คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 14 ::วันเกิดคิวริ [50%]::
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
อึนจองที่กำลังจะเตรียมตัวนอน เธอรีบเดินไปรับโทรศัพท์ทันที และคนที่โทรมาก็เป็นคนที่เธอหวังเอาไว้จริงๆ
“โซยอน!”
อึนจองเผยรอยยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะกดรับ
“ว่าไง^^”
(นอนหรือยัง ฉันรบกวนเธอหรือเปล่า)
“ไม่ๆ ไม่รบกวนเลย”
(พอดีว่าอีกสองวันจะถึงวันเกิดของคิวริแล้ว ฉันอยากชวนเธอมางานวันเกิดด้วยอ่ะ เธอสะดวกหรือเปล่า)
อึนจองเงียบไปพักนึงเหมือนใช้ความคิด
“อืมมมม...ทำไมเจ้าของวันเกิดไม่โทรมาชวนฉันล่ะ”
โซยอนเงียบไปซักพักกับคำถามของอึนจอง
(เธอหมายความว่าไงอ่ะ เธอรู้สึกแย่หรอ ที่ฉันเป็นคนโทรมาชวนเองอ่ะ TooT)
“เฮ้ย! ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นนะ คือแบบ...ฉันอยากให้เจ้าของวันเกิดโทรมาชวนด้วยตัวเอง เพื่อจะเป็นข้ออ้างให้จียอนไง”
(หืออออ!!)
โซยอนยิ่งงงกับคำพูดของอึนจองเข้าไปใหญ่
“ฮ่าๆๆๆ นี่เธอไม่รู้หรอ ว่าน้องเธอไม่อยากให้ฉันไปงานวันเกิดอ่ะ”
(รู้ซิแต่ว่า...โอ๊ะ! ช่างเหอะ ไว้ฉันจะให้คิวริโทรมาชวนก็แล้วกัน ดูวุ่นวายดีเนอะ –oo-)
“ฮ่าๆๆ ขอโทษด้วยนะที่ต้องทำให้ลำบากอ่ะ แต่ฉันอยากจะแกล้งจียอนเฉยๆ”
(โอเคๆ ฉันไม่อยากรู้แล้วก็ได้ เตรียมรับโทรศัพท์คิวริล่ะ)
“โอเค!”
หลังจากที่อึนจองวางสายจากโซยอนได้ไม่นาน คิวริก็โทรมาตามคำที่โซยอนบอก และเธอทั้งคู่ก็ได้คุยกันเรื่องตีมต่างๆ นาๆ จนทั้งคู่เหมือนจะเริ่มสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ และแล้วคืนนั้น อึนจองก็รับปากคิวริว่าจะไปงานวันเกิดของเธอให้ได้ โดยที่เธอขออนุญาตพาเพื่อนไปอีกหนึ่งคน
“เธอจะแต่งชุดอะไร”
ไอยูเอ่ยถามจียอนขณะที่ทั้งคู่พากันเดินหาชุดในห้างมาทั้งวัน
“ยังไม่รู้เลย –oo- คราวก่อนก็ลื้อทั้งบ้านแล้ว ไม่มีชุดที่เข้ากับสระอาเลย”
จียอนบ่นอย่างเซ็งๆ
“แต่ฉันได้แล้วนะ ^^”
ไอยูพูดอย่างร่าเริง
“เชอะ! ไม่ต้องมาบอกล่ะ เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น”
“หือออ! เรื่องอะไรฉันจะบอกล่ะ เออนี่! แล้วสรุปว่าพี่อึนจองมาด้วยหรือเปล่า”
จียอนหันไปทำหน้ามุ่ยใส่ไอยูทันที
“ทำไมต้องเรียกพี่ด้วย –oo-“
“เอ๊า! ก็เค้าแก่กว่าเรา ก็ต้องเรียกพี่ไม่ใช่หรือไงล่ะ”
“เหอะ! ไม่เห็นจำเป็นต้องเรียกเลย”
จียอนพูดอย่างไม่สนใจ แต่สำหรับเธอ เธอว่ามันรู้สึกจั๊กจี้หูยังไงก็ไม่รู้ เวลาได้ยินคำว่า พี่อึนจอง
“เออน่า แล้วสรุปเค้ามาหรือเปล่า”
“ไม่มาหรอก เชื่อฉันซิ”
จียอนหันไปบอกด้วยใบหน้าที่มั่นใจสุดๆ ไอยูก็พยักหน้ารับ แล้วทั้งคู่ก็เดินหาชุดกันต่อไป
“ทำไมฉันต้องไปด้วยเล่า - -!”
