ดวงใจเสน่หา...

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่

 

*-*

หลังจากข่าวประกาศทางโทรทัศน์ทุกช่องแล้วว่าหนุ่มนักแข่งรถคนดังประกาศลาออกจากนักแข่งทีมชาติ ก็ทำเอาสาวน้อยสาวใหญ่ถึงกับหยิบยกเป็นประเด็นขึ้นมาต่างๆนาๆบ้างก็ว่าเขาคงไปแต่งงานบ้างก็ว่าเขาคิดขึ้นค่าตัวเพราะว่ามีฝีมือแต่ที่น่าเสียดายก็คือสาวๆจะไม่ได้เห็นเขาหน้าทีวีอีกต่อไปแล้ว แต่คนที่ดีใจที่สุดที่รู้ว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนลาออกจากวงการนี้ก็คือพ่อแม่ของเขานั่นเองถึงกับกระโดดโลดเต้นในการลาออกไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยของลูกชาย แต่ก็ไม่ถามถึงเหตุผลที่ออกเพราะแค่รู้ว่าออกก็ปลื้มสุดๆ

เสียงบีบแตรรถหน้าบ้านหลังงามดังขึ้นก็ทำให้คนในบ้านถึงกับตกใจและรู้ทันทีว่าใครที่ทำแบบนี้หนึ่งในคนรับใช้รีบยกรีโมทขึ้นมาเปิดประตูทันทีไม่เข้าใจว่าทำไมเขาคนนั้นถึงไม่ยอมพกรีโมทไว้เลยชอบทำแบบนี้ไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรนักหนา

ใจเย็นครับประตูกำลังเปิดแล้วครับ

เสียงบีบแตรก็ยังคงดังไม่เลิก จนประมุขของบ้านทนฟังไม่ได้ต้องลุกออกมาที่หน้าบ้านพร้อมด้วยศรีภรรยาสุดที่รักที่เดินออกมาอย่างกับพร้อมจะไปออกรบกับผู้ที่กำลังจะขับรถเข้ามา

คุณค่ะทำไมตาเดย์ถึงยังไม่แก้นิสัยแย่ๆแบบนี้เสียทีล่ะค่ะ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ววิไม่รู้จะบอกยังไงแล้วนะค่ะถ้าวันไหนทนไม่ได้ขึ้นมาวิจะเอาเลือดหัวออกมาบ้างก็ดีเผื่อจะได้คิดอะไรที่ดีออกมาบ้าง

ถึงขนาดนั้นเลยหรือคุณ แอบโหดนะเนี่ย ประมุขของบ้านหันมามองศรีภรรยาที่ตั้งท่าเหมือนจะเอาจริงนั่นมันลูกชายหัวแก้วหัวแหวนใช่หรือไงอยากจะเห็นอย่างที่พูดออกมาจริงๆจะทำใจได้หรอ แล้วก็ยิ้ม

วิพูดจริงทำจริงนะค่ะไม่ต้องมายิ้มเลยคอยดูก็แล้วกัน

แล้วผมจะคอยดูนะที่รักวันนั้นคงมาถึงในไม่ช้า

ยังพูดมทันจบคนที่พูดถึงก็เดินลงมาจากรถท่าทางสีหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรไม่รู้ว่าใครทำให้โกรธถึงได้หน้าบึ้งขนาดนั้น

อ้าวคุณพ่อคุณแม่มายืนทำอะไรตรงนี้ครับ  อวตารหรือเดย์ทักทายผู้เป็นพ่อแม่ของตัวเองทั้งที่อารมณ์ของตัวเองก็ยังไม่คงที่

ก็มาดูซิว่าใครมันบีบแตรเสียงดังนะซิ  ผู้เป็นพ่อแกล้งพูดไปแบบนั้นทั้งที่รู้อยู่ว่าใคร

แล้วที่สำคัญนะรู้ไหมตาเดย์ว่าแม่ของแกนะจะออกมาตีหัวมันด้วย

ตีหัวคุณแม่จะตีหัวใครหรอครับ คนเป็นลูกชายฟังแล้วงงๆเพราะสติยังไม่ลงรอย

คุณก็...ไม่มีหรอกจ้ะเข้าบ้านกันเถอะมาเหนื่อยๆเข้าไปดื่นน้ำก่อนดีไหนแล้วนี้เป็นอะไรล่ะลูกหน้าตาถึงได้เป็นแบบนี้  ผู้เป็นแม่ถามละเอียดยิบ

