The Snake Eyes รักร้ายสายมรณะ - นิยาย The Snake Eyes รักร้ายสายมรณะ : Dek-D.com - Writer
×

The Snake Eyes รักร้ายสายมรณะ

เมื่อยมทูตหนุ่มครึ่งคนครึ่งอสรพิษต้องการเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์ ทางเดียวคือหาแม่พันธ์เพื่อให้กำเนิดทายาท...แต่มันไม่ง่ายเช่นนั้นเพราะอุปสรรคขวางทางมีมากมาย

ผู้เข้าชมรวม

5,924

ผู้เข้าชมเดือนนี้

22

ผู้เข้าชมรวม


5.92K

ความคิดเห็น


83

คนติดตาม


217
จำนวนตอน : 48 ตอน
อัปเดตล่าสุด :  14 ก.ย. 61 / 21:58 น.

อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

เกริ่นเรื่อง....

                ผับชื่อดังเต็มไปด้วยนักท่องราตรี ผู้คร่ำหวอดในการดื่ม เล่น เต้น กิน เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วทั้งบริเวณ เสียงดีเอ็มซีหนุ่มดังระงมคลอเคล้าเสียงดนตรีจังหวะเร็วรัว ท่าเต้นยั่วเย้ายวนยี ท่าเต้นสวยงามยั่วใจ หรือท่าเต้นต่างๆปรากฏแก่สายตาของเขา  เพริงพรายเอ็มซีหนุ่มชื่อดังในผับแห่งนี้ ใบหน้าเรียวส่ายไปมาตามจังหวะเพลง ภายนอกหนุ่มสาว หรือแม้แต่หนุ่มหนุ่ม หลายคู่กำลังพลอดรักกันเมามันส์ การ์ดมากมายยืนเฝ้าต้นทางอยู่อย่างระแวดระวัง เมื่อต้องเปลี่ยนเพริงพราย เด็กหนุ่มผมแดงอมชมพู ก้าวลงจากเวที มุ่งตรงสู่ห้องสีขาวนวล เพื่อหาใครบางคน

                “นี่มันอะไรกัน” ชายหนุ่มร้องขึ้น หญิงสาวและชายหนุ่มคนหนึ่ง ทั้งสองเป็นเพื่อนและแฟนของเขากำลังนัวเนียกันอย่างได้อารมณ์ พรายมองทั้งสองสลับไปมา

                “ทำแบบนี้ได้ยังไง ผมให้เธอไม่พอเหรอ เธอถึงกล้ากินกับเพื่อนสนิทผมแบบนี้” เขาบีบไหล่หญิงสาวแน่น แววตาผิดหวังปรากฏอย่างชัดเจน

                “ฉันเจ็บนะ” เขาผลักเธอออกไป ก่อนมุ่งสู่เพื่อนสนิทเบื้องหน้า ชกคนผู้นั้นจนล้มลงไปหลายครั้งจนเพื่อนคนนั้นแทบหมดสติ

                “มึงมันหมาบ้า มิน่าผู้หญิงถึงทิ้งมึงกันหมด” ทีม เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมอปลายยิ้มเยาะ แม้จะเป็นเพื่อนสนิทแต่ทีมก็มักแย่งของที่เขารักไปเสมอๆ จนเขาไม่รู้ว่าเจอเชื่อใจได้อีกแค่ไหน

                “ไอ้ทีม จากนี้ไปมึงกับกูขาดกัน กูไม่มีเพื่อนอย่างมึง” หญิงสาวเข้าไปดูอาการของทีม แทนที่จะตามเขามา เพริงพรายปิดประตูเสียงดัง น้ำตาลูกผู้ชายไหลริน ไม่คิดว่าในคืนเดียวเขาจะเสียทั้งเพื่อนและแฟนไปเช่นนี้

                ตึก

                ด้วยความที่กำลังเสียใจทำให้ถูกใครบางคนชนเข้าอย่างจัง ชายผู้นี้สวมชุดสูทราคาแพง ดูก็รู้ว่าเป็นลูกค้าวีไอพีของคลับนี้อย่างแน่นอน เขาไม่อยากมีปัญหากับแขกเช่นนี้เดี๋ยวถูกเด้งออกจากงาน ไม่นานเบื้องหลังมีบอดี้การ์ดกำลังเดินตามมา พวกมันเข้ามากันเพริงพรายออกจากชายผู้นั้น

                “นายท่านเป็นอะไรไหมครับ” เพริงพรายแทบจะขำออกมา คนที่ควรถูกขอโทษเป็นเขามากกว่า ไอ้หน้าบึ้งนี่เดินชนเขาแท้ๆ ร่างบางจะเดินหนีไป แต่ถูกบอดี้การ์ดรั้งไว้