ฮโยมินบ่นพึมพำ ในขณะที่อึนจองชวนเธอไปงานวันเกิดคิวริ
“ก็ไปเป็นเพื่อนฉันไง”
“ฉันไม่ได้สนิทกับพวกนั้นซะหน่อย ไปก็ไม่สนุกหรอก”
“แต่ฉันไม่อยากให้เธออยู่คนเดียวตอนกลางคืนนี่ เธอเองก็ไม่ชอบไม่ใช่หรอ?”
คำพูดของอึนจองทำให้ฮโยมินหยุดคิดไปชั่วขณะ น้ำเสียงของอึนจองแลดูจะเป็นห่วงฮโยมินจริงๆ
“มันก็จริง...แต่ว่า...”
“ไปเหอะนะๆๆๆ”
อึนจองเขย่าแขนฮโยมินอย่างออดอ้อน
“เกือบจะน่ารักนะ - -! อือ ไปก็ได้ แต่ตีมสระอาอะไรนั่นฉันบอกไว้ก่อนนะ ฉันจะใส่ชุดธรรมดาไป”
“ไม่มีปัญหา ถ้าเธอตกลงว่าจะไป ^^”
ฮโยมินมองหน้าอึนจอง ที่ตอนนี้ดูร่าเริงซะเหลือเกิน จนเธอก็อดคิดไม่ได้ว่า อึนจองคงดีใจที่จะได้เจอจียอน
“ดูเธอมีความสุขจัง”
“หรอ?”
อึนจองพูดด้วยสีหน้างงๆ เธอเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังดีใจอยู่หรอ แต่ฮโยมินก็ไม่ได้ตอบคำถามอึนจอง เธอยักคิ้วให้อึนจองไปหนึ่งที ก่อนจะลุกไปทำธุระส่วนตัว
“เดี๋ยวซิ ฉันดูดีใจขนาดนั้นเลยหรอ”
แต่คำถามอึนจองก็ยังไม่สามารถเรียกคำตอบจากฮโยมินได้เหมือนเคย
ณ บ้านจียอน
จียอนที่เพิ่งแขวนชุดไปงานวันเกิดของคิวริอย่างประณีต เธอก็หันไปมองรูปที่พ่อตัวเองได้วางเอาไว้บนโต๊ะ ตั้งแต่วันนั้น จียอนก็ไม่ได้ไปสนใจรูปใบนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว เธอยืนมองอย่างนิ่งๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ เพื่อเก็บอารมณ์ไม่ให้หงุดหงิด และเธอก็หยิบรูปใบนั้นขึ้นมามองด้วยสายตาว่างเปล่า
“ชื่ออะไรนะ”
เธอพึมพำออกมาเบาๆ เธอไม่ได้ใส่ใจอะไรเกี่ยวกับผู้ชายในรูปเลยซักนิด
“จียอน”
และจียอนก็ต้องปล่อยรูปทิ้งโดยอัตโนมัติ เมื่อพ่อของเธอเรียกอยู่หน้าห้อง
“ประตูไม่ได้ล็อคค่ะ”
ไม่ถึงเสี้ยววินาที คังฮยอกก็เปิดประตูเข้ามา เค้าก็พบว่าจียอนยืนดูชุดไปงานวันเกิดของคิวริอยู่ โดยที่เค้าไม่รู้เลยว่าลูกสาวของตัวเองแกล้งดูชุดไปงั้นๆ
“พรุ่งนี้วันเกิดคิวริหรอ”
“ค่ะ”
“ฝากแฮปปี้เบิร์ดเดย์คิวริด้วยนะ”
