คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ::แย่แล้ว::
“เธอจะรู้อะไร สิ่งที่ฉันเคยเจ็บปวด สิ่งที่ฉันพบเจอ มันมากกว่าที่เธอรู้สึกตั้งหลายเท่า เพราะฉะนั้น อย่ามาเรียกร้องอะไรจากฉันอีก!”
“อึก อึก อึก ฮือออออ~~~~~~~”
“เน่~~~~ ดูหนังดราม่าอีกแล้วหรอ ไม่เบื่อบ้างหรือไง”
อึนจองที่เพิ่งตื่นนอนสะบัดผมไปมาอย่างงัวเงีย ก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนสนิทของเธอ
“ชีวิตคนเราก็ต้องพบเจอเรื่องแบบนี้อยู่แล้วล่ะน่า ฉันแค่ดูเอาไว้ เผื่อว่าฉันเจอแบบนี้ ฉันจะได้รู้ว่าต้องควรทำยังไง”
“เหอะ หนังมันก็คือหนังอยู่วันยังค่ำแหละน่า เธอจะไปอินอะไรนักหนาฮโยมิน”
“มันก็สร้างมาจากชีวิตจริงทั้งนั้นแหละ นอนต่อไปเลย เสียเวลาดูหนังจริงๆ - -!”
ฮโยมินสาวหุ่นบางสะโพกสวยหันมาให้ความสนใจกับหนังต่อไป โดยที่อึนจองส่ายหัวไปมาไม่เข้าใจกับโลกสวยของฮโยมิน
“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันออกไปข้างนอกก่อนแล้วกัน”
“จะไปไหนล่ะ?”
“ไม่รุ๊ ไม่อยากอยู่ฟังหนังน้ำเน่า - -!”
“- … - งั้นเธอก็คงต้องนอนข้างนอกอ่ะนะ เพราะฉันจะดูทั้งวัน ฮ่าๆๆๆๆ”
“งั้นก็จ่ายค่าไฟคนเดียวแล้วกัน”
“เออะ! ไม่ต้องไปนานหรอกนะ เดี๋ยวเรื่องนี้ก็จบแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ฉันชนะ!! ไปอาบน้ำและ”
อึนจองเดินฮัมเพลงก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยท่าทางสบายอกสบายใจ
“ชีวิตเรานี่ไม่เคยชนะยัยอึนจองเลย –oo- “
.
.
.
.
.
.
“ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวเย็นๆ จะกลับ”
“อืม ซื้อขนมมาฝากด้วยล่ะ”
“-oo- ตลอดดด โอเค บาย”
“จียอน”
“....”
“จียอน~~~”
“....”
“จียอนนนนน!!!”
“มาแล้ววววว”
“ฉันเรียกเธอตั้งนาน ทำไมไม่ใส่ใจเลยฮะ”
“ขอโทษ พอดีฉันทำงานอยู่ในห้อง”
“งานอย่างอื่นมันจะไปสำคัญเท่ากับงานของฉันได้ไง”
“ก็!..”
“เอาล่ะๆๆ ช่างมัน อ่ะนี่ ไปซื้อของตามในใบนี้นะ”
“อ้าว วอนฮีก็อยู่ไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ใช้เค้าไปซื้อแทนฉันล่ะ”
“ก็ฉันจะใช้เธอ อย่าเรื่องมากได้มั้ย”
จียอนชักสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน
“ถ้าเธอมีปัญหา ฉันจะให้เธอคุยกับพ่อเธอ ว่าไง...”
“ทำไมต้องเอาพ่อฉันมาอ้างตลอดด้วย!”
“อ่ะๆๆ ไม่ใช่พ่อเธอคนเดียวนะ พ่อวอนฮีด้วย เธอเป็นพี่คนโต ก็ต้องเสียสระหน่อยซิ”
“แต่คุณไม่ใช่แม่ฉัน”
“แต่แม่เธอก็ไม่อยู่แล้วนี่ หึหึ”
จียอนกำหมัดแน่น ในความรู้สึกของเธอ เธออยากจะเอี่ยวหมัดที่อยู่ในมือกระแทกหน้าแม่เลี้ยงเธอซะเหลือเกิน แต่ไม่ว่าเธอจะทำอะไร แม่เลี้ยงก็จะเอาพ่อของเธอมาอ้างตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อ เธอคงทำอะไรหลายๆ อย่างที่อยากทำไปตั้งนานแล้ว
“ห้ามพูดถึงแม่ฉันเด็ดขาด! ฉันไม่อยากมีปัญหา เอาเงินมาแล้วเดี๋ยวฉันจะไปซื้อให้”
มินซองแม่เลี้ยงของจียอนยิ้มกริ่มอย่างมีชัย ก่อนจะยื่นเงินในกระเป๋าให้จียอน
.