เรื่องมันยาวนะครับไว้เดย์จะเล่าให้ฟังนะครับ เดย์คงขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับ

เอางั้นก็ได้จ้ะ

แล้วเดย์ก็เดินขึ้นห้องไปปล่อยให้ผู้เป็นพ่อเป็นแม่มองตามด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายตัวเอง

หลายวันผ่านไปเรื่องราวการลาออกจากวงการแข่งรถของเดย์ก็เงียบลงไปตามธรรมดาแต่ภายในใจของเขากลับร้อนรุ่มขึ้นมาอีกครั้งเพราะว่าเธอคนนั้นเธอคนที่เคยเป็นอดีตสำหรับเขาไปแล้วกลับมามันทำให้ใจของเขาเจ็บปวดอีกครั้งมันไม่ใช่เพราะว่าเขายังรักเธออยู่แต่เป็นเพราะเธอกลับมาคราวนี้เธอมาพร้อมกับเพื่อนสนิทของเขาเธอทำแบบนี้ได้ยังไงแล้วเพื่อนของเขาทำแบบนี้กับเขาได้ยังไงทำได้ยังไงคิดแล้วมันก็แค้น

เดย์

ครับแม่

วันนี้ไม่ไปไหนหรอลูกอยู่ติดบ้านได้แบบนี้แม่แปลกใจนะมีอะไรไม่สบายใจบอกแม่ได้นะ

วันนี้เดย์อยากอยู่บ้านนะครับขอบคุณแม่มากนะครับที่เป็นห่วงเดย์...เดย์มีเรื่องให้ต้องคิดนิดหน่อยนะครับไม่มีอะไรหรอกครับ

ถ้าอย่างนั้นออกไปข้างนอกกับแม่ไหมลูก

ไปไหนหรอครับ

วันนี้แม่จะออกไปพบป้าภาเพื่อนสนิทแม่นะลูก

อ๋อป้าภา

พอดีว่าหนูลันดาเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกก็เลยจะไปยินดีไปด้วยกันไหมลูกจะได้ไปรู้จักน้องด้วย คุณแม่คนสวยที่ต้องการจะให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนได้แต่งงานกับลูกสาวเพื่อนสนิทถึงกับพยายามชวนลูกชาย

แต่ว่าเดย์

ถ้าเดย์ไม่อยากไปกับแม่ก็ไม่เป็นไร ผู้เป็นแม่แสดงอาการเศร้า

ถ้าอย่างนั้นแม่ไปก่อนนะ หันหลังตั้งท่าจะเดินจากไป

เดย์ไปด้วยก็ได้ครับ

คุณแม่คนสวยแอบยิ้มออกมาโดยที่ลูกชายคนดีไม่ทันเห็นหลงกลแม่แล้วลูกชายคุณแม่คนสวยแอบคิดในใจอย่างผู้ที่เหนือชั้นกว่าแอบหวังลึกๆว่าการเจอกันครั้งนี้มันจะทำให้เป็นดังที่เธอต้องการ

แต่เดย์มีข้อแม้

เดย์มีอะไรก็บอกแม่มาเถอะ

ถ้าเดย์เบื่อเดย์ขอกลับก่อนคุณแม่นะครับ

ก็ได้จ้ะ

อีกข้อ

คนเป็นแม่ตั้งใจฟัง

ต้องไปรถเดย์

คำว่าไปรถเดย์ทำเอาหัวใจคนเป็นแม่แทบหล่นมาที่ตาตุ่มก็รถแต่ล่ะคันของเจ้าลูกชายมันเหลือล้ำเกินนั่งทีไรหัวใจจะวายจนเธอเคยพูดว่าจะไม่นั่งรถของเจ้าลูกชายแต่ครั้งนี้เพื่อแผนการมีทางเลือกที่ไหนไปก็ไป

ว่าไงครับ

ตกลงจ้ะแต่ยังไงเดย์ก็ขับช้าหน่อยนะลูกแม่แก่แล้ว

ได้เลยครับ แต่แววตานั้นดูมันแม่งนะเนี่ยจะไปถึงงานโดยสวัสดิภาพหรือเปล่าเนี่ยไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่ชวนมาด้วยเนี่ย

