คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 15 ::วันเกิดคิวริ [100%]::
“ฉันว่าสองคนนั้นไปนานเกินไปแล้ว ใกล้เวลาจะกินเค้กแล้ว”
โซยอนพูดขึ้น หลังจากที่อึนจองกับจียอนหายไปนานจนผิดสังเกต
“ฉันไปตามให้แล้วกัน”
โบรัมเอ่ยขึ้น
“อุ๊! ไม่ต้องแล้ว มากันแล้ว”
ไอยูชี้ไปทางสองคนนั้นที่กำลังเดินมา
“พวกเรากำลังพูดถึงเธออยู่พอดีเลย”
คิวริเอ่ย หลังจากที่อึนจองกับจียอนนั่งลงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
“นินทาฉันกันอยู่หรอ”
จียอนพูด ก่อนจะหรี่ตามองพวกพี่ๆ ของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าการกระทำของเธอเมื่อกี๊มีใครบางคนกำลังนั่งแอบยิ้มอยู่
“เปล่านะ พวกเราเป็นห่วงเธอต่างหากล่ะ”
ไอยูรีบแย้งทันที
“ฉันก็พูดเล่นไปงั้นแหละ เธอจริงจังอีกแล้วนะ”
จียอนหันไปบอกกับไอยู ที่สีหน้าดูเหมือนจะคิดจริงจัง ไอยูได้แต่ทำหน้ายุ่งใส่เพื่อนของเธอ ก่อนจะกินน้ำเข้าไปอีกอึก
“เธอพูดเล่นเป็นด้วยหรอ?”
จู่ๆ อึนจองก็มีบทบาทในสนทนาครั้งนี้ ฮโยมินหันไปมองอึนจอง ก่อนจะหันไปมองจียอนอีกรอบ
“ฉันพูดกับคนที่อยากพูดด้วยเท่านั้นแหละ”
จียอนตอบทั้งๆ ที่ไม่หันไปมองหน้าอึนจอง ไม่มีสาเหตุอื่นเธอกลัวว่าเหตุการณ์วันนั้นมันจะผุดเข้ามาในหัวแล้วเก็บสีหน้าตัวเองไม่อยู่ จนคนอื่นสังเกตได้
“เอาล่ะๆๆ ฉันว่าเรามาเป่าเค้กกันดีกว่านะ”
โซยอนรีบพูดตัดบททันที เธอกลัวว่าจะมีเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้นในงานวันเกิดของคิวริ ทุกคนได้มอบของขวัญให้คิวริแล้วก็กินเค้กกันอย่างอเล็ดอร่อย พร้อมกับนั่งคุยกันไปด้วย
“อึนจอง เธอกินแต่น้ำเปล่า ไม่กินแอลกอร์ฮอล์หรอ”
คิวริถามอึนจอง ในขณะนี้ดูเหมือนเธอจะเริ่มหน้าแดงแล้ว
“อ่อ ไม่ดีกว่า ฉันไม่ค่อยถูกกับมันซักเท่าไหร่”
จียอนเอ่ยรอยยิ้มออกมาเบาๆ เหมือนเธอกำลังคิดอะไรบางอย่างได้
“เธอไม่กล้ามากกว่า”
จียอนพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปากเหมือนท้าทาย
“ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อะไรถ้ากิน”
อึนจองก็ตอบด้วยสีหน้ากวนๆ จียอนเหมือนกัน ฮโยมินนั่งฟังเหตุการณ์นิ่งๆ ไม่พูดอะไรทั้งนั้น ทุกคนก็เช่นเดียวกัน
“กินเพื่อเข้าสังคม ไม่ได้กินให้เมาเละซะหน่อย”
จียอนก็ยังคงโต้ตอบไม่หยุด
“ถ้ากินแล้วโดนข่มขืนเหมือนเธอ ฉันก็ไม่เอาด้วยหรอกนะ ฮ่าๆๆ”
“...”
ดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่ได้มีอารมณ์ขันไปอึนจอง เมื่อเธอพูดเรื่องนี้ จนอึนจองต้องเงียบเสียงหัวเราะไปเอง
“เอ่อ...ฉันขอโทษ”
อึนจองหันไปบอกจียอน ในขณะที่จียอนนั่งนิ่ง สีหน้าอึนจองดูจะสำนึกผิดอย่างแรง
“ช่างเถอะๆ อึนจองไม่กินก็ดีแล้ว สุขภาพจะได้แข็งแรง ^^”
แล้วก็เป็นอีกครั้งที่โซยอนพยายามแก้ไขสถานการณ์ไม่ให้ตึงเครียดอีกครั้ง แต่เธอดูจะไม่เนียนเอาซะเลย
“วันนี้เป็นวันเกิดพี่คิวริ เธอกินเพื่อพี่คิวริไม่ได้หรอ”
“จียอน!”
