ดวงใจเสน่หา...

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่

 

*-*

เดย์ขับรถคันหรูกลับมาถึงบ้านก็เจอแม่ของเขานั่งรออยู่นี่ทำไมแม่ของเขากลับมาถึงก่อนเขาอีกล่ะ

ไปไหนมาลูกกลับมาตั้งนานแล้วทำไมเพิ่งจะมาถึง คนเป็นแม่เริ่มเปิดฉากทันทีที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหววกลับมาถึงพอลันดามาบอกว่าเขาขอกลับก่อนเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่นี่อะไรกลับเป็นเธอที่กลับมาถึงก่อนเขานี่หายไปไหนมานะไม่รู้หรือไงว่าคนเป็นแม่เขาเป็นห่วง

เกิดเรื่องนิดหน่อยครับ

เกิดเรื่องไหนบอกแม่มีซิว่าเกิดอะไรขึ้น คนเป็นแม่ถามเพราะไม่เชื่อลูกชายว่าจะเกิดเรื่องจริงๆกลัวจะไปเกิดเรื่องกับสาวๆมากกว่า

เดย์ขับรถชน…

แค่ได้ยินว่าขับรถชนคนเป็นแม่ก็นั่งไม่ติดรีบลุกเข้ามาดูบาดแผลตามตัวลูกชายก็ไม่พบว่ามีตกลงมันยังไงกันแน่แล้วคู่กรณีล่ะว่ายังไง

ขับรถชนจริงแม่ไม่เห็นว่าตามตัวเดย์จะมีรอยอะไรเลยนะ

เดย์ไม่มีหรอกครับคู่กรณีรับไปเต็มๆ

หาว่าไงนะลูกนี่คู่กรณีถึงกับตายเลยหรอลูก...ว่าไงเดย์ไหนเล่ามาให้หมดเลยนะไม่การแล้วแม้ต้องโทรบอกพ่อลูกแล้วเรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่การรอช้าไม่ได้

คุณแม่ครับใจเย็นนั่งลงก่อนแล้งฟังเดย์พูดให้จบก่อนได้ไหมครับ

คนเป็นแม่นั่งลงเพราต้องการรู้ความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับลูกชาย เดย์เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม่ตัวเองฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

เห็นไหมล่ะแม่บอกแล้วว่าให้ขับช้าๆเป็นไงทีนี้จะเชื่อแม่หรือยังทีหลังห้ามขับเกิด40นะ

โหยแม่ครับถ้าให้เดย์ขับ40เดย์เดินไปไหนมาไหนท่าจะเร็วกว่า

งั้นก็เดินเดย์แม่ตามใจถ้าเดย์จะเดินแทนการขับรถนะแม่ขอต่อไปอย่าขับเร็วนะเดย์ คนเป็นแม่อ้อนวอนลูกชายด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับลูกชาย

ครับต่อไปเดย์จะขับไม่เร็วไม่ให้เกิน180ดีไหมครับ

180ไม่นะเดย์80พอนะแม่ขอ

โธ่แม่ครับเอาเป็นว่าต่อไปเดย์จะขับรถด้วยความระมัดระวังไม่ใจลอยเหมือนวันนี้

ใจลอยนี่เดย์ใจลอยไปไหนอย่าบอกนะว่าลอยไปถึงหนูลันดา คนเป็นแม่แอบยิ้มเพราคิดว่าเจ้าลูกชายคงแอบคิดอะไรกับลันดาเข้าให้แล้ว

เดย์เงียบไป

ใช่จริงๆด้วยไม่ต้องอายหรอกน่าเดย์แม่เข้าใจในเมื่อน้องทั้งสวยทั้งน่ารักขนาดนั้นใครเห็นจะไม่หลงรักก็แปลกแล้ว

มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิดนะครับ

เอาล่ะๆแม่ว่าแม่ขึ้นไปนอนก่อนดีกว่านอนดึกมากๆเดี๋ยวตีนกาถามหาแม่แย่

ฝันดีครับแม่

ลูกก็เข้านอนได้แล้วนะอย่าใจลอยถึงน้องนักล่ะ

แล้วคนเป็นแม่ก็เดินขึ้นชั้นบนเพื่อไปนอนทิ้งให้เดย์นั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องโถงคนเดียว ยายนั่นจะถึงบ้านหรือยังนะเราเป็นอะไรไปเดย์ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมต้องเป็นห่วงเธอด้วย จะว่าไปพอนึกถึงตอนที่จูบกันไม่ใช่ซิตอนที่ปากชนกันใจเขาเต้นแรงมากอย่าว่าแต่ตอนนั้นเลยตอนนี้ใจเขาก็ยังเต้นโครมๆอยู่เลยอย่างกับหนุ่มๆแรกรุ่นที่เริ่มมีความรักบ้าแล้วไอ้เดย์แกอย่าบอกนะว่าแกหลงรักยายนั่นบ้าไปแล้วเรื่องนี้มันบ้าจริงๆนั่นแหละมันจะเป็นไปได้ยังไงยายนั่นใช่ผู้หญิงที่ไหนรูปร่างอย่างกับอะไร แต่ถึงยังไงความจริงยายนั่นก็เป็นผู้หญิง เดย์นั่งเถียงกับใจตัวเองนานสองนานแล้วก็เดินไปนอนแต่ก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้แต่พอคิดถึงหมอกก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

หลายวันผ่านไปหลังจากเหตุการณ์วันนั้นเดย์ก็ทำแต่งานแต่เขาก็ยังคงไม่ลืมใบหน้าจิ้มลิ้มของหมอก

คุณเดย์ค่ะมีคนมาขอพบค่ะ บอกว่าชื่อลันดาค่ะ

ลันดางั้นหรอมาหาเขามีอะไรหรือเปล่าหรือว่าจะมีเรื่อง

คุณกิ่งให้เข้ามาได้

ค่ะ

ไม่นานประตูห้องเดย์ก็ถูกเปิดออกลันดาเดินยิ้มเข้ามาหาเดย์พร้อมด้วยถุงขนมถุงปานกลาง

ยุ่งอยู่หรือเปล่าค่ะพี่เดย์

ไม่หรอกครับนั่งก่อนซิครับมาหาพี่ถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่าครับ

พอดีว่าลันเอ่อ..ลันแทนตัวเองว่าลันนะค่ะ

อือได้ซิพี่ว่าน่ารักดี

ลันดายิ้มแล้วก้มหน้าก่อนจะเงยขึ้นมาแล้วเดินมานั่งตรงข้ามกับเดย์ที่วันนี้เขาดูภูมิฐานกว่าวันที่เจอกันวันแรก

พอดีว่าลันทำขนมนะค่ะเลยนึกถึงพี่เดย์ก็เลยแวะลองเอามาให้ชิมแต่ไม่รู้จะถูกปากพี่เดย์หรือเปล่า

เก่งจังทำขนมเป็นด้วยผู้หญิงสมัยนี้หายากที่จะมานั่งทำขนมแบบนี้

ไม่หรอกค่ะพอดีว่าช่วงนี้ลันว่างๆก็เลยลองทำดูนะค่ะ

ลันดายื่นถุงขนมส่งให้เดย์ เขายื่นมือมารับแล้วเอาวางลงที่โต๊ะ

จะไม่ลองหน่อยหรือค่ะหรือว่าไม่มั่นใจกลัวท้องจะเสียค่ะ

ไม่ใช่หรอกพี่ต้องกินพร้อมกาแฟนะ

งั้นหรอค่ะ

อืม เขาพยักหน้า

ลันก็นึกว่าพี่เดย์จะไม่กล้ากินซ๊ะแล้ว

กินซิพี่ต้องกินลันดาเออ..ลันอุตส่าห์ทำมาให้ไม่กินได้ยังไง

ไปทานข้าวกลางวันกันไหมค่ะพี่เดย์

เดย์เงียบไป

แต่ถ้าพี่เดย์ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะค่ะ

ได้ซิแล้วจะไปที่ไหนล่ะ

ใกล้ๆที่ทำงานพี่เดย์ก็ได้ค่ะจะได้ไม่เสียเวลามาก ลันดาเสนอออกไปเพาะกลัวจะเสียงานเดย์