สุดท้ายแล้วคุณแม่คนสวยก็นั่งรถมาถึงงานอย่างครบ32แต่พอจะเดินลงขามันก้าวไม่ออกมันสั่นไปหมด

คุณแม่ลงมาได้แล้วครับจะไม่เข้างานหรอครับ

ขาแม่มันก้าวไม่ออก

เดย์แอบยิ้มแม่คงคิดว่าเขารู้ไม่ทันคิดจะแนะนำผู้หญิงให้เขารู้จักเจอแบบนี้ทีหลังจะได้ไม่คิดจะพาเขาไปไหนมาไหนอีกแต่จะว่าไปเขาก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่เล่นกับแม่เขาแรงแบบนี้

มาครับเดย์ช่วย เดย์เอามือมาจับที่แขนแม่ของเขา

หรือว่าจะให้เดย์อุ้มเข้างานเลยครับ

ไม่ต้องไม่ต้องลูกพยุงแม่ลงพอแม่เดินไหวขอตั้งหลักหน่อย

ครับ

ทั้งสองเดินเข้ามาในงานสาวๆในงานต่างมองเดย์กันเป็นตาเดียวก็เขาทั้งดังทั้งหล่อสาวที่ไหนเห็นเขาก็แทบวิ่งมาซบอกเขากันทั้งนั้น

วิมาแล้วหรอมาเร็วจริงนะตอนที่โทรมาคิดว่าจะมาถึงช้ากว่านี้อีกนะ

วิรันดาแอบมองหน้าาลูกชายแล้วหันมามองหน้าาเพื่อนสนิทจะให้บอกหรอว่าไอ้เจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอเหยียบมาเท่าไรแค่นั่งมาด้วยหัวใจก็จะวายคราวหน้าาคราวหลังคงไม่มาด้วย

พอดีรถไม่ค่อยคิดนะเลยมาถึงเร็วกว่าคิด

แล้วทำไมดูท่าทางสั่นๆล่ะวิไม่สบายหรือเปล่า

วิไม่ได้เป็นอะไรหรอกภาแล้วไหนล่ะลูกสาวภานะไม่เจอกันนานป่านนี้คงโตเป็นสาวสวยน่าดู วิรันดารีบเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากให้เพื่อนสาวรู้ว่าที่เธอสั่นเนี่ยเพราะนั่งรถมากับเดย์

อ๋อลืมไปเลยเดี๋ยวนะ

ไหนล่ะ

อ๋อนั่นไง

ลันดา

หญิงสาวในชุดสีขาวหันมาทางเดย์แล้วก็แม่ของเขาแล้วเดินเข้ามา

นี่ป้าวินะลูก

หญิงสาวยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแล้วหันไปมองทางเดย์ที่ยืนกอดอกเหมือนไม่ได้สนใจใคร

ส่วนนี่พี่เดย์ลูกชายของป้าวิ

หญิงสาวยกมือไหว้เดย์ส่วนเดย์ก็รับไหว้แล้วมองหน้าาลันดาด้วยสีหน้าาเรียบเฉยแม้จะมองดูแล้วเธอสวยมากจริงๆ

ส่วนสองคุณแม่ก็หันมาสบตากันเป็นประกาย

ลันดาพาพี่เดย์ไปหาอะไรกินซิลูก

ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป้า เดย์กล่าวออกมาด้วยความเกรงใจ

ไม่เป็นไรหรอกจ้ะลันดาพาพี่เขาไปซิลูก

ค่ะคุณแม่

เดย์เดินตามลันดาไปเงียบๆแต่สาวๆในงานต่างมองกันเป็นตาเดียวก็เพราะพวกเธอต่างก็คิดว่าเดย์กับลันดาน่าจะมีอะไรพิเศษๆต่อกันแน่ถึงได้เดินด้วยกันแบบนี้

พี่เดย์ดื่มอะไรดีค่ะ

อะไรก็ได้ครับ

ลันดาจึงหยิบไวน์ส่งให้เดย์

พอได้ไหมค่ะลันดาก็ไม่รู้ว่าพี่เดย์จะชอบอะไร

ได้ครับขอบคุณ

ลันดายิ้มรับ

เดย์ยืนคุยกับลันดาตอนแรกเดย์คิดว่าลันดาจะเป็นผู้หญิงลัลลาเสียอีกแต่ที่ไหนได้กลับมีความรู้รอบตัวเลยทีเดียวแถมยังวางตัวดีอีกต่างๆเดย์จึงแอบชื่นชมเธออยู่ในใจ