คิวริหันไปว่าจียอน สีหน้าอึนจองก็ดูนิ่งไปเลย ฮโยมินมองจียอนด้วยสายตาสงสัย เธอสงสัยว่าทำไมจียอนต้องทำแบบนี้ด้วย เธอเริ่มจะรู้สึกว่าจียอนทำเกินไปแล้วนะ!
“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย นี่ก็พวกเราทั้งนั้น จะกลัวอะไร”
จียอนยังคงพูดต่ออย่างหน้าตาเฉย แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะเริ่มทำหน้าไม่ถูกแล้ว พวกเธอรู้สึกว่าอึนจองยังไม่ได้มีความสนิทสนมอะไรกับพวกเธอมากนัก แค่อึนจองสละเวลามาในงานวันเกิดของคิวริก็ถือว่าดีมากแล้ว ยิ่งพาฮโยมินมาด้วย ซึ่งฮโยมินก็แล้วใหญ่ ไม่เคยแม้กระทั่งเจอกันด้วยซ้ำ แต่เธอก็ยังอุตส่าห์มาตามคำเรียกร้อง
“จียอน อย่าทำให้งานมันดูแย่ได้มั้ย”
โบรัมบอกจียอนด้วยน้ำเสียงดุ อึนจองก็ได้แต่นั่งนิ่งไม่พูดอะไร ฮโยมินเธอรู้ดีว่าอึนจองเป็นคนยังไง ถ้าท้ามากๆอึนจองอาจจะทำก็ได้
“อึนจอง กลับมั้ย”
เธอหันไปบอกอึนจอง พร้อมกับบีบมืออึนจองที่วางอยู่บนโต๊ะเชิงบอกเป็นนัยต์ๆ ว่า เธอไม่ควรทำเรื่องที่มันไม่ดีกับตัวเธอเองนะ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลสำหรับฮโยมินแล้ว สายตาอึนจองดูเหมือนจะรับคำท้าทายของจียอน ใจฮโยมินเริ่มรู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่
“ฉันว่าคนอย่างเธอไม่กล้าหรอก”
จียอนพูดขึ้น หลังจากที่เธอเห็นฮโยมินจับมืออึนจอง เธอมองการกระทำของฮโยมินนิ่งๆ แต่ทำไมเธอรู้สึกหายใจไม่ค่อยสะดวก กับสิ่งที่ฮโยมินทำ
“ไหนล่ะ เอามาให้ฉันสิ”
ในที่สุดอึนจองก็พูดขึ้น และฮโยมินก็ยิ่งบีบมืออึนจองแน่นเข้าไปอีก เธอรู้ดีว่าอึนจองแพ้แอลกอร์ฮอล์ขนาดหนัก! ต่อให้กินน้อยขนาดไหนก็เมาแบบไม่ได้สติทุกที
“เอาไปสิ”
จียอนรินเบียร์ใส่แก้วให้อึนจองเต็มแก้วปริบ แต่สายตาเธอก็ยังคงมองมือของฮโยมินที่จับมืออึนจองไม่ยอมปล่อย เธอรู้สึกว่ามันขัดหูขัดตายังไงก็ไม่รู้ สถานการณ์ตอนนี้อึมครึมอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น ตั้งแต่อึนจองตกลงว่าจะกิน
“อย่าคิดมากนะคิวริ ฉันกินเพราะว่าเป็นวันเกิดของเธอ”
“เอ่อ...เหอะๆ”
คิวริยิ้มให้อึนจองแหยๆ เธอรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ ที่เป็นฝ่ายโทรไปชวนอึนจอง คิวริหันมาทำคิ้วขมวดใส่จียอน จียอนก็หันไปยิ้มตอบเหมือนกับว่า เธอไม่ได้รู้สึกลำบากใจกับเหตุการณ์ในครั้งนี้เลยแม้แต่นิด
“พาฉันกลับบ้านด้วยนะ ^^”
อึนจองหันไปบอกฮโยมิน พร้อมกับใช้มืออีกข้างที่ว่างเปล่าจับมือฮโยมิน
“กินซะทีเหอะ”
จียอนเริ่มรู้สึกรำคาญแปลกๆ อึนจองยักไหล่ก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมา สายตาฮโยมินดูจะเป็นห่วงอึนจองจับใจ จียอนนั่งดูเหตุการณ์อยู่ตลอด เธอรู้สึกเหมือนกับว่าฮโยมินดูเป็นห่วงอึนจองมากเกินไปหรือเปล่า และผ่านไปไม่นาน อึนจองก็กินเบียร์ในแก้วหมดรวดเดียว ทำเอาจียอนงงเหมือนกัน ไหนบอกไม่ชอบกิน แต่ทำไมดูจะกินเข้าไปง่ายซะเหลือเกิน
“ไหนบอกไม่ชอบกิน กินเหมือนน้ำเปล่าเลยนะ”
จียอนเอ่ยขึ้น หลังจากที่อึนจองวางแก้วลงบนโต๊ะ
“...”
