีลง BG มั่ง?]
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ตอนจบถึงจะไม่ค่อยหวานเเต่ก็โอเคค่ะ
ถ้าตอนจบไม่เป็นอย่างนี้นะ-สัปปะรั่วคงได้ตายคามือเราเเน่ๆเลยนะเนี่ย
(คุฟุฟุ สรุปว่าผมไม่ผิดใช่ไหมครับ-มุ)
ยังผิดอยู่ดี (อ้าว ไหงงั้นหล่ะครับ-มุ)
ไม่รู้ล่ะถ้าไม่รีบไสหัวไปได้ตายจริงเเน่!
(ใจร้ายจังนะครับ(รีบหันหลังวิ่งกลับโกคุโยไปเเล้วไม่หันมาอีก))
-จบ-
อาร์เช่สู้ๆรีบๆฆ่ามันไปเลยเร็วววๆ
ปล.ที่จริงอยากให้ท่านฮิฆ่ามันมากกว่านะเนี่ย????
ถ้าเลี้ยงได้จริงพรุ่งนี้อาจจะไปหามาเลี้ยงซักตัว ????
ถ้าเป็นเราคงจะร้องไห้วิ่งไปวิ่งมา(?)เเล้วก็สติเเตกตั้งเเต่เจองูเเล้วไม่มีอารมณ์หรือไม่เหลือสติไปช่วยคนที่โดนงูกัดหรอก
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 22 เมษายน 2558 / 16:30
พึ่งรู้ว่า CEDEF หรือ ผู้ดูแลนอกแก๊ง ถูกก่อตั้งขึ้นโดยผู้พิทักษ์แห่งเมฆาของวองโกเล่รุ่นที่ 1 [อลาวด์] แฮะๆ บอกตามตรงว่าไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ พึ่งมารู้ก็ตอนอ่านฟิคเรื่องนี้นี่ล่ะ ลักษณะของ CEDEF นี่เหมือนหน้าที่ของเมฆาเลยนะ "จะคอยเฝ้าดูอยู่ห่างๆ ในยามปกติ ไม่เข้าร่วมกิจการใดๆ ของแฟมิลี่ แต่พอถึงเวลาคับขัน ผู้นำของ CEDEF ก็จะเป็นผู้บัญชาการสูงสุดเป็นอันดับสองรองจากบอส"
การเขียนบรรยายเนื้อเรื่องของ Pea-Brain Writer ยังโอเคเหมือนเดิมนะ ไม่รู้สิ เราชอบการเขียนแบบนี้ ฮ่าๆๆ มีแทรกความคิดเห็นของ Pea-Brain Writer กับ DX ประกอบในเนื้อเรื่องเป็นบางส่วนก็ให้อรรถรสในการอ่านไปอีกแบบ
โดยส่วนตัวค่อนข้างชอบฟิคที่เอาคาแร็กเตอร์จริงๆ ของฮิบาริมาแต่งมากเลย เพราะฟิคส่วนใหญ่ที่ไปอ่านมักจะเปลี่ยนคาแร็กเตอร์ของฮิบาริให้เป็นไปในแบบที่ Pea-Brain Writer บอกไว้ตรงบทสนทนาด้านล่างกับ DX ที่บอกว่า "จู่ๆ ฮิบาริจะไปสบตาโคลมปิ๊งๆ เเล้วคิดขึ้นมาว่า 'น่ารักดีเเฮะ' ก็กลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์อันดับเท่าไรก็ไม่รู้ (เพราะคนเล่นมุขนี้บ่อย)"
เอาจริงๆ ก็รู้สึกโอเคกับฟิคเรื่องนี้มากเลย โดยเฉพาะเรื่องคาแร็กเตอร์ของฮิบาริ Pea-Brain Writer แต่งออกมาได้โอเคเลย
--------------
ปล. มาเจอฟิคเรื่องนี้เพราะได้อ่านงานแปลเรื่อง She couldn't see him เธอไม่อาจมองเห็นเขา [1896] // She chose not to see him เธอเลือกที่จะไม่เห็นเขา // She , saw him เธอเห็นเขาแล้ว [1896] ของ Pea-Brain Writer นั่นเอง
ตอนที่อ่าน 3 เรื่องที่ยกมาข้างต้นเมื่อกี้ก็รู้สึกว่า Pea-Brain Writer แปลออกมาโอเคในระดับนึงเลยนะ ก็เลยลองเลื่อนมาดูฟิคเรื่องอื่นๆ ของ Pea-Brain Writer แล้วก็ได้เจอฟิคเรื่องนี้ Fierce Demon & Little Cute Pineapple [1896] ก็เลยกดเข้ามาอ่าน แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ กับเนื้อเรื่องและคาแร็กเตอร์ของตัวละครที่ Pea-Brain Writer แต่งขึ้นมา
จบโอเคเลยค่ะ>\\<
ท่านมุน่ารักที่สุดดด #ห่ะ
#หลบฝ่ามือไรต์