มองใครหรอครับเห็นมองหาเรื่อย

เอ่อลันดาขอโทษค่ะพอดีว่าเพื่อนลันดาบอกว่าจะมาแต่นี่ก็ยังมาไม่ถึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า

เพื่อนหรือแฟนครับ เดย์แกล้งถามออกไป

ลันดายิ้ม

เพื่อนค่ะเพื่อนผู้หญิงลันดายังไม่มีหรอกค่ะแฟน

สวยๆอย่างนี้ยังไม่มีแฟนไม่น่าเชื่อนะ

แล้วทำไมหล่อๆอย่างพี่เดย์ถึงยังไม่มีได้ล่ะค่ะ ลันดาย้อนเดย์ออกมา

ลันดารู้ได้ยังไงว่าเขายังไม่มีแฟนนั่นซิจะเป็นใครไปได้ที่บอกนอกจาก เดย์หันไปมองคุณแม่ชุดสีน้ำเงินของเขา

มันเหมือนกันที่ไหน เดย์ย้อน

ทำไมมันจะไม่เหมือนล่ะค่ะ...แต่ลันดาไม่เหมือนพี่เดย์ตรงที่ว่าลันดาไม่ได้เจ้าชู้แบบพี่เดย์

ลันดาพูดออกมาตรงๆแบบนี้เดย์ถึงกับสำลักไวน์ทันทีนี่คุณแม่ของเขาขายเขากับคนอื่นมากขนาดนี้เลยหรือนี่

ใครว่าพี่เจ้าชู้พี่ก็แค่คบเยอะเพื่อให้เจอคนที่ใช่เร็วๆต่างหาก

หืมผู้ชายก็เป็นซ๊ะแบบนี้

แบบนี้นะแบบไหน

ก็แบบพี่เดย์นะซิค่ะคบผู้หญิงไว้เผื่อเลือก

พี่ไม่ได้คบผู้หญิงไว้เผื่อเลือกนะแต่ผู้หญิงเข้ามาให้พี่เลือกเอง เดย์เริ่มเถียงลันดาเรื่องอะไรมากล่าวหาเขา

เอาล่ะค่ะลันดายอมพี่เดย์ก็ได้....เอ๊ะนั่นมัน

เดย์หันไปทางที่ลันดามองแล้วดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเธอคนนั้นมาได้ยังไงแถมยังควงมากับเพื่อนเขาอีก

มน ลันดาตะโกนเรียกเพื่อนเบาๆ

เดย์มองภาพที่คนทั้งคู่เดินเข้ามา

ลัน

กว่าจะมานะมีคนจะแนะนำให้รู้จัก

มนหรือมนตรามองมาที่เดย์

นี่พี่เดย์

อ๋อเดย์

มนรู้จักพี่เดย์ด้วยหรอ

รู้ซิแต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรเขาเป็นเพื่อนแฟนมนนะใช่ไหมค่ะแบงค์

มาด้วยหรอไอ้เดย์ไหนว่าไม่ค่อยชอบออกงานไงนึกยังไงถึงมาเนี่ย แบงค์เพื่อนอดีตเคยสนิทของเดย์กล่าวทักทายเขาอย่างกวนๆ

แล้วถ้าฉันจะเปลี่ยนบรรยากาศออกมาบ้างไม่ได้หรือไง

ได้ซิเพื่อนอย่าทำหน้าาโกรธแบบนั้นซิฉันแค่แซวเล่นเองนะ แต่สีหน้าานี่มันหาเรื่องกันชัดๆ

เอาล่ะค่ะในเมื่อรู้จักกันแล้วลันดาว่าเราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่านะค่ะ

ทั้งสี่คนเดินมาหาที่นั่นคุยกันเว้นแต่เดย์ที่เอาแต่ดื่มเปลี่ยนจากไวน์มาเป็นเหล้าแทนแล้วดื่มไปก็แอบมองหน้าาผู้หญิงหลายใจไป

