[fic VIXX] ไดเอท (Hongbin x N)
ฮยองคอยดูแลพวกเรามาตลอด ขอร้องล่ะครับ ดูแลตัวเองบ้าง
ผู้เข้าชมรวม
947
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
947
อัปเดตล่าสุด : 25 ธ.ค. 58 / 01:49 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ฟิคชั่ววูบค่ะ5555555
เรื่องนี้เป็นฟิคแบบ dialog นะคะ จะมีแต่บทสนทนา ไม่มีคำบรรยาย เราอยากลองแต่งดูค่ะ
ยังไงติชมได้เหมือนเดิมน้า ^^
เราไม่คิดแท๊กทวิตละกันเนอะ (ขี้เกียจล้วนไม่มีอย่างอื่นผสม5555)
ใครหาคำผิดเจอบอกเราด้วยนะคะ เราสัพเพร่าเรื่องนี้บ่อยมาก (กราบขออภัยมา ณ ที่นี้)
cr.theme SQWEEZ THEME V.2
@SQWEEZเนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ฮบินอ่า
เป็นไบ้า”
“หืม?
เป็นอะไรรับฮยอ”
“แผลที่เท้าไ
เมเนฮยอโทรมาบอแล้ว มีนอัพภาพึ้น้วย”
“อ่อ
หนามำเยๆรับ ไม่มีอะไร ฮยอไม่้อเป็นห่ว”
“ปวมารึเปล่า
ทำแผลรึยั”
“เรียบร้อยหมแล้วรับ
แผลนิเียว ฮยอทำเหมือนผมเป็นเ็น้อยไปไ้ เมเนฮยอ็อยู่”
“ฮยอ็แ่ห่วนี่นา”
“ถึับโทรหาผมนานี้
เมเนฮยอเล่าอาารผมให้ฟัแบบไหนันเนี่ย”
“็บอว่าบาเ็บที่เท้าระหว่าถ่ายทำ
ถึับ้อพัอันเลย”
“เมเนฮยอโอเวอร์ไปั้นแหละรับ
ว่าแ่ฮยอเถอะ ามาราานอนนี้ฮยอ้ออยู่ที่อถ่ายรายารวีลี่ไออลใ่รึเปล่า”
“ใ่ๆ
อนนี้พัอยู่นะเลยรีบโทรหา่อนเลย ็ห่ว”
“ห่วผมแล้วฮยอล่ะรับ
ไ้พับ้ารึเปล่า”
“พัิ
ฮยออยู่ทานี้นอนสบายว่าั้เยอะ”
“ไ้่าวว่าไเอทอีแล้วเหรอรับ”
“เฮ้ย
ใรบอ”
“แสว่าริ”
“เปล่าัหน่อย”
“อนนี้2ทุ่มรึ่แล้ว ทั้วันนี้ฮยอินอะไรบ้ารับ”
“็...เยอะเลย”
“ผมอวามรินะ”
“เอ่อ...สลัอนเ้าับนมล้วยอนบ่าย”
“เอ็น-ฮยอ”
“เี๋ยวินน่าๆ
มันไม่หิวเลยไม่ิน ไม่ใ่ไเอทัหน่อย”
“ผมบอฮยอี่หนแล้วว่าฮยอไม่ใ่ะอ้วน
แล้ว้อมเ้นเ็มที่ทุวัน็ถือว่าไ้ออำลัายหนัแล้ว ะทำไมอาหารน่ะ”
“็มันไม่หิวไ...”