.
.
.
.
.
.
.
“น้ำยาล้างจาน, ผงซักฟอง, แปรงสีฟัน, สบู่ ฯลฯ โอ๊ยยย! ทำไมไม่ออกมาซื้อเองล่ะ ลูกตัวเองก็มี ใช้แต่คนอื่น”
จียอนเดินไปบ่นไปจนถึงมินิมาร์ทแถวบ้าน เธอหอบหิ้วของด้วยอารมณ์หงุดหงิด ก่อนจะมานั่งถอนหายใจหน้ามินิมาร์ท
~ถ้าแม่ยังอยู่ หนูคงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ใช่มั้ย หนูรู้สึกแย่จัง ที่พ่อทำแบบนี้ ทำไมต้องมีคนอื่นด้วย แค่แม่จากพวกเราไป พ่อต้องหาคนอื่นมาแทนด้วยหรอ หนูเสียใจจังเลยค่ะแม่~
จียอนปาดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่ตั้งใจ แม่จากเธอไปตั้งแต่เธอขึ้นม.ปลาย หลังจากแม่จากไปได้แค่สองอาทิตย์ พ่อของเธอก็ได้แนะนำให้รู้จักกับแม่คนใหม่ พร้อมกับลูกติดที่ชื่อว่าวอนฮีมาอีกหนึ่งคน ซึ่งเด็กกว่าเธอแค่สองปี
แปะ แปะ แปะ แปะ
เสียงปรบมือดังสนั่นลั่นห้องประชุม
“ผมนี่เชื่อคุณเลย คุณคังฮยอก งานนี้คุณทำคะแนนได้เต็มๆ เลยนะ”
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ฮ่าๆๆ”
คังฮยอกหนุ่มวัยกลางคนยิ้มอย่างภาคภูมิใจกับผลงานที่สร้างชื่อเสียงให้กับบริษัทได้เป็นอย่างมาก จนได้เลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการในฝ่ายที่ตัวเองดูแลอยู่
“ผมของแสดงความยินดีด้วยกับคุณแล้วก็ครอบครัวคุณด้วยนะครับ ^^”
“ครับ ของคุณมากครับ ^^”
“เอ...ผมจำได้ว่าคุณมีลูกสาวสองคนใช้มั้ย?”
คังฮยอกสีหน้านิ่งไปครู่นึงก่อนจะพยักหน้าตอบ
“ผมเคยเห็นลูกคุณอยู่คนนึง หน้าตาน่ารักใช้ได้เลย”
สีหน้าคังฮยอกเริ่มอาการไม่ดีซะแล้ว เมื่อหัวหน้าอีกระดับของเค้าเริ่มโยงเข้าหาลูกสาวของตัวเอง
“เอ่อ...ครับ”
“เอ...ชื่ออะไรนะ”
“วอน...ฮี หรอครับ”
“ไม่ใช่ๆๆ อีกคนนึง ที่สายตาดูหยิ่งๆ หน่อย”
คังฮยอกสีหน้ากังวลอย่างชัดเจน
“จี..ยอนหรอครับ”
“เอ้อ! คนนั้นแหละ ผมมองๆ ไว้กะจะให้ลูกชายผมได้รู้จักกับจียอน”
“เอ่อ...อันนี้ก็ต้องแล้วแต่เด็กด้วยนะครับ ผมไม่อยากบังคับแก”
“โถ...คุณจะไปกังวลอะไร แค่คุณออกคำสั่งลูกคุณคงไม่ขัดคำสั่งของพ่อตัวเองหรอกนะ ฮ่าๆๆ”
คังฮยอกยิ้มเจื่อนๆ
“อ่าๆๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะคุยเรื่องนี้กับคุณอีกที แค่เอามารู้จักกันไว้ไม่เสียหายหรอกน่า นี่..ลูกผมก็ไม่ได้แย่อะไรหรอกนะ ไม่แน่นาาาา เด็กมันอาจจะชอบกันก็ได้ ฮ่าๆๆ”
หัวหน้าคังฮยอกหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะเดินออกไปด้วยสีหน้าร่าเริงสุดๆ
~จียอน...แย่แล้วงานนี้ - -!~
ความคิดเห็น