พี่เดย์จะเมาเอานะค่ะ ลันดาเตือนด้วยความเป็นห่วง

พี่ไหว เดย์เริ่มตอบเสียงอ้อแอ้พอเป็นพิธี

พอเถอะค่ะ ลันดาพยายามจะห้ามเดย์ที่ยังคงยกแก้วเหล้าซดเอาซดเอาอย่างกับดื่มน้ำเปล่า

กลัวพี่จะดื่มหมดงานหรือไง

ไม่ใช่นะค่ะ

พี่ล้อเล่นอย่าคิดมาก

เฮ้ยไอ้เดย์ดื่มอย่างกับคนอกหัก แบงค์ทั้งที่รู้ว่าเดย์ดื่มเยอะเพราะอะไรก็ยังจ้องจะหาเรื่องเดย์

มันเรื่องของฉันแล้วที่สำคัญจะบอกอะไรให้นะฉันดื่มให้กับความโง่เง่าของตัวเองที่เคยไปหลงผิดกับผู้หญิงไม่รู้จักพอคนหนึ่งมันก็เท่านั้นแล้วฉันก็หวังว่าแกจะไม่โดนเหมือนที่ฉันโดนที่พูดนี่เตือนด้วยความหวังดี ฉันคิดว่าผู้หญิงของนายคงดีพอไม่เหมือนคนที่ฉันเคยคบที่มักมากหลายใจ

ลันดาฟังการสนทนาของทั้งสองแล้วแอบงงๆว่าเขาพูดเรื่องอะไรกัน

มนของฉันเขามีแค่ฉันคนเดียวอยู่แล้วใช่ไหมที่รัก

ค่ะมนรักแบงค์คนเดียวส่วนอดีตมันก็เป็นแค่อดีตที่ไม่น่าจดจำด้วย มนตรากล่าวอย่างกระแทกกระทั้นใส่เดย์

นี่พูดเรื่องอะไรกันค่ะ ลันดาถามออกมาเพราะรู้สึกว่ามันจะแปร่งๆ

ไม่มีอะไรหรอกครับไงพี่ฝากบอกแม่พี่ด้วยนะว่าพี่ขอกลับก่อนเพราะพี่รู้สึกเบื่อ เดย์เน้นคำว่าเบื่อ

ลันดาทำให้พี่เดย์เบื่อหรือเปล่าค่ะ ลันดารู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเดย์กันแน่เป็นห่วงก็เป็นห่วงสงสัยก็สงสัย

ไม่ใช่หรอกวันนี้พี่ดีใจที่ได้คุยกับลันดาแล้วเราไว้หาโอกาสนัดคุยกันอีกนะเพียงแต่วันนี้พี่รู้สึกเบื่อ

ก็ได้ค่ะแล้วจะขับรถกลับบ้านไหวหรอค่ะพี่เดย์ดื่มไปเยอะด้วย

สบายมากขอบใจนะที่เป็นห่วงพี่ไปนะแล้วไว้เจอกัน

ลันดาออกไปส่งที่รถนะค่ะ

ก็ดีเหมือนกัน แล้วเดย์ก็โอบลันดาเดินผ่านแบงค์กับมนตรารวมทั้งคนในงานที่มองกันเป็นตาเดียว

เดย์ขับรถออกมาด้วยความเร็วเหมือนตอนที่มาเพียงแต่มันผิดตรงกันที่ขามาเขามีสติดีแต่ขากลับมันไม่ใช่

เอี๊ยด//////

เอ๋งๆๆๆๆๆๆๆๆ

เฮ้ยชนอะไรวะเนี่ยซวยชิบ  เดย์จอดรถจนสนิทแล้วเปิดประตูเดินลงมาแล้วมองที่รถตัวเองโดยที่ไม่ได้สนใจสิ่งที่ตัวเองชน