อึนจองไม่ตอบอะไร เธอก้มหน้านิ่ง ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา
“อึนจอง”
ฮโยมินสะกิดอึนจอง ที่จากตอนแรกแค่นั่งก้มหน้า แต่ตอนนี้ฟุบลงไปกับโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ทำเอาทุกคนนั่งมองด้วยอาการงงงวย
“ปากย้อย”
จียอนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สีหน้าเธอดูตกใจกับอาการของอึนจอง ใบหน้าเธอตอนนี้ดูรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป
“อัวะ!”
จู่ๆ อึนจองก็มีอาการเหมือนอยากอ้วก ฮโยมินรีบดึงตัวอึนจองให้นั่งดีๆ แล้วหันหน้าอึนจองให้หันไปข้างๆ โต๊ะ เพื่อที่จะได้ไม่เปื้อนอาหารบนโต๊ะ
“ฮโยมิน ถุงๆ!”
โซยอนรีบยื่นถุงให้ฮโยมินทันที เธอรีบยื่นมือไปรับ พร้อมกับมองหน้าจียอนด้วยสายตาขุ่นเคือง
“พี่อึนจองเป็นอะไรหรอ”
ไอยูหันไปถามฮโยมิน
“อึนจองแพ้แอลกอร์ฮอล์น่ะ”
ฮโยมินตอบพร้อมกับลูบหลังอึนจองไปด้วย ส่วนอึนจองก็อ้วกออกมาไม่หยุดซักที
“จียอนจริงๆ เลยนะ”
โบรัมหันไปต่อว่าจียอน แต่เหมือนว่าจียอนจะไม่ได้สนใจกับสิ่งที่โบรัมพูดเลยแม้แต่นิเดียว เธอเอาแต่มองอึนจองไม่วางตา เวลาผ่านไปไม่นาน อึนจองก็หยุดอ้วก เหมือนเธอจะเหนื่อยกับอาการอ้วกเมื่อกี๊ อึนจองพิงเก้าอี้อย่างหมดแรง
“กลับบ้านกันเหอะ”
ฮโยมินพูดขึ้น
“หืออออ~~~ เน่ม่ายช่ายบ้านราวหรอออ~~”
อึนจองดูจะเมาแบบไม่ได้สติเลยด้วยซ้ำ สีหน้าอึนจองดูเหมือนคนง่วงนอนอย่างหนัก จียอนได้แต่นั่งรู้สึกผิดอยู่อย่างงั้น
“ไม่ใช่ เดี๋ยวฉันพาเธอกลับบ้านเอง”
ฮโยมินพยายามพยุงตัวให้อึนจองยืนขึ้น จียอนดูเหมือนจะลุกไปช่วย แต่เธอก็ต้องหยุดความคิดนั้น เมื่อโซยอนรีบวิ่งไปช่วยฮโยมิน
“มาๆ เดี๋ยวฉันช่วย”
จียอนต้องนั่งมองสามคนนั้นเดินไปอย่างเงียบๆ
“เหอะ! สนุกมากวันเกิดฉัน”
คิวริเอ่ยอย่างหงุดหงิด หลังจากที่ฮโยมินพาอึนจองขึ้นรถไปแล้ว
“ทำอะไรของเธอจียอน”
โซยอนเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอเดินมานั่งที่โต๊ะ
“ใครจะไปรู้ว่ายัยนั่นแพ้แอลกอร์ฮอล์”
จียอนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สีหน้าของเธอบูดบึ้งเหมือนเด็ก
“ถึงไม่แพ้ก็ไม่ควรไปท้าเค้า เราไม่ได้สนิทกับเค้าขนาดนั้นซะหน่อย”
โบรัมพูดพร้อมอาหารที่อยู่ในปาก
“เคี้ยวให้หมดก่อนก็ได้ - -!”
จียอนหันไปบอกโบรัม
“ไม่ต้องพูดเรื่องอื่นเลย พี่งอนแล้ว!”