เอางั้นก็ได้งั้นไปกันเลยดีไหม

ดีค่ะ

แล้วทั้งสองคนก็เดินออกไปจากห้องทำงานเลขาสาวหน้าห้องมองตามด้วยความสงสัยว่าเอคนนี้เป็นใครจะเป็นตัวจริงของเจ้านายหรือเปล่าก็ไม่รู้เหมาะสมกันดี

ร้านอาหารคุณภาพดีใกล้ๆที่ทำงานของเดย์บัดนี้ทั้งสองคนเดินทางมาถึงแล้วเดย์เดินนำลันดาเข้ามาในร้าน

อยากกินอะไรสั่งได้เลยนะ

พี่เดย์สั่งเถอะค่ะลันไม่รู้จะสั่งอะไร

เอางั้นก็ได้ แล้วเดย์ก็ยกมือเรียกพนักงานมา

รับอะไรดีค่ะ  เดย์เงยหน้าสั่งแล้วคนที่ไม่คิดว่าจะเจอก็มาอยู่ตรงหน้าเขาเธอตัวเป็นๆเดย์มองหน้าเธอดูก็รู้ว่าเธอก็แอบตกใจที่มาเจอเขา

เดย์สั่งอาหารไปสามสี่อย่างอยากจะทักคนที่อยากเจอก็ไม่กล้าเลยได้แต่มองตามร่างบางสมส่วนที่เดินหายเข้าไปหลังร้าน

ไม่นานอาหารที่สั่งก็มาแต่คนที่อยากเจจอหายไปไหนนะทำไมไม่ออกมาบริการแขกหายไปไหนหรือว่าจะหลบหน้าเขาแล้วทำไมต้องหลบเรานี่คิดมาก

พี่เดย์ค่ะ

ครับ

มองหาอะไรหรอค่ะ ลันดาถามเพราะเห็นว่าเดย์เอาแต่มองไปทางหลังร้าน

เปล่าหรอกทานเถอะเดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด

พี่เดย์ก็ทานซิค่ะ มาลันตักให้นะค่ะ แล้วลันดาก็ตักอาหารใส่จานให้เขา

ขอบคุณครับ

หารู้ไม่มีสายตาคู่หนึ่งที่แอบมองทั้งสองอยู่ทำไมถึงซวนมาเจอกันอีกนะว่าจะไม่เจอแล้วเชียวซวยจริงๆหมอกได้แต่รำพึงรำพันกับตัวเอง

นี่หมอก

ค่ะ

ไปซื้อผักมาเพิ่มให้พี่หน่อยซิ

ค่ะได้ค่ะ ดีเลยที่ไม่ต้องอยู่ทนเห็นหน้าไอ้บ้านั่นแล้วหมอกก็เดินออกไปทางหลังร้าน

ส่วนที่โต๊ะอาหารหนุ่มสาวกำลังนั่งทานกันอย่างเอร็ดอร่อยแต่ถึงอะไรยังไงสายตาของเดย์ก็ยังคงอดแอบสอดส่องไปหลังร้านไม่ได้