จะเป็นรอยไหมวะเนี่ยซวยจริงๆซวยทั้งวัน

แล้วเดย์ก็ทำท่าจะเปิดประตูรถแต่แล้วของแข็งก็มากระแทกที่หัวของเขาอย่างจัง

ใครวะอยากมีเรื่องไง เดย์เสียงดังโวยวายมองหาคนที่แอบทำร้ายเขา

เฮ้ยแน่จริงก็ออกมาดิวะ เดย์เอะอะโวยวาย

ไอ้ลูกหมาดีแต่ลอบทำร้ายคนอื่นไม่แน่จริงนี่หว่า เฮ้ยแน่จริงออกมาดีวะ

ร่างสมส่วนพอประมาณเดินเข้ามาหาเขา

แกหรือเปล่าที่ลอบทำร้ายฉันเนี่ยแกเป็นใครวะ

ฉันก็เป็นคนที่จะเรียกร้องความยุติธรรมที่คนอย่างแกทำแล้วไม่รับผิดชอบไง

ไหนฉันทำอะไรไม่รับผิดชอบ

แกขับรถชนแล้วจะหนีหรอ

ฉันขับรถชนใครไหนฉันไม่ยักกะเห็น

เบื่อจริงๆไอ้พวกเมาแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำ

ร่างสมส่วนนั้นเดินเข้ามายืนประจันหน้ากับเดย์

ทำไมแกต้องใส่ไอ้โม่งแกเป็นโจรหรือเปล่า  เดย์มองร่างสมส่วนที่มายืนตรงหน้าเขาที่ใส่ไอ้โม่งแต่งตัวปอนๆขนาดดูในที่มืดๆนะเนี่ย

หนอยไอ้ปากเสีย ร่างนั้นชกไปที่หน้าเดย์ทันทีโดยที่เขาไม่ทันระวังตัวขนาดว่าตัวเตี้ยกว่าเขาร่วม30เซ็น

ทำไรของแกเนี่ย

สำหรับปากหมาๆของแก

แล้วร่างนั้นก็เดินไปริมทางที่ตอนนี้มีร่างของไอ้ตัวสี่ขานอนร้องหงิงๆเป็นเพราะไอ้บ้านั่นทำให้เสียเวลาถ้าช่วยชีวิตไอ้เจ้านี่ไม่ทันเธอจะเล่นงานให้ถึงที่สุด

เฮ้ยต่อยคนแล้วจะหนีหรอ

ในเมื่อทำแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบจะไปไหนก็ไปอย่ามายืนขวางหูขวางตาฉันเข้าใจไหมไป เสียงตะวาทดังลั่น

แล้วเดย์ก็เห็นร่างนั้นอุ้มตัวอะไรขึ้นมาอย่าบอกนะว่าเป็นตัวที่เขาชนใช่หรือเปล่าเนี่ยเขาไม่ได้ตั้งใจนี่นา

ยังไม่ไปอีก

จะพามันไปหาหมอหรอ

ถ้าไม่พาไปหาหมอแล้วจะพาไปหาตำรวจหรือไงแต่ถ้ามันแจ้งความได้ฉันก็จะพามันไปหาตำรวจ

เอานี่ เดย์ยื่นเงินส่งให้5000บาท

อะไร

เงินพามันไปหาหมอไง

ไม่ต้องเก็บเงินของนายไว้เถอะอย่าคิดว่าเงินของนายมันจะยุติปัญหาลงได้นะการที่นายขับรถชนมันแล้วไม่คิดจะช่วยมันคราวหน้าคราวหลัง ระวังเถอะจะโดนกับตัวเองบ้าง