คิวริบ่นอย่างหงุดหงิด จียอนหันไปทำหน้าเหวอใส่คิวริ ก่อนจะเข้าไปกอดเพื่อง้อเธอ
“โอ๋~~~~~ ฉันขอโทษ TooT อย่างอนเลยนะ น้าๆๆๆ”
จียอนใช้หน้าถูแขนคิวริไปมา
“ทีเมื่อกี๊ทำเข้มนะ ต่อหน้าพี่อึนจองอ่ะ”
ไอยูพูดด้วยน้ำเสียงแซวๆ จียอนหันมามองไอยู ที่ยิ้มกวนๆ ใส่เธอ
“อะไรล่ะ!”
กึก!
ฮโยมินโยนคีย์การ์ดไว้บนโต๊ะกินข้าว ก่อนจะพยายามแบกร่างอันหนักอึ้งของอึนจองเข้ามาในห้องนอน
“โอ่ะๆ โอ๊ยย!”
ด้วยความหนักของตัวอึนจอง ทำให้ฮโยมินพยุงร่างตัวเองไม่อยู่ เธอล้มทับร่างอึนจองเข้าเต็มๆ อึนจองได้แต่นอนหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย ฮโยมินได้กลิ่นเบียร์ที่ออกมาจากตัวของอึนจอง ฮโยมินใจเต้นแปลกๆ เธอกลืนน้ำลายตัวเอง เธอรู้สึกเหมือนว่าคอกำลังแห้งกร้าน เรี่ยวแรงเหมือนกับว่าจะเลือนหายออกไป
~ที่ฉันดูซีรี่ส์ ฉากแบบนี้มันไม่มีเรี่ยวแรงจริงๆ หรอ นึกว่าเป็นแค่จินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น~
“อื้ออออ~~~”
อึนจองคงรู้สึกอึดอัด เธอพยายามขยับตัว ฮโยมินจึงรีบตั้งสติแล้วลุกออกจากตัวอึนจองทันที เธอใช้มื้อทั้งสองข้างกุมหัวใจของตัวเอง
“เต้นแรงจัง”
เธอลูบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติกลับคืนมา ก่อนจะเดินไปสะกิดอึนจอง
“อึนจองๆ นี่”
“หืออออ~~~”
อึนจองตอบรับด้วยน้ำเสียงงัวเงียสุดๆ แววตาของอึนจองแทบจะลืมไม่ขึ้นแล้ว
“เดี๋ยวฉันจะเอาผ้ามาเช็ดตัวให้นะ”
“อ่อ..อืมมมมมมม~~~~”
อึนจองชูมือตอบรับ และฮโยมินก็เดินไปหาผ้าขนหนูเพื่อมาเช็ดตัวให้อึนจอง
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
อึนจองพยายามควานหาโทรศัพท์ ถึงแม้ว่าร่างกายของเธอจะไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะทรงตัว
“ฮาลโหลววววว~~~~”
อึนจองล้มตัวนอนอย่างแรงหลังจากที่เธอกดรับโทรศัพท์ของใครบางคน
(ถึงบ้านหรือยังล่ะ)
คนที่โทรมาคือต้นเหตุที่ทำให้เธอไม่ได้สตินั่นเอง
“ยายเด็กน้อยหรอ~~~”
(บอกว่าไม่ใช่เด็ก! ถึงบ้านแล้วใช่มะ)
“อืมมมมมม”
(รู้ว่าแพ้ยังจะกินอีกนะ)
จียอนพูดด้วยน้ำเสียงดุๆ
“ก็เธอท้าช้านอ่ะ”
(อย่าไปกินที่อื่นล่ะ เดี๋ยวโดนข่มขืน)
“ถ้าช้านกินกับเธอ เธอจะข่มขืนช้านม้ายยยยยย ฮ่าๆๆๆ”
คำถามอึนจองทำเอาจียอนเงียบไปชั่วขณะ เหตุการณ์ก็ผุดขึ้นมาในหัวจียอนอีกแล้ว แต่อึนจองคงไม่ได้รับรู้กับเหตุการณ์นั้นแล้ว เพราะอึนจองเมาจนลืมเรื่องราวอะไรต่อมิอะไรไปหมดสิ้น
(ข่มขืนบ้าบออะไรล่ะ! ถึงบ้านก็ดีแล้ว แค่นี้แหละ)
“เดี๋ยว!”
(อะไรอีก)
“วานเน้เธอแต่งตัวน่ารักดีนะ”
(...)