จียอนหันมายิ้มให้คังฮยอกเล็กน้อย เชิงว่าเธอรับปากแล้ว และการสนทนาระหว่างคังฮยอกกับจียอนก็เงียบอีกแล้ว จียอนก็ไม่คิดจะถามอะไรต่อ เพราะเธอรู้ว่าสิ่งที่พ่อของเธอเข้ามาหาเธอ คงไม่มีเรื่องอื่นแน่นอน นอกจากผู้ชายในรูปที่เธอเพิ่งปล่อยมันทิ้งไปเมื่อกี๊
“หลังจากวันเกิดคิวริสองวัน จียอนไปเจอวูบินได้มั้ย”
และสิ่งที่จียอนคิด มันไม่เคยพลาดเลย เธอคงไม่ต้องสงสัยอีกแล้วว่าผู้ชายในรูปนั้นชื่ออะไร
“หนูก็ไม่มีสิทธิ์ปฎิเสธอยู่แล้ว”
จียอนพูดเหมือนไม่แคร์อะไร แต่ในใจลึกๆ เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ถ้าแม่ยังอยู่กับเธอ เธอก็คงไม่ต้องมาได้ยินชื่อผู้ชายคนนี้หรอก!
“จียอน อย่าพูดแบบนั้นซิ”
คังฮยอกเอื้อมมือไปแตะไหล่จียอนเบาๆ ในขณะที่จียอนนั่งหันหลังให้ เพื่อที่พ่อของเธอจะได้ไม่ต้องเห็นน้ำในตาที่ฉ่ำรอจะไหลออกมาอยู่ทุกเมื่อ
“ก็ได้ หนูจะไปเจอเค้า พ่อพอใจมั้ย”
จียอนพูดโดยไม่หันหลังมามองคังฮยอกเลยซักนิด คังฮยอกนั่งกำมือตัวเองแน่นด้วยความเจ็บใจตัวเอง ที่ไม่สามารถทำให้จียอนมีความสุข ที่ได้สัญญาไว้กับจีอาน
“อือ งั้นพ่อไม่กวนแล้ว ไปงานวันเกิดคิวริให้สนุกนะ”
“...”
จียอนก็ยังคงความเงียบไว้เหมือนเดิม ถึงแม้ว่าเธอจะดูนิ่ง แต่น้ำในตาได้ไหลออกมาเป็นทางเรียบร้อยไปแล้ว โดยที่เธอไม่สามารถเก็บมันเอาไว้ คังฮยอกถอนหายใจ แล้วก็เดินออกจากห้องจียอนไปอย่างเงียบๆ
วันเกิดคิวริ...
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาทุ่มกว่าๆ ทุกคนเริ่มทยอยมางานวันเกิดคิวริ โดยมีแค่เพื่อนในกลุ่มคิวริเท่านั้นที่คิวริชวน เธอไม่อยากให้งานวันเกิดมันวุ่นวายจนควบคุมยาก เลยจัดงานเล็กๆ และก็ปาร์ตี้สังสรรค์กันแบบธรรมดาๆ คิวริเจ้าของวันเกิดมาในชุดพยาบาลสุดเซ็กซี่ ทำเอาโซยอนและโบรัมที่เพิ่งมาถึงต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับชุดที่ดูฟิตปึ๋งปั๋งของคิวริ
“โห...ซุ่มนะจ๊ะ”
โซยอนแซว ส่วนโซยอนก็มาในชุดนางฟ้าพร้อมกับไม้คฑารูปหัวใจ
“แหม อย่ามาว่าฉันเลย ดูชุดนางฟ้าไม่ค่อยเหมาะกับเธอนะ ฮ่าๆๆ”
“โหย! ฉันใช้เวลาตั้งหลายชั่วโมงนะกว่าจะหาซื้อได้ - -!”