ฉันก็รับผิดชอบแล้วนี่ไงจะให้ทำไงอีก

คนรวยอย่างพวกนายมันก็ดีแต่ใช้เงินแก้ปัญหาฉันล่ะเกลียดคนอย่างพวกนายสุดๆ

แล้วจะให้ฉันทำยังไงก็ว่ามา

ไม่ต้องทำอะไรจะไปไหนก็ไป

เอาอย่างนี้ฉันจะพามันไปหาหมอกับนายด้วย

ฉันบอกว่าไม่ต้อง

เดย์ไม่ฟังเสียงเดินเข้าไปอุ้มหมาน้อยตัวนั้นที่กำลังรอการรักษา

เอาคืนมา

ถ้าขืนนายกับฉันยืนเถียงกันแบบนี้มันคงไม่รอดไปเอาขึ้นรถแล้วพาไปหาหมอ

อย่าเลยรถสวยๆแพงๆของนายจะเปรอะเปล่าๆ

ไม่เป็นไร

แต่ไม่ต้องหรอกเพราะว่าทางที่ไปรถเข้าไปไม่ได้ต้องเดินเข้าไป

ฉันอุ้มมันไปเองโทษฐานที่ฉันเป็นคนชนมัน

ก็ได้งั้นก็ตามฉันมา

หวังว่านายคงไม่หลอกฉันไปปล้นนะ เดย์ยังคงไม่หยุดพร่ำ

ถ้านายกลัวก็ส่งหมามาแล้วนายก็กลับไปได้

ฉันพูดเล่นน่าไปได้แล้วอาการมันล่อแล่เต็มที

ก็เพราะใครล่ะ

 เอาล่ะรีบไปได้แล้ว

งั้นก็ตามมา

และแล้วทั้งสองก็มาถึงหน้าบ้านสัตวแพทย์

ลุงชาติ  ลุงชาติ หมอกตะโกนเสียงดัง

เขาปิดบ้านแล้วนี่นา

ฉันเรียกได้อย่าส่งเสียงได้ไหม

ไม่นานประตูบ้านก็ถูกเปิดออก

ใครวะ

ฉันเอง

ฉันนะใคร

หมอกเอง

อ้าวหมอกหรอมีอะไรล่ะ

พอดีว่ามีหมาโชคร้ายโดนคนเมาขับรถชนนะหมอกก็เลยพามาหาลุงชาตินะ

เอ้างั้นเข้ามาก่อน

ทั้งหมดเดินเข้ามาในบ้านของสัตวแพทย์

มันจะรอดไหมลุง

รอดซิมือชั้นนี้แล้ว

ค่อยโล่งหนอย

ตัวที่เท่าไรแล้วเนี่ยที่พามาเนี่ย สัตวแพทย์หันไปถามหมอกเพราะปีนี้พามาหลายตัวเหลือตัวไม่รวมปีก่อนๆ

ทำไงได้ล่ะลุงหมอกสงสารนี่นาถึงมันเป็นหมามันก็มีชีวิตจิตใจเหมือนเรานะ

เดย์ที่ฟังการสนทนาของทั้งสองแล้วทำให้ประทับใจในตัวหมอกมาก

แล้วนั่นใครล่ะพลเมืองดีอีกคนหนึ่งหรือไง

หมอกหันไปมองคนที่นั่งข้างๆเธอ

ดีห่าอะไรล่ะลุงก็นี่ไงคนเมาที่ขับรถชนนะ หมอกเริ่มสาธยาย

ฉันไม่ได้เมานะ

หืมไม่ได้เมาอะไรกลิ่นเหล้าหึ่งเชียว

ฉันดื่มมานิดเดียวเอง

อย่ามาอ้าง

ทั้งสองเริ่มเถียงกัน

ไม่ต้องเถียงแล้วแล้วตกลงไอ้ตัวนี้จะเอาไง

ลืมไปเลยลุงค่ารักษามันเท่าไร

ไม่ต้องหรอกเก็บเงินไว้เถอะหมอกยิ่งไม่ค่อยมีใช้อยู่

ไม่ได้หรอกลุงหมอกมากวนลุง

เอาที่ผมก็ได้นะลุง

ไม่ต้องหรอกช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป

เถอะนะครับ

เออก็ได้

แล้วเดย์ก็ส่งเงินให้ลุงไป1000บาท ลุงหาเงินทองเดย์ก็บอกว่าไม่ต้องเพราะคิดว่าหมาตัวนี้คงต้องมาทำการรักษาอีก

ฝากดูแลมันด้วยนะครับ

ไม่ต้องห่วง

ลุงถ้างั้นหมอกกลับก่อนนะดึกแล้ว

ก่อนกลับดื่มน้ำมะตูมก่อนนะหมอกคุณด้วยเย็นชื่นใจ

ดีเลยลุงหมอกกำลังหิวน้ำ

แล้วลุงชาติก็เดินเข้าไปเอาน้ำมาให้

ขอบใจนะลุง

ขอบคุณครับ

กินเป็นหรอนายนะ

ฉันก็คนทำไมจะกินไม่เป็น

หมอกไม่ฟังยกแก้วน้ำขึ้นมาแต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าใส่ไอ้โม่งอยู่จึงถอดออกเป็นครั้งแรกที่เดย์ได้เห็นหน้าคนที่เขาคุยด้วยมานานสองนานที่แท้เป็นผู้หญิง

นายเป็นผู้หญิง

อ้าวนี่คุณไม่รู้หรอว่าหมอกเป็นผู้หญิง ลุงสัตวแพทย์ถามออกมา

 เดย์ส่ายหน้า

ก็ไม่แปลกหรอกคุณก็หมอกนะรูปร่างเหมือนผู้หญิงที่ไหนแถมยังใส่ไอ้โม่งนี่เข้าไปอีก

โธ่ลุงก็

จะมองอีกนานไหมนายนะ หมอกหันไปถามเดย์ที่มองเธอตาไม่กระพริบทำไมเธอเหมือนผู้ชายมากเลยหรือไง

