Mysterious story in Soul city

INTRO
ที่นี้โซลซิตี้ - เมืองที่คนกับวิญญาณเราใช้ชีวิตด้วยกันได้ และ next life ของคุณจะไม่เงียบเงาอีกต่อไป

เราชื่อ...เพียว // เพียวๆ 1 ช็อต ชื่อเราที่มาแบบนั้น
บ้านเปิดร้านอาหารกึ่งคลับนะ
‘ช็อตเพียวทำเงินได้ดีเสมอเลยน้าา เมาเร็ว กลับบ้านเร็วไม่วุ่นวาย กำไรดี! ’ เสียงม๊าก็มา..

ร้านเปิดแค่ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ มีโซนคลับEDM 2 ชั้น แล้วก็มีโซนร้านอาหารจิบไวน์ชิลๆ ที่ชั้น3 ร้านอยู่แถวย่านซิตี้ออฟชอร์ เป็นย่านคลับหรูหรา ถ้าในซอยนี้ก็มีเป็น10 ร้านเลย ปกติผมก็จะแวะมาดูร้านทุกวันเสาร์ทิต และวันนี้วันเสาร์ ก็แวะมาดูร้านตามปกติ ผมไม่เลือกจอดรถไว้ข้างหน้าเหมือนลูกค้าทั่วไป แต่ขับวนมาซอยฝั่งหลังร้าน จอดแถวๆปากซอย แล้วเลือกมาร้าน
.
เงียบและมืดสุดๆ สวนทางกับบรรยากาศถนนเส้นหน้าร้านโดยสิ้นเชิง

รู้สึกได้ถึงเงาแวบๆ เดินตามมาข้างหลัง
จริงๆก็ตามมาเป็นเดือนแล้ว เราแค่ทำเป็นไม่สนใจ เงาที่ว่าก็เลยไม่กล้าเข้ามาทัก
/// อืมมม เรามีเซนส์แหละ เข้าใจถูก เงาแวบๆนั้น ถ้าเข้าใจไม่ผิดก็วิญญาณ คนในเมืองนี้ก็มีคนทำได้เยอะเหมือนกัน และสกิลพิเศษนี้เรียกกันว่า ‘ผู้นำสาร’/สื่อกลาง
.
.
ฟุ!!
‘ต้องการอะไรกันแน่? ‘ ผมกล่าวกับเงาจางๆที่โผล่มาข้างขวากระทันหัน โดยไม่หันไปมอง
‘ช่วยหน่อยได้มั้ย อยากส่งของหาคนนึง’ เป็นเสียงแผ่ว ของผู้ชายวัยกลางคน
‘ทำไมต้องช่วย’
‘ช่วยหน่อยพ่อหนุ่ม แค่ครั้งเดียว ไม่ได้ใช้งานฟรีๆ’
‘จะเลิกตามผมใช่มั้ย ถ้าส่งให้เนี่ย’
‘อือ ถ้าให้ของนี้ได้ ก็หมดห่วงแล้ว’ ได้ยินดังนั้นแล้ว ก็ได้แต่ถอนหายใจดังฟู่ววว แล้วก็ตอบตกลงไป

วันรุ่งขึ้น...
เราก็เดินมาถึงหน้าเพนชั่นหรู ย่านแถวๆซิตี้ออฟชอร์เนี่ยแหละ ใกล้ที่พักของเราเองอยู่เหมือนกัน แต่ที่นี้หรูหรากว่าอยู่มาก ไม่เข้าใจคนที่อยู่เพนชั่นสไตล์นี้ ราคาเท่าซื้อบ้านเลยแท้ๆ แต่ก็นะผมอาจจะเงินไม่ถึงเลยไม่เข้าใจสินค้าราคาแพงขนาดนี้
ที่เห็นในมือเป็นกล้องฟิลม์ ที่บรรจุฟิลม์ที่ใช้แล้ว ไม่รู้ว่าควรจะต้องดูภาพก่อนมั้ย แต่ไร้สาระเกินไป ร้านล้างฟิลม์ก็ใช่ว่าจะหาง่าย แค่ส่งก็พอตามรีเควส
ตึก ตึก ตึก ตึก ซึ้บ..
เสียงฝีเท้าเดินของผมเนี่ยแหละ เช้าวันอาทิตย์แบบนี้ เงียบไปหมด เดินเอาฟิลม์ไปหยอดใส่ตู้รับจดหมาย no.001 ตามที่วิญญาณเมื่อคืนนี้บอก เป็นอันจบภารกิจ

ว่าแล้วก็เดินออก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น. หวังเป็นอย่างงี้ว่าชายผู้นั้นก็จะไปอย่างสงบสุขล่ะกัน

หลังจากที่เพียวผละออกไปไม่ถึง10 นาที
ผู้ชายวันกลางคน สวมชุดวอร์มสีดำแบรนด์ดัง ชุ่มเหงื่อ วิ่งเหยาะๆผ่านช่องจดหมาย เนื่องจากทั้งตึกก็มีอยู่ 10ยูนิตเท่านั้น ช่องจดหมายเป็นชั้นแบบใสแบ่งแบบเป็นล็อคๆ 10 ล็อค ก็เลยเห็นได้ง่าย แปลกใจที่มีคนวางซองน้ำตาลไว้ในช่องแล้ว โดยไม่มี info จากนิติแจ้งไว้อย่างเคย แต่เขาก็...แวะหยิบซองติดตัวขึ้นไปด้วย
‘...กล้องนี้หน้าตาคุ้นๆ’
เขาพินิจถึงความคุ้นอย่างประหลาดและกดมือถือเรียกหาเลขาให้เอาฟิลม์ในกล้องไปล้างดูกัน