โซยอนบ่นอย่างน้อยใจ
“โอ๋ๆ อย่าเสียใจ ฉันล้อเล่นน่า พี่โบรัมน่ารักจัง ใส่ชุดนี้”
คิวริหันไปยิ้มให้โบรัม ส่วนโบรัมก็มาในชุดตุ๊กตาบายด์
“อ้อ! โซยอนเลือกให้น่ะ ^^”
โซยอนหันไปมองโบรัม ที่ส่งยิ้มมาให้ แต่เธอก็ยังแสดงสีหน้างอนคิวริไม่หาย จนคิวริต้องเดินไปกอดปลอบใจ
“แล้วทำไมจียอนกับไอยูยังไม่มาอีก”
โบรัมเอ่ย
“เฮ้!”
ยังไม่ทันขาดคำ ทุกคนก็หันไปมองตามเสียงนั้น และทุกๆ คนก็พบกับจียอนที่มาในชุดนางฟ้า! จียอนรีบวิ่งไปหาโซยอนอย่างว่องไว โดยไม่สนใจไอยูที่วิ่งตามมาอย่างยากลำบากด้วยชุดทหารที่ตัวใหญ่โคร่งคร่าง เพราะเธอพยายามหาไซต์ตัวเองแล้ว แต่ก็ไม่เจอเลยซักร้าน
“พี่ใส่ชุดนางฟ้าหรอ!”
จียอนที่เพิ่งวิ่งมาถึงหน้าโซยอนก็พูดด้วยอารมณ์ตกใจ
“ก็ใช่ไง แล้วเธอใส่ทำไมไม่บอกฉันล่ะ!”
โซยอนก็เอ่ยอย่างอารมณ์เสีย
“ก็เห็นบอกกันว่าห้ามบอก ให้มาเซอร์ไพร้ส์กันในงานไม่ใช่หรอ”
ทุกคนยืนมองทั้งคู่เถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่โซยอนกับจียอนก็เรียกเสียงหัวเราะได้จากทุกคนไม่น้อย
“ทะเลาะอะไรกันหรอ”
และเสียงเรียกนั้นก็ทำให้ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวกัน สิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือ อึนจองที่มาในชุดกระโปรงซานต้าสีแดงแจ๋ จียอนหันไปมองด้วยสายตาอึ้งทึ่ง อึนจองดูสดใส รอยยิ้มที่อึนจองส่งมาให้ทุกคน จนจียอนเกือบจะยิ้มตอบโดยไม่รู้ตัว เธอรีบหุบยิ้มทันทีหลังจากที่รวบรวมสติได้อีกครั้ง และสายตาของเธอก็หันไปเห็นใครอีกคนที่ยืนข้างๆ อึนจอง ซึ่งฮโยมินใส่ชุดธรรมดาอย่างที่เธอบอกจริงๆ เธอมาในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้นเผยให้เห็นขาที่สวยงาม พร้อมกับเสื้อที่โชว์เอวและเห็นสะดือสวยๆ ของเธอ
“หวัดดีอึนจอง แต่งตัวซะน่ารักเลยนะ เข้ามาข้างในก่อนซิ”
