หัวใจของบักวรินทร์

"จื่ออ้ายวริยทร์ได้บ่นาง ขั้นจื่อบ่ได้เดี๋ยวแม่ใหญ่สิพาไปพ้อ"

" ไผมันจะไปหล่อสำผู้บ่าว เมืองกรุงของโตวะ "

" มายากอีหยังกับสวนบักมี้ข่อย ไปไสกะไปเถาะ"

" อ้ายคนนี้ คือเป็นที่หมายตาของสาวๆ ทั้งที่เขากะปากหมา อย่างกับอีหยัง เว้าแต่หล่ะเถื่อบ่เข้าหูอีนางเลย"

"เดี๋ยวเถาะบักปริ้ด อย่าไปเว้าพี่จังซั่น เขากะส่อยเฮาอยู่ได๋ ทั้งส่อย หว่านข้าว ไถ่นาให้เฮาบ่คิดตังจักบาด "

" อีหล่า เอา บักเขียบไปให้อ้ายเขา แน่ บักสีดานำเด้อ อันนี้อ้ายเขากะส่อยปลุก "

.

.

.

.

อ้าย วรินทร์

ผู้ใหญ้บ้านหมู่แปด จบจากวิศวะมาเป็นผู้ใหญ่บ้าน อายุอานาน 26 เกือบ27ปี นิ่ง สุขุม ปากหมาบางครั้ง มี อู๋เป็นของตนเอง มีไร่มีสวนหลา

ยที่ มีวิชาด้านไสยศาสตร์ทางสายขาว