ปลายสายเงียบไปโดยอัตโนมัติ
“ฮาลโหลววว~~~”
(อึ...อือ แค่นี้นะ พักผ่อนไปเหอะ)
และแล้วจียอนก็วางไป อึนจองทิ้งโทรศัพท์ไว้ข้างตัว แล้วเธอก็หลับต่อ ไม่ได้รับรู้อะไรเลยว่าปลายสายกำลังนั่งอึ้งกับคำพูดของเธอ
“มาแล้ววว”
ฮโยมินเดินมาพร้อมกับกะละมังที่มีน้ำอยู่ เธอวางกะละมังไว้ข้างเตียงก่อนจะบิดผ้าให้สะเด็ดน้ำ เธอใช้ผ้าเช็ดใบหน้าของอึนจอง พร้อมกับสีหน้าที่ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
~ทำไมเธอต้องทรมานตัวเองเพื่อยัยเด็กนั่นด้วยล่ะ เค้าสำคัญกับเธอมากนักหรือไง~
“นอนเบียดๆ กันคงไม่เป็นไรหรอกนะ ห้องฉันก็ไม่ได้กว้างซักเท่าไหร่”
คิวริเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว ตอนนี้ทุกคนนอนอยู่บ้านคิวริ หลังจากช่วยกันเก็บกวาดงานวันเกิดคิวริ ก็มืดค่ำดึกดื่นเลยต้องพากันนอนที่บ้านคิวริ หลังจากเหตุการณ์ที่จียอนเจอ ทุกคนก็ไม่กล้าเดินทางตอนดึกๆ อีกเลย
“แล้วจียอนไปไหนอ่ะ”
ไอยูมองหาจียอน ขณะที่ทุกคนเตรียมจัดแจงหาพื้นที่ในการนอน
“เห็นอยู่หน้าบ้านอ่ะ”
โบรัมพูดขึ้นขณะนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ ไอยูเลยลุกไปหาจียอน แต่ก็เป็นไปตามคาด เธอเห็นจียอนนั่งเหม่ออะไรอยู่คนเดียวก็ไม่รู้
“นี่”
“...”
“จียอน”
“...”
“ยัยเด็กน้อย!”
“ฮะ..ฮะ! อะไร เมื่อกี๊เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ - -!”
“อ่อ...เอ่อ...เรียกว่า เออช่างเหอะน่า! แล้วมานั่งทำอะไรข้างนอกฮะ”
“อยากนั่ง เออฉันถามอะไรหน่อยซิ วันนี้ฉันทำแรงไปหรือเปล่า”
จียอนสีหน้าจริงจังมากสำหรับไอยู เธอจับแขนไอยูเร่งเอาคำตอบเหมือนทุกๆ ครั้ง
“จะว่าแรงก็แรงนะ จะว่าไม่แรงก็ไม่แรง”
“-oo-! อะไรของเธอเนี่ย”
“ก็มันแรงตรงที่พี่อึนจองเค้าแพ้แอลกอร์ฮอล์ ที่ไม่แรงก็คือ ถ้าพี่เค้าไม่แพ้แก้วเดียวก็ไม่แรงหรอก”
“ดูจะไม่ค่อยได้อะไรกับคำตอบเธอเลย - -!”
“เออ แล้วฉันก็มีอะไรจะถามเธอ”
“อะไร”
จียอนเหร่ตามองไอยู เธอรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจกับคำถามของไอยูซักเท่าไหร่
“ฉันสังเกตเห็นนะ ว่าเธอมองพี่อึนจองกับพี่ฮโยมินอยู่ตลอด”
ไอยูชี้หน้าจียอนอย่างจับผิด
“อะ..อะไร ฉันก็มองทุกคนนั่นแหละ”
“หรออออ แต่เธอมองแปลกๆ นะ ฉันรู้สึกได้”
ไอยูพยายามมองหน้าจียอนอย่างจับผิด และนี่เป็นสิ่งที่จียอนไม่ชอบเลย เธอไม่สามารถทำหน้าดูปกติได้
“ฉันไม่คุยกับเธอและ ไปนอนดีกว่า”
จียอนลุกเข้าไปในบ้านโดยปล่อยให้ไอยูตะโกนพูดอยู่คนเดียว
“ฉันเห็นทุกอย่างนะ บอกเลย!”
จียอนที่เดินหันหลังให้ไอยู เธอกัดฟันแน่น เธอรู้สึกหงุดหงิดที่ไอยูเริ่มจะรู้อะไรเยอะแยะมากเกินไปแล้ว
~เธอมันตัวอันตราย ไอยู! เพื่อนบ้า! ไม่เคยเข้าข้างกันเลย~
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เธอหายไปไหนนะ!!! มองหน้าพวกเราสองคนสิ กลับมาอ่านเดี๋ยวนี้!!!
ความคิดเห็น