คิวริเดินไปชวนอึนจอง เธอเผยรอยยิ้มให้ฮโยมินอย่างเป็นมิตร ฮโยมินก็ยิ้มตอบเช่นกัน และทุกคนก็มากันครบจนพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว คิวริก็เปิดงานเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนนั่งกินอาหารกันอย่างอเล็ดอร่อย มีแต่จียอนที่นั่งหน้าเหมือนเบื่อโลกอยู่คนเดียว อึนจองก็ได้แนะนำฮโยมินให้ทุกคนได้รู้จักกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่เธอนั่งกินอาหารอยู่ก็คอยสังเกตอาการของจียอนตลอด เธอขำกับอาการเอาแต่ใจของจียอน
“เอ้อ! แล้วเธอใส่ชุดอะไรหรอฮโยมิน”
โบรัมเอ่ยหลังจากกินน้ำเสร็จ
“ฉันใส่ชุดธรรมดาน่ะ”
ฮโยมินบอกพร้อมกับยิ้มให้โบรัม
“แต่ชุดเธอเหมือนจะไม่ธรรมดานะ โชว์เนื้อซะเยอะเลย”
อึนจองหันไปพูดกับฮโยมิน จียอนก็นั่งมองด้วยสายตานิ่งๆ เธอมองอึนจองสลับกับฮโยมินไปมา ก่อนจะก้มมากินอาหารต่อ
“แต่สวยดีนะ ฉันชอบ ^^”
ไอยูหันไปบอกกับฮโยมิน
“เดี๋ยวฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
อึนจองมองตามหลังจียอน ที่เดินไปอย่างเงียบๆ ตั้งแต่งานวันเกิดคิวริเริ่ม เธอกับจียอนก็ไม่ได้มีบทสนทนาอะไรกันเลยตั้งแต่งานวันเกิดคิวริเริ่มขึ้น จนเวลาผ่านไปนานแล้วจียอนก็ยังไม่มาซักที อึนจองพยายามชะเง้อมองหาแต่ก็ว่างเปล่า ฮโยมินรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าอึนจองเหมือนกำลังคอยใครซักคน ซึ่งคนนั้นก็คงเป็นคนที่เธอคิดเอาไว้
“มองหาจียอนหรอ?”
ฮโยมินพูดกับอึนจองด้วยน้ำเสียงเบาๆ เหมือนอยู่ในลำคอ อึนจองจากที่มองหาจียอนก็หันมามองฮโยมิน
“อือ ยัยนั่นไปเข้าห้องน้ำนานแล้ว กลัวว่าจะโดนข่มขืนอีก ฮ่าๆๆ”
อึนจองพูดเหมือนไม่คิดอะไร แต่มันไม่ใช่สำหรับฮโยมินเลยซักนิด ฮโยมินไม่พูดอะไร เธอหันมานั่งกินอาหารต่อโดยไม่เป็นตัวของตัวเองเลยซักนิด
“จียอนไปเข้าห้องน้ำนานจัง”
โซยอนพูดพร้อมกับชะเง้อไปทางห้องน้ำ
“เดี๋ยวฉันไปดูให้แล้วกัน ฉันอยากเข้าห้องน้ำอยู่พอดี”
และอึนจองก็ลุกเดินไปที่ห้องน้ำ ฮโยมินมองตามด้วยสายตาที่น้อยใจ เธอรู้สึกเหมือนว่าอึนจองไม่ค่อยสนใจเธอเหมือนแต่ก่อนเลย
.
.
.
.
.
.
.
