คุณหนูไฮ(โล)โซ

เนื้อเรื่อง

คนแต่ละคนต่างก็มีเกมชีวิตในแต่ละแบบของตน บ้างก็เป็นตัวของตัวเอง บ้างก็ชอบ coppy คนอื่นการที่เราจะใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขได้นั้นไม่จำเป็นต้องเป็นอยู่อย่างสบาย อิจฉาริษยาผู้อื่น ดูหมิ่นดูแคลนใครหรือ พูดจาดูถูกเสียดสีคนที่มีฐานะต่ำกว่าตน
เราควรจะใช้ชีวิตในแบบของเรา แบบที่เราเป็นอยู่ ไม่เลียนแบบใคร ไม่โลภมาก มันอาจจะฟังดูธรรมมะมากไปหน่อย แต่ในชีวิตจริงถ้าเราใช้ชีวิตแบบที่กล่าวมา มีหรือที่จะไม่เจริญและเป็นที่ยกย่องต่อคนอื่นๆ??^ ^

สาวสวยวัยรุ้นวัยรุ่นคนหนึ่งขยับเปลือกตาบนที่นอนอันนุ่มๆเพื่อดูนาฬิกาว่าเป็นเวลากี่โมง
"เห้ยย เที่ยงแล้วหรอเนี่ย...ความฝันจบแล้วสิ- -*"เธอสะดุ้งขึ้นทันที
วันนี้เป็นวันเรียนวันสุดท้ายของม.3 ซึ่งจะมีปาร์ตี้กันที่ร.ร. เฮ้อ ฉันไม่น่าตื่นสายเลย จะได้กินอะไรกับเขาไม่เนี่ย
ฉันค่อยๆล้วงกระเป๋ายี่ห้อ miss sixty เพื่อหา iphone 3g ที่ใส่ปลอกสีชมพูแป๋นเพื่อโทรหาเพื่อนที่ชื่อมินๆซึ่งเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุด
(ฮัลโหล คิตตี้) มันพูดงี้ประจำ
"แก นี่แกอยู่ไหนอะ ฉันเพิ่งออกจากบ้านเอง" ฉันทำเสียงเนือยๆแบบเพิ่งตื่น
(หา!!แกเพิ่งตื่นหรอว่ะฟัดจ์) มินๆตะโกนเสียงดัง
"อืม" ฉันตอบสั้นๆ
(พวกเรามาชอปปิ้งกันว่ะ มากัน4คน ขาดแกไปคน ไม่สนุกเลย จะตามมาปะ) มินๆถามด้วยเสียงที่กระตือรือร้น
"ก็ได้"
(ทำไมวันนี้แกดูซึมๆวะมีไรป่าว)มินๆถามด้วยความเป็นห่วง
"ก็พอดีเมื่อคืนฉันฝันแปลกๆอะ"-*-
(เออ งั้นเดี๋ยวแกค่อยเล่าละกัน เจอกันที่ central world นะ)
"อือ แค่นี้นะ"ฉันวางสายทิ้ง ฉันยังรู้สึกบอกไม่ถูกกับความฝันของฉันเมื่อคืน...
"ลุงบอยไป central world" ฉันซึ่งนั่งอยู่ในรถเบนซ์ s 500 ตะโกนสั่งลุงบอยคนขับรถ(ที่ชื่อไม่สมกับตัวจริง)=_=
"ครับๆ คุณหนู"ลุงบอยรีบขานรับ"
ฉันเป็นคุณหนูตระกูลแห่งหนึ่งซึ่งมีธุรกิจก็คือเป็นเจ้าของอะไรไม่รู้เยอะแยะ โรงแรมทั่วๆต่างประเทศ สนามกอล์ฟหลายแห่ง เครื่องบิน ร้านอาหารอีกหลายสาขา ซึ่งนั่นทำให้ฉันเกิดมาเป็นคุณหนู ที่หน้าตาก็ไม่ได้แย่อะนะ อีกอย่างฉันก็เป็นลูกคนเดียวซะด้วยยย ฉันใช้ของ brand name มาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ ตอนนี้ก็ชินแล้ว คนส่วนมากบอกว่าฉันหยิ่ง ฮอต เปรี้ยวมาก ฉันได้ยินบ่อยมากจนไม่สนอะไรแล้ว
ช่วยไม่ได้หนิก็ฉันเกิดมาเป็นอย่างนี้แล้วให้ฉันทำไงล่ะ -_-