“อย่าให้ผมเห็นฮยอเป็นลมในอถ่ายรายารนะ”
“สบายอยู่แล้ว
ฮยอร่าายแ็แรนะ”
“แล้วผมะอยู”
“เอ่อ
ฮบิน สาฟเรียแล้วนะ ฮยอไป่อนล่ะ ูแลัวเอีๆนะ อย่าให้บาเ็บอี”
“รับ
ฮยอ็เหมือนันนะรับ”
“เฮอะ
ใรันแน่ที่ไมู่แลัวเอ”
“ูอะไรน่ะฮบิน”
“รายารวี่ลี่ไออลรับเมเนฮยอ”
“อ่อ
ที่เอ็นไปอออ่ะนะ”
“รับ”
“เป็นไบ้า
เห็นว่าทุ่มสุัวเลยนี่ โอ๊ะๆ รถันนั้นับออมาไมู่เลยนะ”
“ฮยอั้ใับรถเถอะรับ
ผมไม่วนุยีว่า”
“ลับมาแล้วรับ”
“อ้าว
ฮบินอ่า ลับมาแล้วเหรอ”
“ไม่มีใรอยู่เลยเหรอรับ”
“เ้าออไปินไส้ย่าันน่ะ
ว่าแ่นายลับมาึนานี้ หิวมั้ย ฮยอะหาไรให้ิน”
“นิหน่อยรับ
แ่ไม่ลำบา็ไ้ ผมหาินเอ็ไ้”
“น่า
เี๋ยวฮยอทำให้ โอ๊ะ!”
“เอ็นฮยอ!”
“โทษทีๆ
ลุเร็วไปหน่อย”
“ผมไม่หิวแล้ว
ฮยอไปนอนพัเถอะรับ”
“ไม่้อมาโหเลย
ฮยอไม่เป็นไรัหน่อย”
“...”
“รอแปปนะ
เี๋ยวทำให้”
“เอ้า เสร็แล้ว เห็นป่ะล่ะ รอแปปเียวเอ”
“ฮยอ
วันนี้ินอะไรบ้า”
“ำถามนี้อีแล้ว
ำลัับผิอะไรฮยอป่ะเนี่ย”
“ผม็แ่อยารู้เยๆ
อวามริ้วยนะ”
“เอ่อ
น้ำผลไม้ับิมิ”
“แ่นั้น?”
“อืม”
“ทั้วันนี้?”
“อะ...อืม
อ้าว วาะเียบทำไมล่ะ”
“ผมไม่ินแล้ว
ผมะิน็่อเมื่อฮยอิน้วย”
“เฮ้ย
อย่าั้นิ ฮยอไม่หิวแล้ว”
“ั้นผมไม่ิน”
“ไม่เอาั้นิ”
“ฮยอไม่หิวหรือเพราะมันึแล้วเลยไม่ิน”
“เอ่อ...”
“ว่าไรับ”
“อืม
ิน็ไ้”
“หึ ็แ่นั้น”
“เอ็นฮยอ ผมไ้ยินเสียอะไร เป็นอะไรรึเปล่ารับ”
“...”
“เอ็นฮยอ!
เป็นอะไรรึเปล่ารับ”
“...”
“ฮยอไม่ไ้ล๊อประูใ่มั้ย
ผมะเ้าไปแล้วนะ!”
“...”
“เอ็นฮยอ! เิอะไรึ้นรับ ลุไหวรึเปล่า”
“อ่า
ฮบินเหรอ อโทษนะ ่วยหน่อยไ้มั้ย”
“ฮยอหน้ามือีแล้วเหรอ”
“อ่า
นิหน่อยน่ะ”
“ผมบอแล้วว่าฮยอน่ะวระูแลัวเอบ้า”
“ูแลอยู่แล้ว
เี๋ยวๆ ่อนลับอฮยอล้าหน้า่อน”
“เ้าห้อน้ำมาั้นานฮยอยัไม่ไ้ล้าหน้าอีเหรอรับ”
“ยัๆ
แปปนึ”
“...ฮยอล้วออ้วใ่มั้ย”
“...”
“ทำไม้อทำถึนานั้น”
“...”
“แล้วร่าายฮยอะเอาพลัานมาาไหนัน”
“น่า
ลับห้อเถอะ ป่ะ เสร็ละ”
“...”
“เฮ้ย
เี๋ยวๆ ะทำอะไรอ่ะ อุ้มฮยอทำไม”
“...”
“เี๋ยวๆ
ปล่อยลๆ ฮยอเินลับห้อเอไ้”
“ิ้นมาผมโยนนะ”
“...”