อึนจองที่ทำธุระตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็มองหาจียอนแถวๆ ห้องน้ำก็ไม่เจอ บ้านคิวริเธอไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไหร่ ถ้าเป็นบ้านโซยอนก็คงจะดีกว่านี้ แต่พอเธอคิดถึงบ้านโซยอนภาพเหตุการณ์ตอนนั้นก็แว็บเข้ามาในหัวของเธออีกแล้ว อึนจองรีบสะบัดหัวตัวเองไปมาเชิงเรียกสติ และสายตาเธอก็หันไปเจอจียอนที่นั่งเหม่อมองไปยังสนามเด็กเล่นฝั่งตรงข้ามบ้านคิวริ อึนจองเดินไปหาอย่างเงียบๆ เธอเห็นในมือจียอนถือขวดเบียร์ขนาดพอเหมาะมือ ก่อนจะกระดกกินอย่างง่ายดาย
“กินมากมันไม่ดีนะ”
อึนจองเอ่ยก่อนจะมานั่งข้างๆ จียอน
“เรื่องของฉัน”
จียอนพูดโดยไม่หันมามองอึนจองอีกแล้ว อึนจองรู้สึกเหมือนว่าจียอนกำลังเก็บอะไรไว้ในใจ
“เธอมีอะไรหรือเปล่า ปรึกษาฉันได้นะ”
“เหอะ! ขนาดเธอบอกว่าจะไม่มา แล้วก็มา จะให้ฉันไปปรึกษากับคนที่ผิดคำพูดแบบเธอน่ะหรอ”
อึนจองนิ่งไปชั่วขณะกับคำพูดของจียอน ตอนแรกเธอก็กะจะแกล้งจียอนเพื่อความสนุก แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จียอนจะอารมณ์ไม่ดีเอาซะเลย
“ฉันก็แค่อยากแกล้งเธอ”
“แกล้งอะไร ก็เธอรับปากแล้วไม่ใช่หรอ ว่าจะไม่มา”
“ก็ฉันบอกกับเธอว่า ถ้าโซยอนโทรมาชวนฉัน ฉันจะไม่ไป แต่ฉันไม่ได้บอกนี่ว่าถ้าคนอื่นโทรมาชวนแล้วฉันจะไม่ไป”
“...”
จียอนหันมามองหน้าอึนจองอย่างเอาเรื่อง อึนจองก็เผยรอยยิ้มแหยๆ ออกมาเหมือนสำนึกผิด แต่จียอนก็ไม่สนใจอะไร เธอหันกลับมากระดกเบียร์ในขวดต่อ
“แล้วทำไมเธอถึงไม่อยากให้ฉันมาล่ะ”
“ก็...!”
จียอนที่หันไปมองหน้าอึนจองเหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เธอกลับต้องหยุดคำพูดนั้นไปโดยอัตโนมัติ เมื่อจู่ๆ ภาพเหตุการณ์วันนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกแล้ว อึนจองก็เช่นกัน เธอกลับนั่งมองหน้าจียอนไม่วางตา เธอกำลังคิดกับตัวเองอยู่ว่า นี่จะเป็นส่วนเกี่ยวข้องกับอาการของการชอบเพศเดียวกันด้วยหรือเปล่านะ! และจียอนก็ต้องเป็นฝ่ายละสายตาออกมาก่อน เธอหันไปมองสนามเด็กเล่นอีกครั้ง ด้วยหัวใจที่เต้นรัวแปลกๆ จียอนพยายามควบคุมอาการของตัวเอง เธอรู้สึกอึดอัดมาก ที่ตัวเองต้องเป็นแบบนี้ โดยเฉพาะตอนที่อยู่ต่อหน้าอึนจอง จียอนเสยผมตัวเองแก้เขิน
“เลิกกินได้แล้ว”
อึนจองก็พยายามตั้งสติของตัวเองเหมือนกัน เธอหันไปบอกจียอนที่กระดกเบียร์เข้าไปอีกหนึ่งอึกแล้ว
“ก็บอกว่าอย่ามายุ่งไง”
จียอนบ่นอย่างอารมณ์เสีย อึนจองถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองตรงไปยังสนามเด็กเล่นเช่นเดียวกับจียอน
“อะไรที่มันเก็บไว้คนเดียวมากๆ มันไม่ดีหรอกนะ มีแต่จะไม่สบายใจเปล่าๆ ถ้าปล่อยมันออกมาได้ก็ปล่อยมันออกมาเถอะ”
“...”
จียอนยังคงนั่งเงียบต่อไป
“เลือกคนที่เธอไว้ใจก็แล้วกันนะ”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรท์เตอร์น๊าาาาาาาาาาา!! อยากได้กำลังใจในวันเกิด จุงฮะเบยยย!!! >0<!
ความคิดเห็น