                “ไอ้หนู อย่างน้อยๆก็ควรขอโทษเจ้านายผมก่อนนะ” เพริงพรายสะบัดมือออก เขาไม่อยากเสวนากับพวกทำผิดกฎหมายมากนัก การเข้ามาในผับเช่นนี้ ส่วนใหญ่พวกวีไอพีมักเป็นพวกค้าของเถื่อนหรือไม่ก็ทำเรื่องไม่ถูกกฎหมายอยู่แล้ว

                “ผมไม่ผิดสักหน่อย เจ้านายของคุณเป็นคนเดินชนผมเองนะ” ชายหนุ่มเบื้องหน้าจ้องเพริงพรายเขม็ง เขาก้าวผ่านบอดี้การ์ดออกมาประจันหน้าเด็กหนุ่มตรงหน้า เพริงพรายถึงกับชะงักเมื่อดวงตาของชายผู้นี้เหมือนแววตาของงูไม่มีผิด ดวงตาสีทองอร่ามจ้องดวงตาดำทมิฬเบื้องหน้าก่อนโน้มใบหน้าลงมาดอมดมข้างลำคอของร่างบาง เพริงพรายผงะ เขาได้กลิ่นสาบของงูลอยแตะจมูก

                “กลิ่นสาบงูมาจากไหนกัน” เพริงพรายพึมพำ ชายเบื้องหน้านิ่งไป เขาเบือนหน้าเดินหนีพร้อมบอดี้การ์ด ร่างบางได้แต่มองอย่างงงๆ

                อะไรวะมาดมๆคอเราแล้วเดินหนีไป ไอ้หมอนั่นต้องการอะไรกันแน่ ร่างบางคิดเพียงเท่านั้นก็ไปตามทางของตน เขากลับมาภายในผับดื่มเหล้าจนเมามายดับทุกข์ ตอนนี้หัวใจมันเจ็บปวดอย่างมาก อีกฝั่งชายหนุ่มในชุดดำเดินมาด้วยความแปลกใจ

                “มีอะไรครับนายท่าน” เขาหันกลับไปมองยังที่ที่จากมา

                “เจ้าเด็กหนุ่มคนนั้น ได้กลิ่นฟีโรโมนของข้า หมอนั่นอาจจะเป็นแม่พันธุ์ของข้า” บอดี้การ์ดไม่อยากจะเชื่อ

                “แต่หมอนั่นเป็นผู้ชายนะครับ”

                “เจ้าก็รู้ว่าฟีโรโมนในตัวของพวกข้า มีเพียงคู่เท่านั้นที่ได้กลิ่น” บอดี้การ์ดนิ่งไป

                “พักเรื่องนั้นก่อน วิญญาณที่ข้าต้องไปรับอยู่ที่ไหนแน่” บอดี้การ์ดส่งสถานที่ให้ร่างสูง เขาจดจ้องสถานที่นิ่งงัน

                “นายท่านจะไปในคราบของมนุษย์เช่นนี้หรือครับ” ชายหนุ่มหันกลับมา

                “แน่นอนว่า ไม่อยู่แล้ว....” ใบหน้าเคร่งขรึมปรากฏแก่สายตา ก่อนก้าวต่อไปตามทางเดินคับแคบภายในชั้นวีไอพีของผับ

                เพริงพรายโซเซอยู่ตรงทางข้ามฟาก เขารู้สึกสิ้นหวัง เห็นภาพเพื่อนกำลังนัวเนียกับคนรักอยู่ทั่วทุกที่ มันคอยตามหลอกหลอนเขาในตอนนี้ ร่างบางกุมขมับก้าวข้ามถนนโดยไม่ทันได้ดู แม้แต่เสียงเบรกยังไม่ได้ยิน คนขับรถตาเบิกโพรงด้วยความตกใจ ในขณะที่เพริงพรายเองก็อึ้งไปเช่นกัน ทว่าฉับพลันนั้นเงาดำบางอย่างคว้าตัวเขาไปอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีก็เห็นว่าตัวเองถูกใครบางคนกำลังคร่อมอยู่บนร่าง

                ใครกัน?

                ร่างบางคิดพยายามจ้องให้ชัดเจนแต่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สายตาพร่ามัว เขาเห็นเพียงบนหัวของคนตรงหน้า สิ่งที่เขาคิดว่าเป็นผมยาวสลวยนั้น มันมีรูปร่างเหมือนหัวของงูหลายตัวกำลังขู่ฟ่อฟ่อมาที่เขา

                เอ๋นั่นงูหรือผมคน?

 

                มือเรียวกำลังคว้าสิ่งนั้นอย่างอยากรู้แต่ไม่ทันได้แตะต้อง เขาก็หมดสติวูบไป คนที่อยู่แถวนั้นรีบเข้ามาช่วยเหลือเด็กหนุ่มผู้เมามาย อย่างเห็นใจ....

 

#

http://cdn-th.tunwalai.net/files/member/131340/1631872172-member.jpg

http://cdn-th.tunwalai.net/files/member/131340/1133621483-member.jpg


 

 

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

คำนิยม Top

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

คำนิยมล่าสุด

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

ความคิดเห็น