“อ่ะ
ถึแล้ว”
“ทำไม้ออุ้ม้วย
เินเอ็ไ้”
“าสั่นนานี้
ลานยัยาเลยมั้”
“...แล้วอุ้มไม่หนัเหรอ”
“โห
ฮยอแห้นานี้ เบาว่านาเอที่ผม้ออุ้มอี”
“///”
“็ผมถึบอว่าไม่้อไเอทไ”
“็มันส่อระแล้วอ้วนนี่นา”
“ไปหาหมอมั้ยรับ
ผมไปส่ เป็นโรทาิรึเปล่า เอวฮยอเล็ว่าเอวผมแล้ว าฮยอ็ะเป็นะเียบอยู่แล้ว
หน้าผอมนอฮยอะให่ว่าหน้าฮยอแล้ว รไหนที่เรียว่าอ้วน”
“...”
“าน็มีลอทั้วัน
แ่ันินอาหารเหมือนนอนอยู่หอโ่ๆไม่ทำอะไร เลือา็เป็น แล้วนี่หน้ามืในรายาร้วยใ่มั้ย”
“นายรู้้วยเหรอ”
“โห
ฮยอ เราอยู่้วยันมาี่ปีละ
แ่แยระหว่าหมุนัวเล่นนล้มับหน้ามืล้มพับน่ะมันะยาแ่ไหนัน”
“ิว่าะเ้าะัออะอี”
“เอ็นฮยอ
มอาผม”
“...”
“เมมเบอร์ทุนแ่แยันทำานไม่ใ่แยันอยู่
ใ่ว่าฮยอะปิมิหรอนะรับ”
“...”
“ผมรู้ว่าทุนรู้
แ่ผมเื่อว่าทุนพยายามบอฮยอแล้วแ่ฮยอน่ะื้อ”
“ปะ..เปล่าัหน่อ..”
“เอ็นฮยอ
ฮยอิว่าทุนะเ็มที่ับานอพวเาไ้มั้ยไ้ถ้าเารู้ว่าลีเอร์ไม่ยอมินอะไรนเป็นลม”
“...”
“ฮยอิว่าผมะมีสมาธิับารถ่ายละรที่ไลๆไ้ยัไในะที่ลีเอร์อผมสภาพย่ำแย่นานี้”
“...”
“ฮยออยูแลพวเรามาลอ
อร้อล่ะรับ ูแลัวเอบ้า”
“...”
“ผมเป็นห่วนะรับ”
“อืม
อโทษนะ”
“ินอะไรเยอะว่านี้หน่อย
อแบบที่เป็น้าวเป็นมื้อ ไม่เอาแ่น้ำนมเยๆแล้วนะ
น้ำิ็ไม่นับเป็นมื้ออาหารนะรับ เ้าใมั้ย”
“ฮ่าๆ
เ้าใแล้ว”
“อีเรื่อที่สำัมา ผมอสั่เลยนะรับ ห้ามล้วออ้วอีแล้วนะรับ ถ้าับไ้ราวหน้า
ทุรั้ที่ฮยอะเ้าห้อน้ำ้อมีเมมเบอร์หรือเมเนฮยอไป้วยนะ”
“เฮ้ย
ว่าไป”
“ไม่รู้ละ
อันนี้เรื่อให่เลย้วย ถ้าฮยอทำผมุยรวมแน่
มารารนี้ผมมั่นใว่าทุนะเห็น้วย”
“โหอ่ะ”
“เอ็นฮยอ
่วนี้ผมไม่่อยไู้แลไ้บ่นใล้ๆ แ่สัานะรับว่าะูแลัวเอมาว่านี้”
“อืม
สัา”
“นอนพัผ่อนไ้แล้วรับ
ฮยอเหนื่อยมามาแล้ว เี๋ยวผมล้าานเอ”
“อืม
อบในะ ฮบิน”
“ผมปิไฟให้เลยนะรับ
ฝันีรับเอ็นฮยอ”
ผลงานอื่นๆ ของ PandaPhung ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ PandaPhung
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น