เบญจเทวา

สวัสดีค่ะ.. NAXAME ยินดีต้อนรับผู้อ่านทุกคนเข้าสู่ "เบจเทวา"

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นด้วยความรักและสนใจในการเขียน
หากยังทำได้ไม่ดี ก็ขอให้ช่วยกันติชมด้วยนะค่ะ ^^

thank you for comment,thank you for views   :D

เบญจเทวา ภาค 1 ~เทวาแห่งกาลเวลา~

 

"ผู้รักษาสมดุลของจักรวาล

ความลับของเหล่าเทพผู้กุมชะตาและอนาคต

ไฟแห่งสงครามกำลังจะถูกจุดขึ้น
อำนาจเหนือสามโลกคือสมบัติล้ำค่าที่ต้องการครอบครอง

การต่อสู้ภายใต้เงาแห่งความมืด
เพื่อหยุดยั้งหายนะต่อทุกสรรพสิ่ง

เมื่ออำนาจแห่งเวลาถูกช่วงชิง
ประตูมิติถูกเปิดออก

บทสรุปสุดท้ายแห่งเวลา และปฐมบทของการเริ่มต้น

สู่หายนะหรือทางรอด!!!"

บทนำ

ความร้อนรุนแรงที่แทรกซึมผ่านทุกอณูในอากาศกลายเป็นความน่าอึดอัดที่บีบรัดลมหายใจ อ็อกซิเจนในอากาศเริ่มดูลางเลือนเมื่อเจ้าของร่างกายพยายาสมจะสูดเอาลมร้อนที่แห้งผากลงไปตามลำคอ

ความร้อนของผิวหนังที่กำลังถูกทาด้วยไฟแห่งพระอาทิตย์ ปลุกสติที่ดูรางเลือนให้ตื่นขึ้นอย่างจำยอม เปลือกตาหนากระพริบถี่เมื่อเจอแสงจ้าจากดวงอาทิตย์ที่ใหญ่โตกว่าปกติถึงสามเท่าในความคิดของเจ้าตัว

ร่างกายที่อ่อนล้าเริ่มขยับช้าๆอย่างอ่อนแรง มือหนาป้องหน้าเพื่อลดแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ในขณะที่สมองเริ่มลำดับเหตุการณ์

เขาเป็นใคร ไม่รู้

ที่นี่คือที่ไหน เท่าที่ความรู้สึกบอกเขากำลังนอนอยู่บนทราย ถ้าอย่างนั้นที่นี่ก็คงจะเป็นทะเลทรายละมั้ง?

แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร นั่นสิ......ทำไมเขาถึงจำอะไรไม่ได้เลย

ยิ่งค้นลึกเขาไปในความทรงจำของตัวเอง สมองก็เริ่มออกอาการประท้วงด้วยความรู้สึกรุนแรงภายในจนแทบจะอาเจียน ร่างกายเรียกร้องให้หยุดค้นหาจนเขาต้องเลิกล้มความตั้งใจ

มือซ้ายควานเปะปะเพื่อหาที่ยึด เมื่อไม่พบจึงยอมสละอีกมือเพื่อประคองร่างกายที่สั่นเท่าด้วยอาการขาดน้ำ ชายหนุ่มใช้แรงทั้งหมดดันตัวเองขึ้นจากพื้นทรายที่หยาบกระด้าง ความคิดที่จะค้นหาความทรงจำที่ผ่านมาได้หยุดชะงักลงเมื่อสมองสั่งให้หาทางรอด ร่างกายที่อ่อนแรงจึงพยายามลุกขึ้นสู้ด้วยแรงเฮือกสุดท้าย

สายตาที่ถูกปรับสภาพจนเริ่มชินกับแสงจ้าของดวงอาทิตย์ขนาดมโหฬาร เริ่มมองหาความหวังที่ดูเหมือนจะเป็นฟางเส้นสุดท้ายของชีวิต แต่สิ่งที่พบกับเป็นทะเลทรายกว้างสุดลูกหูลูกตาถึงอย่างนั้นความคิดที่อยากจะมีชีวิตรอดก็พาเอาขาทั้งสองข้างขยับก้าวต่อไปช้าๆ

ภาพดวงอาทิตย์ที่ลอยสูงขึ้นๆจนเกือบจะตรงหัวของชายหนุ่ม บ่งบอกระยะเวลาที่ขาทั้งสองข้างพาร่างกายที่อ่อนแรงเคลื่อนไหวภายใต้ผืนทรายอันร้อนระอุ   


ความหวังของการจะมีชีวิตรอดดูห่างไกลจากความเป็นจริง เมื่อพลังใจลดพลังกายที่อดทนมานานก็ดูเหมือนว่าจะถึงขีดสุดของความอดทนเช่นกัน ร่างที่อ่อนแรงจึงทรุดลงท่ามกลางผืนทราย

ภารกิจของเจ้า .... เจ้าต้องทำมันให้สำเร็จ จงลุกขึ้นเถิดนี่ยังไม่ถึงวาระแห่งชีวิตของเจ้า เสียงกระซิบแผ่วเบาที่

ลอยผ่านเม็ดทราย หมุนวนดุจสายลมที่ปลอบประโลมใจและกาย ก่อนสติสุดท้ายจะเลือนหายไป


 
ลอส

 

เรออง