คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 ::มีแฟนแล้ว::
ติ๊ง ต๊อง!
“สงสัยจียอนมาแล้ว”
คิวริรีบเดินไปเปิดประตูทันที ในฐานะที่ตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน
“ไหนๆๆๆ มาเล่าให้ฟังหน่อยซิ เกิดอะไรขึ้น”
โซยอนไม่พูดพร่ำทำเพลง เธอรีบเดินไปจูงมือจียอนให้มานั่งร่วมวงกับพวกเธอทันที
“โอ๊ยๆๆ!”
ทันทีที่จียอนนั่งลงเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“เป็นอะไร เป็นฝีหรอ?”
“-oo-“ จียอน
“-…-“ โบรัม
“- -!” คิวริ
“อ้าว ทำไมล่ะ เห็นนั่งแล้วเจ็บก้น”
โซยอนตอบด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมทุกคนต้องตกใจกับคำถามของเธอด้วย
“เปล่า เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย เจอคนนิสัยแปลกๆ มาเดินชน”
จียอนตอบพร้อมกับค่อยๆ นั่งอีกรอบ
“แล้วเป็นอะไรมากมั้ย?”
คิวริถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาย”
“แล้วนี่สรุปมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ”
โบรัมเอ่ยพร้อมกับยื่นยาทาแก้ปวดให้เธอ
“พ่อจะหาแฟนให้ฉันน่ะซิ”
“จริง!!??”
ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“แล้วเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นแล้วหรือยัง?”
โซยอนเอ่ยถามอย่างสนใจ
“ยัง พ่อเพิ่งมาบอกวันนี้ เฮ้อออ!! พวกพี่เข้าใจใช่มั้ยว่าฉันรู้สึกยังไง”
ทุกคนพยักหน้าเชิงปลอบใจจียอน ตอนนี้สีหน้าจียอนเหมือนโดนไล่ออกจากบ้าน
“แต่พี่ก็เชื่อนะ ว่าจียอนก็คงไม่ยอมพ่อหรอก ไม่เห็นต้องมานั่งคิดมากเลย ถ้าเราไม่ยอมซะอย่างพ่อก็คงทำอะไรเราไม่ได้หรอก”
คิวริเอ่ยพร้อมกับลูบไหล่จียอนไปมาเชิงปลอบใจ
“ใช่ เธอเคยยอมใครบ้างล่ะ ถ้าเกิดใครขัดใจตัวเองอ่ะ”
โซยอนเสริม
“มันก็จริง แต่เหมือนว่าตอนนี้พ่อจะดูเครียดๆ ยังไงก็ไม่รู้”
จียอนยื่นปากล่างออกอย่างคิดหนัก
“แล้วจะให้พวกเราช่วยยังไงอ่ะ?”
ประโยคที่โบรัมเอ่ย ทำให้จียอนเผยรอยยิ้มน่ารักสดใสเป็นท่าไม้ตายที่ใครเห็นแล้วต้องหลงเสน่ห์เธออย่างโงหัวไม่ขึ้น
“ว่าแล้วเชียว พวกพี่ต้องช่วยฉันได้แน่ ^_______^”
“หน่ะ!!!”
อีกครั้งที่ทุกคนเอ่ยออกมาพร้อมกัน จียอนไม่เคยดูโตในสายตาพวกเธอเลย ถึงแม้ว่าปีนี้อายุของเธอจะเพิ่มมาอีกหนึ่งปี แต่ไม่ว่าจะเพิ่มมาอีกกี่ปี จียอนก็ยังคงเป็นจี้น้อยของพี่ๆ อยู่เสมอ
“แล้วสรุปจะให้พวกเราช่วยอะไร”
ทุกคนเริ่มสนทนากันตึงเครียดอีกครั้ง
“ก็ไม่ยาก..................”