อร่อยมากเลยค่ะวันหลังเรามากันอีกนะค่ะ

ครับได้

วันนี้ลันขอบคุณพี่เดย์มากนะค่ะที่เสียสละเวลามาทานข้าวกับลัน

พี่ต่างหากที่ต้องขอบใจลันที่อุตส่าห์ทำขนมมาให้พี่นะ

ค่ะลันเต็มใจค่ะถ้ายังไงเรากลับกันเถอะนะค่ะพี่เดย์จะได้กลับไปทำงานด้วย

ครับ  แล้วเดย์ก็เรียกพนักงานมาเก็บเงินแล้วยายนั่นหายไปไหนนะ

หลังจากนั้นเดย์ก็ขับรถกลับมาที่ทำงานส่วนลันดาก็ขอตัวกลับเขาจึงเดินเข้ามาที่ห้องทำงานพอเข้ามาถึงก็เอาแต่นึกถึงหมอกอย่างน้อยก็รู้แล้วว่าเธอทำงานที่นั่นแล้วทำไมต้องไปสนใจด้วยนะเดย์ด่าตัวเองในใจ

คุณกิ่งเข้ามาหาผมหน่อย  ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดเลขาสาวหน้าใสก็เดินตัวปลิวเข้ามา

มีอะไรหรอค่ะคุณเดย์

ผมอยากจะถามว่าเรื่องการจัดการสัมมนานอกรอบวันเสาร์นี้ได้ร้านอาการมาบริการเราหรือยัง  เลขาสาวมองหน้าท่านประธานหนุ่มอย่างงงๆเพราะปรกติไม่เคยเห็นสนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้วันนี้มาแปลกมีอะไรหรือนะ

ทำไมมองผมแบบนั้น เดย์ถามเลขาสาวออกไป

ขอโทษค่ะคือกิ่งแค่แอบสงสัยว่าแค่เรื่องร้านอาหารที่จะมาบริการเราคุณเดย์สนใจขนาดนี้เลยหรอค่ะ

ออเปล่าหรอกผมก็แค่ถามดูคือถ้ายังไม่ได้หาร้านผมมีร้านหนึ่งอยากจะแนะนำอาหารที่นั่นสะอาดแล้วก็อร่อยด้วย

เลขาสาวมองตาปริบๆ

ที่ไหนหรอค่ะ

ตกลงว่าคุณยังไม่ได้หาร้านไหนใช่ไหม

ค่ะยังไม่ได้หาเพราะคิดว่าหาเมื่อไรก็มันค่ะ

เอาเป็นว่าเอาร้านนอกเมืองนะ

ร้านนอกเมือง เลขาสาวอดคิดในใจไม่ได้อีกครั้งก็ไหนว่าร้านนี้ดูบ้านๆไงแล้วไหงถึงได้อยากจะกินร้านนี้ขึ้นมามีอะไรหรือเปล่านะอยากรู้ขึ้นมาอีกแล้วเรา

ค่ะได้ค่ะแล้วกิ่งจะจัดการให้นะค่ะ ขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะค่ะ

เชิญ

แล้วคนที่แนะนำร้านอาหารก็เผลอยิ้มออกมาอีกจนได้หวังว่าคงจะได้เจอกันนะตัวแสบแล้วเราเป็นอะไรไปทำไมต้องคอยนึกถึงแต่ยายนั่นด้วยนะเนี่ย เดย์อดว่าตัวเองไม่ได้

เสียงโทรศัพท์ของก็ดังขึ้นเป็นจังหวะ

ว่าไงลิน พอมองที่หน้าาจอเจ้าของมือถือรูปหล่อก็รู้ทันทีว่าใครที่โทรเข้ามาก็จะใครล่ะหนึ่งในกิ๊กของเขานั่นแหละ

อืมได้เจอกันที่เดิม.....ว่าไงนะตอนนี้คุณมารอผมข้างล่างแล้วงั้นหรอ ได้แล้วจะรีบลงไปไม่ต้องขึ้นมา เดย์ออกคำสั่งแล้วรีบออกไปจากห้องทันที

*-*

ภายในรถคันหรูที่แต่ล่ะวันถูกใช้แทบจะไม่เหมือนกันขับเคลื่อนออกมาจากที่ทำงานของเดย์