เป็นผู้หญิงทำไมไม่บอก

แล้วทำไมฉันต้องบอกนาย

ก็ฉันเผลอเกือบชกนาย...เอ๊ยเธอกลับแล้วตอนที่เธอชกฉันนะ

อองั้นก็แล้วไป

แล้วจะกลับบ้านยังไง

ก็เดินกลับนะซิถามได้

เป็นผู้หญิงเดินกลับคนเดียวมันอันตรายนะ

ฉันอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กไม่เห็นจะมีอะไร

แต่ยังไงก็เป็นผู้หญิง

แล้วนายมายุ่งอะไรด้วยนายนะกลับบ้านไปได้แล้ว

ออกไปพร้อมกันเลยซิเดี๋ยวฉันไปส่งบ้านให้

ไม่ต้องฉันกลับเองได้  หมอกปฏิเสธเพราะคิดว่ามันไม่จำเป็นที่คนอย่างเธอต้องให้คนอย่างเขาไปส่ง

เอาเป็นว่าออกไปพร้อมกันมันก็ดีนะหมอกแล้วค่อยไปแยกกันหน้าปากซอย ลุงสัตวแพทย์เสนอความคิดเห็น

งั้นหมอกกลับก่อนนะลุงฝากไอ้นี่ด้วยแล้วหมอกจะมาใหม่

ขอตัวก่อนนะครับลุง

กลับกันดีๆล่ะ

ไปนะลุง

หมอกกับเดย์เดินออกมาจนถึงหน้าปากซอย

แยกกันตรงนี้แล้วกันนะ

ฉันไปส่งเธอดีกว่านะ

เอ๊ะนายนี่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอว่าไม่ต้องฉันกลับเองได้

เก่งจริงๆ

ความจำเป็นบางอย่างมันทำให้ฉันต้องเก่ง

แล้วกลับบ้านมืดค่ำแบบนี้พ่อแม่ไม่เป็นห่วงหรือไง

หมอกเงียบไป

เดย์มองหมอกที่เงียบไปเขาพูดอะไรผิดไปหรอเนี่ยหรือว่า

นี่อย่าบอกนะพ่อเธอไม่มีพ่อแม่แล้ว

ใช่แล้วไง ฉันกลับล่ะ หมอกหันหลังจะเดินไปเดย์จับแขนไว้จนหมอกเซจะล้มเดย์จับไว้จนเขาเป็นฝ่ายเสียหลักเสียเองทั้งคู่ล้มกลิ้งตกข้างทางและแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

เฮ้ย/////หมอกร้องเสียงดัง

ก็จะไม่ให้เธอร้องได้ไงก็ปากของเธอกับเดย์ประกบกัน

นี่นายลุกออกไปจากตัวฉัน ฉันหนัก หมอกแกล้งเฉไฉทั้งที่ความจริงตอนนี้ใจเธอไม่รู้เป็นอะไรทำไมมันถึงเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้ก็ไม่รู้

เอ่อ..ฉัน เดย์อึกอัก

ลุกฉันหนัก

เดย์ลุกขึ้นแล้วดึงหมอกให้ขึ้นมาด้วย

นายกลับบ้านได้แล้ว

ฉัน

ไม่ต้องพูดอะไรแล้ววันนี้มันเป็นวันที่ฉันซวยจริงๆที่มาเจอคนอย่างนายเนี่ยต่อไปนายและฉันคงไม่ต้องมาเจอกันอีกนะเจอแต่เรื่องแย่ๆ  แล้วหมอกก็วิ่งหายไปใสความมืดเดย์มองตามแล้วก็ไม่เห็นเธอเขาจึงเดินมาที่รถแปลกจริงๆทำไมใจเขามันถึงได้สั่นแบบนี้ก็ไม่รู้ใช่ว่าเขาไม่เคยจูบผู้หญิงมากกว่าก็เคยทำมาแล้วแต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนกัน มันไม่เหมือนกันเลยสักนิดเกิดอะไรขึ้นกับเขาเนี่ยกับผู้หญิงแปลกหน้าที่เจอไม่เท่าไร