หลังจากนั้นจียอนก็เริ่มบทละครต่างๆ นาๆ ที่เธอคิดขึ้นมาเอง โดยมีพวกพี่ๆ ที่รู้จักกันตั้งแต่ มัธยมต้นคอยช่วยเหลือเธออยู่ไม่ห่าง
“หวัดดีค่าาาาา~~~ คุณมยองฮี”
“ค่ะ”
“แหม่...หมู่นี้งานชุมเชียวนะคะ แล้วอึนจองเป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ก็ดีค่ะ”
มยองฮีแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาให้ผู้ที่เพิ่งเข้าร่วมประชุมกับเธอเห็นอย่างชัดเจน
“คงโตเป็นสาวแล้วซินะคะ ถ้าคุณโจซุนอยู่ เค้าคงได้เห็นหน้าลูกตัวเอง”
แต่คนตรงหน้าก็ไม่ได้รับรู้อะไรเลย มิหนำซ้ำเธอยังแสดงสีหน้ายิ้มอย่างยียวนกวนประสาท
“เหอะๆ ขอโทษนะคะ มีธุระอะไรอีกหรือเปล่า พอดีว่าดิฉันมีงานต้องเคลียร์ให้เสร็จน่ะค่ะ”
มยองแฮพยายามเก็บอารมณ์ตัวเองไม่ให้ปล่อยระเบิดลูกโตออกไป เธอต้องรักษาผู้เข้าร่วมหุ้นในบริษัทของเธอเอาไว้ให้ดี ถ้าเธอขืนปล่อยอารมณ์รุนแรงออกไปตอนนี้ มีหวังบริษัทของเธอได้ร่มจมยิ่งกว่าเรือไททานิคชนภูเขาน้ำแข็งแน่ๆ
“ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ”
คนที่สนทนาตรงหน้าเธอก็ไม่ได้รับรู้อารมณ์ร้อนแรงของมยองฮีเลยซักนิด เธอตอบอย่างหน้าตาเฉย
“โอเคงั้น...ถ้ามีค่อยคุยกันนะคะ พอดีฉันยุ่ง ^ ^”
และมยองฮีฝืนยิ้มแบบสุดๆ ก่อนจะเดินออกมาจากที่ตรงนั้น
~สอดรู้สอดเห็นกันไปถึงไหนนะ เรื่องมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว พวกนี้ไม่รู้อะไรจริงก็ว่ากันไปเรื่อย~
“ฮัลโหลววววว~~~~ นี่ยัยปากห้อย เมื่อไหร่จะกลับมาเนี่ยฮะ มืดค่ำดึกดื่นแล้วนะ”
(กำลังกลับ ทำไมคิดถึงเค้าหรอจ๊ะ)
“โอ๋ยยยยยย....คิดถงคิดถึงอะไร ฉันไม่ชอบอยู่คนเดียวตอนมืดๆ มันน่ากลัว”
(โอเคๆ เดี๋ยวก็ถึงแล้ว จะเอาอะไรมั้ย?)
“ไม่อ่ะ รีบกลับมาเหอะ แค่นี้นะ”
(อืมๆๆ บาย)
~ทำไมเวลาไม่มียัยอึนจองไม่อยู่ด้วยมันรู้สึกแปลกๆ แฮะ อาจจะเป็นเพราะว่าเราอยู่กับยัยนี่มาหลายปีแล้วล่ะมัง อืมมมม...คงใช่ สนิทกันปานจะกินหัว –oo-~
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ติ๊งหน่องง~~
“ว๊าวๆๆ มาแล้วๆๆๆ”
ฮโยมินรีบวิ่งไปที่ประตู เธอมองหน้าจอมอนิเตอร์ที่ติดไว้เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นอึนจอง แต่ก็เป็นอึนจองจริงๆ เธอเปิดประตูต้อนรับด้วยท่าทางโล่งใจ
“เป็นอะไร ดีใจเหมือนกับว่าฉันไปหลายวันอย่างงั้นแหละ”
อึนจองเอ่ยพร้อมกับถอดรองเท้าและเปลี่ยนมาใส่รองเท้าสลิปเปอร์แทน
“ไม่ได้ดีใจซะหน่อย ก็บอกแล้วว่าไม่ชอบอยู่คนเดียวตอนกลางคืน”
“ฮ่าๆๆ ฉันซื้อข้าวมาฝาก เธอคงยังไม่ได้กินข้าวซินะ”
อึนจองยกถุงกับข้าวให้ฮโยมินดู
“กินแล้ว”
“อ้าววววววววว!!”