คิดถึงลินหรือเปล่าค่ะ  ลินสาวสวยดาราคนดังหวังจะจับเดย์เพราว่าเขาทั้งหล่อรวยมีชื่อเสียงแล้วที่สำคัญเรื่องอย่างว่าเก่งไม่ใช่เล่นเธอจึงคิดจะจับเขาให้มั่นแต่เธอก็รู้ดีว่าการที่จะได้ครอบครองเขาคนนี้มันไม่ง่ายแต่เธอก็จะขอใช้ความสวยเข้าสู้

ว่าไงค่ะลินถามทำไมไม่ตอบ

ผมไม่ชอบคนเล้าหรือลินก็น่าจะรู้

ดาราสาวถึงกับหน้าาเสีย

ก็ได้ค่ะลินไม่ถามแล้วว่าแต่วันนี้จะค้างกับลินหรือเปล่าค่ะ

ดูก่อนแล้วกันถ้าติดลมก็คงค้าง

แหมคุณพูดแบบนี้ลินก็ขาดความมั่นใจแย่ซิค่ะ

ดาราสาวเอามือลูบไล้ไปตามหน้าาอกของเดย์เพื่อหวังจะหลอกล่อเขาแต่เสือร้ายอย่างเขาหรือจะหลงกลอะไรง่ายๆผ่านมาเยอะแล้วมากกว่านี้ก็เคยเจอ

นั่งเฉยๆๆก่อนผมขับรถอยู่นะ  เดย์ทำเสียงขรึม

ก็ได้ค่ะ แล้วดาราสาวก็หันกลับมานั่งเฉยๆ

ส่วนเดย์ก็ขับรถจนมาติดไฟแดงแล้วสายตาของเขาก็หันไปเห็นร่างบางสมส่วนของคนที่เขาอยากเจอ

หมอก เดย์อุทานออกมาเบาๆ

ว่าไงนะค่ะเดย์ ดาราสาวหันมาเพราะได้ยินอะไรแว่วๆ

เปล่าๆไม่มีอะไร

แล้วเดย์ก็หันไปเห็นหมอกทำท่าเหมือนจะล้มแล้วในที่สุดก็ล้มลงเดย์ตกใจรีบเปิดประตูรถออกไปตรงที่ร่างของหมอกล้มลง

หมอกๆๆๆ เดย์เรียกหมอกหลายครั้งเห็นว่าไม่ได้สติจึงอุ้มเธอมาที่รถดาราสาวมองภาพที่เดย์อุ้มผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาที่รถก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

ใครหรอค่ะรู้จักกันหรอมอซอน่าดู

เดย์มองหน้าาดาราสาวอย่างไม่ค่อยพอใจ

แล้วจะพาไปด้วยหรอค่ะแล้วจะไปกันยังไง

เงียบน่า

เสียงแตรรถข้างหลังเริ่มดังมากขึ้นเพราะมันไฟเขียวแล้วเดย์จึงรีบยัดหมอกให้ไปนอนข้างหลังแล้วขับรถออกไป

เดย์ขับรถมาส่งดาราสาวถึงที่พัก

หมายความว่าไงค่ะเดย์ ดาราสาวเริ่มออกอาการไม่พอใจนี่เป็นเพราะนังผู้หญิงมอซอคนนั้นเดย์ถึงกับมาส่งเธอ

คุณก็เห็นนี่ว่าผมคงไปกับคุณไม่ได้แล้วไว้โอกาสหน้าาแล้วกันนะตอนนี้คุณลงไปได้แล้วผมจะได้รีบไปเดี๋ยวพวกนักข่าวมาเห็นคุณจะเสียนะ

เชอะคิดว่าเธอกลัวหรอเธอนะอยากจะเป็นข่าวกับเขาจะตาย

ลงไปได้แล้ว

แต่ถึงยังไงดาราสาวก็ไม่กล้าขัดใจเขาเพราะรู้ว่าคนอย่างเขาถ้าถูกขัดใจจะเกิดอะไรขึ้นเธอจึงยอมลงมาอย่างว่าง่ายแต่ก่อนลงเธอดึงเขาเข้ามาจูบ

ไปก็ได้ค่ะแล้วเจอกัน

เดย์ขับรถออกมาแล้วเขาจะหมอกไปไหนดีล่ะพาไปโรงพยาบาลแต่คงไม่ต้องถึงโรงพยาบาลเพราแค่เป็นลมเขาจึงพาเธอมาที่คอนโดของเขาซึ่งนานๆเขาถึงจะมานอน

เดย์อุ้มหมอกเข้ามาที่ห้องของเขาแล้วค่อยๆวางเธอลงบนเตียงนอนกว้าง

หมอก เขาลองเรียกเธออีกครั้ง

ไม่นานหมอกก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาเธอถึงกับตกใจรีบลุกขึ้นนั่งเพราะเห็นหน้าาเดย์นี่เธอมาอยู่กับนายนี่ได้ยังไงกันหมอกได้แต่ถามตัวเอง

ฉันมาอยู่กับนายได้ยังไง

ฉันก็อุ้มเธอเข้ามาที่ห้องฉันนะซิ

นายนี่อุ้มเรามาจะบ้าตายแล้วทำไมต้องอุ้มเรามาอ๋อนึกออกแล้วจำได้ว่าตอนจะกลับบ้านรู้สึกหน้าามืดไงก็ไม่รู้คงเพราอากาศร้อน

ไงนึกออกหรือยัง

แล้วทำไมนายต้องพาฉันมาที่นี่ด้วยล่ะ

แล้วจะให้พาไปที่ไหนล่ะแม่คุณถ้าไม่พามาที่นี่แค่มาพาก็หนักจะแย่

หญิงสาวมองไปรอบๆห้องแล้วก็พบว่าห้องนี้มีรูปเขาเต็มไปหมด

ถ้าอย่างนั้นฉันกลับล่ะ

ไม่คิดจะขอบใจกันเลยหรอไง

ขอบใจ

นอนพักก่อนก็ได้จะรีบไปไหน  เดย์รีบท้วงเพราะยังเห็นว่าหมอกยังคงดูแย่ในสายตาของเขา

ไม่เป็นไรฉันไม่อยากรบกวนนาย ทั้งที่ความจริงเธอกลัวว่าเดย์จะทำมิดีมิร้ายเธอต่างหาก

ไม่รบกวนหรอกเธอนอนพักเถอะ

ไม่ฉันจะกลับแล้ว

หมอกลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินไปที่ประตูแต่ก็เปิดไม่ออก

ทำไมเปิดไม่ออก

ห้องฉันต้องสะแกนนิ้วทั้งข้างนอกข้างในหรือไม่ก็คีย์การ์ดอันนี้  เดย์ชูมันขึ้นมา

งั้นนายก็เปิดให้ฉันหน่อยซิฉันจะได้รีบออกไป

แล้วถ้าฉันไม่เปิดล่ะ

เดย์เดินเข้ามาใกล้หมอกจนเธอถอยหลังชนกำแพง

นายจะทำอะไร

แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ

เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้

ไม่เปิดมีปัญญาก็หาทางออกไปเอง

มันจะมากไปแล้วนะนายมีสิทธิอะไรเนี่ยฉันบอกให้เปิด หมอกเริ่มเอะอะโวยวายเพราะรู้สึกว่าบรรยากาศมันเริ่มจะแปร่งๆ

เก่งจริงก็หาทางออกไปเอง

ก็ได้  แล้วหมอกก็ฉวยจังหวะตอนที่เดย์เผลอกระทุ้งไปที่น้องชายของเขาแล้วรีบหยิบคีย์การ์ดมา  เดย์ร้องโวยวาย