จากที่อึนจองชูถึงกับข้าวอยู่ เธอปล่อยน้ำหนักลงสู่เบื้องล่างอย่างหมดแรง
“ตะ..แต่ยังไงฉันก็กินได้อยู่แล้วแหละ”
ฮโยมินรีบพูดเพื่อเป็นการปลอบใจ
“ชิ! ถึงเธอไม่กินฉันก็กินคนเดียวจนหมดได้อยู่แล้วล่ะ ตอนนี้หิวจนจะกินเธอได้ทั้งตัวอยู่แล้ว”
อึนจองเดินเข้าไปในครัวอย่างร่าเริง เพื่อแกะกับข้าวมากินด้วยความหิวโหย ฮโยมินได้แต่ยืนยิ้มเบาๆ ก่อนจะเดินตามอึนจองไปในครัว
“หนายยยยย~~~~ มีอะไรกินบ้างฮ๊าาาาาาาา~~~~~”
“ฮะ! เรามีแฟนแล้วหรอ”
คังฮยอกแทบช็อค เมื่อจู่ๆ จียอนก็เดินไปสารภาพกับผู้เป็นพ่อว่าเธอได้คบหาดูใจกับใครซักคนมาได้ซักพักแล้ว
“ใช่ค่ะ แล้วหนูก็รู้สึกดีกับเค้ามากๆ ด้วย”
คังฮยอกแทบทรงตัวไม่อยู่ เค้าควานหาที่จับเพื่อพยุงไม่ให้ตัวเองล้มกับสิ่งที่จียอนเอ่ย
“แล้ว...ทำไมจียอนไม่เคยพาเค้ามาให้รู้จักกับพ่อเลยล่ะ”
“ก็พ่อไม่ค่อยมีเวลาเห็นยุ่งเรื่องงาน หนูก็เลยไม่อยากเอาเรื่องไร้สาระแบบนี้ไปกวนใจ”
“เรื่องไร้สาระงั้นหรอ?? มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระเลยนะจียอน”
คังฮยอกสีหน้าจริงจังมากในตอนนี้
“ถ้าเรื่องนี้ไม่ไร้สาระ ทำไมพ่อไม่เคยคิดที่จะถามหนูเรื่องนี้เลยล่ะ ทำไมจู่ๆ พ่อก็มาบอกว่าจะให้หนูไปดูตัวคนๆ นึง แต่พ่อไม่เคยถามหนูเลย ว่าหนูคบใครอยู่หรือเปล่า”
คังฮยอกนิ่งไป เค้ารู้สึกจุกกับคำพูดของจียอน
“คือพ่อ...”
“ทั้งๆ ที่พ่อก็ปฎิเสธเค้าแทนหนูได้ หรือว่าเค้าเป็นหัวหน้าพ่อ พ่อก็เลยไม่อยากขัด กลัวจะเสียผลประโยชน์ในบริษัทหรือไง”
“จียอน!!”
คราวนี้จียอนสะดุ้งโดยไม่รู้ตัว คังฮยอกไม่เคยตะหวาดจียอนมาหลายปีแล้ว ทำเอาจียอนแทบน้ำตาคลอเบ้าแต่เธอก็พยายามเก็บน้ำตาตัวเองเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา เธอสูดหายใจเข้าไปให้ลึกสุดปอด ก่อนจะตัดสินใจพูดอีกครั้ง
“แต่ถึงยังไง หนูก็จะไม่ยอมทำตามที่เจ้านายของพ่อต้องการแน่นอน”
จียอนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ และเธอก็เดินขึ้นห้องไป
“เดี๋ยว”
คังฮยอกเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เช่นกัน น้ำเสียงแบบนี้ทำให้จียอนเริ่มหวั่นๆ กับคำพูดของคังฮยอก
“...”
“พาตัวแฟนของเรามาให้พ่อดูด้วย พ่ออยากเจอเค้า”
“....!!”
จียอนหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอคิดแผนหลอกพ่อแค่ว่าเธอมีคนคุยแล้ว แต่เธอไม่ได้คิดว่าคนๆ นั้นคือใคร!!!
“แค่คุยๆ กันเฉยๆ ยังไม่ได้คบกัน”
จียอนพยายามหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ที่ต้องให้พ่อของเธอพบเจอกับใครก็ไม่รู้ที่เธอสมมติขึ้นมา
“ถึงจะแค่คุยพ่อก็อยากรู้ว่าคนที่ลูกของพ่อคุยอยู่เป็นคนยังไง”
“ได้...แล้วหนูจะพาเค้ามาให้พ่อดู”
เธอกล่าวไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอย่างเงียบๆ
ปั้ง!
ทันทีที่ประตูปิดลง จียอนล้มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมกับขยี้หัวไปมาอย่างขัดใจ
~แย่แล้วจียอนเอ๋ยยยยย!! ไม่คิดเลยว่าพ่อจะมามุขนี้ เอาไงดีล่ะเนี่ย จะเอาใครมาเป็นแฟนหลอกเล่า!!!~
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนใหม่กำลังตามมานะคะ!! ^oo^
ความคิดเห็น