ยายตัวแสบเธอกล้าดียังไงมาทำน้องชายฉันเนี่ยรู้หรือเปล่าว่ามันสำคัญกับฉันแค่ไหน เดย์พูดไปหน้าเขียวไป

ก็มันช่วยไม่ได้นายอยากคิดจะขังฉันไว้

เธอนี่มันงูเห่าฉันก็แค่หวังดีจะให้เธอนอนพักก็เท่านั้นแต่ดูเธอทำ

อ้าวก็ใครจะไปรู้ล่ะฉันก็นึกว่านาย  เดย์มองหน้าหมอกอย่างเข้าใจว่าหญิงสาวนั้นคิดยังไง

คิดมากไปแล้วแม่คุณฉันไม่มีอารมณ์กับเอหรอกแค่มองก็ไม่ประเทืองสายตาแบนซ๊ะขนาดนั้น เดย์พูดแล้วมองไปที่หน้าอกอันแบนราบของหญิงสาว

นี่นายมองอะไรนะทะลึ่ง หมอกเอามือขึ้นมาปิดที่หน้าอกตัวเอง

ก็แค่มองแล้วอธิบายให้คนอย่างเธอรู้ว่าสิ่งไหนที่ฉันจะยุ่งหรือไม่ยุ่งไง

ก็ดีแล้วเชิญนายไปมองแอบเต็มไม้เต็มมืออย่างที่นายชอบมันก็ดีแล้ว

ของมันแน่นอน

เอาเป็นว่าฉันขอโทษนายแล้วกัน...ยังไงฉันกลับก่อนล่ะ

ก็ได้แต่ก่อนกลับพยุงฉันไปที่เตียงก่อนฉันเดินไม่ไหวแล้วจุกไปหมด

ขนาดนั้นเลยหรือไง หมอกมองหน้าเดย์ที่ตอนนี้เขียวชอบกลท่าจะจริงไม่อิงนิยาย

ก็งั้นซิแม่คุณเตะซ๊ะแรงถ้าเป็นอะไรไปเธอต้องรับผิดชอบ

มันไม่เป็นอะไรหรอกน่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง หมอกแสดงความคิดเห็น

แล้วเธอรู้ได้ยังไงล่ะ

เชื่อฉันแล้วจะดีเอง แล้วหมอกก็พยุงเขามาที่เตียงเดย์โอบเอวหมอกจนหมอกขนลุก

ไม่ต้องโอบก็ได้มั้ง     หมอกพูดไปเสียงก็เริ่มสั่นๆเพราะรู้สึกเขินที่โดนโอบแบบนั้น

ทำไมเขินหรอ

ยากแค่มันรู้สึกแปลกๆ หมอกรีบปฏิเสธออกไปเพราะกลัวถูกจับได้

ชอบหรือเปล่าล่ะ

ใครชอบก็บ้าแล้ว หมอกปฏิเสธเสียงแข็งออกไปทั้งที่ความจริงเธอก็รู้สึกดี  แต่เดย์ก็ไม่ได้ปล่อยมือจากเอวของหมอกเขาแอบมองเธอทางด้านข้างขณะที่เธอพยุงเขามาที่เตียงแล้วก็ยิ้ม

เอาล่ะถึงแล้วฉันกลับก่อนล่ะ แล้วหมอกก็ทำท่าผละออกแต่เดย์ดึงกลับมาก่อนจนทั้งคู่ล้มลงไปบนเตียงนุ่มๆทั้งสองประสานสายตากันหมอกอยู่บนตัวเดย์โดยที่เดย์กอดเธอไว้ตอนนี้ใจของหมอกเต้นรัวมากว่าเก่าหน้าอกเธอกับหน้าอกเขาประสานกันแน่น เดย์เองก็รู้สึกแปลกๆใจเขาเต้นแรงตลอดเวลาที่อยู่ใกล้หมอก เดย์เอามือกดหัวหมอกให้ลงมาจูบกับเขาอย่างลืมตัว